เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 13
บทล่าสุด
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 462
“แต่ว่านะ คุณซูอาจจะไม่สนใจนาย เพราะนายมันปากกวนส้นตีน หาเรื่องผู้หญิงไปทั่วแบบนี้ คงไม่เป็นโสดทั้งชาติหรอกนะ?”อีกฝ่ายเงียบไม่พูดอะไร ก่อนถูกพูดแทงใจดำจนวางสายไปเจิ้งเซวียนหัวเราะออกมาเสียงดัง รู้สึกว่าสุดท้ายตัวเองก็พลิกกลับมาชนะได้ จากนั้นเขาก็มองเพดาน รู้สึกเบื่อมากจริง ๆแต่…เขาก็ไม่มีอารมณ์ไปท่องราตรี แม่งเอ๊ย นกเขาไม่ขันแล้วแค่ทุกครั้งที่คุยกับนางแบบสาว เขาก็จะนึกถึงเรื่องน่าอายที่เขาทำไว้เมื่อคืน คิดขึ้นมาแล้วก็อยากตายตรงนั้นเลยเลื่อนดูแอปพลิเคชันดูภาพยนตร์บนจอ ก็ไม่มีเรื่องไหนอยากดู สุดท้ายเลยไปเล่นเกมแทน แต่เพราะจิตใจไม่สงบทำให้แพ้ตลอดเจิ้งเซวียนนอนหมดแรงอยู่บนเตียง สายตาว่างเปล่า ศีรษะพาดอยู่ขอบเตียงเขารู้สึกว่านี่คงเป็นเพราะสวรรค์อิจฉาที่เขาเสน่ห์แรงเกินไป เลยให้เขาได้รับกรรมแบบนี้จะนอนก็เร็วเกินไป จะไปจีบหญิงก็ไม่มีอารมณ์ จะให้คุณกับผู้ชายก็ยิ่งแล้วใหญ่ สุดท้ายเขาดันไปเผลอกดเปิดหน้าต่างแชตของซูมั่วโดยไม่รู้ตัวครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาเขียนข้อความ แล้วถามอีกฝ่ายว่าหลับหรือยังอย่าเข้าใจผิดนะ เขาไม่ได้จะทักไปจีบอีกฝ่าย เพราะยังไงเธอก็เป็นลูกค้าของเขาอยู่ เขายัง
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 461
เจิ้งเซวียน “นายเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของเธอ เจอกันแทบทุกวัน ต้องไม่รู้สึกว่าเปลี่ยนไปอยู่แล้ว…นี่ไม่ใช่เปลี่ยนนิดหน่อยเลย แต่เปลี่ยนจากเด็กกลายเป็นสาวสวย จนเขาแทบจำไม่ได้…“ฉันกับเธอไม่ได้เจอกันหกปี รู้สึกว่าเปลี่ยนไปก็เป็นเรื่องปกติ” เจิ้งเซวียนตอบกลับหลีเชิน“ตอนมหาลัยนายชอบมาบ้านฉันอยู่บ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ เจอน้องสาวฉันก็ไม่น้อย ตอนนั้นเธอเรียนอยู่มัธยม หน้าตาเค้าโครงก็แทบจะเป็นรูปชัดเจนแล้วนะ” หลีเชินพูดเจิ้งเซวียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ คำที่เกือบจะหลุดปากพูดออกมาก็ต้องอดทนกลืนกลับเข้าไป ไม่อยากเสียเวลามาเถียงกับคนซื่อคนนี้ ไม่งั้นเขาคิดว่าต้องเถียงกันถึงพรุ่งนี้เช้าแน่สิบเจ็ดกับยี่สิบสี่มันจะเหมือนกันได้ยังไง???ผู้หญิงในช่วงวัยนี้ก็เหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน อายุสิบเจ็ดก็เหมือนกับดอกตูม แต่อายุยี่สิบสี่นั่นคือเบ่งบานเต็มที่แล้วอีกอย่าง นายไม่รู้เหรอว่าการแต่งหน้าเป็นในสี่วิชามารของเอเชีย??อย่าว่าแต่เปลี่ยนไปเยอะเลย ขนาดผู้ชายยังสามารถแต่งให้กลายเป็นผู้หญิงได้!!หลีเชินนี่ไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ ไอ้เวอร์จิ้นอ่อนประสบการณ์ปลายสาย พอเห็นว่าเจิ้งเซวียนเงียบไปหลายวินาที หลีเชินก็พูด
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 460
แต่เมื่อดูจากผลแพ้ชนะคืนนี้แล้ว ดูเหมือนเธอจะกังวลมากเกินไปนอกจากเพื่อนสนิทจะถูกเอาเปรียบไปบ้าง ก็ถือเป็นว่าทำผลงานได้ดีที่สุดในงานซูมั่วคุยเป็นเพื่อนเธอ จนกระทั่งเธอกลับถึงบ้าน จึงเพิ่งวางสายหลีโย่วเข้าบ้าน สีหน้าที่โกรธเกรี้ยวทั้งหมดถูกเก็บไว้ หลังจากตอบแม่แบบส่ง ๆ ก็ขึ้นไปชั้นบนหลีเชินโผล่มาตรงหน้า ถือแก้วน้ำอยู่ แล้วถาม“เป็นยังไงบ้าง? คืนนี้มีแขกผู้ชายที่ถูกใจไหม?”หลีโย่วตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “พี่ พี่รู้ไหมว่าพี่เหมือนอะไร?”หลีเชิน “?”“เหมือนแม่เล้าที่คอยเรียกลูกค้าให้พวกสาว ๆ ในสมัยโบราณมากเลย” หลีโย่วพูดด้วยรอยยิ้มหลีเชิน “...”“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ฉันเป็นห่วงเธอ และคิดถึงอนาคตที่มีความสุขของเธออยู่นะ” หลีเชินพูด“เธอคิดว่าถ้าเธอชอบใครแล้วฉันจะยอมให้เธอแต่งงานเลยเหรอ? ฉันยังต้องไปตรวจสอบด้วยตัวเองก่อน ถ้าไม่ผ่านด่านฉันก็ไม่ได้”หลีโย่วเบะปาก ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ขณะที่กำลังจะเดินจากไป ก็ได้ยินพี่ชายเธอถามอีกครั้ง“คืนนี้เจิ้งเซวียนก็ไปงานเลี้ยงเรือสำราญนั่นด้วย พวกเธอเจอกันไหม?”“เจอกัน” หลีโย่วตอบ“ไม่ได้เจอกันหกปี เลยคุยกันเรื่อยเปื่อย หลังจากฉันกลับมาเขาก
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 459
ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องแกล้งเขา และเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอด้วยคิดดูแล้ว ดูเหมือนว่าทุกการกระทำ และทุกคำพูดของหลีโย่วก็ล้วนไม่ได้มีปัญหาความแปลกใจตอนที่เห็นตนปรากฏตัว ก็เพราะว่าจำเขาได้ จึงเดินตามเขาออกไปทันทีตนยื่นน้ำผลไม้ให้เธอ เธอก็รับไปดื่มอย่างไม่มีความระแวดระวัง เพราะรู้ว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธอบอกว่าไม่ได้คบใคร บอกว่ามีพี่ชายที่เข้มงวด แล้วยังบอกว่าเขาอายุเท่า ๆ กับพี่ชายของเธอ ทุกอย่างก็สอดคล้องกันหมดเจิ้งเซวียน ‘...เพราะงั้นเป็นเขาเองที่มีปัญหา ใครใช้ให้ไม่ถามชื่ออีกฝ่ายก่อนล่ะ? กลับตั้งใจหว่านเสน่ห์แล้วค่อยถามอีกที’ที่ผ่านมาจีบหญิงไม่เคยพลาด ในที่สุดวันนี้ก็พลาด เหมือนคนเดินอยู่ริมน้ำ รองเท้าจะไม่เปียกได้ยังไง?เจิ้งเซวียนปิดหน้าอย่างหมดแรง สุดท้ายผ่านไปสิบนาทีเต็ม ๆ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็สตาร์ตรถเตรียมตัวกลับบ้านสิ่งเดียวที่ทำให้เขาสบายใจได้ก็คือหลีโย่วจะไม่บอกพี่ชายของเธอ และเขาก็ไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับเพื่อนสนิทตัวต่อตัวแล้วถูกจัดการขณะเดียวกัน บนถนนที่กว้างขวางรถเฟอร์รารีเปิดประทุนขับเร็วมาก ทับเส้นจำกัดความเร็วเสียงลมหวีดหวิวข้างหู ก็ยังไ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 458
“ไปให้พ้นเลย เอาแต่พูดเรื่องไม่ดีอยู่ได้” หวังคุนด่าพลางยิ้มเจิ้งเซวียนมองหลีโย่ว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแบบพี่ชายพูด“เสี่ยวโย่วจื่อก็อยู่เล่นที่นี่ต่อเถอะ ฉันไปก่อนนะ วันหลังจะนัดรวมตัวกับพี่ชายเธอด้วย”“ฉันก็จะไปเหมือนกันค่ะ อยู่นานพอสมควรแล้ว ไปรายงานพี่ชายได้แล้วค่ะ” หลีโย่วยิ้มอย่างซุกซนเจิ้งเซวียนเข้าใจว่าคำพูดนี้หมายความว่าอะไร สรุปคือวันนี้หลีเชินบังคับให้เธอมางานนี้นึกถึงตอนที่เธอบอกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์ออกไปข้างนอกคนเดียวไม่ได้ พี่ชายเธอเข้มงวดมาก ซึ่งก็ตรงกับนิสัยของหลีเชินจริง ๆ เพราะงั้น...ทำไมเขาถึงนึกเชื่อมโยงไม่ได้ตั้งแต่แรกกันนะ?ในใจเจิ้งเซวียนเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย รู้สึกว่าวันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูฤกษ์ดูยาม เขาไม่ได้ขายหน้าขนาดนี้มานานแล้วจริง ๆ แถมยังเป็นต่อหน้าน้องสาวอีก...“งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งเธอกลับบ้านนะ” เจิ้งเซวียนเก็บความคิด และพูดด้วยรอยยิ้มบาง“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันขับรถมาเอง แต่เราออกไปพร้อมกันก็ได้ค่ะ” หลีโย่วพูดทั้งสองคนเดินคู่กันออกมาจากงาน ลงจากเรือสำราญ จากนั้นก็ไปที่ลานจอดรถในช่วงเวลานี้ มีแค่เสียงพื้นรองเท้าที่ก้าวเดินของทั้งคู่เท่านั้น
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 457
เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องอะไรกับ...หลีเชินเขาหันคอที่แข็งทื่อไปช้า ๆ มองใบหน้าที่แฝงด้วยรอยยิ้มหวานจาง ๆ ของหญิงสาวกระแสเวลาที่ยาวนานหกปีเหมือนย่อลงในชั่วขณะนี้ ภาพของหญิงสาวที่สดใสมีเสน่ห์ตรงหน้า ซ้อนทับกับเด็กสาวที่สวมแว่นกรอบดำทั้งยังอวบเล็กน้อยเมื่อสมัยมัธยมปลายเขาก็ว่าอยู่ว่าทำไมตอนนั้นถึงรู้สึกคุ้นตานัก ที่แท้ก็เพราะสาเหตุนี้...“หลี...หลีโย่ว” จ้องมองอย่างนิ่งงันไปหลายวินาที เจิ้งเซวียนจึงเพิ่งพูดอ้ำอึ้งอย่างตกตะลึงเห็นเพียงหญิงสาวพยักหน้า รอยยิ้มบนใบหน้าที่ยิ่งหวานและจริงใจ กลับทำให้หัวใจของเจิ้งเซวียนกระตุก ต้องฝืนรักษารอยยิ้มไว้อย่างยากลำบาก ไม่ให้กระอักเลือดออกมาการจีบสาวในวันนี้ไม่ใช่แค่ล้มเหลว แต่โคตรจะล้มเหลวเพราะเหตุไม่คาดฝันหลีโย่ว เสี่ยวโย่วจื่อ เด็กสาวคนนั้นที่เขามองว่าเป็นน้องสาวมาตลอด ผลคือเขากลับ...หยอดเธอ อยากจีบเธอมาเป็นแฟนจิตสำนึกถูกประณาม เขาถูกตอกตรึงไว้บนเสาแห่งความอับอายทางศีลธรรมแต่เขารู้สึกว่าตนคงไม่ต้องรอให้ถูกจิตสำนึกของตัวเองฆ่าตายหรอก เพราะถ้าหลีเชินรู้ว่าเขาจะจีบน้องสาวของอีกฝ่าย คงฟันตนตายก่อนในมีดเดียวแน่“เสี่ยวโย่วจื่อ...” เจิ้งเซ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)43.4K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย303.2K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn79.1K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี118.6K viewsร้ายรัก (พ่อของลูก)
ชะนีติดมันส์14.5K viewsBad Bodyguard พ่ายรักบอดี้การ์ดไร้ใจ (อิงกริด x มาหยา)
SakuraKero93 viewsขย่มรักเพื่อนพ่อ
กาสะลอง571 viewsพ่อผัวใจร้าย
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ2.1K views
