LOGINShare
ตอนที่59 ไม่เคยมีความแค้นต่อเจ้า
Last Updated:
2025-08-18 14:53:40
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า ตอนที่61 ฟื้น
ณ ตำหนักองค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนชางเฮ่าถูกนำตัวมาที่ตำหนักขององค์หญิงเสี่ยวเยี่ยน นางสั่งให้หมอหลวงทั้งหมดมารักษาเขาทันที จนรอดพ้นจากมือพญายมมาได้ แต่เขาก็ยังไม่ฟื้นองค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนนอนเฝ้าเขาอยู่ข้างเตียงตลอดเวลา จนกระทั่ง ชางเฮ่าลืมตาตื่นขึ้นบุรุษหนุ่มบนเตียงกะพริบตาไล่ความพร่าเลือนออกไป ภาพแรกที่เขาเห็นคือ เสี่ยวเยี่ยนที่กำลังหลับใหลข้าง ๆ ตน บนพวงแก้มของนางยังมีคราบน้ำตาบาง ๆ ให้ความรู้สึกซ่านสุขอย่างประหลาดเขาจึงเอื้อมมือไล้พวงแก้มเช็ดน้ำตาให้นางเบา ๆสัมผัสอ่อนโยนจากมือบุรุษนั้น ทำให้ขนตางอนเรียงกันเป็นแพกระพือไหว แล้วนางก็เริ่มขยับตัว ดวงตาค่อย ๆ ปรือขึ้น เมื่อเห็นว่าคนบนเตียงรู้สึกตัวแล้ว นางก็เบิกตากว้างพร้อมกับร้องออกมาด้วยความดีใจ“ท่านฟื้นแล้ว”“ฟื้นแล้ว”เขาตอบรับองค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนโผเข้ากอดรัดเขา อยากจะสัมผัสไออุ่นให้แน่ใจว่าเป็นเขาจริง ๆ เขาฟื้นขึ้นมาจากความตาย กลับมาอยู่กับนางแล้วจริง ๆชางเฮ่าตะลึงไปกับการกอดที่ไม่ได้ตั้งตัวเช่นนี้ ริมฝีปากเขายกยิ้มขึ้นอย่างโง่งม ไม่อาจหุบลงได้ในจังหวะนั้นเอง นางกำนัลก็ยกอ่างทองใส่น้ำเข้ามาเพื่อจะปรนนิบัติองค์หญิง กลับพบภาพนั้นเ
ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า ตอนที่60 ปล่อยนาง
“อย่าทำอะไรนางเป็นอันขาด”องค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนเมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาก็พบว่าตนถูกผู้อื่นเอามีดจี้คอเอาไว้ นางพยายามจะขยับตัวหนีอย่างตื่นตระหนก แต่มืออีกข้างของอ๋องซั่งกวนก็โอบรัดนางไว้แน่น“ปล่อยข้านะ นี่มันเรื่องอะไรกัน”“อ่าฟื้นแล้วรึ... แบบนี้ก็ยิ่งสนุกนะสิ”อ๋องซั่งกวนโน้มลงใกล้ใบหน้างดงามที่กำลังตื่นตระหนกของสตรีในวงแขน แววตาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย“อยู่นิ่ง ๆ แล้วข้าจะไม่ทำลายใบหน้างาม ๆ ของเจ้า” เขาข่มขู่นาง จากนั้นก็หันไปสั่งชางเฮ่า “ทิ้งกระบี่ลง... หากเจ้ายังอยากเห็นนางมีลมหายใจ”ชางเฮ่าโยนกระบี่ลงกับพื้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บแค้น... แค้นตนเองที่ไร้ความสามารถจนทำให้เสี่ยวเยี่ยนตกอยู่ในอันตราย“ปล่อยนาง”“ชางเฮ่า.... เอ๋ยชางเฮ่า... นี่หรือหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรผู้เก่งกาจ เพื่อสตรีนางเดียวเจ้าถึงกับพ่ายแพ้ให้แก่ข้า”อ๋องซั่งกวนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งเห็นอีกฝ่ายจ้องตนราวกับจะฆ่าเขาให้ตายแต่ไม่มีปัญญาทำอะไรได้ เขาก็ยิ่งรู้สึกสนุก จึงโน้มใบหน้าลงไปใกล้พวงแก้มหอมกรุ่นขององค์หญิงเสี่ยวเยี่ยน“อ่า... นางทั้งหอมทั้งนุ่มนิ่มเช่นนี้ มิน่า เจ้าถึงหลงใหล
ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า ตอนที่59 ไม่เคยมีความแค้นต่อเจ้า
“แม่ข้าไม่เคยมีความแค้นต่อเจ้า เหตุใดจึงจับแม่ข้ามาข่มขู่เช่นนี้”องค์หญิงจิ้งหนิงส่งเสียงเหอะขึ้นมาคำหนึ่ง สายตาของนางยามจับจ้องสตรีตรงหน้าเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม“ข้าไม่คิดว่าองค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนจะโง่เง้าถึงเพียงนี้ แค่กระดาษแผ่นเดียว เจ้าก็เชื่อแล้วหรือว่า... แม่เจ้าถูกจับมาที่นี่”“เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร เห็นอยู่ชัด ๆ ว่านั่นเป็นแหวนประจำตำแหน่งกุ้ยเฟยของแม่ข้า”“เจ้าคิดว่าแม่เจ้ามีตำแหน่งกุ้ยเฟยคนเดียวในวังหรืออย่างไร”องค์หญิงจิ้งหนิงเอ่ยอย่างใจเย็น สนุกกับการที่เห็นศัตรูของหัวใจแสดงอาการว่าโง่งมเต็มที่เมื่อวันก่อน หลังจากที่วางแผนกับอ๋องซั่งกวนแล้ว นางก็ขอยืมแหวนมาจากพระมารดาของตน เพื่อล่อให้องค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนมาติดกับดัก“เจ้าทำเช่นนี้ต้องการอะไรกันแน่”องค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่ถูกนางปั่นหัวเล่น“ต้องการให้เจ้าอยู่ห่าง ๆ จากชางเฮ่าอย่างไรเล่า รู้ทั้งรู้ว่าข้ารักพี่ชางเฮ่า แต่เจ้ายังแย่งเขาไปจากข้า”องค์หญิงจิ้งหนิงตะโกนออกมาอย่าเกรี้ยวกราด ดวงตาแดงก่ำ เมื่อก่อนนางเป็นองค์หญิงเพียงองค์เดียวของเสด็จพ่อ เป็นสตรีที่สูงส่งที่สุดในวังหลวง แต่แล้วจู่ ๆ
ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า ตอนที่58 ชีวิตในวังหลวง
เมื่อเดินออกมาจากพระตำหนักไม่นานนักก็ถึงอุทยานท้ายตำหนักที่สวยงาม แต่สตรีที่เดินข้างเขา กลับก้าวเท้าเลื่อนลอยคล้ายถูกบังคับให้เดิน มิได้สนใจทิวทัศน์อันสวยงามนั้นเลย ซั่งกวนจึงอดถามนางขึ้นมาไม่ได้ว่า“เดินชมอุทยานกับอ๋องเช่นข้าทำให้เจ้าลำบากใจมากหรือ”“หาได้เป็นเช่นนั้นเพคะ เพียงแต่หม่อมฉันมีเรื่องกังวลใจ”องค์หญิงจิ้งหนิงตอบน้ำเสียงเศร้าสร้อย“เจ้ากังวลใจเรื่องอะไร ลองพูดให้ข้าฟังสักหน่อย บางทีข้าอาจจะช่วยเจ้าได้”ท่านอ๋องเจ็ดเอื้อนเอ่ย ดวงตาที่มองนางเต็มไปด้วยความวาบหวาม แม้ตนจะมีนางสนมในตำหนักนับสิบคน แต่ก็ไม่เพียงพอสำหรับอ๋องที่เต็มไปด้วยพลังบุรุษมากล้นเช่นเขาจิ้งหลิวกุ้ยเฟยแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการยกธิดาของตนให้กับเขา มีหรือเขาจะปฏิเสธน้ำใจที่แสนถูกใจเช่นนี้ได้“ขอเรียนท่านอ๋องตามตรง ข้ามีชายในดวงใจแล้ว”“เป็นชางเฮ่าใช่หรือไม่”อ๋องซั่งกวนกล่าวขึ้นโดยไม่ต้องคาดเดา เพราะองค์หญิงจิ้งหนิงแสดงออกต่อบุรุษผู้นี้ชัดเจนเสมอมา แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีท่าทีใด“เพคะ....” เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของนางก็ดูหดหู่ลงไปอีก เอ่ยเสียงเศร้าต่อไปว่า “ถึงแม้หม่อมฉันจะชอบเขา แต่เขากลับชอบพอกับองค์หญิ
ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า ตอนที่57 ถลึงตาใส่อีกฝ่าย
เสี่ยวเยี่ยนฟาดมือลงเต็มแรง แต่ชั่วขณะนั้นกับมีมือใครบางคนมาดึงมือนางรั้งไว้ ฝ่ามือของนางจึงไม่ได้สัมผัสแก้มองค์หญิงจิ้งหนิงแม้แต่น้อยองค์หญิงจิ้งหนิงเห็นชางเฮ่ามาช่วยนางแล้ว ก็รีบหลบเข้าไปอยู่หลังเขาแล้วเอ่ยด้วยเสียงดูน่าสงสารยิ่งว่า“ท่านพี่ น้องหญิงกำลังจะตบข้า ข้ากลัวเหลือเกิน”องค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนได้ยินเช่นนั้น ก็ถลึงตาใส่อีกฝ่าย ถึงนางจะโกหกหลอกลวงแต่ก็นับว่ายังอ่อนด้อยกว่าองค์หญิงผู้นี้นัก“วันนี้ ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อนแล้วกัน วันหน้าหากกล้าหาเรื่องข้าอีก ข้าไม่ยอมแน่”องค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนเอ่ยวาจาอันธพาล สะบัดมือออกจากมือเขา นางมองชางเฮ่าด้วยสายตาตัดพ้อ“วาจาข่มขู่ อีกทั้งยังตบหน้าข้า ข้าจะกราบทูลเสด็จพ่อให้ลงโทษเจ้า”องค์หญิงโต้กลับ เชิดใบหน้าขึ้นอย่างผู้ที่เหนือกว่า“นี่เจ้าจะ......”องค์หญิงเสี่ยวเยี่ยนเอ่ยได้เพียงเท่านั้น ก็ถูกชางเฮ่ากล่าวแทรกขึ้นมาว่า“เมื่อครู่กระหม่อมเห็นองค์หญิงจิ้งหนิงตบหน้าตนเอง หากจะทรงทูลฝ่าบาท กระหม่อมก็ยินดีเป็นพยายานให้พ่ะย่ะค่ะ”ชางเฮ่ามององค์หญิงจิ้งหนิงนิ่ง ๆ ดวงตาคมกริบเคร่งขรึม แม้เขาไม่ได้ออกคำสั่งหรือห้ามปราม แต่ก็ทำเอาผู้ที่จะป้ายโคลนให้คน
ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า ตอนที่56 หนึ่งเดือนต่อมา
1 เดือน ต่อมาธรรมเนียมพิธีในวังหลวงยุ่งยากมาก ตั้งแต่เสี่ยวเยี่ยนเข้ามาในวัง ก็ถูกรั้งไว้ให้อยู่แต่ในตำหนัก นางต้องฝึกเดินบนรองเท้าทั้งเล็กทั้งสูง อีกทั้งยังต้องเรียนรู้ฝึกใช้คำราชาศัพท์ เพื่อเตรียมเข้าสู่พิธีแต่งตั้งองค์หญิงอย่างเป็นทางการส่วนมารดาของนางก็พักรักษาตัว หนึ่งเดือนให้หลังอาการของนางแทบจะหายสนิท นับว่าหมอหลวงมีฝีมือการรักษาเยี่ยมยอดยิ่งนักในที่สุดวันมอบอำนาจคืนสู่ตำแหน่งพระสนมกุ้ยเฟยและแต่งตั้งองค์หญิงก็มาถึงเมื่อลงจากเกี๊ยวลายหงส์ เหล่าขุนนาง และนายทหารนับพันที่รอรับเสด็จต่างประสานมือน้อมศีรษะลง แล้วเปล่งเสียงถวายพระพรทุกย่างก้าวเสี่ยวเยี่ยนเดินตามหลังพระมารดาพระสนมเสี่ยวเฉียนกุ้ยเฟยก้าวขึ้นไปบนบันไดพระราชพิธีอย่างสง่างงามส่วนนางก้าวเท้าอย่างช้า ๆ เพราะชุดองค์หญิงที่นางสวมหนักเหลือเกิน ทั้งเสื้อคลุมลายหงส์ตั้งหลายชิ้น ทั้งเครื่องประดับบนศีรษะ เมื่อก้าวถึงบันไดขั้นสุดท้ายเท้าก็เหยียบพลาด ร่างบางกำลังจะหงายหลังลงไป แต่มือแกร่งของใครบางคนก็คว้าข้อมือนางเอาไว้ได้ทัน แล้วประคองไว้ในอ้อมกอด“ชางเฮ่า.....”เสี่ยวเยี่ยนอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อพบว่าวงแขนอบอุ่นนั้นคือคนคุ้นเคย
You may also like
ภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง15.3K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย216.0K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง18.5K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย703.6K viewsเสียงพิณในม่านหิมะ
Bosskerr45 viewsย้อนเวลากลับมาทวงแค้น
นิ่งเฟยหรง763 viewsเจ้าสาวของท่านพี่
นักเขียนบ้านนา308 viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย15.8K views
