เข้าสู่ระบบแชร์
4.รีบร้อน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-21 12:58:42พี่น้อง...ซะที่ไหนกันล่ะโว้ย!!
“พี่ว่าเราเลิกกันเถอะ พี่รับไม่ได้กับเรื่องการเป็นนักเขียนของเรา” อือ พูดแบบตรงๆ นี้ก็ดีเหมือนกัน! “แล้วระหว่างงานเขียนของหนูกับผู้หญิงคนนั้น ปัญหาของเรามันเริ่มมาจากตรงไหนก่อนคะ?” สีหน้าของเขามันเปลี่ยนไปเล็กน้อย เออ..เธอเขียนงานอีโรติกแต่แล้วมันผิดยังไงวะ! จะเอาเรื่องนี้มาบอกเลิกแล้วโยนความผิดให้เธอแบบนั้นมันใช้ได้ที่ไหนกันล่ะ!!! “ไม่เกี่ยวกับเอวาเลย เอวาเข้ามาในตอนที่พี่ไม่มีใคร” อ๋อ แล้วเธอที่นั่งหัวโด่อยู่นี่คืออะไร? “พี่พูดออกมาแบบนี้ได้ยังไง ทั้งที่ตอนนั้นพี่ยังเป็นแฟนกับหนูอยู่เลย พี่แม่งโคตรเห็นแก่ตัวเลยว่ะ” “แล้วเราจะเอายังไง พี่ไม่ได้รักเราแล้วอ่ะ แล้วพี่ก็ทนไม่ได้ที่แฟนตัวเองเขียนเรื่องบนเตียงออกมาอย่างช่ำชองแบบนั้นทั้งๆ ที่ชีวิตจริงเราไม่เคยทำได้แบบที่เขียนเลย เราเลิกกันเหอะ เรื่องของเราพอแค่นี่เถอะนิดา” เธออ้าปากค้าง นิดาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เขาไม่รอให้เธอได้กล่าวคำใดอีกเพราะว่าพี่ตินลุกขึ้นพร้อมกับเดินจากเธอไป สรุปว่าเขาเลิกกับเธอเพราะเธอคือนักเขียนและเพราะว่าเขามีคนอื่น แล้วยังมาด่าเธอว่าเรื่องบนเตียงไม่ได้เรื่อง แต่กลับเดินหนีไปเฉยๆแบบนี้ได้ไง!! เธอไม่มีทางยอม!!! นิดามองแก้วชานมไข่มุกในมือ ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกแล้วนอกจากขอเอาคืนหน่อยเถอะ!! เธอเควี้ยงแก้วชานมไข่มุกในมืออย่างเต็มแรง และด้วยความแม่นหรือว่าความบังเอิญก็ไม่รู้เพราะว่าแก้วมันถูกศีรษะของเขาอย่างแรง ชานมและไข่มุกไหลทะลักออกมาจากแก้วเลอะทั่วทั้งตัวและเสื้อผ้าของเขา เมื่อสภาพของเขามันเป็นเช่นนั้นเขาก็มองเธอด้วยสายตาโกรธแค้น จะรออะไรล่ะนิดา วิ่งสิวะ!!! เธอสับเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อวิ่งหนีความโกรธของพี่ติน ทว่าเมื่อวิ่งเข้าซอยร้านอาหารก็ไม่เห็นว่าเขาวิ่งตามมา นิดาหยุดพักพร้อมกับหายใจเร็วๆ เพื่อเอาอากาศเข้าปอด เธอหัวเราะออกมาเบาๆ พอได้วิ่งเร็วมันเหมือนกับว่าความเจ็บปวดจากการถูกบอกเลิกจางหายไปหมดเลย ตอนนี้มันหลงเหลือเอาไว้เพียงแค่ความสะใจที่เธอสามารถแก้แค้นเขาได้ ถึงมันจะเล็กน้อยมากก็เถอะ แต่ตอนนี้เธอโสดแล้ว! โสดรับปีใหม่ไปเลย ให้ตายสิ นิดาจัดการมัดผมและตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปด้านในร้านอาหาร บอสปิดร้านเลี้ยงเลยทีเดียว อาจจะเพราะว่าบอสอยากได้ความเป็นส่วนตัวกับพนักงาน ในร้านตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่น จริงๆที่นี่เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่มีขวดโซจูวางเรียงรายเอาไว้เต็มโต๊ะเลย “นิดา มานั่งตรงนี้เร็ว” เธอส่งยิ้มพร้อมกับเดินเข้าไปหาพี่เอื้อ แบบนี้ก็ดีสิวันนี้จะกินเหล้าในเมาไปข้าง! “มานั่งข้างๆ พี่” พี่เอื้อเอ็นดูนิดามากกว่าใคร เพราะว่านิดาอายุน้อยที่สุดแต่เรื่องการทำงานยัยเด็กคนนี้ทำได้ดีมากกว่ารุ่นพี่ที่เข้ามาก่อนซะอีก “หนูมาช้าไปรึเปล่าคะพี่เอื้อ” “ไม่เลยๆ บอสยังไม่มาเลย วันนี้จะมีการจับรางวัลด้วยนะ ใครจะโชคดีได้ทองคำกันนะ แต่พี่อยากได้จักรยานไฟฟ้านะพี่จะขี่จากที่บ้านมาที่นี่น่าจะดี” นิดาหัวเราะเบาๆ วันนี้เหมือนทุกคนวางเรื่องงานลงทั้งหมด ไม่มีผู้จัดการหรือว่าลูกน้องอะไรทั้งนั้น ทุกคนเป็นพนักงานบริษัทเท่าเทียมกันทั้งหมด อ่า..รู้สึกดีแฮะ นิดารินโซจูใส่แก้วพร้อมกับกระดกแก้วขึ้นมาดื่ม ความหอมติดอยู่ที่ปลายจมูก ส่วนรสชาติบาดคอชะมัดเลย..แต่พอกินกับปลาดิบก็เข้ากันดีอยู่นะเนี่ย! กี่แก้ว เรื่องนั้นเธอเองก็ไม่ได้นับรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ทุกคนกำลังตบมือและส่งเสียงโห่ร้องกัน คิดว่าจะไม่เป็นไรแท้ๆ แต่พอเอาเข้าใจ มันก็อดเจ็บปวดไม่ได้เหมือนกันนะ เธอคิดมากเรื่องที่เขามีคนใหม่ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนรู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว ไม่รู้ว่าความใจดีของเขามันคือภาพลวงตาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน อยู่ๆ ก็มีมือมาแย่งแก้วเหล้าไปจากมือของเธอ “ทำไมวันนี้ดื่มมากนักล่ะ จะด่วนเมาอะไรขนาดนั้น เลิกกันแฟนมารึไง?” ภาพเบื้องหน้ามันพร่ามัวไม่หมด แต่เธอกลับได้ยินเสียงของเขาอย่างชัดเจนเลย และเมื่อมีคนถามเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและพี่ติน มันเหมือนความแข็งแกร่งของเธอถูกพังทลายลงมา เธอเอนใบหน้าซบลงบนไหล่กว้างของเขา “อื้อ ถูกบอกเลิกล่ะ ปีนี้คงจะเป็นปีใหม่ที่แย่ชะมัดเลย” เขาเงียบไปสักพักก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบเอวของเธอเอาไว้ “ไม่คิดว่าหลังจากนี้มันจะเป็นปีที่ดีบ้างเหรอ?” เธอเม้มปากแน่น ก่อนจะพยายามมองหน้าเขา แต่เธอก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากดวงตาสีนิลที่คุ้นเคย เหมือนกับว่าเธอเคยเห็นดวงตาคู่นี้มานับครั้งไม่ถ้วน “จะมาจีบรึไง? บอกไว้ก่อนเลยนะว่าหนูไม่คิดจะใช้คนใหม่ลืมคนเก่าหรอก หนูน่ะจะลืมเขาเพราะว่าหนูอยากลืม..” “งั้นก็ลืมเขาซะสิ” “ถ้าง่ายแบบนั้นก็ดีสิ” เขาถอดเสื้อคลุมตัวนอกมาคลุมให้เธอก่อนจะพาเธอเดินออกไปที่ประตูหลัง และเหตุการณ์ทั้งหมดมันอยู่ในสายตาของพี่เอื้อหมดแล้ว หญิงสาววัยกลางคนดีดนิ้วเบาๆ “สำเร็จแล้ว นี่คงเป็นการจับคู่ที่น่าภูมิใจที่สุดของฉันเลยล่ะ” หนุ่มพานิดาเดินมาที่รถของเขา มันน่าดีใจนิดหน่อยที่วันนี้เธอไม่ได้ขับรถมา อาจเป็นเพราะว่าเธอคิดว่าตัวเองจะดื่มก็เลยไม่ขับ เขาประคองใบหน้าที่แสนน่ารักนั่นเบาๆ ให้เธอซบลงไปบนหมอนรองคอที่เขาสวมเอาไว้ให้ เขามีผ้าปิดตาและผ้าห่มที่เตรียมติดรถเอาไว้ด้วยนะ เพราะหวังว่าในอนาคตคงจะมีสักวันที่เธอได้มานั่งรถเขาบ้าง เขาจะได้ดูแลเธอเหมือนที่เธอเคยดูแลเขา “อะ..อึ่ก” เขาเลิกคิ้วมองเธอเล็กน้อยเมื่อเธอลุกขึ้นมาแล้วยกมือขึ้นมาปิดปาก “จะอ้วกงั้นเหรอ” “อะ..อ้วก” “.....” เธออ้วกใส่เขา..อีกทั้งบางส่วนยังพุ่งกระจายเลอะเต็มรถไปหมด เขาไม่มีทางเลือกนอกจากรีบพาเธอกลับมาที่บ้านของเขาให้เร็วที่สุด “ส่งรถไปล้างรถให้ด้วยครับ..” เขาสั่งคนงานที่ยืนรอเขาอยู่ด้านหน้าบ้านก่อนจะรีบอุ้มนิดาไปยังชั้นบนเพื่อจัดการอาบน้ำทั้งเธอและเขา สาบานได้เลยว่าตอนแรกเขาไม่ได้คิดอะไร คิดเพียงแค่ว่าเขาต้องรีบถอดเสื้อเธอออกเพราะว่ามันเลอะเทอะไปหมด จนเขาถอดแพนตี้ตัวน้อยออกมาจากปลายเท้าของเธอ และตระหนักได้ว่านิดาที่อยู่ต่อหน้าเขานี้เธอกำลังเปลือยเปล่าอยู่!! เธอไม่ได้สวมอะไรสักชิ้น ในขณะที่เขาเองก็ไม่ได้สวมอะไรเลยเหมือนกันเพราะรีบร้อนถอดเสื้อผ้าตัวเองออก!!
บทล่าสุด
นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส ตอนพิเศษ เริ่มเขียนนิยายรัก
“จะยังไม่ออกผลงานเล่มห้าจริงๆเหรอคะคุณนักเขียน นักอ่านถามหากันมาเยอะมากๆ เลยนะคะ หากว่าคุณนักเขียนออกเล่มห้ามาในตอนนี้จะต้องขายหมดตั้งแต่วันแรกแน่ๆ”นิดาหัวเราะเบาๆ เมื่อปลายสายกล่าวมาเช่นนั้น“หนูว่าจะหยุดออกผลงานสักสามปีค่ะ เพราะว่าตอนนี้กำลังทำตามความฝันที่สองอยู่ ขอบคุณบรรณาธิการมากเลยนะคะที่นึกถึงหนูตลอด..”“ไม่เป็นไรค่ะคุณดา ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ”นิดายกยิ้ม เธอวางโทรศัพท์เอาไว้บนโต๊ะก่อนจะตรงเข้าไปอุ้มเด็กชายวัยสามขวบมากอดเอาไว้เพราะดูเหมือนว่าเขาพึ่งจะตื่นนอน“แม่มาแล้วครับอีธาน นอนนานมากๆ เลยนะ รู้ด้วยรึไงว่าพ่อกำลังจะกลับมา..”ลูกชายของเธอนั้นไม่มีส่วนไหนเลยที่เขาเหมือนเธอ ดวงตาสีนิลที่เหมือนกับพ่อของเขายังกับแกะ“นิดา ขออุ้มเจ้าตัวเล็กหน่อยสิ”คนที่แวะมาหาเธอบ่อยมากกว่าใครๆ คือคุณแม่ของพี่หนุ่ม คุณย่าเห่อหลานตัวน้อยมากทีเดียว“ดูเขาสิ ย่าจะอุ้มไม่ไหวอยู่แล้ว”นิดาส่งยิ้มพร้อมกับมองคุณย่าและหลานที่กำลังเล่นกัน เธอเดินตามความฝันของตัวเองด้วยการเขียนนิยายภาคต่ออีกสามเล่ม เล่มสองถึงสี่ ด้วยระยะเวลาสองปีเต็มๆ และเมื่อเธอคลอดอีธานออกมาเธอก็อยากจะทุ่มเทเวลามาดูแลลูกก่อนเพราะ
นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส ตอนพิเศษ สายตาของเขามาหยุดที่เธอ
“สวัสดีค่ะ หนูชื่อนิดาหรือเรียกสั้นๆ ว่าดาก็ได้ค่ะ หนูเคยมาฝึกงานที่นี่เมื่อสามเดือนที่แล้ว ดีใจมากๆ เลยค่ะที่ได้กลับมาทำงานที่นี่อีกครั้ง ฝากตัวด้วยนะคะ”เด็กใหม่ที่เข้ามาทำงานแนะนำตัวสั้นๆ แต่ด้วยรอยยิ้มที่น่าจดจำของเธอมันทำให้เขา..เผลอจ้องมองเธอไปโดยไม่รู้ตัวเลย“ยินดีต้องรับนะนิดา จากนี้ไปก็ใช้ความสามารถของเธอให้เต็มที่ได้เลย”แม่ของเขากล่าวสั้นๆ พร้อมกับตบไหล่ของนิดาเบาๆ หนุ่มก้มมองโทรศัพท์ที่มีการแจ้งเตือนของเพื่อนที่จะนัดกันไปดื่มเขาเลือกที่จะไม่ตอบเพราะว่าไม่ค่อยชอบเข้าสังคมสักเท่าไหร่ อีกทั้งปีหน้าเขาจะต้องมารับช่วงที่นี่ต่อจากแม่แล้วเขาไม่อยากใช้เงินของพ่อและเพราะแบบนั้นเขาจะทำให้ที่นี่โด่งดังและได้รับการยอมรับจากเจ้าสาวทุกคนที่กำลังจะแต่งงาน“ตรงนั้นยังดูเหมือนขาดอะไรไป นี่เธอตั้งใจทำงานจริงๆ ไหมเนี่ย แค่นี้ก็ดูไม่รู้เรื่องงั้นเหรอว่ามันยังขาดความสมดุลของดอกไม้”“ขะ..ขอโทษค่ะบอส”“ขอโทษงั้นเหรอ ขอโทษแล้วงานมันกลับมาดีขึ้นไหมละ ไปแก้ไขสิ เรื่องแค่นี้ก็จะต้องให้บอกด้วยรึไง”นิดามองเพื่อนร่วมงานที่ตัวสั่นเทาจากการถูกดุ เธอเดินเข้ามาก่อนจะหยิบดอกไม้ที่จัดแล้วออกมา“ใจเย็นๆ นะ
นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส 35.มองที่เธอมาโดยตลอด (จบ)
นิดากวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องทำงานของเธอ เธออยู่ที่นี่มานานหลายปี เข้ามาทำงานตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ ทุ่มเทเวลามากมายไปกับการทำงาน แต่ตอนนี้จะต้องเดินออกไปจากห้องที่นั่งทำงานมาหลายปี “จะมาอาลัยอาวรณ์อะไร รีบๆ เก็บของได้แล้วเพราะว่าห้องนี้มันจะเป็นของพี่แล้ว” นิดาส่งยิ้มให้กับเอเดน “พี่จะทำงานได้สักกี่เดือนกันคะ เดี๋ยวก็ต้องกลับไปนั่งในตำแหน่งบอสของบริษัทไอทีแล้ว” เอเดนทำท่าครุ่นคิด “อาจจะนานมากกว่าที่เธอคิด พอดีพี่มีงานที่อยากเรียนรู้จากอาอีกมาก..” “สู้ๆ นะคะ พี่ทำได้อยู่แล้ว แค่ลดความขี้เกียจลงนิดหน่อย” “นี่เธอ..” นิดารีบยกกล่องกระดาษขึ้นมาเมื่อเอเดนทำท่าว่าจะด่าเธอ เดี๋ยวเอาของไปเก็บที่คอนโดเสร็จแล้วต้องออกเดินทางไปต่างจังหวัดเลย เพราะว่าจะต้องไปจัดดอกไม้ที่นั่น ถึงจะลาออกแต่ก็มีงานที่เธอต้องทำให้เสร็จอีกสองงาน นิดาเดินออกมาข้างนอกก็พบเจอกับพี่เอื้อและคนอื่นๆ ในบริษัทที่ยืนรอเธออยู่ “พี่ดีใจที่ได้ร่วมงานนะ และดีใจล่วงหน้าเลยกับเรื่องของบอส” “ขอบคุณค่ะพี่เอื้อ ขอบคุณที่เอ็นดูหนูแล้วก็สอนงานหนูมาตลอด” พี่เอื้อเดินเข้ามากอดนิดาเอาไว้หลวมๆ “การขอบคุณที่ดีที่สุดคือการบอกบอสให้เพิ
นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส 34.ปวดร้าว
งานแต่งที่สองของเดือนจบไปอย่างสวยงาม และตอนนี้หนุ่มกำลังออกไปดูสถานที่ของงานที่สามในเดือนนี้ งานสุดท้ายจะเป็นงานแต่งคุณพิมน้องสาวของพราว“ลูกค้าต้องการงานแบบไหนครับ..”พี่เอื้อส่งยิ้มให้กับบอส พร้อมกับส่งกระดาษที่เป็นรายละเอียดของงาน“เจ้าสาวต้องการงานแต่งแบบในสวนหลังบ้านที่เป็นกันเอง เพราะตั้งใจจะเชิญแค่เพื่อนและคนในครอบครัวมาเท่านั้นค่ะ สิ่งที่ลูกค้าต้องการคืองานแต่งท่ามกลางสวนดอกไม้”ที่นี่สวยมากๆ เลย เป็นสวนโรงแรมที่ตั้งอยู่บนภูเขา ไม่บ่อยนักที่เขาจะออกเดินทางมาต่างจังหวัดเพื่อจัดงานแต่งงานถ้านิดามาเห็นอากาศที่นี่จะต้องชอบมากแน่ๆ เลย หากว่าจัดงานเสร็จแล้วเขาน่าจะพาเธอไปเที่ยวแถวๆ นี้สักหน่อยเพราะไหนๆ ก็เดินทางออกมาต่างจังหวัดแล้ว“ตามที่ออกมาแบบมาก็ถือว่าสวยตรงกับที่ลูกค้าต้องการแล้วครับ”“ฝีมือของนิดาก็แน่อยู่แล้วค่ะบอส นิดามาเปรยๆ เอาไว้แล้วว่าจะลาออก..หากว่านั่นมันเป็นความต้องการของนิดา เอื้อก็ไม่ขัดหรอกค่ะ แต่อดเสียดายฝีมือของนิดาไม่ได้ หวังว่าบอสจะแอบพานิดามาช่วยงานที่บริษัทบ่อยๆ นะคะ”บอสยกยิ้มขึ้นมา เมื่อพูดถึงนิดาแววตาของเขามักจะอ่อนโยนเสมอเลย นี่คืออาการของคนคลั่งรักสินะ
นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส 33.คนที่โชคดี
นิดาอยู่ที่บ้านของพี่หนุ่มตลอดระยะเวลาห้าวันที่เธอและเขาหยุดงาน แม่ของเขาน่ารักมากๆ เลย คุณแม่ชอบอ่านนิยายมากๆ แถมยังสนับสนุนให้เธอเขียนนิยายต่อไปอีกด้วยท่านไม่ได้มองว่ามันไร้สาระ แต่กลับมองว่ามันคือความสามารถที่มีไม่กี่คนหรอกที่สามารถทำได้“อา พอหยุดงานยาวๆ แล้วไม่ชินเลยนะคะที่จะต้องไปทำงาน”หนุ่มลูบผมของนิดาเบาๆ โดยที่อีกมือยังขับรถอยู่“ก็พี่บอกแล้วให้เราลาออก พี่จะเลี้ยงดูเราเอง”นิดาหรี่ตามองหน้าเขา“นี่พี่พูดจริงเหรอคะ อันที่จริงหนูมีความฝันอีกอย่างที่ไม่เคยบอกใครมาก่อนเหมือนกัน หนูอยากเป็นแม่ค่ะ อยากมีลูกน่ารักๆ ทำกับข้าวเพื่อรอสามีกลับมาจากทำงาน ตอนเช้าก็ส่งลูกไปโรงเรียน..แต่ความฝันนี้มันทำคนเดียวไม่ได้เพราะแบบนั้นหนูก็เลยกำลังพยายามตามหาคนที่จะมาร่วมสร้างความฝันไปด้วยกัน”เขาปรายตามองหน้าเธอ“พูดเหมือนจะขอแต่งงานเลยนะ..หน้าที่การขอแต่งงานมันหน้าที่พี่ต่างหากเล่า”นิดาหัวเราะเบาๆ“โอ้ นี่หนูกำลังทำเกินหน้าที่ของตัวเองอยู่ใช่ไหมคะ น่าอายจังเลยน้า”พูดคำว่าน่าอายทั้งที่ทำหน้าระรื่นแบบนั้นเนี่ยนะ น่าจับถอดเสื้อผ้าแล้วตีที่ก้นแรงๆ สักทีจริงๆ เลยวันเสาร์ที่ผ่านมาเธอออกไปพบเจอกับพ
นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส 32.มีความสุข
เมื่อได้ยินคำกล่าวของคุณพราว รสขมเฝื่อนก็ผุดขึ้นมาในอกอย่างบอกไม่ถูกเลย เธอไม่ชอบใจกับคำสารภาพรักของแฟนเก่าพี่หนุ่มเลยสักนิดให้ตายเถอะ!!พราวหันกลับมาตามเสียงก็เห็นพี่หนุ่มที่กำลังยืนอยู่พร้อมกับพนักงานในบริษัทของเขา..ริมฝีปากของพราวสั่นเทาอย่างบอกไม่ถูก หลายๆ อย่างมันบอกว่าผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ข้างพี่หนุ่มจะต้องไม่ใช่พนักงานธรรมดาๆ แน่นอน เธอจ้องมองใบหน้าของนิดาด้วยสายตาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ“พราว พี่ไม่มีทางกลับไปหาพราวหรอกนะ พี่มีแฟนใหม่แล้ว”เขายกมือที่กำลังกุมมือของนิดาขึ้นมาให้พราวดูเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าเขาและนิดาเป็นคนรักกันเธอไม่เคยเสียหน้ามากขนาดนี้ เขาทำให้เธอต้องเสียศักดิ์ศรีถึงสองครั้งสองครา“เหอะ! แล้วแฟนใหม่ของพี่รับได้เหรอคะที่ส่วนนั้นของพี่มันใช้การไม่ได้น่ะ พราวรับได้นะคะพี่หนุ่ม ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไงตอนนี้พราวรับได้ทั้งหมดเลย แค่พี่ยอมให้พราวกลับไปหาพี่..”“จริงอย่างที่คุณพราวบอก หนูไม่รู้จริงๆ ค่ะว่าส่วนนั้นของพี่หนุ่มใช้การไม่ได้”พราวแสยะยิ้มออกมาด้วยความเหนือกว่า“เห็นไหมล่ะคะ ไม่มีใครรับเรื่องนี้ได้หรอกค่ะ มีแต่พราวเท่านั้น..”“ที่หนูไม่รู้ว่าส่วนนั้น
บางทีคุณอาจจะชอบ
แรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก21.6K viewsยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์38.4K viewsข่มรักเมียแต่ง
Kidsroom15.2K viewsซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว
橙花20.9K viewsนาสูร+มังกรกัณฐ์+กลืนกิน
ณิการ์58 viewsพิศวาสรักเมียชั่วคืน
เพียงเม็ดทราย6.4K viewsทรายเทียมเพชร
พิมพ์พิรดา478 viewsเด็กเลี้ยงของจันทร์ฉาย NC 20+
ต้นอ้อ248 views
