LOGINShare
ตอนที่ 32 สัมผัสริมฝีปากจนร้อนผ่าว
Last Updated:
2025-07-10 18:13:43
Latest chapter
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 71 เฝ้ารอโจรเด็ดบุปผา
ซู่หรานยังคงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะประมวลผลได้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอเธอถอนหายใจได้ก็รู้สึกว่าหายใจติดขัดจนแทบหายใจไม่ออก หัวใจของเธอเต้นแรงเกินไป เมื่อรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าคล้ายมีน้ำร้อนลวกที่สองข้างแก้ม ซู่หรานวิ่งไปขึ้นเตียงหยิบหมอนขึ้นมาอุดปากกรี๊ดปกติเธอจะเป็นฝ่ายล่อลวงเขาให้จูบหรือทำมากกว่านั้น ทุกอย่างเธอล้วนเป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อนทั้งสิ้น แต่ไม่คิดว่าจู่ๆ วันนี้เขาจะเป็นฝ่ายพุ่งมาหอมแก้มเธอก่อน ซู่หรานยังคงกรี๊ดใส่หมอนอย่างบ้าคลั่งอยู่นานสองนาน คืนนั้นทั้งคืนเธอนอนแทบไม่หลับ ลืมไปหมดแล้วว่าตัวเองตั้งปณิธานว่าจะไม่ชอบใคร เธอโกหกตัวเองว่านี่เป็นเพียงความรู้สึกเหมือนกับการคลั่งไคล้คนหล่อ ทั้งที่พวกเขาทั้งกอดทั้งจูบและไปไกลมากกว่านั้นนานแล้วหลังจากนั้นจิ้งจื่อกลับไปตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเอง แม้จิ้งซานจะล่อหลอกถามเขาทุกวัน และเอาเรื่องที่ชาวบ้านพูดถึงซู่หรานวิ่งไล่ตามเกี้ยวนักพรตมาเล่าให้เขาฟังทุกวัน แต่ละวันเรื่องราวก็จะเปลี่ยนแปลงไปตามคำนินทาของชาวบ้านที่นับวันก็ยิ่งน่าเหลือเชื่อขึ้นทุกที แต่เสี่ยวจื่อก็ยังคงปั้นหน้านิ่งไม่สนใจเช่นเดิม ทางด้านของซู่หราน เธอนำเรื่อง
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 70 รางวัล
นางมองเขาราวกับจะเข้าไปจูบเขาให้ได้ นางแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัว เขารีบหันหน้าหนี กลัวว่าตัวเองจะทนไม่ได้เข้าไปตะครุบจูบนางเสียก่อน แต่หันหน้ามาก็เจอโต๊ะที่เขาเคยทำล้มเพราะว่าจูบนางจนลืมตัว จิ้งจื่อรู้สึกคอแห้งหายใจติดขัด เฝ้ารอให้ซู่หรานโถมตัวมาจูบเขา แต่รออยู่สักครู่นางก็ไม่ได้ทำเช่นนั้น'นางไล่ตามเกี้ยวนักพรตผู้หนึ่ง' คำพูดของพี่รองดังอยู่ในหัว จู่ๆความตื่นเต้นก็ถูกแทนที่ด้วยความหงุดหงิด"เอ่อ ขะ ข้ายังมีสิ่งอื่นให้เจ้าดูอีก" ซู่หรานพยายามพูดเปลี่ยนเรื่อง เพราะเธอเคยบอกเขาไปแล้วว่าจะไม่แต่งงาน และการที่เธอเอาแต่อยากจูบเขา มันทำให้เธอรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง แม้วันนั้นพวกเขาจะจูบกันจนลืมทุกสิ่ง แต่วันนั้นเธอตัดสินว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุ ต่อไปจะพยายามไม่ให้เกิดขึ้นอีก วันนี้จึงพยายามควบคุมตัวเองไว้ให้ดีที่สุด"อืม" เขาตอบสั้นๆ"ข้าให้เจ้าทายว่านี่คืออะไร" ซู่หรานทำเป็นพูดเสียงใส กลบเกลื่อนความต้องการในใจ"ข้าไม่รู้" เขาตอบเสียงเย็น"ลองตอบหน่อย มันดูง่ายมากเลยนะ เจ้าลองทายดู" นางยังคงคะยั้นคะยอเขาอย่างอารมณ์ดี"ช้อนดินปั้น และ รูปวาดสี่เหลี่ยม" เสียงของเขาอ่อนลง'เจ้าเป็นเช่นนี
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 69 คุ้มค่ากับเสียงหัวเราะของคนหล่อ
"ลืมตาได้แล้ว ข้าแต่งตัวเรียบร้อยดีแล้ว ฮิ" ซู่หรานมองเด็กหนุ่มที่หลับตาแน่นแม้จะอยู่ในห้องมืด เธอหันไปจุดโคมโดยใช้ฮว่าเจ๋อจึของเขา เมื่อในห้องเริ่มสว่าง จิ้งจื่อจึงค่อยลืมตาขึ้นมองสำรวจ ทันทีที่เขาหันมามองเธอ จิ้งจื่อก็ตกใจรีบหันหลังอีกครั้ง สองใบหูแดงเรื่อจนเห็นชัดเจน"เจ้า! เจ้า..เหตุใดจึงแต่งตัวเช่นนั้น" เสียงของเขาสั่นเครือจนควบคุมไม่ได้ ซู่หรานก้มมองเสื้อผ้าของตัวเอง เสื้อคลุมตัวนี้เธอตัดใส่เอง กว่าจะได้น่ารักขนาดนี้ เธอเสียเวลาไปเป็นเดือน เป็นเสื้อคลุมสีขาวแบบชุดยูกาตะสั้นเหนือเข่า มีระบายน่ารักทั้งแขนและชายเสื้อ ถึงเธอจะไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน แต่ชุดที่ใส่ก็ปกปิดยอดจุกไว้แล้ว เธอจึงไม่ได้รู้สึกว่าน่าเกลียดอะไร และลึกๆ แล้วเธอจงใจใส่เพื่อกลั่นแกล้งเขา "ไม่น่ารักหรือ" ซู่หรานถาม"ตะ ตะ..ต้องสั้นเพียงนั้นเชียวหรือ เจ้าไม่รู้สึกอับอายบ้างหรือ" จิ้งจื่อกัดฟันพูด"ที่นี่คือห้องนอนของข้า มันคือพื้นที่ที่จะไม่มีผู้ใดเข้ามา ในเมื่อเจ้าแอบย่องเข้ามาราวกับโจรเด็ดบุปผา จะกล่าวโทษว่าข้าใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยได้หรือ" เธอพูดเสียงใสหยอกล้อเขาจิ้งจื่อรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าว เขาทั้งอับอายกับการ
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 68 ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้านอน
“อืม..เท่านี้หรือ เจ้าเป็นห่วงนางจนวิ่งตาม แต่พอนางเกี้ยวผู้อื่น เจ้ากลับไม่ใส่ใจ เจ้าพูดว่ายังไม่ถึงเวลาเล่าให้ข้าฟัง แต่นี่ก็ผ่านมาหลายวันจนนางไปไล่ตามบุรุษอื่นแล้ว เจ้ากลับไม่พูดสักคำเช่นนี้หรือ” จิ้งซานเริ่มบ่นน้องชายของเขายังคงคีบอาหารใส่ปาก ไม่ยอมพูดอะไรทั้งสิ้น“เจ้าเด็กนี่ เจ้าเห็นข้าเป็นอะไร ข้าเป็นคนเลี้ยงเจ้ามาตั้งแต่ยังเล็ก เจ้ากลับไม่สนใจบอกอะไรข้าสักคำ เจ้า...”“ข้าอิ่มแล้ว ข้าจะไปดูการขุดคลอง คืนนี้ท่านลาดตระเวนแทนข้าด้วย” จิ้งจื่อพูด และลุกขึ้นหนีทันที“เจ้า..เดี๋ยว เสี่ยวจื่อ ข้ายังไม่ได้รับปากเลยนะ อีกอย่างข้ายังพูดไม่จบ เจ้า..นี่กลับมาเดี๋ยวนี้ ข้าสั่งสอนให้เจ้าเป็นเด็กนิสัยไม่ดีเช่นนี้หรือ” จิ้งซานยังคงบ่นตามหลัง แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะน้องชายของเขาเดินจากไปไกลแล้วจิ้งจื่อหนีออกมาข้างนอกโถงทางเดิน เขาล้วงในอกซ้ายดึงแผนที่ออกมาดู ในแผนที่นั้นยังมีสัญลักษณ์ที่ซู่หรานเป็นคนทำเอาไว้อยู่ เขามองดูแผนที่แต่นึกถึงอีกคนที่ลากนิ้วมือไปตามแผนที่นั้น'ข้าจะคิดถึงนางมากเกินไปหรือไม่' จิ้งจื่อถอนหายใจ เพียงเขานึกว่านางวิ่งไล่ตามเกี้ยวบุรุษอื่น ในใจเขาก็รู้สึกไม่ยินยอม แต่สตรีผู้
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 67 หินฉู่ซีและเข็มทิศ
“เดี๋ยวก่อนท่านนักพรต ข้ายังไม่ได้ลอง”“ท่านนักพรต พวกข้าเชื่อท่าน”“ท่านนักพรต ได้โปรด ข้าอยากถูกเลือก”“ข้าจะซื้อหินวิเศษ ให้สิบตำลึงทอง” “เจ้านักพรตจอมหลอกลวง เจ้ากลัวนางใช่หรือไม่”“หรือที่แท้ นกนั่นใส่กลไกไว้จริง”เสียงชาวบ้านต่างตะโกนวุ่นวาย ทั้งรั้งนักพรตและสงสัยในตัวเขา แต่ชายผู้นั้นไม่สนใจ เขาเก็บของเรียบร้อยก็รีบเดินจากไปทันทีซู่หรานไม่สนใจใครเช่นกัน เธอรีบวิ่งตามนักพรตผู้นั้นไปอย่างไม่ลดละจนอิงเถาต้องวิ่งตามพวกเขาไปด้วย แม้นางจะพยายามห้ามคุณหนูซู่หรานแล้ว แต่คุณหนูผู้นั้นไม่สนใจหันมามองนางสักนิด เขาเร่งฝีเท้าขึ้น ซู่หรานก็เร่งฝีเท้าตาม เขาแทบจะวิ่งแต่เธอก็ยังคงตามเขาทันอยู่ดี“หยุดก่อนท่านนักพรต ข้าอยากพูดคุยกับท่าน” เธอเรียก“ท่านนักพรต ท่านนักพรต รอก่อน” แม้สายตาของผู้คนตามสองข้างทางจะมองเธอด้วยสายตาแปลก และเธอแน่ใจว่าต่อไปต้องมีข่าวลือแปลกๆ ออกมาแน่ แต่นักพรตคนนั้นสำคัญมากจริงๆ เธอต้องได้ตัวเขาเอาไว้“ข้ารู้ว่าหินฉู่ซีทำอะไรได้บ้าง ข้ารู้ว่าเพราะเหตุใดนกตัวนั้นจึงชี้ปากไปทางทิศใต้เสมอ ข้าต้องคุยกับท่าน” เธอลองพูดสิ่งสำคัญเขาหยุดเดินและหันมามองตาโตตกใจ “เจ้ารู้หรือว
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 66 นักพรตชั่วหลอกขายของ
“เจ้าโกหก ข้าจ่ายเงินไปเกือบตำลึงทองแล้ว ข้ายังไม่เห็นได้รับเลือก” เสียงหนึ่งด่าชายนักพรตคนนั้น“ใช่ๆ วันนี้ยังไม่เห็นมีผู้ได้รับเลือก นกของเจ้าจะต้องโกงแน่ๆ” อีกหลายเสียงร่วมกันด่าทอและเห็นด้วยว่าถูกโกง“ทุกท่านใจเย็นๆ ข้าเพียงหาผู้ถูกเลือก ข้าไม่ใช่ผู้เลือก หากทุกท่านไม่เชื่อก็ลองมาดูนกตัวนี้ให้ดี มันเป็นเพียงแผ่นเหล็กบางๆ ไม่อาจใส่อะไรข้างในเพื่อโกงได้หรอก ..พี่ชายท่านนั้น เชิญมาดูใกล้ๆ ได้เลย” นักพรตว่าให้“เจ้าอาจใช้มือโกงก็ได้”“เช่นนั้น ข้าให้ท่านถือเลยดีหรือไม่” นักพรตท้าทาย“เฮอะ ข้าจะเปิดเผยความชั่วของเจ้าเอง เจ้านักพรตชั่ว” ชายที่พูดว่าตัวเองหมดเป็นตำลึงทองเดินเข้าไปแย่งนกตัวนั้นมาถือ นักพรตก็ถอยออกไปอยู่ไกลจากชายผู้นั้นพอสมควร ทุกคนต่างมองเขาเป็นตาเดียวซู่หรานมองไกลๆ เห็นว่าเป็นนกที่ทำจากแผ่นเหล็กบางมาก เจาะรูบนหลังและแขวนเชือกเอาไว้ เมื่อชายผู้นั้นถือนกไว้ในมือ ปากของนกจะหันไปอีกที่หนึ่งทันที ต่อให้ชายผู้นั้นจะปัดอีกกี่ครั้ง นกก็ไม่หันมาทางเขาเลย เธอหันไปมองทางทิศที่พระอาทิตย์ตก และสังเกตหัวนกตัวนั้นที่หันไปทางใต้เสมอไม่ว่าใครจะทำอะไรกับนกก็ตาม“เห็นหรือไม่ ใช่ว่าท่านร่
You may also like
สามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์10.4K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง118.8K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ9.8K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์82.4K viewsสยบรักมังกรหลงถิ่น
อัญธิญาน์602 viewsทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70
BBNanz4.0K viewsพ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
l3oonm@4.0K viewsเมิ่งฮวาชาตินี้ข้าจะมีความสุขที่สุด
ต้นไม้แห้ง3.2K views
