ตงฟางหลีปรายตามองตู้เหิงด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่งตู้เหิงตัวสั่น เขาฝืนหัวเราะออกมา “ทุกคนล้วนถูกท่านอ๋องทำให้ตกใจหมดแล้ว นี่กระหม่อมมิใช่เห็นว่าบรรยากาศตึงเครียดเกินไป จึงปรับบรยากาศหรือ”“ท่านอ๋อง ท่านดูสิ เศษเงินล้วนเก็บรวบรวมหมดแล้ว ท่านคิดจะทำอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ตงฟางหลีไม่สนใจเขาสายตาเขากวาดไปย
เถี่ยตั้นหาได้เข้าใจไม่ ก่อนจะคาบอีกเหรียญขึ้นมาอีกครั้งครานี้มันเรียนรู้จนฉลาดแล้ว มิได้คาบให้ตงฟางหลี แต่คาบไปให้ตู้เหิงแทน“เด็กดี เจ้าฉลาดมาก ไม่เสียแรงที่ตีเจ้า” ตู้เหิงรับเหรียญมาอย่างมีความสุขส่วนตงฟางหลีขมวดคิ้วมุ่นสุนัขโง่ตั้งความหวังไว้ไม่ได้ เช่นนั้นก็คงทำได้เพียง...ฝังทุกคนทิ้งเสีย!
องค์หญิงอันชางมีพื้นฐานจิตใจดี ชอบคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวม ชอบไกล่เกลี่ยยุติความขัดแย้ง และชอบให้น้อยเรื่องดีกว่ามากเรื่องเรื่องเหล่านี้ เขาเข้าใจทว่า หากครั้งนี้ปล่อยฆาตรกรเหล่านั้นไปอย่างง่ายดายไม่แน่ว่าอาจจะมีครั้งที่สอง ครั้งที่สามเกิดขึ้น...ครั้งนี้โชคดีที่เขาอยู่ในเหตุการณ์ด้วย จึงช่วยเหลือ
ตู้เหิงรีบเอามือยกขึ้นปิดปาก พลางส่ายหน้า “ท่านอ๋องระงับโทสะด้วย กระหม่อมไม่พูดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ในกลุ่มคนที่จับตัวออกมาได้นั้น สาวใช้คนหนึ่งได้ถูกสุนัขทำให้ตกใจจนเป็นลมไปสาวใช้คนหนึ่งตกใจจนทรุดตัวลงกับพื้นลุกไม่ขึ้นสาวใช้ที่พอจะฝืนยืนตัวตรงได้ก็ตัวสั่นไม่หยุดราวกับเป็นตะแกรง ใบหน้าถอดสีส่วนคุณหนูสอ
สีหน้าของซูเตี่ยนฉิงไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งตงฟางหลีโมโหโกรธา เพื่อฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่เสียดายเลยที่มือจะต้องเปื้อนเลือดความโปรดปรานขั้นนี้ ทำให้นางอิจฉาจนสีหน้าเปลี่ยนไปทั้ง ๆ ที่ ก่อนหน้านี้ไม่นาน นางยังสามารถเรียกเขาว่าเสด็จพี่หลีอย่างสนิทสนมได้ และเขาก็จะหันมาส่งยิ้มอ่อนโยนให้นางอยู่เลยฉินเหยี่ยน
ครั้นซูเตี่ยนฉิงได้ยินคำกล่าวโทษของคุณหนูสื่อ นัยน์ตาพลันเบิกกว้าง ในดวงตาเต็มเปี่ยมด้วยน้ำตาของผู้บริสุทธิ์ก่อนกล่าวด้วยท่าทีอ่อนโยน สีหน้าบริสุทธิ์ น้ำเสียงสะอึกสะอื้น “คุณหนูสื่อ เจ้าพูดอะไรน่ะ? ข้าวกินมั่วซั่วได้ แต่วาจามิอาจพูดส่งเดชได้นะ ข้าฟังพวกเจ้าพูดไม่เข้าใจด้วยซ้ำ”“ความผิดที่พวกเจ้าได้
“ข้าเป็นตัวอะไร แล้วท่านมิใช่ตัวอะไรหรือ?” ตู้เหิงแสดงสีหน้ารังเกียจ สุนัขเปลี่ยนนิสัยกินมูลไม่ได้ฉันใด ซูเตี่ยนฉิงก็เปลี่ยนนิสัยเสแสร้งไม่ได้ฉันนั้นเขามองเห็นท่าทางเสแสร้งอ่อนแอนั่นแล้วก็มีโทสะเป็นสตรี ทว่าไม่เป็นเหมือนพระชายา ที่คำพูดและการกระทำสอดคล้องกัน กล้าทำกล้ารับ ใจกว้างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ
“เสด็จพี่หลี!”“แม่นางซู อย่าให้ข้าต้องเตือนอีก เจ้าโปรดเรียกข้าว่าท่านอ๋องเจ็ดด้วย” ตงฟางหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา“หม่อมฉันไม่เข้าใจ หม่อมฉันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่” ในน้ำเสียงซูเตี่ยนฉิงเจือเสียงสะอื้นไห้ นางสะอึกสะอื้นไม่หยุด ก่อนยกมือขึ้นกุมหน้าอก ราวกับเจ็บปวดเป็นอย่างมาก “ระยะเวลาเพีย
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู