5

5

          สระบัวขนาดใหญ่ที่มีบัวนานาชนิดกระจายอยู่เต็มพื้นที่ และตอนนี้มันกำลังออกดอกบานสะพรั่ง มีนกหลายชนิดมาเกาะอยู่บนใบบัว รวมทั้งห่านอีกหลายสิบตัวลอยตัวอยู่บนผิวน้ำ ที่ขาดไม่ได้คือสัตว์น้ำชนิดปลาที่มีจำนวนมาก ได้อาศัยอยู่ในสระบัวแห่งนี้ด้วย

          รอบสระบัวจะเป็นสิ่งปลูกสร้างที่จะเรียกว่าตำหนัก ที่แบ่งออกเป็นหลายฐานันดรศักดิ์ แต่ที่จะใหญ่และอลังการมากที่สุดคงจะเป็นตำหนักมุ่ยเอ๋อ ตำหนักขององค์รัชทายาทหมิงหยางเต๋อที่จะปกครองบ้านเมืองแทนพระบิดาที่เวลานี้ชราภาพมาก ไม่สามารถดูแลราชกิจอันหนักอึ้งได้ ฮ่องเต้หมิงชุนจึงมอบอำนาจในการปกครองบ้านเมืองให้องค์รัชทายาท และจะมีพิธีสละราชสมบัติในอีกสี่เดือนข้างหน้า ซึ่งตรงกับวันประสูติของฮ่องเต้ที่ตั้งใจว่า บั้นปลายชีวิตที่เหลือจะอยู่อย่างสงบกับพระสนมเอกคนโปรดทางตอนใต้ของแคว้นซิงเทียน แคว้นที่เต็มไปด้วยมหาอำนาจที่แคว้นต่างๆ ศิโรราบให้

          เจ้าของตำหนักเดินขึ้นมาบนชั้นสองของอาคารไม้สองชั้น ด้านล่างเป็นห้องอ่านหนังสือที่มีตำรามากมายวางเรียงเป็นระเบียบอยู่บนชั้น ส่วนชั้นบนจะเป็นสถานที่พักผ่อนส่วนตัวขององค์รัชทายาทที่มักมานั่งดูความสวยงามและความสงบของสระบัวเสมอ และวิวทิวทัศน์ตรงนี้ยังมองเห็นภาพมหาราชวังในวงกว้างได้เต็มสองตา อารมณ์ที่ทอดมองทำให้คนมองรู้สึกถึงอำนาจที่อยู่ในกำมือตน ในขณะเดียวกันก็มองเห็นความสวยงามอันเงียบสงบ เขามักจะมานั่งผ่อนคลายอารมณ์และใช้ความเงียบคิดเรื่องปกครองบ้านเมือง

          “องค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ ขุนนางที่ฉ้อโกงถูกประหารชีวิตแล้วพ่ะย่ะค่ะ” หลิวกงกงเดินเข้ามารายงานองค์รัชทายาท

          “ยึดทรัพย์สินของพวกมันทั้งหมด แล้วนำไปแจกจ่ายให้ชาวบ้านในหมู่บ้านเซียนซีหลังละเท่าๆ กัน”

เงินที่ได้จากการยึดทรัพย์สินจากคนที่ฉ้อราชบังหลวง นอกจากจะถูกประหารชีวิต ยังถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมด และสั่งให้นำไปแจกให้ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างๆ ทุกครั้ง พระองค์ถือว่าขุนนางที่ทำผิดเบียดเบียนทรัพย์สินของประชาชนที่ไม่มีทางสู้ เพื่อให้ตัวเองขึ้นมีเงินทองและความสะดวกสบาย โดยไม่คำนึงถึงความยากไร้ของบุคคลนั้นๆ ก็สมควรแล้วที่จะนำทรัพย์สินมอบกลับให้คนเหล่านั้น การกระทำขององค์รัชทายาทมองภายนอกอาจดูว่าเหี้ยมโหด แต่ในสายตาของประชาชน องค์รัชทายาทคือคนที่มาปราบเหล่ามารให้สิ้นจากแผ่นดิน แม้ว่าขุนนางฉ้อโกงจะปราบไม่มีวันหมด แต่ก็ดีว่านั่งดูให้ขุนนางเหล่านั้นทำชั่วต่อไปโดยไม่คิดทำอะไร

          “พ่ะย่ะค่ะ” จบคำพูดหลิวกงกงก็เปรียบเสมือนมีความเงียบเข้าครอบงำ องค์รัชทายาทยังคงทอดพระเนตรมองสระบัว

ขณะที่พระองค์กำลังชมความเงียบสงบของสระบัวอยู่นั้น นกหงส์หยกธิดาดอยบินมาเกาะใบบัว ใช้ปากจิ้มลงไปในน้ำคล้ายกับว่ากำลังดื่มน้ำ เหมือนมีสิ่งหนึ่งดลใจธิดาดอย ให้เงยหน้าขึ้นมองอาคารหลังใหญ่ ซึ่งบังเอิญว่า จุดที่นกหงส์หยกธิดาดอยพักดื่มน้ำ มองเห็นบุรุษรูปงามในชุดผ้าเนื้อดีสีแดง ตรงกลางปักด้วยไหมสีทองลวดลายมังกร เขาดูน่าเกรงขาม มีพลังอำนาจแผ่กระจาย

          “ป๊าด! หล่อเว้ย โห หล่อวัวควายล้มตาย”

ในระยะสายตา ธิดาดอยมองเห็นความหล่อเหลาของชายผู้นั้น ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าคือใคร แต่ที่แน่ๆ อยากเห็นหน้าใกล้ๆ ปีกเหมือนรู้ใจ กระพือบินขึ้นไปเกาะบนขอบไม้ห่างจากจุดที่องค์รัชทายาทนั่งอยู่ ทว่าเธออยากชมความหล่อแบบชัดๆ เธอจึงเดินไปตามขอบไม้ระเบียง ใกล้เข้าไปอีกนิด ชิดเข้าไปอีกหน่อย จนไม่รู้ตัวว่า มาอยู่ตรงหน้าเขา

โอ้...ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งหล่อ หล่อซ้ำหล่อซาก หล่อระเบิดระเบ้อ ผิวพรรณก็ดี ผุดผ่องกว่าเธอซะอีก ปากได้รูปบางสีชมพูเหมือนปากอิสตรีดึงดูดใจเธอนัก จนอยากเอาปากไปจุ๊บ เธอมองชายตรงหน้าตาเยิ้ม ธิดาดอยเริ่มเห็นประโยชน์ที่ตัวเองเป็นนกก็คราวนี้ เพราะได้เห็นหน้าหนุ่มหล่อในระยะประชิดได้โดยไม่เขินอาย

องค์รัชทายาทมองนกตัวน้อยสีสันสวยงามด้วยรอยยิ้ม เขาเห็นนกมาหลายชนิด แต่ไม่มีนกตัวไหนที่ทำให้เขารู้สึกว่า ไม่อยากเคลื่อนสายตาห่าง อยากจะมองโดยไม่มีเวลามากำหนด โดยเฉพาะแววตาของนกน้อย มันเหมือนมีพลังบางอย่าง ดึงดูดให้เขาเอื้อมมือไปสัมผัสมัน

“เชื่องซะด้วย” หมิงหยางเต๋อเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่า นกหงส์หยกไม่มีทีท่ากลัว ธิดาดอยไม่กลัวสักนิด กลับอยากให้เขาสัมผัสเธอทั้งตัวมากกว่า นกหงส์หยกจิตใจมนุษย์ใช้แก้มลูบนิ้วมือเขาเบาๆ “ว่าไงเจ้านกน้อย บินมาจากไหนเนี่ย”

‘จะตอบยังไงดีหว่า จะบอกว่าบินมาจากโลกอนาคตก็ไม่ได้ ถึงจะพูดไป เขาก็คงฟังไม่รู้เรื่อง เพราะเสียงที่ออกมาคือ จิ๊บๆ’

“ข้าชอบเจ้าจังเลย มาอยู่กับข้าไหม”

‘เอาสิ เอาสิ อยู่ๆ ใครไม่อยู่กับคนหล่อแถมดูท่าทางจะมีอำนาจบ้าง’ ธิดาดอยตอบในใจ

“ถ้าเจ้าอยากอยู่กับข้า ให้บินมาเกาะบนบ่าข้า อยากอยู่ไหม อยากอยู่ก็บินมา” องค์รัชทายาทพูดกับนกตัวน้อยที่ถูกชะตา ความที่เข้าใจภาษาที่เขาพูด ธิดาดอยทำตามคำสั่ง เพราะอยากไปอยู่กับคนรูปงาม “เจ้านี่พูดภาษาคนรู้เรื่องด้วย ฉลาดเหลือเกินนะ”

เขาพูดกับนกจอมฉลาด

“ข้าจะให้หลิวกงกงหาที่อยู่ให้เจ้านะ”

‘จิ๊บๆ’ ธิดาดอยรับคำ องค์รัชทายาทเรียกหลิวกงกงที่ยืนอยู่ด้านหลัง ให้จัดเตรียมกรงนก สถานที่ที่ต่อไปนี้นกธิดาดอยจะอยู่อาศัยระหว่างที่ย้อนอดีตมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองและต่างเวลา

เรื่องมหัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง ที่ธิดาดอยรวมถึงองค์รัชทายาทไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ มันกำลังเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ชั่วยามข้างหน้า