เสิ่นชิงเวยมาอยู่ที่หมู่บ้านหยางไหวได้เจ็ดเดือนแล้วตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้นางจวนคลอดเต็มที นอกจากปลูกผักกับทำสวนเล็กๆในบ้านก็ไม่ได้ออกไปที่ใดนางมีเงินกว่าสามแสนตำลึงเนื่องจากสิ่งของที่ต้องใช้นางซื้อหาเรียบร้อยจ้างคนของทางการมาส่ง ชาวบ้านจึงคิดว่าท่านน้าของนางใต้เท้ากู้เป็นคนส่งมาให้ แต่ก็มีบางคนนินทาว่างนางเป็นเมียลับๆของกู้เหยียนหาใช่หลานสาวห่างๆไม่"หึ นี่ๆๆๆพวกเจ้าข้าจะบอกให้นะหลานสาวอันใดกันดูแลขนาดนี้ ผู้หญิงแต่ออกแล้วก็เหมือนน้ำสาดออกไป มิหนำซ้ำยังเป็นม่ายผัวตายอีกอัปมงคลเพียงนี้ ข้าว่าเผลอๆเด็กในท้องบุตรใต้เท้านายอำเภอเสียกระมัง ข้าว่านางเป็นอนุที่เขาเลี้ยงไว้นอกจวนมากกว่า""นี่ แม่ม่ายหวังท่านจะกล่าวสิ่งใดก็ให้มันอย่าลามมาถึงพวกข้ากันเล่า ไม่ว่านางจะเป็นใครอย่างไรนางก็มีขุนนางหนุนหลัง""หึ แม่อาจื่อเจ้ากลัวนางแต่ข้าไม่กลัวหรอก น้องสาวนางเด็กชิงผิงนั่นอายุเท่านี่รู้จักยั่วยวนบุรุษ เมื่อวานข้าเห็นนะว่านางไปให้ท่าหลานชายหลี่เจิ้ง ดูท่าทั้งพี่สาวน้องสาวคงพอๆกัน โอ๊ย"เพียะ!! ใบหน้าของหวังซื่อจอมนินทาประจำหมู่บ้านถูกตบจนเลือดกลบปากฟันหน้ากระเด็นทันที นางหวังซื่อหันมาเห็นเป็นเสิ่นชิง
เสิ่นชิงเวยตาลุกวาว ก่อนจะสูดลมหายใจให้ลึกที่สุด นางวานให้ชาวบ้านคนหนึ่งไปตามน้องสาวมานางไม่อับอายหรอกหากน้องสาวถูกลวนลามจริงๆนางพร้อมกระทืบคนแต่ต้องได้ยินจากปากน้องสาวก่อนเสิ่นชิงผิงที่มาถึงเห็นหน้าหยางตงก็รีบเดินไปหลบหลังพี่สาวทันที เสิ่นชิงเวยพอเดาออกแล้วก่อนจะถามน้องสาว"หยางตงเคยลวนลามอันใดเจ้าเสี่ยวผิง ไม่ต้องอายผู้ใดเจ้ากล่าวมา""เขา เขาพยายามที่จะจับหน้าอกข้า อีกทั้งยังจะดึงข้าไปกอดและหอมเจ้าค่ะ แต่ข้าขัดขืนทุกครั้งแล้วหนีรอดมาได้ทุกครั้งเจ้าค่ะพี่ใหญ่""เพ้ยนางเด็กขี้ครอก ข้าเล่นกับเจ้าก็ดีเท่าไหร่แล้ว อย่างเจ้านอกจากข้าใครจะเอาแห้งๆเช่นนี้ขายหอนางโลมยังถูกส่งคืนเลย โอ๊ย อ๊าก "เสิ่นชิงเวยประคองท้องที่แก่ใกล้คลอดเดินมาหาช้าๆ ทันทีที่คำสุดท้ายออกจากปากของหยางตง ปลายเท้าก็ตวัดปลายคางเขาทันที หยางตงล้มลงไร้ทางต่อสู้เพราะมือเท้าถูกมัดอยู่ เสิ่นชิงเวยที่สายตาน่ากลัวยิ่งนักชาวบ้านยังผวา นางเอ่ยช้าๆ"เจ้าเปรียบน้องสาวข้ากับนางโลมหรือ หยางตงเจ้ากล้าลวนลามน้องสาวข้า ใครที่กล้าแตะต้องน้องๆข้าย่อมมีราคาที่ต้องจ่ายนะ ในเมื่อเจ้าชอบเรื่องโลกีย์เช่นนี้ทำเรื่องหลอกลวงสตรีเช่นนั้นไอ้ที่ม
ทางด้านชายแดนตึงเครียดขึ้นทุกวัน เผยซ่างกวนที่ตอนนี้กำลังวางแผนรบกับแคว้นฉี อยู่ๆก็จามออกมาติดๆกันจนกุนซือของเขาถึงกับเอ่ยยุติการประชุมก่อน"ฮัดเช้ย ฮัดเช้ย จามมาสามชั่วยามแล้ว ข้ามิได้คัดจมูกหรือเป็นหวัดสักนิด"เผยซ่างกวนเอ่ยอย่าหัวเสีย"ท่านแม่ทัพ หากร่างกายท่านไม่ไหวพวกเราพักก่อนดีไหมขอรับ อย่างไรเสียตอนนี้พวกเราก็ได้เปรียบทางกลยุทธรวมถึงภูมิศาสตร์""ข้ามิได้เป็นอันใด เพียงแต่ว่ารู้สึกแปลกๆตอนแรกข้ารู้สึกกังวล เหมือนข้าเป็นห่วงใครบางคนแต่ว่าข้าไม่มีใครให้ต้องห่วง""แต่ท่านแม่ทัพจามหนักมากหรือว่ามีใครด่าท่านหรือเปล่าขอรับ"ทหารหยอกเขาขำๆ เผยซ่างกวนนึกไปถึงแม่ตัวดีที่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะตามนางได้จากใคร ก่อนหน้าเขาจับสารที่ส่งมาได้ หากปราบแคว้นฉีสำเร็จเขาจะกลับเมืองหลวง หลิวเย่วฉางเป็นสหายของนาง มีการติดต่อกันลับเขาเพิ่งจับได้ก็ต้องมาชายแดนเสียก่อน อีกครึ่งปีหากเผด็จสึกแคว้นฉีเรียบร้อยเขาจะตามหานางจริงจัง"เสิ่นชิงเวย ข้าต้องตามหาเจ้าให้เจอ"เสิ่นชิงเวยยังพอมีเงินทองที่นางฉกพวกสารเลวนั้นมาได้ แต่ตอนนี้นางอยู่เดือนได้แต่เขียนรายการฝากกู้เหยียนให้จัดหามาให้ ฉินเซียวเซียวที่ตอนนี้กลาย
ส่วนคนที่เหลือก็จะหนีแต่นางไวกว่าเดินมาดักหน้าก่อนจะตัดเอ็นทุกคนแล้วโยนลงแม่น้ำเช่นกัน ก่อนจะจับทั้งหมดโยนเสิ่นชิงเวยคว้าตั๋วเงินมาได้กว่าสามแสนตำลึง เป็นเงินที่เขากำลังจะไปติดสินบนขุนนางในเมือง รวมถึงหยกห้อยเนื้อดีอีกหลายชิ้น ปิ่นปักผม กว้านหยก แหวนและกำไลจากนั้นก็เอ่ยเรียบๆกับเสิ่นชิงชิว"อาชิวลืมตาได้แล้ว กลับบ้านกันเถอะ"เสิ่นชิงชิวลืมตามาไม่เห็นใครนอกจากพี่สาว จากนั้นก็จับมือพี่สาวลุกขึ้นยืนแล้วสองพี่น้องเดินกลับบ้านท่ามกลางสายตาดูถูกของชาวบ้านที่เห็นว่านางคงถูกเถียนไถ่จ้านลวนลาม คงกลายเป็นอนุของเถียนไถ่จ้านไปแล้ว แต่ฉินเซียวเซียวที่เป็นห่วงนางรีบวิ่งมาหาทันทีก่อนจะถามไถ่"เว่ยเว่ยเจ้าเป็นอันใดหรือไม่ สองพ่อลูกนั่นทำอะไรเจ้าหรือเปล่า""ข้ามิเป็นอันใดหรอกเจ้าค่ะพี่เซียวเซียว ข้าเอาตัวรอดได้ แค่ไม่อยากให้ใครมากล่าวหาข้าเท่านั้นแหละ สองพอลูกนั่นดูเหมือนจะมีคนมาตามบอกว่าทางการจับได้ว่าเขาค้าเกลือเถื่อนอีกทั้งติดสินบนขุนนาง ท่านเจ้าเมืองจะมายึดทรัพย์ที่บ้านอะไรนี่แหละ ข้าเพิ่งกระทืบเถียนไถ่จ้านยังไม่ทันหายคันพวกเขาก็ชิ่งหนีเสียแล้ว อยากลงไม้ลงมืออีกสักทีไม่รู้ว่าแถวนี้จะมีใครปากดี
เถียนจงถูกกู้เหยียนจับกุ คนที่เอากระบี่พากคอเขาอยู่เก็บกระบี่กลับเข้าฝักก่อนหมุนตัวกลับก็ชนเข้ากับร่างเล็กร่างหนึ่ง ฉินเซียวเซียวที่เพิ่งมาถึงเมื่อคืนนางนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงเสิ่นชิงเวยกำลังจะล้มลง แต่อ้อมแขนแข็งแรงกอดนางเอาไว้ ฉินเซียวเซียวมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยขอบคุณ กู้หานที่เห็นใบหน้างามตรงหน้า นัยน์ตากลมโตที่มองมาเขาก็ถึงกับตะลึง หัวใจเต้นแปลกๆจนกระทั่งนางเอ่ยออกมา"ขอบคุณเจ้าค่ะคุณชาย ข้าไม่เป็นอันใดแล้ว"กู้หานปล่อยร่างบางอย่างเสียดาย ตัวนุ่มนิ่มนักอีกทั้งกลิ่นกายนางหอมเหลือเกิน เขาไม่เคยสนใจสตรีมาก่อนเลยแต่นางทำเขาหวั่นไหว กู้เหยียนเห็นปฏิกิริยาหลานชายก็ถอนหายใจ อยากจับคู่อีกคนแต่หลานชายกับต้องตาอีกคน จากนั้นเขาจึงเอ่ยถามหลานสาวนอกใส้"เกิดอะไรขึ้นหรือเว่ยเว่ยบอกน้ามาสิ""ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ข้าก็แค่แปลกใจเช่นกันที่เศรษฐีเถียนเลือกที่จะมาฝังเงินทองที่ตรงที่ดินของข้าที่ไหว้วานให้ท่านช่วยซื้อให้ ดูสิขุดกันเละเทะหมดเลย""เอาล่ะ ถ้าเช่นนั้นเถียนจูกับบุตรชายหายไปไหน แปลว่ามีคนรายงานพวกเขาตลอดเวลาหรือเวลาที่เจ้าหน้าที่เคลื่อนไหว มิน่าจับไม่ได้สักที""ท่านน้าไปคุยกับท่านปู่หยางเถอะเจ้
เจ้าตัวน้อยเสิ่นจ้าวหยวนร้องอ้อแอ้ เสิ่นชิงเวยค่อยๆอุ้มเขามาเข้าเต้าให้นม เสิ่นชิงผิงมองหน้าพี่สาวก่อนจะเอ่ยถาม"พี่ใหญ่มีเงินฝังอยู่ที่ๆดินของเราจริงๆหรือเจ้าคะ""เขาคงกลัวว่าวันหนึ่งทางการตรวจเจอแล้วจะยึดทรัพย์น่ะมาฝังไว้ เศรษฐีเถียนร่ำรวยถึงเพียงนั้นคงไม่ได้ฝังแค่ที่เดียวหรอก พี่ว่าอาจจะฝังที่อื่นอีก อาชิวเป็นอย่างไรบ้าง วุ่นวายมาทั้งคืนลูกเต้าเพิ่งได้กินนม""อาชิวดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะพี่ใหญ่ เรามีเงินเหลือเท่าไหร่เจ้าคะ""ยังพอมีอยู่ที่พี่เอาปิ่นกับกำไลไปขาย อีกทั้งรีดเค้นมาจากพวบัณฑิตชั่วนั่นก็เหลืออยู่เกือบสามหมื่นตำลึง แต่เราใช้โจ่งแจ้งไม่ได้ พี่จะปลูกผักที่ดินอีกสองวันคงเริ่มเพาะปลูกได้แล้ว วันก่อนพี่แช่เมล็ดพันธุ์เอาไว้ น่าจะเพาะในกระบะได้แล้ว""ข้าอยากช่วยพี่ทำงานบ้าง""ดูแลอาชิวกับอาหยวนเถอะ เรื่องทำมาหากินพี่จัดการเอง วันนี้พี่จะขับรถม้าไปดูไหที่หมู่บ้านข้างเคียง อยู่ในเรือนระวังให้ดี พี่จะลงกลอนกุญแจประตูรั้วกับลงกลอนด้านนอก เผื่อคนไม่หวังดีเข้ามาหาเรื่องอีก เราเป็นคนต่างถิ่นย่อมมีคนอยากหาเรื่องอยู่เสมอ รออาชิวหายดีก่อนพี่จอสอนเราสองคนฝึกวิชาเอาไว้ป้องกันตนเอง"เสิ่นชิงผิงพยั
รุ่งเช้าเผยซ่งกวนสั่งคนของตนเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเป็นทหารฉู่ ส่วยเชลยที่ขังไว้มีทหารสามร้อยนายเฝ้าอยู่พร้อมกับพลธนูที่อยู่บนกำแพงเมือง พร้อมยิงทันทีหากมีใครหลุดออกมาเผยซ่างกวนใส่ชุดแม่ทัพแคว้นฉู่เตรียมความพร้อม ยามโหย่วเผยซ่างกวนก็ออกเดินทางจากค่ายไปยังประตูเมืองของแคว้นศัตรูเมื่อมาถึงแคว้นฉู่ทหารเฝ้าประตูเมืองไม่ได้สังเกตเห็นเป็นเพียงเสื้อเกราะของทหารตน อาฝูพูดได้หลายภาษาเขาจึงติดตามเผยซ่างกวนมาแทนอาเหมินน้องชายอาฝูภาษาแคว้นฉู่ประมาณว่าทางกองทัพชนะแล้วตัดหัวแม่ทัพต้าหลี่เผยซ่างกวนได้แล้วคืนนี้จะเลี้ยงฉลอง ทหารได้ยินก็เฮลั่นจากนั้นก็เปิดประตูเมื่อกองทัพทั้งหมดเข้ามาก็ตรงไปยังที่พัก หลอกล่อให้ทหารที่เมืองหน้าด่านดีใจดื่มกินจนเมามายจากนั้นก็จับไปขังอยู่คุกใต้ดินของเมือง"ท่านแม่ทัพ เราจะไม่สังหารหรือขอรับ""ข้าไม่สังหารคนที่ไม่ถืออาวุธ เราต้องการยึดแคว้นฉู่โดยที่ไม่ให้ชาวบ้านและทหารตัวเล็กๆ เดือดร้อน หากจะรวมแผ่นดินเพื่อปกครองอย่างน้อยต้องไม่สร้างความโกรธแค้นหรือโกรธเคืองของชาวเมือง""พี่ซ่างกวน พวกเราจะลอบเข้าไปวังหลวงของแคว้นฉู่คงใช้เวลาสักพักนะ""อืม อาฝูเจ้าอยู่ที่นี่คอยดูแลให้ค
สามเดือนต่อมาเผยซ่างกวนก็พากันเดินทางจากคว้นฉู่เข้าสู่เมืองหลวงทันที เมื่อมาถึงก็เข้าพักที่ตำหนักตนเอง ทหารรายงานว่าคนของจวนโหวมาหาท่านโหวส่งให้เขากลับเรือนเพื่อเลี้ยงฉลองที่เขาปราบกบฏสำเร็จเผยซ่างกวนไม่ตอบกลับ ในมือมองดูปิ่นเงินอันเล็กที่เสิ่นชิงเวยทำตกไว้บนที่นอนเมื่อครั้งนั้น เขาแปลกใจที่เขาเอาแต่คิดถึงนางอยู่ตลอดเวลามีสตรีงามมากนักแต่ไม่ได้ทำให้เขาต้องการสักคน แต่กลับโหยหาเพียงนาง ทั้งที่มีค่ำคืนวสันต์กันเพียงคืนเดียวอีกทั้งยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อนยามเฉินเผยซ่างกวนแต่งตัวก่อนจะไปเข้าเฝ้าที่ท้องพระโรง เชลยที่จับกลับมาถูกฮ่องเต้ส่งไปเหมืองเหล็กทางเหนือแล้ว ด้านแคว้นฉู่ก็ให้องชายสามไปปกครอง ตอนนี้จ้าวเหวินแทบจะฆ่าเผยซ่างกวนเลยทีเดียว เขาถอนหมั้นหลิวเสวียนเยี่ยนประกาศพระราชโองการออกไปทำให้ตอนนี้หลิวเสวียนเยี่ยน กลายเป็นเพียงอนุอุ่นเตียงของเขาเท่านั้นไม่อาจเชิดหน้าชูตาได้พระชายาของเขาไม่สนใจใยดีเขา นางเป็นบุตรสาวของเจ้ากรมการคลัง แต่งงานมาไม่เคยเข้าหอ หลิวเสี่ยวเหยียนตั้งครรภ์มาแล้วสองครั้งก็แท้งทั้งหมดจนเขาคิดว่าเป็นฝีมือของนาง แต่นางไม่ใส่ใจ บอกแค่ว่าหากนางยังไม่ท้องผู้อื่นก็ไม
จวนอ๋องนอกเมืองผ่านมาห้าเดือนแล้วนับตั้งแต่วันที่ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ ราษฎรต่างร่มเย็นเป็นสุข ทุกวันจะมีคนสรรเสริญฮ่องเต้องค์ใหม่กับฮองเฮาไม่หยุด ที่ดินที่เสิ่นชิงเวยรับขวัญสะใภ้ใหญ่ ท่านตาของนางมาปรึกษากับแม่สามีว่าควรทำตลาดแบบใดเสิ่นชิงเวยให้เขาทำตลาดค้าส่ง และตลาดค้าปลีก อีกด้านทำถนนคนเดิน และตลาดโต้รุ่ง จากนั้นก็ให้เขาปล่อยเช่าที่ดินให้กับคนที่จะสร้างโรงเตี๊ยมหรือเหล่าอาหารเสิ่นชิงเวยกำลังวาดแบบร่างอยู่ เผยซ่างกวนเห็นร่างที่อุ้ยอ้ายกำลังทำงานก็เดินมาหาก่อนจะแย่งพู่กันจากในมือนางมาแล้วอุ้มร่างอุ้ยอ้ายไปนั่งบนที่นอนหนานุ่ม"ใกล้คลอดแล้ว อย่าเหนื่อยนักเลยวันๆ เคยหยุดพักบ้างหรือไม่""หม่อมฉันร่างสัญญาเช่าที่ดินให้กับเหลียนเอ๋อร์อยู่เพคะ จริงสิทรงให้คนไปติดต่อพ่อค้าเร่ได้ความเช่นไรบ้างเพคะ""พวกเขายินดีจะมาร่วมเป็นพันธมิตรอะไรที่เจ้าว่านั่นแหละ ว่าแต่ทำไมถึงสร้างตลาดใหญ่โตเหลือเกินเว่ยเว่ย แปดร้อยหมู่เชียวนะ""ท่านอ๋อง...หากมีตลาดก็มีพ่อค้า เมื่อมีพ่อค้าก็มีลูกค้า เมื่อมีลูกค้าคนก็มีการสร้างงาน เมื่อมีการสร้างงานก็ต้องหาคน เมื่อนั้นชาวบ้านก็มีงานทำ ชาวบ้านที่ไม่มีเงินไม่ม
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจ้าวเผยหยวนฮ่องเต้พระองค์ใหม่และเสิ่นชิงผิงฮองเฮาพระองค์ใหม่ก็เสด็จออกมาพร้อมกัน ทั้งสองคนนั่งบนบัลลังก์มองลงมายังขุนนางที่ร่วมกันฝ่าฟันและเปลี่ยนแปลงการปกครองหลายอย่าง ฮ่องเต้กล่าวเปิดงานเลี้ยงจากนั้นทุกคนก็เริ่มดื่มกิน ได้ยินเสียงฝ่าบาทตรัสออกมา"จ้านอ๋อง ที่ผ่านมาต้องขอบใจท่านยิ่งนัก และพระชายาของท่านด้วย กฎหมายใหม่ที่ห้ามซื้อขายคนในครอบครัวเราทำสำเร็จแล้ว รวมถึงภาษีการปล่อยเช่าที่ดิน แม้จะถูกต่อต้านจากพวกคหบดีและขุนนางที่มีผลประโยชน์ไม่น้อย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี""ล้วนเป็นเพราะพระปรีชาของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมกับพระชายาเพียงแค่ลองเสนอ แต่ทุกอย่างเป็นเพราะพระองค์ทรงผลักดันจนสำเร็จ""เราขอบใจขุนนางทุกคนที่อยู่ตรงนี้ที่ช่วยให้ต้าหลี่มีอำนาจและแสงยานุภาพจนอยู่เหนือแคว้นทั้งหลาย แม่ทัพเสิ่นเราขอบใจท่าน การเจรจากับแคว้นต่างๆ แม้บางคนจะต่อต้านการเจรจาครั้งนี้ อีกทั้งยังกล่าวหาว่าท่านอ่อนแอไม่กล้าสู้รบ แต่กลับกลายเป็นว่านอกจากไม่เสียเลือดเนื้อแล้วต้าหลี่ของเรายังได้ประโยชน์ไม่น้อย เรามีอาหารพวกเขามีเครื่องนุ่งห่ม มีแร่เหล็ก ไม่ต้องปล้นชิงไม่ต้องทำสงคราม แค่
ยามเหมากู้ชิงเหลียนตื่นก่อนนางจะลุกมาเตรียมน้ำล้างหน้าให้กับสามีแต่เช้า เผยจ้าวหยวนคว้าเอวบางรั้งให้นางลงมานอนข้างๆกอดนางเอาไว้ เขาพลิกกายเกยนางไว้ครึ่งตัวสบสายตาคู่งามก่อนจะจุมพิตเปลือกตา กู้ชิงเหลียนยอมให้เขาเชยชมจนพอใจ ร่างสูงทำท่าจะปลดอาภรณ์อีกครั้งแต่นางคว้ามือเขาเอาไว้"ท่านพี่..ยามเหมาแล้ววันนี้ต้องไปยกน้ำชาคารวะเสด็จพ่อกับเสด็จแม่นะเจ้าคะ จะสายไม่ได้""พี่ยังอยากรักเจ้าอีก""ให้เสร็จตามประเพณีก่อนนะเจ้าคะ ข้าไม่หนีท่านไปไหนหรอก ท่านลางานไว้เจ็ดวันมิใช่หรือคนหื่น""อยู่ใกล้เจ้าแล้วคิดอย่างอื่นไม่ออกเลย อยากรักแต่เจ้าคนดี""ลูกไม้ใต้ต้นจริงๆเชียว""หืม อะไรนะ หมายถึงพี่หรือ"กู้ชิงเหลียนหน้าแดงก่อนจะเอ่ยอ้อมแอ้มๆกับคนตัวโต"ข้าเคยได้ยินท่านพ่อเอ่ยกับท่านแม่บ่อยๆว่าจะมาหาเสด็จพ่อต้องดูฤกษ์ยามก่อน คนอะไรขยันรักเมียได้ทุกเวลาให้บ่าวไพร่ให้คนอื่นรอเป็นวันๆ บางครั้งไปแล้วไม่ได้อะไรกลับมาก็มีเพราะท่านอ๋องเอาแต่กักพระชายาไว้ในห้อง ท่านก็คงเหมือนเสด็จพ่อใช่หรือไม่เจ้าคะ""ฮ่าๆๆ คนงามสินสอดพี่ยาวกว่าเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทอีกนะ เช่นนั้นพี่ต้องเก่งกว่าเสด็จพ่อสิ พร้อมไหมรับมือพี่ไหวหรือ
วันนี้เป็นวันมงคลของเผยจ้าวหยวนกับกู้ชิงเหลียน ทั้งคู่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กยามที่ท่านลุงหานมาหาท่านตากู้แต่งงานยียน ท่านป้าเซียวเซียวมักจะพาเด็กๆมาเล่นด้วยกัน ฉินเซียวเซียวแต่งงานกับกู้หานมีบุตรด้วยกันสี่คน กู้ชิงเหลียนเป็นบุตรสาวคนโต ยามนี้อายุสิบหกปีแล้วภายในห้องแต่งตัว เจ้าสาวสวมชุดเจ้าสาวสีเขียวแดงตามธรรมเนียม ข้างๆมีพัดที่ประดับสายไข่มุกห้อยเอาไว้ กู้ชิงเหลียนนั่งให้บรรดาแม่เฒ่าที่ครองรักยาวนานช่วยหวีผมให้ ฉินเซียวเซียวรอให้บุตรสาวแต่งตัวเรียบร้อยก็ให้ทุกคนออกไปรอข้างนอกก่อน"แม่เฒ่า หมัวมัวพวกท่านออกไปก่อนเถอะ ข้ามีเรื่องจะสั่งบุตรสาวเป็นการส่วนตัวสักหน่อย""เจ้าค่ะฮูหยิน"เหล่าสตรีอาวุโสพากันออกไปจากห้องเนื่องจากทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เมื่อทุกคนออกไปเถาจื่อก็ปิดประตูแล้วยินเฝ้าอยู่ด้านนอก เพราะว่าฉูหยินมีเรื่องจะบอกกล่าวแก่คุณหนูใหญ่ กู้ชิงเหลียนมองหน้ามารดาอย่างมีคำถามก่อนจะเอ่ยออกไป"ท่านแม่...มีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ เหตุใดดูท่านมีลับลมคมในนัก""เหลียนเอ๋อร์..แม่มีเรื่องอยากกำชับเจ้า รับปากแม่ได้หรือไม่""ท่านแม่บอกมาเถอะเจ้าค่ะ ลูกยินดีทำตามที่ท่านแ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยตื่นตั้งแต่ยามเหมาเพื่อมาเตรียมตัว วันนี้จวนอ๋องต้องไปส่งมอบสินสอดให้กับสกุลกู้ เผยจ้าวหยวนเตรียมตัวตั้งแต่เมื่อคืน ปีหน้านางกับเขาก็จะแต่งงานกันแล้ว เสด็จแม่บอกว่ารอให้นางโตอีกสักปีเขาจึงรอมาจนถึงป่านนี้ด้านนอกหับสีแดงและกล่องเครื่องประดับวางเรียงราย วันนี้เป็นวันดีเผยจ้าวหยวนไปส่งสินสอด ยามบ่ายสกุลหยางเองก็จะมาเจรจาเรื่องหมั้นหมายระหว่างหยางเยี่ยเฟยกับเผยชิงเหลียนอย่างเป็นทางการเมื่อแสงทองจับขอบฟ้าเผยซ่างกวนก็ตื่นนอน ก่อนจะงัวเงียเดินมากอดภรรยาที่กำลังนั่งอ่านรายการสินสอดอยู่ นางมีบุตรให้เขาแล้วห้าคนเขาเคยโกรธเกลียดนางในครั้งแรกที่ถูกวางยา แต่เมื่อได้รับรู้ว่านางเองก็เป็นเพียงคนที่โชคร้ายที่บังเอิญผ่านเข้ามาในคืนนั้นเขาก็ตามหานางมาตลอด เผยซ่างกวนกอดนางก่อนจะฝังจมูกโด่งลงบนแก้มขาวนวล"ทำอะไรอยู่คนดี""ตรวจดูสินสอดของหยวนเอ๋อร์เพคะ หม่อมฉันเกรงว่าจะไม่ครบ ลูกชายเราแต่งงานทั้งที อีกอย่างเขาเคยประกาศหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทเมื่อตอนที่ได้ห้าขวบว่าจะส่งสินสอดให้ชิงเหลียนยาวยี่สิบลี้ ให้ยาวกว่าของพวกเรากับของพระชายาไท่จื่อเสียอีกเพคะ คิกๆๆ"เสิ่นชิงเวยห
ยามเหมาเผยชิงหลานตื่นมาเพื่อดูอาการของหยางเยี่ยเฟยอีกครั้ง นางใช้หลังมือแตะหน้าผากของเขา ท่านหมอบอกว่าเขาอาจมีไข้กลางคืน เมื่อคืนเขาตื่นมาดื่มน้ำและยาลดไข้จากนั้นก็หลับจนกระทั่งถึงตอนนี้"พี่เยี่ยเฟย..พี่ได้ยินหรือไม่ข้าจะไปเตรียมตัวปัดกวาดสุสานท่านย่า ยามอู่จะเซ่นไหว้ข้าจะไปบอกหูเปียวให้มาดูแลท่านนะเจ้าคะ"หยางเยี่ยเฟยตื่นนานแล้วแต่เขายังไม่ลืมตา เมื่อได้ยินดรุณีน้อยตรงหน้าเอ่ยกับเขา หยางเยี่ยเฟยจึงค่อยลืมตาขึ้นราวกับคนที่เพิ่งตื่นนอนก่อนจะเอ่ยกับนางน้ำเสียงัวเงียเล็กน้อย"หลานเอ๋อร์ เจ้าตื่นเช้ายิ่งนัก เมื่อคืนนี้ลำบากเจ้าแล้ว""มิลำบากเลยเจ้าค่ะ หากไม่ได้ท่านข้างต้องฝังอยู่ที่นี่เสียแล้ว อีกอย่างข้าต้องไปปัดกวาดสุสาน วันนี้จะไหว้ท่านย่าน่ะเจ้าค่ะ""ให้พี่ไปช่วยดีหรือไม่ แค่กๆ""พี่พักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ มีท่านย่ารองกับท่านปู่อยู่ บ่าวไพร่มากมายนักอีกอย่างท่านบาดเจ็บเพราะช่วยเหลือข้าๆจะให้ท่านไปลำบากอีกได้อย่างไร"หยางเยี่ยเฟยมองหน้านางก่อนจะยิ้ม นางงามมากนักงามเหมือนท่านน้าเว่ยเว่ยจริงๆ เขาไม่เป็นอะไรแล้ว เดิมทีเขามีวรยุทธพิษงูนั่นก็ถูกเขาสกัดเอาไว้ก่อนท่านหมอจ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยเตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว เผยปินกับหยุนหลานเองก็ตื่นมาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว วันนี้นอกจากเผยปินยังมีเผยจ้าวหยวน เผยชิงหลาน เผยชิงอี้ที่จะไปเซ่นไหว้สุสานของท่านย่าเผยซ่างกวนแจ้งว่าเขาจะถึงเมืองหลวงแล้ว แต่เขาจะแวะไปอารามก่อนเพื่อเซ่นไหว้มารดา เสิ่นชิงเวยจัดเตรียมรถม้าสามคัน แฝดคู่เล็กไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากจวนต้องมีคนดูแล ส่วนจ้าวเหลียนซินที่มาหานางแต่เช้าแล้วเพราะได้ยินว่าสามีนางกับจ้านอ๋องกำลังจะถึงเมืองหลวงแล้วข้าวของที่นำไปเพื่อเซ่นไหว้เตรียมเรียบร้อยแล้ว รถม้าจากจวนอ๋องทั้งห้าคันเคลื่อนออกจากจวนปลายยามเซิน กว่าจะถึงอารามก็พลบค่ำพอดี รุ่งขึ้นถึงจะไปปัดกวาดเตรียมเซ่นไหว้ วันนี้หลิวเย่วมาหานางรวมถึงซู่ซู่ อีกไม่นานฝ่าบามจะสละราชบัลลังให้รัชทายาทจ้าวเผยหยวนขึ้นครองราชย์ เสิ่นชิงผิงกำลังจะได้เป็นฮองเฮา นางมีพระโอรสสองพระองค์ พระธิดาหนึ่งองค์ และตอนนี้กำลังตั้งครรภ์คนที่สี่สาวใช้นำขนมกับน้ำชามาที่ศาลารับลม หลิวเย่วฉางจิบชาดอกบัวที่เสิ่นชิงเวยเป็นคนคั่วเองอย่างละเมียดละไม ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องบุตรชายคนโต"พระชายา เยี่ยนเฟยปีนี้สิบหกแล้วยังไ
เวลาล่วงเลยไปเก้าปียามนี้เสิ่นชิงเวยมีบุตรกับเผยซ่างกวนห้าคน ส่วนคนโตอย่างเผยจ้าวหยวนที่ยามนี้อายุสิบแปดปีแล้ว เขาได้หมั้นหมายกับกู้ชิงเหลียนอบย่างที่ตั้งใจเอาไว้และกำลังจะไปส่งสินสอดในอีกสามวันข้างหน้าเสิ่นชิงเวยกำลังทำขนมเพื่อให้พ่อสามีกับหยุนหลานไปเคารพสุสานของแม่สามี เผยซ่างกวนเดินทางไปชายแดนตะวันออกกับเสิ่นชิงชิวเพื่อเจรจาเรื่องเกลือสมุทร กว่าจะกลับคงไม่ทันเผยปินและหยุนหลานจึงไปก่อนด้านนอกเสียงจ้อกแจ้กจอแจดังมา คู่แฝดไม่เหมือนพี่ชายเช่นเผยจ้าวหยวนสักนิด ทั้งซุกซนและเจ้าเล่ห์มากนัก เผยซ่างกวนรู้สึกถึงนิสัยภรรยาของเขาทีเดียว"ชิงอี้...เสด็จแม่ไม่อยู่กำลังทำขนมพวกเราไปนอกจวนกันไหม"เผยชิงหลานท่านหญิงใหญ่เอ่ยชวนน้องชายเผยชิงอี้ ตอนนี้ทั้งคู่อายุสิบสองปีแล้ว ซุกซนยิ่งนักถึงเวลาเรียนก็ไม่เรียนหนังสือ เผยชิงอี้ที่กลัวมารดาก็ส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยกับพี่สาว"พี่หญิง เสด็จแม่จับได้ก็จะถูกคัดกฎบรรพชนอีกหรอก ท่านไม่กลัวหรือ""เพ้ยๆๆ เจ้าพูดอะไรนั่น อัปมงคลจริงๆเลย ใครจะอยากไปเขียนหนังสือกัน ยึกยือๆน่าเบื่อจะตาย ข้าจะไปล่าไก่ฟ้าเจ้าไม่ไปก็ตามใจ"เผยชิงอี้จำต้องตามพี่สาวไ
เสิ่นชิงชิวกลับมาก็เตรียมงานแต่งงานทันที วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขา พี่สาวตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้น้องชายไปรับเจ้าสาว ขบวนรับเจ้าสาวใหญ่โตยิ่งนัก เสิ่นชิงชิวในชุดแต่งงานสีแดงปักลวดลายด้วยไหมสีทองที่รีดจากทองแม้จนเป็นเส้นเล็กๆขบวนรับเจ้าสาวนั้นมีหาบขนมและลูกกวาดรวมทั้งเงินตำลึงมากมายยิ่งนัก อาชาสีขาวบริสุทธิ์ตัดกับชุดเจ้าบ่าวที่เขาสวมใส่ทำให้ดูมีราศีราวกับเทพเซียน เสิ่นชิงเวยส่งน้องชายออกจากจวน นางมานอนที่ในเมืองเพื่อจะได้จัดงานได้ราบรื่น เผยจ้าวหยวนเองก็ตื่นแต่เช้า เขาเห็นน้าชายในชุดเจ้าบ่าวงามสง่าก็นึกถึงตอนที่เสด็จแม่กับเสด็จพ่อแต่งงานกัน เสด็จพ่อทรงรูปงามมากนัก กระทั่งเสิ่นชิงเวยเดินเข้ามาหาเขาจึงได้รู้ตัว"หยวนหยวน..ท่านน้าหล่อเหลาหรือไม่""หล่อเหลารูปงามมากนักขอรับท่านแม่ หากลูกโตขึ้นลูกจะจัดงานแต่งงานกับชิงเหลียนให้ยิ่งใหญ่แบบเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทขอรับ""ดูเจ้าสิ อายุเท่าไหร่กันเอ่ยปากคำก็ชิงเหลียน สองคำก็ชิงเหลียน"เผยจ้าวหยวนยิ้มให้มารดา จากนั้นก็เห็นว่าขบวนรับเจ้าสาวไปไกลแล้ว มารดาเตรียมเรื่องพิธีการ แม่นมที่เสิ่นชิงผิงส่งมาช่วยงานทำให้เสิ่นช