ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 47 ถ้าข้าไม่ใช่บุรุษมากรัก

ใบหน้าของฟู่ลี่อิ๋งกำลังแดงอย่างควบคุมไม่ได้ ความรู้สึกของนางเวลานี้กำลังรุ่มร้อนแปลกประหลาด นางไม่ได้รู้สึกรังเกียจยามที่เขาจุมพิตที่ต้นคอ ซ้ำยังรู้สึกชื่นชอบด้วยซ้ำ

“ถ้าข้าไม่ใช่บุรุษมากรัก เจ้าจะสามารถแบ่งปันหัวใจของเจ้าให้กับข้าได้บ้างหรือไม่” เว่ยจงหมิงถามซ้ำ

“อืม....ท่านหมายความว่า...อย่างไร” น้ำเสียงของฟู่ลี่อิ๋งกำลังติดขัด ตั้งใจจะบอกว่าไม่สามารถแบ่งให้ได้ แต่พอเอาเข้าจริงนางกลับพูดสิ่งใดไม่ออก

มือไม้ที่ประดุจดั่งปลาหมึกของเว่ยจงหมิงกำลังวุ่นวายกับร่างกายของนาง ชายหนุ่มบิดประคองปลายคางกลมมนให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน

“ได้หรือไม่” ชายหนุ่มใช้นิ้วโป้งวนคลึงอยู่ที่ริมฝีปากเรียวเล็ก

ฟู่ลี่อิ๋งไม่รู้จะกล่าวสิ่งใด มือเล็กของนางเปลี่ยนเป็นโอบล้อมรอบคอเขา ทุกอย่างเป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติ ดวงตาคู่สวยของนางจับจ้องไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย ช่างเป็นบุรุษที่หล่อนัก

ตอนที่นางกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง ก็มีเสียงเล็ก ๆ ของเด็กชายสอดแทรกเข้ามา

“เสด็จลุงเสด็จป้า”

ฟู่ลี่อิ๋งมองหน้าเว่ยจงหมิง สองหนุ่มสาวรีบกระโดดออกจากกันในทันที ผู้หนึ่งไปนั่งอยู่ฝั่งซ้ายอีกผู้หนึ่งนั่งอยู่ฝั่งขวา

เด็กชายวิ่งเข้ามาในห้