“เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้” พระสนมเหยากล่าว “ถูกผิดล้วนรู้อยู่แก่ใจ เชื่อว่าในใจของพวกท่านทุกคนชั่งน้ำหนักได้แล้ว ควรพูดอะไรไม่ควรพูดอะไร ย่อมแยกแยะเองได้”นางพูดจบ ก็หันไปหาฮูหยินกั๋วกงมู่และฮูหยินเหมียวที่มีใบหน้าซีดเผือด “ข้าแนะนำพวกท่านนะ หากมีเวลาโต้เถียงกับเราที่นี่ มิสู้รีบพาเจ้าอ้วนน้อยบ้านท่าน
ดวงตาของฉินเหยี่ยนเย่ว์ยังคงสะอาดและกระจ่างใสจนเห็นก้นบึ้งความบริสุทธิ์ระดับนั้นมิใช่สิ่งที่สามารถแสร้งทำได้อย่างแน่นอนพระสนมเหยาขมวดคิ้วงุนงงวิธีการลงโทษเจ้าอ้วนน้อยเมื่อครู่นี้ มิใช่สิ่งที่เหยี่ยนเย่ว์ผู้มีดวงตากระจ่างใสจะทำออกมาได้แน่นอนทว่าเหยี่ยนเย่ว์ก็ลงโทษเจ้าอ้วนน้อยด้วยท่าทีวางอำนาจบาง
ตอนที่กลับมาถึงท้องพระโรงใหญ่ของตำหนักไท่เวยนั้น ที่กลางท้องพระโรงได้จัดวางโต๊ะไว้เป็นแถว ๆบนโต๊ะยังจัดวางป้ายเอาไว้ป้ายทำขึ้นมาจากป้ายทองแดงชุบด้วยทองคำ มีรูปลักษณ์งดงามและเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครฉินเหยี่ยนเย่ว์นัยน์ตาสองข้างเปล่งประกาย ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าป้ายอันหนึ่งขึ้นมาเล่นครู่หนึ่งเป็น
พระสนมหยาได้ยินดังนั้น พลันชะงักงันไปนางหมุนตัวกลับมา สายตาเย็นชาเล็กน้อย “เจ้าว่าอย่างไรนะ?”“ข้าบอกว่าพวกท่านถูกคนจับจ้องแล้ว” มู่เหยี่ยกระพริบตา “หวังว่าพวกท่านจะสนุกกับมันนะ”สีหน้าของพระสนมเหยาเคร่งขรึมขึ้นมาก่อนมาเจ้าเจ็ดได้กำชับครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าจะต้องระมัดระวังรอบด้านบางที อาจจะมีคนจั
“ข้าขอแนะนำเจ้าสักคำ วันนี้เหยี่ยนเย่ว์เป็นคนที่ข้าต้องปกป้อง หากเจ้ากล้าทำอะไร ข้าไม่ให้อภัยเจ้าแน่”มู่เหยี่ยถูกพระสนมเหยาตำหนิไปหนึ่งคำรบ ก็ไม่รู้สึกรำคาญใจนางเอามือเท้าคางพลางหัวเราะฮ่าฮ่า “พระสนมเหยาต้องโกรธไปไย เมื่อครู่มิใช่ข้าพูดไปแล้วหรือว่าข้าไม่สนใจคนโง่? ข้าย่อมไม่มีทางทำอะไรฉินเหยี่ยนเ
“เจ้าไม่พูดความจริงใช่หรือไม่?” พระสนมเหยาพูดด้วยเสียงเย็นชา “เจ้าคงไม่รู้ว่า หากพูดโกหก พอถึงกลางคืนก็จะมีผีมาตัดลิ้นของเจ้า?”เด็กน้อยหน้าซีดเผือดเขาถูกพระสนมเหยาและเฮยตั้นที่มีท่าทีดุดันทำให้ตกใจจนยากจะทานทนไหว เหลือบไปมองทางอื่นโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่ากำลังร้องขอความช่วยเหลือพระสนมเหยาจึงมองตามไ
“ลูกพี่ไม่ต้องการพวกเราแล้ว”“ลูกพี่ให้พวกเราทำเรื่องเลวร้าย แต่พอเกิดเรื่องกลับไม่สนใจพวกเรา”“พวกเราถูกลูกพี่หลอกแล้ว”พอเขาร้องไห้โฮเสียงดัง เด็ก ๆ อีกหลายคนที่ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะก็ร้องไห้โฮตามสีหน้ามู่เหยี่ยไม่น่ามองเป็นอย่างมากนางคาดไม่ถึงเลยว่า เจ้าไร้ประโยชน์พวกนี้จะมาตกม้าตายในช่วงเวลาเช่นน
มู่เหยี่ยยังไม่ทันเรียกสติกลับคืนมา น้ำที่ทั้งสกปรกทั้งเย็นอีกถังหนึ่งก็ได้ราดรดลงมาบนศีรษะอีกครั้งเสียงของนางยังไม่ทันได้เรียกกลับคืน ปากก็ยังอ้าอยู่อย่างนั้นน้ำสกปรกไหลเข้าปากนางอย่างที่ไม่อาจควบคุมได้ ตอนที่ไอโขลกอย่างแรงนั้น น้ำสกปรกก็ถูกกลืนลงไปไม่น้อยมู่เหยี่ยมีโรครักความสะอาดที่ค่อนข้างรุน
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู