กู้เหยียนจือได้ยินฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดถึงการถอดอาภรณ์อะไรสักอย่างก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟองค์หญิงผู้บริสุทธิ์และเป็นดั่งไข่มุกแห่งราชวงศ์จงลู่ จะถูกทำให้แปดเปื้อนได้อย่างไร!อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินจนสุดท้ายแล้ว ความโกรธกลับจางหายไปไม่น้อยเมื่อองค์หญิงชิงอินถูกวางยาพิษ ฮ่องเต้ก็มาถึงพอดีก่อนที่จะหมดสต
ฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินเข้าไปหาฮ่องเต้พร้อมรอยยิ้ม “เสด็จพ่อ พระองค์รออยู่ที่นี่นานมากแล้ว คงเหนื่อยมากล่ะสิเพคะ กระหายน้ำหรือไม่? ลูกนำน้ำชามาด้วยนะเพคะ”ฮ่องเต้มองนางด้วยความสงสัยเหตุใดหญิงสาวผู้นี้ถึงพยายามเอาใจเขาแทนที่จะดูแลองค์หญิงชิงอิน?“เสด็จพ่อ ลูกจะนวดพระขนองให้พระองค์นะเพคะ”“เสด็จพ่อ พระอง
“ไป๋หลินยวน ท่านต้องห้ามปิดบังข้านะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยขึ้นมา “การถ่ายทอดกำลังภายในให้องค์หญิงชิงอินนั้น จะเป็นอย่างไร? ผู้ที่ช่วยรักษานางนั้นจักสูญเสียวรยุทธ์ไปหรือไม่? พิษจะถูกถ่ายโอนมาที่ตัวเองหรือไม่? จะเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดการแลกชีวิตหรือเปล่า?” “เจ้าคิดว่ากำลังภายในคือสิ่งใดกัน?” ไป๋หลิ
คนพวกนี้ไม่เพียงแต่จะกล้าตอบโต้เขา แต่ยังกล้าทุบตีเขาอีก ผู้คนในแคว้นตงลู่นั้น ล้วนแต่ไม่มีใครปกติเลยสักคน “เหยี่ยนเย่ว์ เราหาได้มีความรู้ในเรื่องหยูกยาไม่ เจ้าว่าเราควรจักทำเช่นไร?” ฮ่องเต้เอ่ยถาม “เสด็จพ่อเพคะ ได้โปรดอภัยให้ลูกที่กระทำการตัดสินใจโดยพลการด้วยเถิดเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่กำหม
ตงฟางหลีพลันส่งเสียงฮึดฮัดออกมา เมื่อเห็นยัยหนูกับหมอสารเลวนี่ยืนอยู่ด้วยกัน เขาก็มิอาจอดกลั้นความโกรธโมโหที่อยู่ภายในใจของตนเองไปได้เขาอยากจะควักลูกกะตาของเจ้าหมอสารเลวที่เอาแต่จ้องมองยัยหนูของเขาออกมา ก่อนจะสับให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วโยนให้หมามันกินเสีย “ท่านอย่ามาหึงหวงไร้สาระนะ” เมื่อฉินเ
จากกลางคืนสู่กลางวัน จากรุ่งอรุณสู่แสงทอง ในที่สุด ก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้วขั้นตอนสุดท้าย ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด หากว่าไม่สำเร็จละก็ มีแต่ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่เท่านั้น “ใกล้จะได้เวลาแล้ว” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์สั่นเครือเล็กน้อย “ข้ารู้สึกตื่นเต้นจัง” ไป๋หลินยวนเหลือบมองนางด้วยคว