LOGINShare
ตอนที่14
Last Updated:
2025-04-27 17:00:19
Related chapters
ธารนางครวญ ตอนที่15
กิตติศักดิ์อุ้มโมรีไปได้ไม่ถึงไหน ก็เจอดุษฎีกับมูเล่ จึงบอกให้ทั้งสองไปช่วยดารินมูเล่มองดูสามคนที่บาดเจ็บนอนอยู่ก็ถอนหายใจ กิตติศักดิ์เดินเข้ามาหามูเล่" พวกเราคงต้องหยุดเดินทางก่อน จนกว่าทั้งสามคนจะหายดีถึงไปต่อได้"" ก็คงต้องเป็นอย่างงั้น "ภาสกรแขนเดาะ หน้ามีรอยบาดเป็นแผลใหญ่ยาวครึ่งซีกซ้าย โมรีหัวแตกตอนนี้จับไข้ตัวร้อน ดารินหนักสุดขาหักสองข้างต้องใช้ไม้ดามเอาไว้ ส่วนคนที่เหลือบาดเจ็บแค่เล็กน้อยอาชวีมองดูผลไม้หลากสีลูกใหญ่ที่ลูกน้องของเขาพากันเก็บมาแล้วขมวดคิ้ว" พวกมึงแน่ใจนะว่ากินได้ "" แน่ใจสิครับนายมันเป็นผลไม้ก็ต้องกินได้อยู่แล้ว นายกินสิครับกินเลย ลูกใหญ่ๆสีสวยๆทั้งนั้น"" กูไม่ชอบกินผลไม้"" โธ่นายครับ นี่มันในป่านะครับมีผลไม้ให้กินก็บุญหัวแล้วนายอย่า"คำว่าเรื่องมากยังไม่ทันหลุดออกจากปากดำรงก็รีบกลืนลงไป เมื่อเห็นสายตาดุดันของอาชวี เขารู้ตัวว่าพูดมากไปจึงรีบหยิบผลไม้ออกไปกินห่างๆ ก่อนจะโดนบาทาเจ้านาย" นายครับแล้วนายจะไปไหน"" กูไปหาเดินเล่นแถวนี้แหละ"" ไปคนเดียวไม่กลัวเหรอครับ ถ้าเกิดเจออะไรขึ้นมาจะทำไง"อาชวีหยุดชะงัก อยากออกไปสูดอากาศคิดอะไรเพลินๆคนเดียวหน่อย เมื่อนึ
Last Updated : 2025-04-28ธารนางครวญ ตอนที่16
" เฮ้ยน้ำ น้ำทำไมมาถึงนี่แล้ววะกรุ๊ป"ดุษฎีแตกตื่นเห็นว่าน้ำเริ่มขึ้นมาถึงตรงที่เขาหลบฝน จึงรีบตะโกนบอกกิตติศักดิ์ กิตติศักดิ์กับดุษฎีรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่บาดเจ็บทั้งสามคน ก็เห็นว่าน้ำท่วมเข้าไปถึงข้อเท้าแล้ว ดารินนอนอยู่บนเปลไม้ไผ่เปียกไปทั้งตัวข้างๆมีดุษฎีกับโมรีที่นั่งกอดเข่าอยู่" ทำไมไม่พากันออกมาจะรอให้น้ำท่วมตายห่าก่อนรึไง"ดุษฎีสบถอย่างหัวเสีย" กูเจ็บแขน รินก็นอนเดี้ยงอยู่แบบนี้แล้วจะให้หนีไปไหน"ภาสรตอบ เขาเองก็อยากหนีไปจากตรงนี้แต่เขาจะทิ้งดารินไปได้ยังไง เลยรอให้คนอื่นมาช่วยแล้วค่อยออกไปพร้อมกัน กิตติศักดิ์หันไปมองโมรี อดต่อว่าไม่ได้" โมเธอแค่หัวแตกเจ็บที่หัว แต่มือกับขาสองข้างยังใช้การได้ ทำไมไม่ช่วยพาพวกเขาออกจากตรงนี้ก่อน"" จะให้พาไปไหน ฝนก็ตกหนักแบบนี้ไปทางไหนก็เปียกอยู่ดี"" เธอไม่เห็นเหรอว่าน้ำกำลังจะท่วมแล้วน้ำป่าเวลามันมามันมาเร็วมาก คนปกติยังหนีแทบไม่ทัน ตอนนี้เรามีเพื่อนที่บาดเจ็บอยู่อะไรช่วยได้ก็ต้องช่วยกันไปก่อน"" แต่พรานเซโพก็บอกแล้วนี่ว่าพรานมูเล่กำลังไปหาที่หลบฝนใหม่ให้เราอยู่"" ตอนนี้พรานมูเล่ยังไม่กลับมา น้ำเริ่มขึ้นมาเรื่อยๆแล้วเห็นไหม เราต้องช่วยเหลื
Last Updated : 2025-04-28ธารนางครวญ ตอนที่17
" เลิกบอกใครว่าฉันเป็นเมียคุณสักที"" ก็คุณเป็นเมียผม"" ฮึ ตอนนั้นถ้าคุณบอกใครๆแบบนี้ฉันคงจะดีใจมาก ในตอนที่ฉันต้องการการยอมรับจากคุณแต่คุณก็ไม่สนใจ ตอนนี้ฉันไม่ต้องการมันแล้ว ฉะนั้นอย่ามายัดเยียดให้ฉัน"" น้ำผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมได้ไหม"" อาชวีเราจบกันแล้ว"" ไม่ คุณจบของคุณคนเดียวผมไม่รับรู้ด้วยเรายังเป็นเหมือนเดิม คุณยังเป็นเมียผม"" มันสายไปแล้ว ฉันไม่ต้องการเกี่ยวข้องอะไรกับคุณอีก"" ผมรู้ว่าผมผิดแล้ว ผมถึงได้ตามมาง้อคุณถึงที่นี่ไง"" ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องการ พอฝนหยุดคุณก็พาลูกน้องของคุณกลับกรุงเทพไปซะที่นี่ป่าเขาไม่ใช่ที่เล่นสำหรับคุณ"" ถ้าผมจะกลับคุณก็ต้องกลับไปกับผมด้วย"" ฉันมาทำงานไม่ได้มาเที่ยวเล่น ถ้างานของฉันไม่เสร็จฉันจะไม่มีวันกลับ"" ไอ้งานที่คุณว่าคือไปตามหากล้วยไม้บ้าบออะไรนั่นมาวิจัยหน่ะเหรอ ฮ่าฮ่า น้ำ คุณคิดว่ามันมีอยู่จริงเหรอ คุณหน่ะโดนไอ้แก่นั่นหลอกแล้วหล่ะ "" ฉันเชื่อว่ามันมีอยู่จริง พรานมูเล่เคยเห็นมันมาแล้ว เเล้วเขาก็เป็นคนที่กินกล้วยไม้สีรุ้งแล้วหายจากโรคร้ายจริงๆ นั่นยังไม่ใช่ข้อพิสูจน์อีกเหรอ"" ไอ้พรานแก่นั่นกับไอ้แก่ที่สถาบันมันรวมหัวกันหลอก
Last Updated : 2025-04-29ธารนางครวญ ตอนที่18
เมื่อมูเล่กลับเข้าถ้ำมา ก็ได้ถามทุกคนว่าจะไปต่อหรือเปลี่ยนใจกลับออกจากป่า" ก็ต้องไปต่อสิพราน นี่พวกเรายังไปไม่ถึงไหนเลยนะ ยังไงก็ต้องนำกล้วยไม้สีรุ้งกลับไปด้วย"" มีใครจะเปลี่ยนใจไหม ฉันจะไม่บังคับหากใครเปลี่ยนใจก็ให้กลับพร้อมกับคุณอาชวีได้ พรานเซโพจะนำทางทุกคนออกจากป่ากลับกรุงเทพ แต่ถ้าใครจะไปต่อเราก็จะไปด้วยกัน พรานมูเล่จะนำทางเราสู่หุบเขามรณะ"กิตติศักดิ์ถามทุกคนในทีม ดารินลังเลเธอก็อยากกลับ จึงมองหน้าธารธาราเพราะคิดว่าธารธารายังไงก็ต้องกลับกับอาชวี แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อธารธาราพูดขึ้นมาว่าจะไปต่อกับทีม กิตติศักดิ์ยิ้มดีใจ อาชวีรีบเดินเข้ามาจับแขนธารธารา" ไม่ได้นะน้ำ คุณไปต่อไม่ได้ คุณต้องกลับกับผม"" ปล่อย ฉันไม่ใช่ลูกน้องของคุณที่ต้องทำตามคำสั่งคุณ คุณจะกลับก็กลับไปคนเดียวฉันไม่กลับ จนกว่าจะได้กล้วยไม้สีรุ้งกลับไปด้วย นี่เป็นความตั้งใจของฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"" ไอ้กล้วยไม้บ้าบอนั่นมันมีอยู่จริงที่ไหนหล่ะ กลับไปคุณอยากได้สีรุ้งหรือสีเลือดผมจะให้คนพ่นสีจะเอาสักกี่ร้อยกี่พันดอกก็ได้"" คุณจะบ้าเหรอ มันต้องเป็นสีที่เกิดเองตามธรรมชาติ ไม่งั้นจะมีสรรพคุณทางยาได้ยังไง"" ผมไม่สน ยังไง
Last Updated : 2025-04-29ธารนางครวญ ตอนที่19
" ก็แค่งูเห่าตัวเดียว โธ่เอ๊ย นึกว่าพวกกูจะกลัวเหรอ แน่จริงมากันให้เป็นฝูงเลยเซ่ "ลูกน้องคนหนึ่งของอาชวีเดินไปพูดเยาะเย้ยใกล้ๆซากงู แล้วยังถ่มน้ำลายใส่มันอีกอาชวีจับบ่าสองข้างของธารธาราถามด้วยความห่วงใย" เมื่อกี้ตกใจหรือเปล่า "ธารธาราส่ายหน้า" ขอบคุณ"" ผมต้องปกป้องคุณอยู่แล้ว คุณต้องอยู่ใกล้ๆผมนะ ห้ามอยู่ไกลจากผมเด็ดขาดรู้ไหม"คนอื่นๆเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงกลับไปเหลาไม้ต่อ ไม่มีใครสังเกตุว่างูเห่าเป็นฝูงกำลังเลื้อยมาทางพวกเขา ลูกน้องของอาชวีที่ถ่มน้ำลายใส่ซากงู กำลังจะหันหลังกลับก็ถูกฉกเข้าที่ขา พอเขาก้มลงดูก็ตกใจ อ้าปากค้างเมื่อเห็นงูเห่าหลายตัวแผ่แม่เบี้ยและพุ่งเข้ามากัดเขาจนล้มลง" โอ้ย ช่วย ช่วยด้วย"ทุกคนหันไปดูก็ตกใจกับภาพที่เห็นงูเห่ารุมฉกกัดชายคนนั้นจนแทบมองไม่เห็นร่าง คนที่มีปืนก็ยิงปืนใส่พวกมัน แต่ยิ่งยิงจำนวนพวกมันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเหมือนแตกตัวได้" ขืนเป็นแบบนี้ไม่ไหวแน่พราน พวกมันมาจากไหนกันเยอะแยะขนาดนี้ ปืนมีแค่สี่กระบอกต่อให้ยิงหมดลูกกระสุนก็ต้านพวกมันไม่ไหวหรอก"" กรี๊ดดด พรานดูนั่นพวกมันมาจากทางนั้นด้วย"ดารินชี้ให้มูเล่ดูงูเห่านับจำนวนไม่ถ้วน พากันเลื้อยเข
Last Updated : 2025-05-02ธารนางครวญ ตอนที่20
เพราะมีคนได้รับบาดเจ็บจากการถูกงูกัดทุกคนเลยตกลงกันว่าจะพักอยู่ที่นี่ต่ออีกสักสองคืน อีกอย่างไม่ไกลจากบริเวณที่พักมีต้นมันขึ้นอยู่เยอะ เท่ากับว่าทุกคนจะมีอาหารกินกันโดยไม่ต้องไปหาไกลๆมูเล่บอกว่าจะออกไปสำรวจรอบๆบริเวณพร้อมหาอาหารเพิ่ม ธารธาราขอตามไปด้วย แน่นอนว่าธารธาราไปไหนอาชวีก็ตามติด พวกเขาเดินเลาะริมแม่น้ำไปเรื่อยๆ จนได้มาเจอต้นพุทราอยู่ต้นหนึ่งออกลูกเต็มไปหมด ลูกใหญ่ด้วย ธารธาราสังเกตุเห็นนกหลายตัวมาจิกกินก็คิดว่าน่าจะปลอดภัยกินได้ จึงลองเด็ดมากินลูกหนึ่งปรากฏว่าหวานกรอบอร่อยมาก จึงให้อาชวีกับอาชาและดำรงที่ตามมาด้วยช่วยกันเก็บ ดารินนั่งรอทุกคนอยู่อย่างเบื่อๆเซ็งๆ จะไปด้วยก็ไม่ได้ขายังเดินไม่มั่นคง พอเห็นธารธารากลับมาก็ดีใจรีบลุกเดินกระโผลกกะเผลกไปหา " น้ำกลับมาแล้ว ได้อะไรมาด้วยเยอะเลย"" พุทรา หวานกรอบมาก ลองชิมดู"ดารินรับพุทรามากัดกินดูแล้วก็พยักหน้า" อือหวานกรอบอร่อยจริงๆ"" ทุกคนวันนี้เรามีพุทราเพิ่มมาให้กินด้วยนะมาเอากันเร็ว"" แล้วพ่อของข้าหล่ะไม่ได้กลับมาพร้อมพวกเอ็งรึ"" ตอนที่พวกเราเก็บพุทราอยู่พรานมูเล่บอกว่าจะไปสำรวจอีกทางหนึ่ง ให้พวกเรากลับก่อนเลย เดี๋ยวเขาตามมา
Last Updated : 2025-05-02ธารนางครวญ ตอนที่1
ธารธาราหยิบที่ตรวจครรภ์ออกมาดูแล้วยิ้มกว้าง มองไปที่ประตูห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ รอบอกข่าวดีกับเขา เขาจะดีใจเหมือนเธอไหมนะแกร็ก อาชวีเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาท่อนล่างมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว " จ้องผมแบบนี้หรือว่าอยากได้อีก "เขาเดินเข้ามารวบเอวเธอเข้ามากอด จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอ มือบีบขยำเต้าอวบ" พะ พอแล้วค่ะ "ธารธาราผลักเขาออก พึ่งจะร่วมรักกันไปสามครั้งติดๆ เธอไม่อยากทำบ่อยเกินไปกลัวจะกระทบกับลูกในท้อง" วีคะ"" หือ""ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ"" เรื่องอะไร"เธอกำลังเอาที่ตรวจครรภ์ออกมา แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน เขาหยิบโทรศัพท์มาดูแล้วยิ้มก่อนจะรีบกดรับ" ฮัลโหล อืม ได้สิ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย"เขารีบสวมใส่เสื้อผ้าคว้ากุญแจรถหมุนตัวออกไปโดยไม่สนใจเธอเลย " วีคะ"" มีอะไรรีบพูดมาผมรีบ"" คุณไม่ไปไม่ได้เหรอ ฉัน ฉันไม่ค่อยสบาย อยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อน"เธอเข้าไปกอดแขนเขาไว้ เขาปัดมือเธอออก" ไม่สบายก็ไปหายากินไม่ก็ไปหาหมอ ผมผมไม่ใช่หมอนะ บอกแล้วจะช่วยอะไรได้"เขาพูดเสียงแข็งกร้าว แล้วรีบเดินออกไป ปิดประประตูกระแทกเสียงดัง ปังน้ำตาของเธอไหลรินออกมา ใช้มือลูบท้องที่ยังแบนราบ ไม
Last Updated : 2025-04-23ธารนางครวญ ตอนที่2
อาชวียกแก้วเหล้าสาดลงคอ ไม่รู้ทำไมวันนี้หงุดหงิดแปลกๆมองดูโทรศัพท์อยากจะโทรหาธารธาราแต่กลัวเสียฟอร์ม จึงได้แต่รอให้เธอโทรมาแต่ก็ไม่มีวี่แวว " มึงเป็นอะไรวะไอ้วี อัญกลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมมึงดูไม่มีความสุขเลยวะ"" นั่นสิ เห็นว่าที่กลับมาเพราะเลิกกับผัว ทีนี้ก็เป็นโอกาสของมึงแล้วนะเพื่อน มึงรอเสียบอยู่ไม่ใช่รึไง เขาก็กลับมาให้มึงเสียบแล้วก็จัดสิวะรอไร"" แหมเล่นตัวอยู่นานตอนมึงสารภาพรักทำเป็นปฏิเสธ แล้วเป็นไงตอนนี้โดนผัวฝรั่งทิ้งรีบกลับมาซบอกไอ้วีอย่างไว"" เห็นเธอลงไอจีว่าไปทำงานที่บริษัทมึงด้วยนี่ ใช่ไหม"" อือ เธอขอให้กูหางานให้กูเลยให้ไปทำงานที่บริษัทกู"" แล้วเด็กมึงหล่ะ น้องน้ำนมโตนั่น มึงไม่เอากูขอเอาต่อเอง แม่งโคตรน่ารักหุ่นอย่างกับนางเอกเอวี"ปึก อาชวีวางแก้วเหล้าเสียงดังมองเจตพิพัฒน์ตาขวาง" ก็น้องเขาน่ารักน่าเย่ขนาดนั้น จะทิ้งขว้างก็เสียดายของ มึงไม่เห็นค่าน้องเขากูเห็นค่าเอง มึงให้เขาเป็นเมียเก็บ แต่กูจะให้เป็นตัวจริง"" ของของกู ถึงต่อให้กูทิ้งก็ยังเป็นของกู มึงไม่มีสิทธิ์"" อ้าวไอ้นี่ ยังงี้แม่งหวงก้างนี่หว่า"" พอๆไอ้พัฒน์ มึงก็ชอบไปยั่วโมโหมัน"เจษพิพัฒน์ไม่สนใจ เขาร
Last Updated : 2025-04-23
Latest chapter
ธารนางครวญ ตอนที่20
เพราะมีคนได้รับบาดเจ็บจากการถูกงูกัดทุกคนเลยตกลงกันว่าจะพักอยู่ที่นี่ต่ออีกสักสองคืน อีกอย่างไม่ไกลจากบริเวณที่พักมีต้นมันขึ้นอยู่เยอะ เท่ากับว่าทุกคนจะมีอาหารกินกันโดยไม่ต้องไปหาไกลๆมูเล่บอกว่าจะออกไปสำรวจรอบๆบริเวณพร้อมหาอาหารเพิ่ม ธารธาราขอตามไปด้วย แน่นอนว่าธารธาราไปไหนอาชวีก็ตามติด พวกเขาเดินเลาะริมแม่น้ำไปเรื่อยๆ จนได้มาเจอต้นพุทราอยู่ต้นหนึ่งออกลูกเต็มไปหมด ลูกใหญ่ด้วย ธารธาราสังเกตุเห็นนกหลายตัวมาจิกกินก็คิดว่าน่าจะปลอดภัยกินได้ จึงลองเด็ดมากินลูกหนึ่งปรากฏว่าหวานกรอบอร่อยมาก จึงให้อาชวีกับอาชาและดำรงที่ตามมาด้วยช่วยกันเก็บ ดารินนั่งรอทุกคนอยู่อย่างเบื่อๆเซ็งๆ จะไปด้วยก็ไม่ได้ขายังเดินไม่มั่นคง พอเห็นธารธารากลับมาก็ดีใจรีบลุกเดินกระโผลกกะเผลกไปหา " น้ำกลับมาแล้ว ได้อะไรมาด้วยเยอะเลย"" พุทรา หวานกรอบมาก ลองชิมดู"ดารินรับพุทรามากัดกินดูแล้วก็พยักหน้า" อือหวานกรอบอร่อยจริงๆ"" ทุกคนวันนี้เรามีพุทราเพิ่มมาให้กินด้วยนะมาเอากันเร็ว"" แล้วพ่อของข้าหล่ะไม่ได้กลับมาพร้อมพวกเอ็งรึ"" ตอนที่พวกเราเก็บพุทราอยู่พรานมูเล่บอกว่าจะไปสำรวจอีกทางหนึ่ง ให้พวกเรากลับก่อนเลย เดี๋ยวเขาตามมา
ธารนางครวญ ตอนที่19
" ก็แค่งูเห่าตัวเดียว โธ่เอ๊ย นึกว่าพวกกูจะกลัวเหรอ แน่จริงมากันให้เป็นฝูงเลยเซ่ "ลูกน้องคนหนึ่งของอาชวีเดินไปพูดเยาะเย้ยใกล้ๆซากงู แล้วยังถ่มน้ำลายใส่มันอีกอาชวีจับบ่าสองข้างของธารธาราถามด้วยความห่วงใย" เมื่อกี้ตกใจหรือเปล่า "ธารธาราส่ายหน้า" ขอบคุณ"" ผมต้องปกป้องคุณอยู่แล้ว คุณต้องอยู่ใกล้ๆผมนะ ห้ามอยู่ไกลจากผมเด็ดขาดรู้ไหม"คนอื่นๆเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงกลับไปเหลาไม้ต่อ ไม่มีใครสังเกตุว่างูเห่าเป็นฝูงกำลังเลื้อยมาทางพวกเขา ลูกน้องของอาชวีที่ถ่มน้ำลายใส่ซากงู กำลังจะหันหลังกลับก็ถูกฉกเข้าที่ขา พอเขาก้มลงดูก็ตกใจ อ้าปากค้างเมื่อเห็นงูเห่าหลายตัวแผ่แม่เบี้ยและพุ่งเข้ามากัดเขาจนล้มลง" โอ้ย ช่วย ช่วยด้วย"ทุกคนหันไปดูก็ตกใจกับภาพที่เห็นงูเห่ารุมฉกกัดชายคนนั้นจนแทบมองไม่เห็นร่าง คนที่มีปืนก็ยิงปืนใส่พวกมัน แต่ยิ่งยิงจำนวนพวกมันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเหมือนแตกตัวได้" ขืนเป็นแบบนี้ไม่ไหวแน่พราน พวกมันมาจากไหนกันเยอะแยะขนาดนี้ ปืนมีแค่สี่กระบอกต่อให้ยิงหมดลูกกระสุนก็ต้านพวกมันไม่ไหวหรอก"" กรี๊ดดด พรานดูนั่นพวกมันมาจากทางนั้นด้วย"ดารินชี้ให้มูเล่ดูงูเห่านับจำนวนไม่ถ้วน พากันเลื้อยเข
ธารนางครวญ ตอนที่18
เมื่อมูเล่กลับเข้าถ้ำมา ก็ได้ถามทุกคนว่าจะไปต่อหรือเปลี่ยนใจกลับออกจากป่า" ก็ต้องไปต่อสิพราน นี่พวกเรายังไปไม่ถึงไหนเลยนะ ยังไงก็ต้องนำกล้วยไม้สีรุ้งกลับไปด้วย"" มีใครจะเปลี่ยนใจไหม ฉันจะไม่บังคับหากใครเปลี่ยนใจก็ให้กลับพร้อมกับคุณอาชวีได้ พรานเซโพจะนำทางทุกคนออกจากป่ากลับกรุงเทพ แต่ถ้าใครจะไปต่อเราก็จะไปด้วยกัน พรานมูเล่จะนำทางเราสู่หุบเขามรณะ"กิตติศักดิ์ถามทุกคนในทีม ดารินลังเลเธอก็อยากกลับ จึงมองหน้าธารธาราเพราะคิดว่าธารธารายังไงก็ต้องกลับกับอาชวี แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อธารธาราพูดขึ้นมาว่าจะไปต่อกับทีม กิตติศักดิ์ยิ้มดีใจ อาชวีรีบเดินเข้ามาจับแขนธารธารา" ไม่ได้นะน้ำ คุณไปต่อไม่ได้ คุณต้องกลับกับผม"" ปล่อย ฉันไม่ใช่ลูกน้องของคุณที่ต้องทำตามคำสั่งคุณ คุณจะกลับก็กลับไปคนเดียวฉันไม่กลับ จนกว่าจะได้กล้วยไม้สีรุ้งกลับไปด้วย นี่เป็นความตั้งใจของฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"" ไอ้กล้วยไม้บ้าบอนั่นมันมีอยู่จริงที่ไหนหล่ะ กลับไปคุณอยากได้สีรุ้งหรือสีเลือดผมจะให้คนพ่นสีจะเอาสักกี่ร้อยกี่พันดอกก็ได้"" คุณจะบ้าเหรอ มันต้องเป็นสีที่เกิดเองตามธรรมชาติ ไม่งั้นจะมีสรรพคุณทางยาได้ยังไง"" ผมไม่สน ยังไง
ธารนางครวญ ตอนที่17
" เลิกบอกใครว่าฉันเป็นเมียคุณสักที"" ก็คุณเป็นเมียผม"" ฮึ ตอนนั้นถ้าคุณบอกใครๆแบบนี้ฉันคงจะดีใจมาก ในตอนที่ฉันต้องการการยอมรับจากคุณแต่คุณก็ไม่สนใจ ตอนนี้ฉันไม่ต้องการมันแล้ว ฉะนั้นอย่ามายัดเยียดให้ฉัน"" น้ำผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมได้ไหม"" อาชวีเราจบกันแล้ว"" ไม่ คุณจบของคุณคนเดียวผมไม่รับรู้ด้วยเรายังเป็นเหมือนเดิม คุณยังเป็นเมียผม"" มันสายไปแล้ว ฉันไม่ต้องการเกี่ยวข้องอะไรกับคุณอีก"" ผมรู้ว่าผมผิดแล้ว ผมถึงได้ตามมาง้อคุณถึงที่นี่ไง"" ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องการ พอฝนหยุดคุณก็พาลูกน้องของคุณกลับกรุงเทพไปซะที่นี่ป่าเขาไม่ใช่ที่เล่นสำหรับคุณ"" ถ้าผมจะกลับคุณก็ต้องกลับไปกับผมด้วย"" ฉันมาทำงานไม่ได้มาเที่ยวเล่น ถ้างานของฉันไม่เสร็จฉันจะไม่มีวันกลับ"" ไอ้งานที่คุณว่าคือไปตามหากล้วยไม้บ้าบออะไรนั่นมาวิจัยหน่ะเหรอ ฮ่าฮ่า น้ำ คุณคิดว่ามันมีอยู่จริงเหรอ คุณหน่ะโดนไอ้แก่นั่นหลอกแล้วหล่ะ "" ฉันเชื่อว่ามันมีอยู่จริง พรานมูเล่เคยเห็นมันมาแล้ว เเล้วเขาก็เป็นคนที่กินกล้วยไม้สีรุ้งแล้วหายจากโรคร้ายจริงๆ นั่นยังไม่ใช่ข้อพิสูจน์อีกเหรอ"" ไอ้พรานแก่นั่นกับไอ้แก่ที่สถาบันมันรวมหัวกันหลอก
ธารนางครวญ ตอนที่16
" เฮ้ยน้ำ น้ำทำไมมาถึงนี่แล้ววะกรุ๊ป"ดุษฎีแตกตื่นเห็นว่าน้ำเริ่มขึ้นมาถึงตรงที่เขาหลบฝน จึงรีบตะโกนบอกกิตติศักดิ์ กิตติศักดิ์กับดุษฎีรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่บาดเจ็บทั้งสามคน ก็เห็นว่าน้ำท่วมเข้าไปถึงข้อเท้าแล้ว ดารินนอนอยู่บนเปลไม้ไผ่เปียกไปทั้งตัวข้างๆมีดุษฎีกับโมรีที่นั่งกอดเข่าอยู่" ทำไมไม่พากันออกมาจะรอให้น้ำท่วมตายห่าก่อนรึไง"ดุษฎีสบถอย่างหัวเสีย" กูเจ็บแขน รินก็นอนเดี้ยงอยู่แบบนี้แล้วจะให้หนีไปไหน"ภาสรตอบ เขาเองก็อยากหนีไปจากตรงนี้แต่เขาจะทิ้งดารินไปได้ยังไง เลยรอให้คนอื่นมาช่วยแล้วค่อยออกไปพร้อมกัน กิตติศักดิ์หันไปมองโมรี อดต่อว่าไม่ได้" โมเธอแค่หัวแตกเจ็บที่หัว แต่มือกับขาสองข้างยังใช้การได้ ทำไมไม่ช่วยพาพวกเขาออกจากตรงนี้ก่อน"" จะให้พาไปไหน ฝนก็ตกหนักแบบนี้ไปทางไหนก็เปียกอยู่ดี"" เธอไม่เห็นเหรอว่าน้ำกำลังจะท่วมแล้วน้ำป่าเวลามันมามันมาเร็วมาก คนปกติยังหนีแทบไม่ทัน ตอนนี้เรามีเพื่อนที่บาดเจ็บอยู่อะไรช่วยได้ก็ต้องช่วยกันไปก่อน"" แต่พรานเซโพก็บอกแล้วนี่ว่าพรานมูเล่กำลังไปหาที่หลบฝนใหม่ให้เราอยู่"" ตอนนี้พรานมูเล่ยังไม่กลับมา น้ำเริ่มขึ้นมาเรื่อยๆแล้วเห็นไหม เราต้องช่วยเหลื
ธารนางครวญ ตอนที่15
กิตติศักดิ์อุ้มโมรีไปได้ไม่ถึงไหน ก็เจอดุษฎีกับมูเล่ จึงบอกให้ทั้งสองไปช่วยดารินมูเล่มองดูสามคนที่บาดเจ็บนอนอยู่ก็ถอนหายใจ กิตติศักดิ์เดินเข้ามาหามูเล่" พวกเราคงต้องหยุดเดินทางก่อน จนกว่าทั้งสามคนจะหายดีถึงไปต่อได้"" ก็คงต้องเป็นอย่างงั้น "ภาสกรแขนเดาะ หน้ามีรอยบาดเป็นแผลใหญ่ยาวครึ่งซีกซ้าย โมรีหัวแตกตอนนี้จับไข้ตัวร้อน ดารินหนักสุดขาหักสองข้างต้องใช้ไม้ดามเอาไว้ ส่วนคนที่เหลือบาดเจ็บแค่เล็กน้อยอาชวีมองดูผลไม้หลากสีลูกใหญ่ที่ลูกน้องของเขาพากันเก็บมาแล้วขมวดคิ้ว" พวกมึงแน่ใจนะว่ากินได้ "" แน่ใจสิครับนายมันเป็นผลไม้ก็ต้องกินได้อยู่แล้ว นายกินสิครับกินเลย ลูกใหญ่ๆสีสวยๆทั้งนั้น"" กูไม่ชอบกินผลไม้"" โธ่นายครับ นี่มันในป่านะครับมีผลไม้ให้กินก็บุญหัวแล้วนายอย่า"คำว่าเรื่องมากยังไม่ทันหลุดออกจากปากดำรงก็รีบกลืนลงไป เมื่อเห็นสายตาดุดันของอาชวี เขารู้ตัวว่าพูดมากไปจึงรีบหยิบผลไม้ออกไปกินห่างๆ ก่อนจะโดนบาทาเจ้านาย" นายครับแล้วนายจะไปไหน"" กูไปหาเดินเล่นแถวนี้แหละ"" ไปคนเดียวไม่กลัวเหรอครับ ถ้าเกิดเจออะไรขึ้นมาจะทำไง"อาชวีหยุดชะงัก อยากออกไปสูดอากาศคิดอะไรเพลินๆคนเดียวหน่อย เมื่อนึ
ธารนางครวญ ตอนที่14
สัตว์ประหลาดก้มหน้าลงไปชิดกับเป้า ทำจมูกฟุดฟิดสูดดมกลิ่น อาชวีถลึงตาใส่มันทั้งกลัวทั้งโมโห สัตว์ประหลาดอีกสามตัวถือคบไฟเข้ามาทำท่าจะจุดไฟ สัตว์ประหลาดที่ดมอยู่ที่หว่างขาอาชวีก็แผดเสียงแหลมเล็กเเสบแก้วหูขึ้นมา ก่อนจะลุกขึ้นตวัดมือตบไปที่สัตว์ประหลาดทั้งสามที่พยายามจุดไฟ จากนั้นก็เกิดการตะลุมบอนขึ้น" ดูเหมือนว่ามันจะทะเลาะกันเอง ตัวนั้นที่ดมเป้านายน่าจะอยากได้นายไปทำผัว แต่ตัวอื่นไม่ยอมเพราะต้องการจะกินนาย"" ข้าก็คิดแบบนั้น อาศัยช่วงที่พวกมันทะเลาะกันมาช่วยกันหาทางออกจากที่นี่ดีกว่า"ทุกคนช่วยกันทั้งแหกทั้งแงะทั้งกัดก็ไม่มีวี่แววว่าจะออกไปจากกรงขังได้ ปัง ปัง เสียงปืนดังขึ้นทุกอย่างเงียบสนิททั้งคนทั้งสัตว์ประหลาดต่างพากันมองหาต้นเสียง ก็เห็นสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งสะพายย่ามอยู่ ในมือถือปืนเล็งไปที่พวกมันแล้วก็กราดยิงไปทั่วปัง ปัง ปัง ปัง เสียงกรีดร้องของสัตว์ประหลาดดังขึ้นไปทั่วทั้งบริเวณ เสียงดังแสบแก้วหูจนทุกคนต้องเอามือมาปิดหูตัวเองไว้ ความโกลาหลเกิดขึ้นเมื่อพวกมันบางตัวล้มตายจมกองเลือด ที่เหลือต่างก็พากันวิ่งหนีแตกตื่น สัตว์ประหลาดตัวที่ถือปืนสะพายย่ามก็ตกใจตัวเอง โยนปืนและย่ามที่สะ
ธารนางครวญ ตอนที่13
ในขณะที่ทุกคนกำลังเอร็ดอร่อยกับมันเผาอยู่ ไม่รู้เลยว่ามีสายตาหลายคู่จับจ้องพวกเขาอยู่ในพุ่มไม้ ดึกสงัดเงียบสนิทได้ยินเพียงเสียงลมพัดหวีดหวิว เซโพยังไม่นอนเขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติของป่าบริเวณนี้ แปลกที่ไม่มีเสียงสัตว์ป่าร้องเลยสักแอะ เขานอนอย่างระแวดระวังจนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา มันมีมากกว่า1คู่ สวบ สวบ สวบ เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เซโพลุกขึ้นเตือนให้ทุกคนระวังตัว แต่ไม่ทันจะได้ตอบโต้ก็ถูกบางสิ่งบางอย่างพุ่งโจมตีก่อนที่สติจะดับลงมูเล่เดินนำทุกคนขึ้นเขาลงเขาสู่หุบเขาใหญ่อีกลูก ก่อนจะหยุดลงแล้วหันมาบอกทุกคน" ป่าบริเวณนี้ดูแปลกไปทุกคนระวังตัวกันด้วย"ทุกคนมองไปรอบๆเห็นว่าต้นไม้แถวนี้ต้นใหญ่กว่าทางที่ผ่านมา ใบไม้ก็ใหญ่มากด้วยยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งรู้สึกตัวเล็กเหมือนมด " นั่นมันอะไรหน่ะ เหมือนหม้อข้าวหม้อแกงลิงเลย"ภาสกรชี้ให้ทุกคนดู" ใช่ หม้อข้าวหม้อแกงลิง แต่เป็นหม้อข้าวหม้อแกงลิงที่โคตรใหญ่เลย"" ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเราไปโดนมัน มันจะต้องสวบเราแน่ๆ"" พวกเอ็งรีบเดิน เราต้องออกจากที่นี่ให้ได้ก่อนค่ำ พวกเอ็งเห็นเขาลูกนั้นไหม"ทุกคนมองตามที่มูเล่บอก เห็นเขาลูกใหญ่อีกฟาก
ธารนางครวญ ตอนที่12
พวกลูกน้องมองหน้ากัน พวกเขาก็เหนื่อยมาทั้งวันต่างก็ง่วงนอน ถึงได้หลับไปด้วยความเพลีย ใครจะไปคิดว่าจะเกิดเหตุขึ้น ทั้งที่พรานก็เตือนแล้วว่าอย่าออกนอกเส้นที่ขีดไว้ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นายของพวกเขาดันคิดถึงเมียมาก เห็นเสือสมิงแปลงกายเป็นเธอก็หน้ามืดตามัวรีบตามออกไป ทั้งที่เรียกพวกเขาคนใดคนหนึ่งไปเป็นเพื่อนก็ได้แต่ที่ไม่เรียกเพราะคิดว่าจะไปแอบเย่กันหน่ะสิ แต่แทนที่จะได้เย่เมีย ดันเกือบถูกเสือกินแทน แล้วทีนี้ก็มาโทษลูกน้องอย่างพวกเขาอาชารีบเข้าไปกอดขาอาชวี" พวกผมผิดไปแล้วครับนาย ยกโทษให้พวกเราด้วยเถอะครับ ต่อไปพวกเราจะไม่หลับพร้อมกันอีกแล้ว ตั้งแต่คืนพรุ่งนี้พวกเราจะแบ่งเวรกัน ผลัดกันเฝ้ายามครับนาย "แสงแดดสาดส่องลงมาแม้เป็นเวลาสายแต่ก็ไม่ร้อนมาก เพราะมีต้นไม้ใหญ่หนาบดบัง เซโพเดินนำหน้าพาอาชวีกับลูกน้องเดินลัดเลาะขึ้นเขาข้ามลำธาร จนกระทั่งพบซากกองไฟ เซโพตรงเข้าไปทันที" ซากกองไฟนี่ยังใหม่ๆอยู่ แสดงว่าพวกเขาพึ่งไปได้ไม่นาน"" จะเป็นพวกน้ำไหม"อาชวีรีบถามขึ้นมาด้วยความดีใจ เซโพมองไปรอบๆซากกองไฟมีผงขาวโรยรอบอยู่ก็พยักหน้า " คนที่รู้วิธีโรยผงป้องกันแบบนี้มีเพียงพ่อข้ากับข้าเท่านั้น ข้าคิดว
