共有

บทที่ 9

last update 最終更新日: 2025-04-18 16:08:20

“คนนี้ข้าจอง” ตฤณบอกเสียงเข้ม

“อะไรนะ! แกจะจองพนักงานสาวทุกคนไม่ได้”

“ข้าจองคนนี้ มีอะไรป่ะ แล้วไม่เคยจองพนักงานโว๊ย บ้าเหรอ”

“ทำเสียงดุ! ทำเสียงดุ! ชักอยากจะเห็นจริงๆ แล้วสิ ว่าแต่อายุเท่าไหร่ จบอะไรมา มาสมัครงานกับแกได้ยังไง แล้วชอบตั้งแต่แว๊บแรกเลยเหรอวะ”

“อยากรู้อยากเห็นนะเราน่ะ” ตฤณว่าให้เพื่อนอีกครั้ง

“อย่ามาชักสีหน้าเคร่งน่า หวงเหรอ ไม่เอาก็ได้ แต่บอกมา”

“พรหมลิขิตมั้ง”

“โว้วววว” เสียงเพื่อนๆ ในยิมโห่แซวขึ้นมาอีกแล้ว เรียกว่าหมั่นไส้จะดีกว่า

“อะไร! ทุกคนไม่รู้จักพรหมลิขิตหรือบุพเพสันนิวาสเหรอ รักแรกพบไรงี้”

“เว่อร์มากไอ้ตฤณ ไม่ใช่รักแรกพบหรอก แต่คนอย่างแก พวกเอาแต่ใจ คนไหนสวยก็จะจองเลยไม่ให้ใครมาตัดหน้า”

“เอ่อ ฉันจะเอาคนนี้ อย่ามายุ่ง”

“ว่าแต่ชื่ออะไรวะ บอกหน่อยสิ สัญญาไม่ยุ่ง”

“ชื่อคุณหยาครับ ชื่อจริงปั้นหยา” ผู้ช่วยแทรกขึ้นอีก

“ชื่อน่ารักอะไรอย่างงี้ ตัวจริงก็ต้องน่ารักแหงๆ”

“ไม่! ไม่น่ารัก! ด่าเก่งมาก” ตฤณโผลงออกมาด้วยความลืมตัว เพราะเขายังจำเรื่องเมื่อเช้าได้ เธอด่าไฟแลบมาก

“อะไร ได้ด่ากันแล้วเหรอ”

“ก็... เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก ฉันเห็นเธอด่าคนอื่นน่ะ” พอได้สติตฤณก็ร
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 82

    “เอาน่าอย่าบ่นมาก เลือกเฉพาะชุดที่จะเอาไปสักสองสามชุด จะได้เดินทางกัน” สุดท้ายปั้นหยาก็เถียงเขาไม่ได้อยู่ดี และเก็บเสื้อผ้าไม่กี่ชุดไป ส่วนตฤณก็แต่งทะมัดทะแมงแต่เท่มาก เหมือนหนุ่มๆ เชียว ไม่เหมือนผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างที่เห็นทุกๆ วันตฤณใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาเดฟนิดๆ สวมเสื้อแขนยาวบางทับ แล้วสวมหมวก อย่างกับรู้ว่าชาวสวนเขาแต่งประมาณนี้แหละ“แต่งตัวได้ชาวสวนเชียวค่ะ”“ผมก็รีเซิร์ทมาสิครับที่รัก” ให้ตายเถอะ ชมไม่ได้เชียว ถ้าไม่ติดว่าเพลียอยู่คงต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว“ไปดีกว่าค่ะ ขี้เกียจเถียงด้วย” ว่าแล้วทั้งคู่จึงได้พากันออกจากห้อง พอลงไปด้านล้าง ตฤณก็วานให้แม่บ้านกับเด็กรับใช้จัดเสื้อผ้าให้ปั้นหยาด้วย เก็บไว้ตู้เดียวกับเขานั่นแหละ บังคับซะเลยเพราะปั้นหยาพูดอะไรตอนนี้ไม่ได้ ไม่มีแรง“ขอไปด้วยนะครับคุณท่าน” ก้องการุณบอก“เอาเจ้ากัน กับเจ้าเตไปก็พอ นายอยู่ดูแลที่นี่ มีเรื่องอะไรสำคัญจะได้ทำแทนได้”

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 81

    “คุณป๊อบยกเลิกการสั่งอุปกรณ์ก่อสร้างกับเราทั้งหมด ทั้งของที่ส่งไปแล้วมันก็ส่งกลับ รวมถึงของที่เรากำลังสั่งและจ่ายเงินแล้วด้วยครับ” คำอธิบายของเลขาทำให้อารมณ์ของผู้ชนะ เมื่อครู่ดาวดิ่งสู่เหวในชั่วพริบตา ทุกอย่างที่ลงทุนไปอย่างรวดเร็วเพื่อหวังทำกำไร กลับกลายเป็นขาดทุนแหลกลาญ ทุกคนช็อกอึ้งประหนึ่งล้มละลายในบัดดล จากที่คิดจะรวยให้ทัดเทียมพี่ชายจากที่คิดเอาเปรียบในทุกขณะ ทำไมมันเกิดขึ้นเร็วเกินจะตั้งรับทัน“มะ... มะ... มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันทำแบบนี้หรือมันกับเฮียรู้ความจริงแล้วเรื่องเรา” อาทิตย์เอ่ยเสียงสั่นดวงตาเบิกโพลงทั้งตกใจและโกรธจัด“แล้วมันจะรู้ได้ยังไงครับ มันไม่ได้พูดอะไรเรื่องนี้” ประวิทย์ให้ความเห็น“คุณคิดว่าไอ้ป๊อบมันเป็นผู้รับเหมาธรรมดาหรือไง มันมีหูตา มันมีแบลคกราวเหมือนกัน มันสืบเรื่องเราหรือเปล่าวะ”“ไอ้ตี๋ ลื้อลงทุนรอบนี้ไปเท่าไหร่”“ก็... หลักร้อยล้านครับป๋า แม่งเอ๊ย! ส่งไปให้มันแล้วส่

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 80

    “ปัดโธ่โว๊ย! พวกมึงทำงานกันประสาอะไรวะเนี่ย แค่ให้ไปลากตัวยัยเด็กนั่นมา ยังทำไม่ได้ อุตส่าห์ให้ดูลาดเลาตั้งแต่วันแรกแล้วนะ” เสียงก่นด่าของประวิทย์ทำเอาลูกน้องต่างก้มหน้า“คือจังหวะที่เข้าไป มีผู้ชายมาจากไหนไม่รู้ตั้งสองสามคน เราก็ต้องหนีก่อนสิครับเจ้านาย”“แล้วพวกมึงหนีออกมาจากทางไหน พวกมันเห็นหรือเปล่า”“ไม่เห็นครับ ผมรีบซ่อนตัว ยัยเด็กนั่นของเจ้านายก็ไม่เบาเลยครับ มันพุ่งออกมาพร้อมกับมีด ผมไม่ทันตั้งตัวเลยรีบหลบเข้าครัวใกล้ๆ ดีที่มีหน้าต่าง”“แล้วรู้ไหมว่าไอ้พวกที่มาช่วยน่ะเป็นใคร เห็นหน้าหรือเปล่า”“ไม่เห็นครับ มันมืดมีแต่เงา”“คนก็ไม่ได้มา เสือกหมดโอกาสอีกอุตส่าห์จะเอานังเด็กนั่นมาเค้นความจริง และทำให้ไอ้ตฤณมันเจ็บใจเล่นซะหน่อย แก้แค้นให้สาสมกับที่มันทำให้ฉันโดนไล่ออก แผนเสือกพัง คนของไอ้ตฤณแน่ๆ บ้านอยู่ใกล้ขนาดนั้น”“แล้วเราจะทำยังไงต่อไปครับ”

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 79

    “อื้อ!” เธอได้แต่หลับตาปี๋ พร้อมกับยกมือดันหน้าอกเขาเอาไว้ ชั่วอึดใจก็ถอนจูบออก เขาอยากทำมัน อยากเป็นเจ้าของเธอ แต่ไม่อยากขืนใจ“อย่าท้าคนมีประสบการณ์สาวน้อย ผมทำได้หมดถ้าหน้ามืด”“แล้วตอนนี้หน้ามืดหรือเปล่าคะ”“เปล่า ผมจะหน้ามืดก็ตอนโกรธ”“แล้วคุณเคยโกรธหยาหรือยัง”“เคย เอาล่ะเลิกถาม ถ้าถามไม่หยุด ผมจะจูบอีก” เธอรู้แหละว่าเขาไม่ได้ขู่ ซึ่งนั่นทำให้เธอเม้มปากเบือนสายตาหนีไปทางอื่น และมือยังคงดันเขาเอาไว้อยู่“รู้ไหมโกรธตอนไหน”“ตอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชายตามองหนุ่มๆ น่ะ”“เลิกหึงหยากับคุณอาทิตย์ได้แล้ว มันไม่มีอะไรหรอกค่ะ”“มีแฟนสวยก็ต้องหึงสิ แล้วห้ามใกล้ผู้ชายคนไหนแล้วรู้ไหม ยกเว้นคนของผม” “คนบ้าอำนาจ มีสิทธิ์อะไรคะ”“เป็นแฟนและเป็นประธาน&r

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 78

    “จะ... จะ... จำได้แล้วค่ะ แค่กำลังทวน หยารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว แต่ร้อนข้างในตัว หนาว” พูดจบ เขาก็กระชับผ้าห่มคลุมให้ดีๆ“หยาจับไข้เลยรู้ไหม ผมร่วงหรือเปล่าไหนดูซิ” ว่าแล้วเขาก็เอามือจับผมเธอเบาๆ แต่โชคดีที่ไม่มี“บ้า ไม่หรอกค่ะ หยาไม่คิดว่าตัวเองจะป่วย หยาลาสักวันได้ไหม”เธอบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง“หึๆ วันนี้วันหยุด ในสมองมีแต่งานหรือไง”“อ้าว! เหรอคะ ขอบคุณที่ช่วยหยา หยาอยากโทรหาพ่อกับแม่”“อย่าเพิ่งเลย ไม่สบายแล้วโทรหาท่าน ท่านก็จะยิ่งห่วง ผมดูแลหยาแทนพ่อกับแม่ได้ หรือคิดว่าผมทำไม่ได้” คำพูดของเขาทำให้เธอมองหน้าอย่างค้นหา“ก็ท่านประธานเป็นเจ้านาย”“ตำแหน่งนี้เอาไว้เรียกตอนเข้าบริษัท ตอนอยู่บ้านเราก็...”“ก็อะไรคะ”“ก็เป็นแฟนกันไง”“หืม

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 77

    ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“ขออนุญาตครับคุณท่าน” เสียงก้องการุณดังจากหน้าห้องก่อนที่ประตูจะถูกเปิดเข้ามาด้านใน ก้องการุณเข้ามาพร้อมกับคนขับรถ พลางกวาดตามอง ก็เห็นเจ้านายนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียง ส่วนปั้นหยานอนอยู่บนเตียง“คุณท่าน” ก้องการุณเรียกอีกครั้ง ทำให้ตฤณเอียงคอหันไปมองเล็กน้อย“คุณหยาไม่สบายเหรอครับ” ก้องการุณลองเดาไปอย่างนั้นเอง“เฮ้อ! ใช่”“ถึงกับจับไข้เลยเหรอครับเนี่ย”“ถึงเรียกขึ้นมาถามไง”“ตอนนี้ดีขึ้นหรือยังครับ”“ก็น่าจะดีขึ้นแล้วนะ เช็ดตัวให้ ก่อนหน้าก็หนาวสั่นกลัวชัก”“นี่สินะครับที่เรียกว่าจับไข้หัวโกล๋น”“นายเชื่อเรื่องผีเหรอ มันก็คงมีแหละ แต่มันเหลวไหลหมู่บ้านเราไม่มีประวัติเรื่องมีคนตายในบ้าน หืม”“บ้านที่คุณหยาอยู่ก็เปลี่ยวซะเหลือเกินนะครับ ”“ฉันอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้หยากลัว คนหรือผี”“ก็คุณ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status