บทที่ 436

ซือเย่เจ๋วก้มหน้าลง จูบศีรษะของเธอ กำลังอยากจะพูดอะไร จู่ ๆ ก็ไอขึ้นมาอย่างรุนแรง

เจียงเซิงลุกขึ้น หัวใจบีบรัดตาม "ซือเย่เจ๋ว คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"

ซือเย่เจ๋วยกมือขึ้นเพื่อปิดปากไอ และเบนหน้าหลบ เมื่อสังเกตเห็นของเหลวอุ่นเหนียวในฝ่ามือ เขาตกตะลึง แต่ไม่ยอมให้เจียงเซิงสังเกตเห็นอะไร เขากำมือเอาไว้แล้ววางลง จากนั้นมองไปทางเธอแล้วยิ้มบาง "ผมไม่เป็นไร แค่สำลักน้ำลาย"

เจียงเซิงเบะปาก “งั้นคุณหิวไหม อยากทานอะไรไหม?”

ในดวงตาของซือเย่เจ๋วมีความอ่อนโยน "คุณพูดแบบนี้ ผมรู้สึกหิวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ผมอยากทานอาหารที่เซิงเซิงทำ""

เจียงเซิงลุกขึ้นยืน "ได้ งั้นฉันกลับไปหาห้องครัวแล้วทำให้คุณ รอฉันนะคะ"

เธอเดินไปที่ประตูและบังเอิญเห็นเรเวียร์ เธอพูดขึ้น "คุณลุงเรเวียร์ รบกวนคุณช่วยดูแลเย่หน่อยนะคะ"

เรเวียร์พยักหน้า

หลังจากที่เธอจากไป เรเวียร์เดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย ก็เห็นซือเย่เจ๋วกำลังแบมือมองดูอะไรบางอย่าง

“ไอเป็นเลือดเหรอ?” เรเวียร์รู้

ซือเย่เจ๋วหยุดชะงักและกำมือเอาไว้ "อืม" เมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ก็เงยหน้ามองเรเวียร์ "คุณรู้ได้อย่างไร?"

เรเวียร์ตอบกลับ “เพราะคุณอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำ