ตอนที่101 หลังอาชาสีหมอกมีจิ้งจอกกับนางฟ้า

จ้าวเฟิงเหลยควบม้าจากไปแล้ว

เยี่ยนจิ้นหลิงบังคับอาชาสีหมอกให้ก้าวเดินนำไปก่อน เขาไม่สนใจเยี่ยนเยว่ฉีกับมู่เลี่ยงหรงสักนิด

เวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง ชายหนุ่มก็อดชำเลืองมองสาวน้อยในอ้อมแขนของตนไม่ได้ ยามนี้นางนั่งหลั่งน้ำตาเงียบๆ จึงทำให้เขารู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก

“อย่าร้องไห้ น้ำตาไม่เหมาะกับหญิงงาม” เขาพูดเบาราวกับกระซิบ

“ข้าทำขายหน้าแล้ว” น้ำเสียงยังปนสะอื้น

“สักวันชายผู้นั้นต้องเสียใจที่ทำร้ายเจ้า เขาจะไม่ได้ตายดี” บุรุษผมสีเงินพูดขึ้นมาเหมือนปลอบใจ

“คำปลอบของท่านช่างรุนแรงยิ่งนัก” ถางซือเซียนตกใจเล็กน้อย เนื่องจากเยี่ยนจิ้นหลิงดูเป็นบัณฑิตแสนสุภาพ

“เจ้าไม่ชอบหรือ หืม” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ปากสีชมพูเผยรอยยิ้มออกมา ถางซือเซียนผินหน้ามามองเข้าพอดี บุรุษผู้นี้ทำให้สติของนางแทบหลุดลอย

“จะ...จริงๆ แล้วข้าชอบมากเลย” สาวน้อยตอบแบบไม่มีสติ นางจะไปชอบคำแช่งชักได้อย่างไร แต่ในส่วนลึกก็รู้สึกพอใจอย่างประหลาด

ถางซือเซียนจ้องหน้าเยี่ยนจิ้นหลิงอย่างไม่อาจละสายตา นางเพิ่งได้ใกล้ชิดกุนซือหนุ่มขนาดนี้เป็นครั้งแรกจึงสังเกตเขาโดยละเอียด พบว่าบุรุษผมสีเงินผู้นี้ช่างงดงามเหลือเกิน ผิวก็ขาวละเอียดกว่าชายทั่ว