MasukShare
ตอนที่ 4 อดีตคู่หมั้น Vs รองแม่ทัพเฉิน
Terakhir Diperbarui:
2024-12-21 22:26:44“เจ้านั่นเอง เอ่อ ไม่ทราบจริง ๆ ว่า…”
“ท่านอ๋อง นางคือบุตรคนที่สี่ของท่านพ่อข้า ใต้เท้าลู่หยวนซิ่งหมอหลวงประจำพระองค์ของฝ่าบาท”
“ที่แท้ก็บุตรของใต้เท้าลู่หมอหลวงผู้มีชื่อของเมืองหลวง”
“ท่านอ๋องกล่าวชมเกินไปแล้วเพคะ ท่านพ่อเก่งจริงแต่หม่อมฉันเก่งเรื่องเที่ยวเล่นมากที่สุด โรงน้ำชา สุราหรือโรงละครรอบเมืองหลวง ไม่มีที่ใดที่หม่อมฉันไม่รู้ ท่านอ๋องอยากไปที่ใดบอกหม่อมฉันได้เลย หม่อมฉัน…”
“อะฮึ่ม หลิงเฟย…เจ้าช่วยพูดให้มันน้อยหน่อย”
“อ่อ ข้า…มักจะเป็นเช่นนี้ เวลาเห็นคนที่รูปงามหล่อเหลาจะ…โอ๊ย เพคะเช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวเข้าไปข้างในก่อน พี่หญิงนี่สินค้าใหม่อย่าลืมนะ ข้อตกลงเหมือนเดิม”
“อืม ข้ารู้แล้ว อีกเดี๋ยวจะไปคุยกับเจ้า”
หลิงเฟยเดินถอยถวายความเคารพให้ท่านอ๋องพร้อมกับยิ้มด้วยความชื่นชมเขาที่ยืนมองนางด้วยสีหน้าและแววตาแปลกใจแต่ก็มิได้ใส่ใจมากนัก เขาสนใจสิ่งที่นางพึ่งจะมอบให้พระชายามากกว่า
“มิทราบว่าท่านอ๋องมีเรื่องใดอยากจะบอกกล่าวกับข้างั้นหรือเพคะ”
“กระหม่อมมีเรื่องอยากมาเตือนพระองค์”
หลังจากนั้นหลิงเฟยได้เพียงแค่ลอบมองท่านอ๋องจากที่ไกล ๆ เท่านั้นราวกับว่าเขาเองก็พยายามจะเลี่ยงนางเช่นกัน เพราะข่าวซุบซิบที่ดังอยู่ในห้องโถงในวันนี้ก็มีเรื่องของนางและเขาด้วยเช่นกัน
“ทูลฝ่าบาท บุตรีของกระหม่อมมีการแสดงมาถวายแด่ฝ่าบาทและแขกในวันนี้พ่ะย่ะค่ะ”
“เสนาบดีหลี่ ท่านหมายถึงบุตรสาวของท่านผู้นั้นงั้นหรือ ยอดเยี่ยม เร็วเข้ารีบให้นางเข้ามาเถอะ”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท”
หลี่ฟางอิ่ง เดินเข้ามาพร้อมกับนางรำในชุดสีชมพูอ่อน งดงามราวโบตั๋นแรกแย้มจนทั้งห้องโถงให้ความสนใจ แม้แต่ท่านอ๋องก็ทรงหันไปมองนางด้วยเช่นกัน
นางรำด้วยท่าทางที่อ่อนช้อยงดงาม แต่ลู่หลิงเฟยที่เบื่องานเช่นนี้และดูนางรำแบบนี้จนเบื่อที่โรงละครนางจึงไม่ค่อยสนใจมากนัก แต่สายพระเนตรของท่านอ๋องราวกับมิได้มองไปที่หลี่ฟางอิ่งเท่าใดนัก
“นี่ข้ามองผิดไปหรือไม่ เหตุใดสายพระเนตรของท่านอ๋อง…”
“หลิงเฟย มีอะไรงั้นหรือ”
“เหตุใดท่านอ๋องหยางผู้นั้นจึงมองไปที่พี่รองกับองค์รัชทายาทอยู่บ่อยครั้งเจ้าคะพี่ใหญ่”
“เขาก็มองไปเรื่อยเจ้าคิดมากไปแล้ว ดูสิ เขาก็มองนางรำอยู่นี่นา”
“นั่นสินะ ข้าคงคิดมากไปเอง”
หลิงเฟยมองไปยังนางรำอีกครั้ง พร้อมกับมองท่วงท่าของหลี่ฟางอิ่งที่งดงามตรงหน้านั้นอย่างชื่นชม
“เฮ้อ แม้ว่าจะไม่ชอบขี้หน้านางเท่าใด แต่ก็ต้องยอมรับละนะ ว่านางช่างงามเหนือผู้ใดจริง ๆ”
“เจ้าเรื่องอันใดกับหลี่ฟางอิ่งผู้นั้นงั้นหรือ”
“ข้ากับนางก็แค่มักจะถูกใจบุรุษคนเดียวกันอยู่เสมอ”
“อืม พี่ว่าเจ้าก็มิได้งามน้อยไปกว่านางหรอกนะ เจ้าทั้งสดใสร่าเริงเป็นมิตรกับผู้อื่น สดใสราวกับดอกเบญจมาศในยามเช้า ส่วนนางงดงาม อ่อนโยนดั่งโบตั๋นยามผลิบาน”
“พี่ใหญ่ เบญจมาศกับโบตั๋น เชอะ นี่ท่านกำลังหลอกด่าข้าหรืออยากชื่นชมนางอยู่กันแน่”
“เจ้าอย่าเข้าใจผิด สตรีงดงามดั่งบุปผา แม้ว่าจะเป็นดอกไม้เหมือนกันแต่ก็งดงามคนละอย่าง อย่าน้อยใจไปสิ”
“น่าเบื่อ ข้าเดินออกไปสูดอากาศเสียหน่อยดีกว่า”
“ตามใจเจ้า อย่าไปไกลนักเล่า”
“ทราบแล้วเจ้าค่ะ”
ลู่หลิงเฟยเดินออกจากห้องโถงไปยังสวนด้านหน้าแต่นางเองก็ทราบมาก่อนว่าจะมีผู้ใดเดินตามมา
“หลิงเฟย”
“หลานจางหยวน ท่านก็มางั้นหรือ”
“หลิงเฟยเหตุใดเจ้าไม่ทักทายข้าเลยเล่า หรือว่าระหว่างเรา…”
“คุณชายหลาน เกรงว่าระหว่างเราคงไม่มีเรื่องให้คุยมากนัก ข้าไม่ควรอยู่ที่นี่ เช่นนั้นก็เชิญคุณชายตามสบาย”
“เดี๋ยวก่อนหลิงเฟย ข้าอธิบายเรื่องนั้นได้นะ ข้าไม่เคยนอกใจเจ้าจริง ๆ เพียงแค่…”
“เผลอใจไปชั่วขณะ ข้าเกลียดคนโกหกหลอกลวงเป็นที่สุด นั่นก็ไม่ต่างอะไรกับการไม่ซื่อสัตย์ หลานจางหยวนท่านหยุดเถอะ ข้าไม่อยากเกลียดท่านไปมากกว่านี้”
“ไม่นะหลิงเฟย ฟังข้าก่อน”
“ปล่อยข้านะ!!”
“คุณชาย โปรดรักษากิริยาด้วย”
“เจ้าเป็นผู้ใดกัน!!”
บุรุษหนุ่มเดินเข้ามาระหว่างทั้งคู่ เขายังสวมชุดของทหารเต็มรูปแบบและมีผ้าคลุมหลัง ยศของเขาคงไม่ต่ำกว่ารองแม่ทัพเป็นแน่ หลิงเฟยไม่เห็นหน้าเขาเพราะเขามายืนขวางนางอยู่ตรงหน้า
“ข้าน้อย “เฉินเป่าหลง” รองแม่ทัพองครักษ์ในวังหลวง”
“ที่แท้ท่านรองเฉินนี่เอง ข้ากับนางมีเรื่องคุยกันเล็กน้อย”
“ไม่ใช่นะ ข้าไม่มีสิ่งใดจะพูดกับเขา”
ท่านรองเฉินหันมามองใบหน้าสตรีที่เขาช่วย นึกไม่ถึงว่านางตัวเล็กแต่จิตใจเข้มแข็ง สายตาที่ไม่ยอมคนนั้นสะกดให้เขามองนางอยู่ชั่วครู่
“ท่านรองแม่ทัพ ท่านมาก็ดีเจ้าค่ะ ข้าไม่ต้องการจะคุยกับเขา ไม่ทราบเลยว่าเขาเดินตามข้ามาตอนนี้ข้ารู้สึกไม่ปลอดภัย รบกวนท่าน…”
“เช่นนั้นคุณชาย ข้าต้องขอตัวก่อน”
“หลิงเฟย แต่ข้ายังพูดไม่จบ”
“ข้าขอย้ำอีกครั้งคุณชายหลาน ระหว่างเราไม่มีสิ่งใดติดค้างกันอีก หวังว่าท่านจะไม่มาคุยกับข้าเช่นนี้อีก ขอตัวก่อน”
เฉินเป่าหลิงหันไปมองสตรีข้าง ๆ เมื่อครู่นางเรียกเขาว่าคุณชายหลาน เช่นนั้นนางคงเป็น “ลู่หลิงเฟย” ที่กำลังมีข่าวกับท่านอ๋องหยางผู้โด่งดังผู้นั้นเป็นแน่
“คุณหนู เชิญ”
“ขอบคุณท่านรองแม่ทัพ”
นางกับเฉินเป่าหลิงเดินมาด้วยกันจนถึงหน้าห้องโถงงานเลี้ยง ท่านอ๋องเหลือบไปเห็นนางเข้าพอดีตอนที่พวกเขาทะเลาะกันในสวนกับบุรุษหนุ่มอีกคน ก่อนจะเห็นรองแม่ทัพเฉินเป็นผู้ที่เดินมาส่งนางและนางก็ขอบคุณเขา
“ขอบคุณท่านรองแม่ทัพที่ช่วยข้าในครั้งนี้เจ้าค่ะ บุญคุณครั้งนี้หากมีโอกาสข้าจะเลี้ยงชาท่านนะเจ้าคะ”
“ท่านกล่าวเกินไปแล้ว ท่านคงเป็นคุณหนูสกุลลู่ น้องสาวพระชายาลู่สินะขอรับ”
“ใช่ ข้าเอง ลู่หลิงเฟยผู้เที่ยวเก่งเป็นหนึ่งในต้าซ่ง”
รองแม่ทัพหนุ่มที่รูปงามไม่แพ้ท่านอ๋องเผลอยิ้มออกมาให้ท่าทีของนางเล็กน้อย ลู่หลิงเฟยเองก็ยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตรเช่นกัน ท่านรองแม่ทัพผู้นี้ก็นับว่าเป็นบุรุษหนุ่มรูปร่างดีและรูปงามไม่แพ้ท่านอ๋องผู้นั้นเพียงแต่ผิวคล้ำกว่าเล็กน้อย
“เช่นนั้นข้าขอตัวกลับเข้าไปในงานก่อนนะเจ้าคะขอบคุณท่านรองแม่ทัพ”
“เรียกข้าว่าเฉินเป่าหลงเถิด”
“เช่นนั้นใต้เท้าเฉิน ขอตัวเจ้าค่ะ”
“เช่นนั้นข้าเองก็ขอตัวด้วยเช่นกัน”
“แล้วพบกันใหม่เจ้าค่ะ”
“แล้วพบกันใหม่”
ลู่หลิงเฟยเดินเข้ามาในห้องโถงแล้วแต่รองแม่ทัพเฉินผู้นั้นยังมองนางจนนางเดินมา สายตายังยิ้มให้กับหลังของนางจนนางเดินเข้ามาด้านใน
นางมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะยิ้มและเดินกลับไปนั่งข้าง ๆ พี่ใหญ่ของนาง ท่านอ๋องหันไปมองรองแม่ทัพผู้นั้นอย่างนึกแปลกใจสลับกับหันมามองลู่หลิงเฟย
“ไม่ทันข้ามวันที่บอกว่าชอบข้า แต่กลับมีบุรุษอื่นมาพัวพันอีกสองคน เป็นสตรีเช่นใดกันแน่”
“ท่านอ๋อง ทรงตรัสว่ากระไรนะพ่ะย่ะค่ะ”
“เปล่า ข้ามิได้คุยกับเจ้า”
Bab terbaru
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 4 ครอบครัวที่สมบูรณ์
สองเดือนถัดมา “เบ่งเพคะพระชายา อื้อ....”“กรี๊ด!!!..”“อุแว๊!!……”“เป็นองค์ชายน้อยเพคะ”สิ้นเสียงของหมอตำแยทำคลอดในวังที่แจ้งว่าพระชายาขององค์รัชทายาทคลอดบุตรชายออกมา ทำให้ จวินอวี้หยวนองค์รัชทายาทรีบลุกขึ้นและพุ่งกายเข้าไปยังห้องที่พระชายาอยู่ในทันที หลิงเฟยหันมามองพระพักตร์พระสวามีที่นั่งอยู่ข้าง“ท่านพี่ เป็นอะไรไปเพคะ”“คือว่า…ตอนเจ้าคลอด ก็จะต้อง…ร้องทรมานเหมือนกับที่….อิ๋งเซียน…”“ใช่เพคะ สตรีเวลาคลอดก็เป็นเช่นนี้ หากบุตรคลอดง่ายก็ไม่เจ็บนานเหมือนกับที่พี่หญิงเบ่งเพียงสี่ห้าครั้งบุตรก็คลอด แต่บางคนเบ่งอยู่ร่วมครึ่งวันก็ยังไม่ออกก็มี”“อะไรนะ!! เบ่งครึ่งวันงั้นหรือ เฟยเอ๋อร์ เช่นนั้นเจ้า…มิต้องทรมานแย่หรือ”“พระองค์อย่ากังวลพระทัยเกินไปเพคะ หม่อมฉันกับพี่หญิงก็ต่างเป็นสตรี เรามีบิดาเป็นหมอนะเพคะ คลอดไม่ยากหรอกเพคะ”“แต่เสียงร้องนั่นทำเอาองค์รัชทายาทแทบจะเป็นบ้าตายเจ้าก็เห็น”“นั่นเพราะพี่เขยไม่เคยได้ยินพี่หญิงกรีดร้องทรมานเช่นนี้มาก่อนก็เลยตกพระทัยน่ะเพคะ”“เช่นนั้นข้า…ไม่เป็นลมไปเลยงั้นหรือหากได้ยินเสียงเจ้าเจ็บปวดถึงเพียงนั้น ข้าจะทนไม่ได้เอาน่ะสิ”“เช่นนั้นพระองค์ก็ไม่ควรม
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 3 จอมเห่อแห่งต้าซ่ง
“เปล่าเพคะ แค่เวียนหัวเพราะคนเดินตามเกือบแปดคน ไปไหนก็เดินล้อมขนาดนี้ไม่เวียนหัวบ้างก็แปลกสิเพคะ”“เช่นนั้นให้ข้าเดินตามเจ้า อารักขาเจ้าคนเดียว จะได้ไม่เวียนหัวดีหรือไม่”พระชายาหันมามองพระพักตร์ที่จริงจังเมื่อเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา“ท่านอ๋องเพคะ พระองค์ไม่มีงานราชกิจอื่นแล้วหรือเพคะ หม่อมฉันตั้งครรภ์มิได้ป่วยนะเพคะ”“ข้าเป็นห่วงเจ้า ข้าผิดงั้นหรือ”หลิงเฟยถอนหายใจพร้อมกับดึงคอเขาเข้ามาซบที่อกนาง ลมหายใจของเขาร้อนผ่าว หัวใจยังเต้นแรงเพราะวิ่งมาอย่างรวดเร็วเพราะเป็นห่วงนาง“ท่านพี่ ข้าสัญญากับท่านว่าจะดูแลตัวเอง ท่านพี่เป็นห่วงหม่อมฉันเข้าใจเพคะ แต่ว่าหม่อมฉันเองก็ไม่อยากให้พระองค์เป็นห่วงมากเกินไป ทำเช่นนี้ราวกับว่าไม่ไว้ใจหม่อมฉันนะเพคะ”“ข้าต้องพยายามปรับตัวอีกแล้วใช่หรือไม่”“เอาเช่นนี้ดีหรือไม่ หากว่าพระองค์เป็นห่วงหม่อมฉัน พระองค์ก็ทำเท่าที่อยากทำเถิดเพคะ แต่ว่าอย่าให้เสียงานจนผู้อื่นครหาท่านเอาได้ หม่อมฉันมิอยากเป็นต้นเหตุว่าทำให้พระองค์ไม่มีความรับผิดชอบในงานอย่างอื่น”“ได้ ข้ารับปากเจ้า แล้วเจ้ากินอะไรหรือยัง พระชายาฝากยาบำรุงมาให้เจ้าด้วย นางบอกว่าได้มาเยอะช่วงที่ตั้งครรภ์เลยแบ่
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 2 ครรภ์แรกของพระชายาท่านอ๋อง
สี่เดือนถัดมา“พวกเจ้ารีบย้ายของพวกนี้ออกไปอย่าให้มีของที่มีคมอยู่ในสถานที่ที่พระชายาจะเดินผ่านได้ เร็วเข้า จื่อรุ่ย!! เจ้าไปเอายาบำรุงครรภ์ที่พ่อตาข้ามาหรือยัง”“อยู่นี่แล้วพ่ะย่ะค่ะ กำลังจะรีบนำไปต้มพ่ะย่ะค่ะ”“รีบไปเลยเร็ว ๆ พระชายาจะตื่นแล้ว ข้าวละ เสร็จหรือยัง”“หลินอี้!!”เสียงของหยางหลิงเฟย พระชายาดังขึ้นเพื่อเรียกพระสวามี นางตื่นขึ้นมาและมองไม่เห็นเขาอยู่บนเตียง ท่านอ๋องรีบสั่งการเก็บกวาดจวนจนทั่วเพื่อมิให้หลิงเฟยเกิดปัญหาเวลาเดินในจวน“ข้ามาแล้ว ๆ”“ท่านไปที่ใดมา"“ข้า….ไปสั่งให้ทุบทำขั้นบันไดใหม่ให้เจ้า จะได้เดินง่ายขึ้น”“นี่ท่านสั่งรื้อจวนอีกแล้วงั้นหรือ!!”รอยยิ้มสำนึกผิดของท่านอ๋องหลบสายตาพระชายาไม่ได้เลย “ไม่ต้องมายิ้มเลย วันก่อนก็สั่งรื้อสวน”“ก็กลัวเจ้าเดินสะดุดหญ้าล้มนี่ มันอันตรายมากนะ”“แล้วยังสั่งไม่ให้ข้าจับเครื่องมือบดยา”“ก็มันมีทั้งมีดและครกหิน มันอันตรายทั้งนั้น เสี่ยงมากนะหลิงเฟยไม่ได้หรอก ช่วงนี้เจ้าห้ามเข้าไป”“นี่ท่านสั่งรื้อบันไดอีกแล้ว”“ซี่มันถี่และชันมากเกินไป เจ้าคิดดูสิ ช่วงครรภ์แรกท่านพ่อบอกว่าห้ามเจ้าเดินเร็ว ห้ามยกของหนัก ห้ามสะดุดล้ม มันเสี่ยงน
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 1 คืนวันส่งตัว
ห้องส่งตัวเจ้าสาว“เหนื่อยหรือไม่”“ไม่เพคะ”“เจ้าตั้งใจจะโยนลูกบอลแพรและเปลี่ยนเจ้าบ่าวจริง ๆ นะหรือเมื่อเช้านี้”ลู่หลิงเฟยหันมามองพระพักตร์ของพระสวามีอย่างนึกเคืองใจที่เขาบังอาจเล่นนอกบทที่ตกลงกับนางเอาไว้ก่อนหน้านี้จนเกือบแก้ไขไม่ทัน ยังดีที่ท่านอ๋องเป็นคนฉลาดและรู้ใจนางดีเขาจึงแก้ไขสถานการณ์นั้นได้“เป็นพระองค์ต่างหากที่เปลี่ยนบทก่อน”“นั่น ข้าก็แค่อยากจะขึ้นไปรับเจ้าเท่านั้น หากว่าเจ้าตกลงมาอีกจะทำเช่นไรเล่า ข้าน่ะตั้งใจเปลี่ยนเองเพราะอยากให้เจ้าเข้าใจหัวใจของข้ามากขึ้น”“หึ ยังดีที่พระองค์แก้ไขได้ทัน มิเช่นนั้นเจ้าบ่าวของหม่อมฉันในวันนี้คงมิใช่พระองค์แล้ว”“มีหรือว่าข้าจะยอม ต่อให้เจ้าจะเปลี่ยนเงื่อนไขอีกกี่ร้อยครั้ง เจ้าบ่าวก็ยังต้องเป็นข้าอยู่ดี เจ้าหนีไม่พ้นหรอก เหมือนในคืนนี้ที่เจ้าหนีไม่พ้นแน่ ๆ”“พระองค์ดื่มจนเมาแล้วใช่หรือไม่”“ไม่เมาเท่าสุรามงคลที่ดื่มกับเจ้าหรอก”“เช่นนั้นข้าต้องพิสูจน์ว่าจริงหรือไม่”หลิงเฟยจูบเขาทันทีพร้อมกับดึงชุดเจ้าบ่าวออกอย่างรวดเร็ว แต่ชุดเหล่านี้ตอนใส่พวกเขาแทบจะไม่ได้ใส่เอง ดังนั้นตอนถอด…..“นี่มันถอดแบบไหนละ หลินอี้ ดึงสายนั้นออกก่อนสิ ไม่ใ
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 46 พิธีอภิเษกพระราชทาน (ตอนจบ)
ตำหนักบูรพา“พี่หญิง”“น้องสี่ เจ้ามาได้สักทีนะ เป็นอย่างไรบ้างบาดแผลของเจ้าหายดีหมดแล้วหรือไม่ แล้วนี่ตาเจ้ายังมีปัญหาอะไรอยู่หรือไม่ เจ้ามองข้าชัดใช่หรือไม่”ลู่อิ๋งเซียนเอ่ยถามลู่หลิงเฟยไม่หยุดเมื่อพบหน้ากันจนท่านอ๋องและองค์รัชทายาทแทบจะไม่มีช่วงที่ขัดจังหวะนางได้เลย จนองค์รัชทายาทต้องดึงไหล่ของพระชายาเอาไว้และให้ใจเย็น ๆ“เจ้าใจเย็นก่อนให้หลิงเฟยได้พักสักหน่อย นางพึ่งเข้าเฝ้าเสด็จพ่อมาให้นางได้หายใจก่อนสิ”“ข้า…เป็นห่วงนี่ได้ข่าวว่าทั้งถูกลักพาตัว ถูก….ขัง แล้วไหนจะโดนตบตีอีก”“พี่หญิง ท่านฟังข่าวลือมากไปแล้ว นางร้ายเช่นข้าผู้ใดจะกล้ารังแก”“แล้วข่าวที่ว่าเจ้า….ใช้ดาบฟันดวงตาองค์หญิงหลีน่าจนบอดนั่น…”“เรื่องนั้นเป็นเรื่องจริงเจ้าค่ะ”“ตายจริง เหตุใดเจ้า…”“เรื่องนั้นเป็นเพียงแค่การป้องกันตัว องค์ชายคุณหมิงเองก็เข้าพระทัยดี เห็นว่ามาเข้าเฝ้าฝ่าบาทและตกลงทำการค้ากับเราหลายอย่างเลยนี่”“ใช่ ๆ หลินอี้ ครั้งนี้เราได้ประโยชน์มากกว่าที่คิด อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณพวกเจ้าละนะ องค์ชายคุณหมิงรู้สึกสำนึกผิดมากจริง ๆ ถึงกลับยอมละเว้นภาษีสินค้าที่จะนำเข้าไปขายยังแคว้นฉู่และยินยอมให้เราเก็บภาษีเต็
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 45 ราชโองการสมรส
ท่านอ๋องหันไปมองใบหน้าที่แดงจัดนั่นและอดนึกขำไม่ได้ นางกับเขาเคยทำเรื่องเช่นนี้ก็จริงแต่การที่จะเห็นผู้อื่นทำเรื่องเช่นนี้ต่อหน้าคงมีเพียงนางที่แกล้งตาบอดเท่านั้นที่จะได้เห็น“เจ้าบอกว่า พวกเขานอนด้วยกัน…ทั้ง ๆ ที่มีเจ้า..”หลิงเฟยพยักหน้าและหันไปซุกที่อกท่านอ๋องทันทีเพราะความอายที่จะเล่าต่อ ท่านอ๋องจะโกรธนางลงได้เช่นไรในเมื่อนางน่ารักถึงเพียงนี้ แม้ว่าจะทำผิดไปบ้างแต่ก็พอให้อภัยได้ แต่เรื่องก่อนหน้านี้เขารวมบัญชีเอาไว้แล้ว กลับจวนค่อยสะสางกับนางอีกครั้งก็ยังไม่สาย“แย่จริง เช่นนั้นองค์หญิงผู้นั้นก็…..”“หลินอี้ นาง….”“นางทำไมงั้นหรือ”“นาง…นอนอยู่กับผู้ชาย…สะ….สามคน”""สามคน""ซางเย่ถึงกับหันหน้าหนีไปอีกทางเช่นกัน นางรับไม่ได้เอาเสียเลย ก่อนหน้านี้นางเองก็ฟังเฉย ๆ แต่เมื่อหลิงเฟยเล่ามาถึงตอนนี้ นางเองก็รู้สึกอายแทนผู้เล่าเสียจริง ๆฮ่วนเซียวต้องลูบหลังภรรยาพร้อมกับแต่ละคนที่หน้าแดงไม่ต่างกับผู้เล่าอย่างลู่หลิงเฟย“เจ้า พูดผ่านไปเถอะนะเรื่องนี้ จากนั้นนางจึงพาเจ้าไปที่อารามงั้นหรือ”“อืม นางพาข้าไปที่นั่นในตอนดึก บอกว่าต้องให้พ้นยามห้ายไปก่อน (22.59 น.)”“เป็นช่วงที่ข้าไปพบรองแม่ทัพ”
Anda juga akan menyukai
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน693.7K Dibacaทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น32.4K Dibacaยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว325.3K Dibacaบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว72.5K Dibacaซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม
ต้าซ้อ7.0K Dibacaร้อยบุปผาบานพร้อมรัก
องค์หญิงโนเนม2.4K Dibacaหมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท
ม่านฝันจันทรา7.8K Dibacaฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น
ซินเหมย / ณศิกมล6.4K Dibaca
