ของขวัญที่องค์ชายหกนำมอบให้กับฮ่องเต้มิได้ดูเก่าโกโรโกโส แล้วก็มิได้ดูโดดเด่นเช่นกันฮ่องเต้ตรัสชื่นชมไปหลายประโยคพอเป็นพิธี ก่อนจะมอบรางวัลกลับให้ตอนที่องค์ชายหกกล่าวขอบคุณนั้น เสียงไอที่สะกดกลั้นเอาไว้ได้มาตลอดจู่ ๆ ก็ควบคุมเอาไว้ไม่อยู่เขาเริ่มไอออกมาก่อนหลายครั้ง ยิ่งไอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายตัว ท
“ให้ข้าดูหน่อย” สีหน้าของฉินเหยี่ยนเย่ว์ซีดเผือดลงหากไป๋หลินยวนวิปริตผู้นั้นยืมมือของเจ้าสิบเพื่อทำเรื่องเลวร้ายต่อฮ่องเต้ เขาก็สมควรตาย!ตงฟางอิงไม่เข้าใจว่าเหตุใดสีหน้าของนางถึงเปลี่ยนไปอย่างมาก จึงขมวดคิ้วขณะที่ส่งกล่องใบเล็กให้ฉินเหยี่ยนเย่ว์เปิดฝาออกและดมกลิ่นยาเม็ดในกล่องใบเล็ก เป็นยาแก้พิษ
องค์ชายแปดนวดข้อมือที่เจ็บไม่หายเขาไม่เข้าใจเลย ว่าพี่เจ็ดที่เหมือนดอกไม้บนยอดเขาสูงเช่นนี้ เหตุใดถึงสอนบทเรียนแก่เขาเพื่อยัยอัปลักษณ์ด้วยแล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเสือตัวเมียตงฟางซวี่คนนั้น ก็สอนบทเรียนเขาเพื่อยัยอัปลักษณ์เช่นกันเห็นได้ชัดว่าก่อนที่เขาจะจากไป ทุกคนยังเกลียดชังฉินเหยี่ยนเย่ว์มาก“พี่
ปะการังสีแดงถูกแกะสลักเป็นรูปดอกเหมย และกิ่งก้านทำด้วยอำพัน ดูเหมือนของจริง และประเมินค่าไม่ได้ครั้นนำของขวัญออกมา ทุกคนก็ประหลาดใจทูตจากจงลู่กล่าวคำอวยพรวันเกิด และฮ่องเต้ก็พึงพอใจยิ่ง สั่งให้คนนำของมาตอบแทนหลังจากนั้น ก็เป็นกลุ่มทูตจากราชวงศ์ซีลู่...ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตั้งหน้าตั้งตารอองค์หญิงชิงอิ
“ในช่วงเวลาที่ข้าไม่ได้อยู่กับเจ้า มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?” ตงฟางหลีถาม “ไม่รู้ว่าเสด็จอาได้รับข่าวอะไรมา ถึงได้เดินออกไปด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเลย ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเจ้ากระมัง?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์หัวเราะแหะแหะ “จะเกี่ยวกับหม่อมฉันได้อย่างไรกัน? หม่อมฉันประพฤติตัวดีน่ารัก เคร่งครัดในหน้าที่ของตน ไม่
“หลี่เวยหลิงไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ ทำได้เพียงต้องขอให้ข้าออกหน้าให้ ข้าตำหนิพวกเขาสองคนอยู่นาน ตำหนิเสียจนกระหายน้ำเลยทีเดียว” พระสนมเหยารินชาอีกแก้วหนึ่ง“พอข้าตำหนิพวกเขาพอแล้ว จึงพบว่าสายแล้ว จึงรีบกุลีกุจอมานี่ไง”พระสนมเหยาวางแก้วชาลงอย่างแรง “ช่วงก่อนหน้านี้ ตอนที่ซวี่เอ๋อร์กลับมา เดิมทีควรจะจ