บทที่ 439

มือของเจียงเซิงที่ถือแก้วน้ำชาหยุดชะงักเล็กน้อย จากนั้นก้มหน้าพูด "ไม่ใช่ค่ะ เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจของฉัน"

วันนี้หลังจากที่ซือเย่เจ๋วออกจากโรงพยาบาล เธอก็ไม่เห็นเงาของเขาอีกเลย แม้แต่หลัวหยิงก็ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

เธอเพิ่งจิบชาเข้าไป จู่ ๆ ก็เกิดคลื่นไส้ขึ้นมา เธอปิดปากแล้วลุกวิ่งไปที่ห้องน้ำ

“คุณ โซรา?”

เธอรู้ว่าโจนส์เรียกเธออยู่ที่ด้านหลัง แต่เธอไม่สามารถตอบรับได้ด้วยซ้ำ หลังจากพุ่งตรงไปที่ห้องน้ำเธอก็อ้วกออกมาที่อ่างล้างมือจริง ๆ แม้แต่อาหารกลางวันที่เพิ่งทานไปเมื่อสักครู่ก็อ้วกออกมาจนหมด

เธอเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างอ้วกออก แต่ก็รู้สึกคลื่นไส้อีกครั้ง จนกระทั่งไม่มีอะไรที่สามารถอ้วกออกมาได้แล้ว เธอถึงได้ล้างหน้าและดึงทิชชูมาเช็ด

เมื่อเดินออกจากห้องน้ำ พบว่าโจนส์รอเธออยู่ข้างนอก เห็นเธอสีหน้าซีดเซียวจึงถามขึ้น "คุณไม่สบายใจเหรอ?"

“ไม่เป็นไร ฉันอาจจะกินอะไรไม่ดีเข้าไป” เจียงเซิงโบกมือ

“ให้ผมพาคุณไปโรงพยาบาลไหม?” โจนส์ถามอีกครั้ง

เจียงเซิงส่ายหัวและฝืนยิ้มออกมา: "ไม่ต้องจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณ ฉันอยากกลับไปพักผ่อนสักพักหน่อย"

“งั้นก็ได้” โจนส์ไม่ได้ถามอะไรอีก

กลับ