Share
บทที่ 441
Related chapter
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 442
"อืม" เจียงเซิงก้มหน้าลง "ขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าคุณมีไข้ต่ำ"ซือเย่เจ๋วยื่นมือออกไปกุมหลังมือของเธอที่เย็นเฉียบ จากนั้นยิ้มมุมปากขึ้นมา "ผมไม่อยากให้คุณเป็นห่วง ดังนั้นจึงไม่ได้บอกคุณ เซิงเซิง คนที่ควรพูดขอโทษคือผม"เป็นเขาที่ปิดบังเธอเขารู้ว่าเขาติดเชื้อไวรัส และตอนนี้เป็นช่วงที่เริ่มมีอาการแล้ว เขาอาจจะมีไข้ต่ำได้ตลอดเวลา และไอ สภาพร่างกายก็แย่ลง เขามีเวลาเพียงแค่สามปีถึงสี่ปีเท่านั้นเจียงเซิงกำลังจะพูดอะไร ท่านผู้เฒ่าก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าห้อง "เย่เจ๋ว นายฟื้นแล้ว?"“ครับ” เขาพยักหน้าท่านผู้เฒ่าเหลือบมองเจียงเซิง “เธอออกไป ฉันมีเรื่องจะคุยกับเย่เจ๋ว”เจียงเซิงเม้มปากไม่พูดจา จากนั้นลุกขึ้นเดินออกไป ซือเย่เจ๋วมองไปที่แผ่นหลังของเธอ สายตาค่อย ๆ หม่นมัวรอให้ภายในห้องเหลือเพียงแค่พวกเขา ท่านผู้เฒ่าจึงได้ถามขึ้น "นายบอกฉันมาตรง ๆ นายเป็นอะไรกันแน่?"วันนี้พูดคุยกับหมอประจำตัว จากปากของหมอก็พบความผิดปกติของเขา คนทั่วไปเป็นไข้ต่ำปกตินอนหลับหนึ่งคืน รอให้เหงื่อออกก็สามารถฟื้นฟูได้ แต่ซือเย่เจ๋วเป็นไข้ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงวันที่สองก็ยังไม่หาย สถานการณ์แบบนี้ ทำให้เขาเป็นกังวลซือเย่เ
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 443
ผ่านไปเป็นเวลานาน เขาเอ่ยปากขึ้นเบา ๆ "เซิงเซิง เราหย่ากันเถอะ"เธอตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม หัวสมองว่าเปล่าไปหมด จากนั้นมองไปทางเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ "คุณ......พูดอะไรนะ?"ซือเย่เจ๋วดึงสายตากลับมา และหยุดมองไปที่ตัวเธอ ในดวงตาไม่มีความสั่นไหวแม้แต่น้อย "ผมพูดว่า พวกเราหย่าร้างกัน"หย่าร้าง......สองคำนี้ทิ่มแทงหัวใจของเธออย่างสุดซึ้ง เพราะเธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่เขาพูดเรื่องหย่าร้างเธอกัดริมฝีปาก พยายามควบคุมอารมณ์ภายในใจ "เหตุผลล่ะ?"เธอมองดูซือเย่เจ๋ว อยากจะอ่านออกอารมณ์บนใบหน้าของเขา แต่ใบหน้าซีดเซียวของเขาไม่มีความเปลี่ยนแปลง ดวงตาลึกซึ้งคู่นั้นเหมือนกับมหาสมุทรที่ลึกจนไม่สามารถคาดเดาได้ ไม่มีคลื่นลูกใหญ่ ไม่มีอารมณ์ใด ๆ "ไม่มีเหตุผล เพียงแค่......เบื่อหน่ายแล้วก็แค่นั้น"มือสองข้างที่วางอยู่ข้างลำตัวของเจียงเซิงกำแน่นอย่างอดไม่ได้ เหมือนว่าหัวใจที่อ่อนนุ่มถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ มันเจ็บปวดจนไม่สามารถหายใจได้ "เบื่อหน่าย......เหรอ?"เขาไม่พูดจาเจียงเซิงก้าวเท้าเดินไปตรงหน้าของเขา ขนตางอนยาวปกคลุมอารมร์ในดวงตาของเธอ จากนั้นเธอยิ้มอย่างหมดเรี่ยวแรง "ซือเย่เจ๋ว คุณล้อเล่นใช่ไหม เป
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 444
เจียงเซิงยิ้มขอบคุณ จากนั้นกลับไปที่ห้องของตัวเอง หลัวหยิงกำลังเก็บสัมภาระอยู่ "ถามหลัวเชว่ว่าซือเย่เจ๋วไปไหน"หลัวหยิงหยุดชะงัก และหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหลัวเชว่ ไม่รู้ว่าหลัวเชว่พูดอะไร หลัวหยิงตกตะลึงและพูดขึ้น "พวกพี่เที่ยวบินตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ?"หลัวเชว่พูดอะไรบางอย่างและวางสายไป หลัวหยิงหันกลับมาด้วยสีหน้างุนงง "พวกท่านเจ๋วกลับประเทศแล้ว"เห็นเจียงเซิงสีหน้าไม่ดี หลัวหยิงจึงถามขึ้นอย่างระมัดระวัง "เซิงเซิง ตกลงว่าพี่กับท่านเจ๋วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรเหรอ?"เป็นเพราะเธอรู้ว่าหลังจากที่เจียงเซิงออกจากห้องของท่านเจ๋วก็โมโหมาก แม้แต่อาหารเย็นก็ไม่กิน เธอถามหลัวเชว่ แต่หลัวเชว่ก็ไม่ได้บอกเธอ“เขาต้องการหย่ากับฉัน”“หย่า...อะไรนะ? หย่าร้าง?” หลัวหยิงเดินไปตรงหน้าเธอ “ท่านเจ๋วจะหย่าร้างกับพี่? เขาล้อเล่นหรือเปล่า?”แม้แต่ปฏิกิริยาของหลัวหยิงก็คิดว่าเขากำลังล้อเล่น เจียงเซิงจะไม่เคยคิดแบบนี้ได้อย่างไรล่ะ?แต่ซือเย่เจ๋วเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเธอ แม้แต่เวลาเที่ยวบินที่จะกลับไปก็เลื่อนก่อนกำหนด หรือว่าเขาอยากจะหย่าร้างกับเธอจริง ๆ?เบื่อหน่ายแล้วจริง ๆ เหรอ......บน
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 445
แต่เขาไม่อยากให้ลูกสาวของตัวเองกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม ตอนที่จะออกไป เขาพูดประโยคหนึ่ง "เซิงเซิง ไม่ต้องทรมานตัวเอง ต่อให้ลูกหย่าร้างกับเขาตระกูลเจียงก็ยังเป็นบ้านของลูกตลอดไป พ่อยินดีต้อนรับลูกกลับมาเสมอ"เจียงเซิงหยุดนิ่งจากนั้นก้มหน้าและยิ้มบางเธอรู้ว่าคุณพ่อหวังดีต่อเธอ ไม่อยากให้เธอกล้ำกลืนฝืนทน แต่เธอแค่อยากรู้ให้ชัดเจนว่าทำไมซือเย่เจ๋วจะหย่าร้างกับเธอ ก่อนที่จะถึงตอนนั้น เธอไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด!เมื่อก่อนเป็นเขาที่ตามตื๊อตอแย ครั้งนี้สลับเป็นเธอบ้าง!วันรุ่งขึ้นณ TG กรุ๊ปจากที่หลัวหยิงสืบแทนเธอว่าซือเย่เจ๋วอยู่ที่บริษัท เจียงเซิงก็ตั้งใจแต่งตัวยกใหญ่แล้วนำข้าวกล่องมายัง TGหลัวเชว่ออกมาจากห้องทำงาน เมื่อเห็นผู้หญิงที่ท่าทางสวยและสง่างามเดินมา เขาก็ตกตะลึงและพูดขึ้น "คุณเจียง คุณ......"เขารู้ว่าเจียงเซิงหน้าตาสวยมากอยู่แล้ว แต่ตั้งแต่ที่คบกับท่านเจ๋ว เธอแต่งหน้าน้อยมาก ดังนั้นเมื่อเห็นเจียงเซิงที่แต่งหน้าอย่างประณีตก็ยังตกตะลึงเล็กน้อยเจียงเซิงชี้ไปที่ประตู “ฉันเข้าไปได้ไหม?”หลัวเชว่หยุดนิ่ง ในเมื่อท่านเจ๋วไม่ได้บอกว่าห้ามเธอเข้าไป แต่ไม่รอเขาตอบกลับ เจียงเซิงผลั
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 446
เจียงเซิงจูบลงบนริมฝีปากเย็นเฉียบของเขาอีกครั้ง เธอแนบตัวกับร่างกายของเขา มันแฝงไปด้วยความยั่วยวนเขาเธอคิดว่าเธอทำได้แต่เธอพบว่าเธอคิดผิดซือเย่เจ๋วอารมณ์ไม่สะทกสะท้าน ถ้าหากไม่ใช่เพราะความยับยั้งชั่งใจที่เขาภาคภูมิใจ นั่นก็คือเธอทำให้เขาหมดความสนใจไปแล้วเธอค่อย ๆ แยกออกจากปากของเขา แม้แต่หายใจก็ยังรู้สึกทรมาน เธอควรจะเชื่อว่าเขาเบื่อแล้ว ไม่รักแล้วจริง ๆ ใช่ไหม? หรือว่า เป็นวิธีที่เขาบีบคั้นให้เธอจากไปวิธีหนึ่ง?เธอกำหมัดแน่น "ซือเย่เจ๋ว ถ้าฉันบอกว่าฉันจะไม่ยอมแพ้ล่ะ?"ซือเย่เจ๋วนิ่งอึ้ง แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้นก็หายไปกับความมืดสลัว เขาหันไปพูด "คุณกลับไปก่อน"เจียงเซิงเดินเข้าไปกอดเขาไว้ซือเย่เจ๋วเกร็งร่างกายของเขา มือที่ยกขึ้นค่อย ๆ ดึงกลับและกำหมัด พยายามควบคุมอารมณ์ที่อยากจะกอดเธอเอาไว้แน่น ๆและเสียงของเธอเบามาก "ซือเย่เจ๋ว ฉันไม่เชื่อว่าคุณไม่รักฉัน ต่อให้ไม่รัก แล้ว ฉันก็จะ......คิดหาวิธีทำให้คุณหลงรักฉันใหม่อีกครั้งความตกใจในดวงตาของซือเย่เจ๋วหายไม่นานก็หายไปจนหมด ต่อให้ความรักที่เขามีต่อเธอไม่เคยลดน้อยลงสักนิด แต่เขาก็ยังต้องทำใจดำเขาดึงเจียงเซิงออกจากอ้อมแขน
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 447
ซือเย่เจ๋วเลื่อนที่เขี่ยบุหรี่ไปด้านข้าง นิ้วมือเคาะลงบนโต๊ะเป็นระยะ ๆ "กุงเห้อรู้แล้วยัง?"เขาหมายถึง เรื่องที่เจียงเซิงเกิดเรื่องขึ้นที่ประเทศ Sหลัวเชว่หยุดนิ่งครู่หนึ่งแล้วตอบกลับ "ผมคิดว่า กุงเห้อน่าจะรู้แล้วนะครับ"**เจียงเซิงถูกคนรับมาที่ตระกูลลู่อย่างรวดเร็ว และเธอก็พอเดาถึงเหตุผลที่กุงเห้อเรียกหาเธอได้แล้ว กุงหลี่หลี่พาเธอมาที่ห้องหนังสือ กุงเห้อประสานมือยืนที่หน้าต่าง ไม่ได้หันกลับมา "ซือเย่เจ๋วกับเธอถูกโจมตีที่ประเทศ S เหรอ?"เจียงเซิงยิ้มบาง "ข่าวสารของคุณเหมือนว่าจะรวดเร็วดีนะคะ""หึหึ อย่างไรซะประเทศ S ก็ถือว่าเป็นฐิ่นของฉัน หลังจากพวกเขาได้รับข่าวสารก็รายงานมาที่ฉัน ดูท่าว่าคนเหล่านั้นควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว"กุงเห้อหมุนตัวมาอย่างไม่รีบร้อน สายตามองไปที่เธอแล้วพูดขึ้น "ฉันพูดไว้ไม่ผิดเลยสักนิด เธอคบกับซือเย่เจ๋วต่อให้ฉันไม่ใช้เธอมาต่อกลอนตระกูลซือ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางออมมือ"เจียงเซิงเดินเข้าไป "นายเฒ่ากุง เรื่องของตระกูลซือกับตระกูลกุงของพวกคุณ คุณเคยคิดบ้างไหมว่าบางทีคุณอาจจะถูกชักนำ?"กุงเห้อหน้าตาบึ้งตึง สีหน้าไม่พอใจ "ตอนนี้เธอยังจะช่วยพูดแทนตระกูลซืออีกเหร
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 448
เจียงเซิงหยุดชะงัก ถึงได้พูดขึ้น "แม่ของฉันรู้จัก เขายังบอกฉันอีกว่า แม่ของฉันเสียชีวิตด้วยโม่จ้วงไวรัส"กุงหลี่หลี่ปิดปาก สีหน้าตกตะลึงส่วนกุงเห้อก็แข็งทื่ออยู่ที่เดิมและสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันทีกุงเห้อให้กุงหลี่หลี่พาเจียงเซิงออกไป ตัวเองอยู่ในห้องหนังสือที่เงียบสงัด ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ สีหน้าดูแย่มาก ๆกุงหลี่หลี่เดินลงไปที่ชั้นล่างกับเธอ จู่ ๆ ก็ถามขึ้น "เจียงเซิง คำพูดเมื่อครู่ที่คุณพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ แม่ของคุณ......""อืม คุณลุงเรเวียร์ไม่มีทางโกหกฉัน"เจียงเซิงรู้ว่า เรเวียร์ไม่มีทางเอาสาเหตุการเสียชีวิตของแม่ของเธอมาหลอกเธอ แต่เมื่อนึกถึงสีหน้าของกุงเห้อเมื่อสักครู่ เธอยังคงใส่ใจเล็กน้อย "คุณป้า คุณบอกฉันได้ไหม คุณตาทำไมเมื่อได้ยินว่าไวรัสสีหน้าก็เปลี่ยนไป?"เธอเรียกคุณป้า ทำให้กุงหลี่หลี่รู้สึกปลื้มใจเล็กน้อย ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถึงได้ตอบกลับอย่างจนใจ "ฉันก็ไม่แน่ใจ คุณตาของคุณไม่รู้จริง ๆ ว่าแม่ของคุณติดเชื้อ แม้แต่ฉันก็ยังไม่รู้ ไม่แปลกใจที่เธอจะจากไปพร้อมกับเซียว......""ตอนนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจเหตุผลที่ม่านม่านพูดว่ามีเพียงเซียวที่สามารถช่วยเธอได้ แต่สุดท้าย เ
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 449
ปลายนิ้วที่พันกันของเจียงเซิงกระชับแน่น จากนั้นหันหน้ามองไปทางซือเย่เจ๋วที่จิตใจเหม่อลอยอยู่ "คุณจะหย่าร้าง คิดจะอธิบายกับลูก ๆ อย่างไร?"ซือเย่เจ๋วร่างกายแข็งทื่อเล็กน้อย สายตาเคร่งขรึมและพูดขึ้น "ถึงเวลาค่อยว่ากัน"ต่อให้เด็ก ๆ เกลียดเขา กล่าวโทษเขาเจียงเซิงมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง และพูดช้า ๆ "ไม่มีทางเลือกอื่นเหรอ?"จะต้องหย่าให้ได้?เขาไม่พูดจาเจียงเซิงกำมือเล็กน้อย "อย่างน้อยฉันก็อยากจะรู้ว่าเป็นเพราะอะไรคุณถึงอยากจะหย่าร้าง"ซือเย่เจ๋วขมวดคิ้ว พูดอย่างหงุดหงิด "สิ่งที่ควรพูดผมก็พูดไปแล้ว"เป็นอย่างที่คิด ถามอะไรออกมาไม่ได้เลยเจียงเซิงยิ้มเยาะออกมา ในเมื่อเขาไม่ยอมพูดแล้วอยากจะให้เธอหย่าร้าง งั้นเธอก็จะไม่หย่า หน้าด้านก็หน้าด้านเถอะ ใครใช้ให้เธอไม่อยากจากไปล่ะซือเย่เจ๋วเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของเธอ ลึกไปในดวงตาปรากฏอารมณ์คลุมเครือออกมาทำให้เขาเกร็งใบหน้าอย่างอดไม่ได้หัวใจของเธอคงจะเจ็บปวดมากสินะแต่เขาก็เจ็บปวดเช่นกันเด็กทั้งสามคนรู้ว่าแด๊ดดี้กับหม่ามี้กลับมาแล้ว ต่างก็ดีใจอย่างมาก อาจเป็นเพราะไม่ได้เจอกันนานแล้ว เด็กทั้งสามคนตามติดเจียงเซิงมากหน่อย"หม่ามี้ หม่ามี
Latest chapter
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 520
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 519
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 518
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 517
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 516
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 515
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 514
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 513
- ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน บทที่ 512
