บทที่ 232

“สิ่งที่มู่เหยี่ยพูดมาเป็นความจริงอย่างนั้นหรือ?” สีหน้าฮ่องเต้เปลี่ยนเล็กน้อย เอ่ยถามด้วยเสียงเย็นชา

“เป็นความจริงเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หยิบปิ่นปักผมอันหนึ่งออกมาจากกระเป๋าลับในแขนเสื้อ ปิ่นปักผมใช้ผ้าเช็ดหน้าห่อเอาไว้ บนผ้าเช็ดหน้ายังเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดอีกเล็กน้อย

“นี่คืออาวุธที่ใช้สังหารคนเพคะ”