กลรักปีนเกลียว

กลรักปีนเกลียว

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-21
โดย:  คุณน้ำอิงยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
38บท
15views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

"ต่อจากนี้ไป เธอจะเป็นคนของผม...! ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นเองครับ...!"

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

แนะนำ

บทนำ

เอกได้มาเช่าบ้านพักที่อยู่ใกล้กับไร่มันสำปะหลังและสวนยางพาราในจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสานซึ่งเป็นบ้านของครอบครัวฝน ทำให้ทั้งสองต้องโคจรมาเจอกันบ่อยขึ้นในเหตุการณ์ต่างๆ ที่ดูเหมือนจะปั่นป่วนชีวิตของเอกอยู่เสมอ

แต่ฝนยังคงมีอคติจากเหตุการณ์ในอดีตบางอย่าง เธอปฏิเสธและต่อต้านเอกอย่างชัดเจน

 และยังมองว่าความสัมพันธ์ต่างวัยเป็นเรื่องไม่สมควร

เอกพยายามพิสูจน์ตัวเองว่าไม่ได้เป็นคนอย่างที่ฝนเข้าใจ เขาใช้ความสุภาพและจริงใจเข้าหา ไม่ว่าฝนจะปากร้ายหรือดื้อดึงแค่ไหนก็ตาม

ความรักครั้งนี้ ของทั้งคู่จะต้องฝ่าฟันปมเรื่องราวในอดีตที่เลวร้ายที่เคยเกิดขึ้น เขาทั้งคู่จะก้าวผ่านเรื่องราวนี้ไปได้หรือเปล่า แล้วความรักครั้งนี้ของทั้งคู่จะจบลงอย่างไร คงต้องติดตามกันต่อไป

เรื่องราวความรักและการเจอกันของทั้งคู่โดยก่อนหน้านี้ อยู่ในนิยาย เรื่องเกียร์รักปีนเกลียว และฝนก็คือน้องของนางเอกส่วนเอกคืออดีตคนรักของนางเอกเรื่องนี้ ลองเข้าไปติดตามได้นะคะ

แนะนำตัวละคร

เอก/เอกภพ  

อายุ 35 ส่วนสูง 187 ซม.

​เอก ชายหนุ่มวัยสามสิบกลางๆ เจ้าของรอยยิ้มอบอุ่นและสายตาอ่อนโยน รูปร่างสูงโปร่งสมส่วนภายใต้เสื้อผ้าที่ดูเรียบง่ายแต่กลับส่งให้เขามีเสน่ห์เกินต้าน ผิวสีน้ำผึ้งที่ดูมีสุขภาพดีรับกับโครงหน้าคมเข้มได้รูปราวกับปั้นมาอย่างดี จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักสวย และดวงตาคมกริบที่เต็มไปด้วประกายความขบขันทุกครั้งที่ได้สบตา

​น้ำฝน/หยาดพิรุณ  

อายุ 23 ปี ส่วนสูง 160 ซม.

​ฝน หญิงสาววัยยี่สิบต้น ๆ รูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอมราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ผิวขาวผ่องที่เปล่งประกายภายใต้แสงแดด ผมสีน้ำตาลทองยาวสลวย ดวงตากลมโตเป็นประกายดั่งลูกแก้ว ใบหน้าเรียวเล็กประดับด้วยจมูกเล็ก ๆ และริมฝีปากบางเฉียบ ผู้ที่มักจะส่งเสียงโวยวายออกมาอย่างไม่มีใครคาดคิด

นิยายเรื่องนี้ สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามไม่ให้ผู้ใดลอกเลียนแบบดัดแปลง ทำซ้ำหรือนำข้อมูลส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่หรืออ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาต การฝ่าฝืนละเมิดสิทธิ์มีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

สามารถติดตามนักเขียนได้ ในช่องทางการติดตามข้างล่างนี้ จะมีอัปเดทและสปอยพร้อมกับรูปและคลิปของนิยายในแต่ละเรื่องนะคะ มาให้รับชมเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่าน และสามารถพูดคุยผ่านทุกช่องทางได้นะ

ขอบคุณที่เข้ามาติดตามค่ะ

--------------------------------------

ติดตามนักเขียนได้ที่

F* : นามปากกาน้ำอิง

เพจFacebook : Writer Kunnameaing

Tiktok : Writer Kunnameaing

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ
ไม่มีความคิดเห็น
38
แนะนำ
บทนำเอกได้มาเช่าบ้านพักที่อยู่ใกล้กับไร่มันสำปะหลังและสวนยางพาราในจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสานซึ่งเป็นบ้านของครอบครัวฝน ทำให้ทั้งสองต้องโคจรมาเจอกันบ่อยขึ้นในเหตุการณ์ต่างๆ ที่ดูเหมือนจะปั่นป่วนชีวิตของเอกอยู่เสมอแต่ฝนยังคงมีอคติจากเหตุการณ์ในอดีตบางอย่าง เธอปฏิเสธและต่อต้านเอกอย่างชัดเจน และยังมองว่าความสัมพันธ์ต่างวัยเป็นเรื่องไม่สมควรเอกพยายามพิสูจน์ตัวเองว่าไม่ได้เป็นคนอย่างที่ฝนเข้าใจ เขาใช้ความสุภาพและจริงใจเข้าหา ไม่ว่าฝนจะปากร้ายหรือดื้อดึงแค่ไหนก็ตามความรักครั้งนี้ ของทั้งคู่จะต้องฝ่าฟันปมเรื่องราวในอดีตที่เลวร้ายที่เคยเกิดขึ้น เขาทั้งคู่จะก้าวผ่านเรื่องราวนี้ไปได้หรือเปล่า แล้วความรักครั้งนี้ของทั้งคู่จะจบลงอย่างไร คงต้องติดตามกันต่อไปเรื่องราวความรักและการเจอกันของทั้งคู่โดยก่อนหน้านี้ อยู่ในนิยาย เรื่องเกียร์รักปีนเกลียว และฝนก็คือน้องของนางเอกส่วนเอกคืออดีตคนรักของนางเอกเรื่องนี้ ลองเข้าไปติดตามได้นะคะแนะนำตัวละครเอก/เอกภพ อายุ 35 ส่วนสูง 187 ซม.​เอก ชายหนุ่มวัยสามสิบกลางๆ เจ้าของรอยยิ้มอบอุ่นและสายตาอ่อนโยน รูปร่างสูงโปร่งสมส่วนภายใต้เสื้อผ้าที่ดูเรียบง่ายแต่กลับส่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่1 บังเอิญหรือตั้งใจ
"โอ๊ย ลุง...ลุงคะ! นี่ไม่ขยับรถลบเลยล่ะคะ?" เสียงใสกังวานดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับร่างเพรียวบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินเข้ามาใกล้รถยนต์หรูคันที่จอดติดหล่มโคลนอยู่ใกล้สวนยางพารา สายตาของหญิงสาวเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งยืนก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ที่ท้ายรถ เธอเห็นเพียงแค่แผ่นหลังกว้างแต่ก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า “ตาลุงที่ไหนกันนะ” ด้วยความซุกซนและเจ้าเล่ห์ เธอก้มลงหยิบท่อนไม้ใหญ่มาวางขวางถนนไว้ด้านหน้ารถอย่างตั้งใจ ก่อนจะหัวเราะคิกคักกับความแสบของตัวเอง เอกที่กำลังง่วนอยู่กับการแก้ปัญหารถติดหล่มได้ยินเสียงเรียก "ลุง" แว่ว ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยความงุนงง "เราออกจะหล่อเทห์ขนาดนี้ ใครกันมาเรียก ‘ลุง’ วะเนี่ย?" เขาคิดในใจพลางหันขวับกลับมามองเต็ม ๆ ทันทีที่เห็นหน้ากัน ทั้งเอกและฝนต่างก็ชะงัก ฝนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ชายตรงหน้าหล่อเหลาอย่างกับพระเอกซีรีส์ ทั้งคู่ต่างอึ้งไปชั่วขณะ แต่ความตกใจของฝนกลับเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว เมื่อใบหน้าหล่อเหลานั้นมันช่างคุ้นตาเหลือเกิน...ใช่แล้ว! "ตาลุงหื่นกาม" อดีตคนรักของพี่สาวที่เธอไม่ชอบขี้หน้า! เอกมองท่าทางของเธออย่างขบขันและสงสัย ยังไม่ทันได้ถามอะไร เธอก็รีบวิ่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 2 กรท่อมน้อยคอยรัก
ที่บ้านของฝนพ่อคะ พ่อๆๆ! อยู่ไหนคะ! (นพพล พ่อของฝน) เสียงฝนที่เพิ่งจอดมอเตอร์ไซค์ตะโกนลั่นพ่อ: อะไรลูก เอะอะโวยวายอะไร?ฝน: พ่อทำไมให้คนมาเช่าบ้านที่อยู่ใกล้กระท่อมริมบึงของหนู พ่อทำไมทำแบบนี้! บ้านตรงนั้นทำไมให้เขาเช่า เขาเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ พ่อไว้ใจเขาได้ยังไง!ฝนถามด้วยความโมโหพ่อ: ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนนี่ลูก จำไม่ได้เหรอ เขาคือพี่เอกไง วันที่เขามางานแต่งของพี่ฟ้า ฝนเคยเจอแล้วนี่ฝนอึ้งไปครู่หนึ่ง (คิดในใจว่ารู้แหละว่าเอกคือใคร) ฝน: พ่อไปรู้จักเขาได้ยังไง ไปสนิทกันตอนไหน ถึงขั้นให้เขามาอยู่บ้านตัวเองพ่อ: พ่อไม่ได้ให้เขาอยู่ฟรีซักหน่อย เขามาขอเช่าฝน: ก็เหมือนกันนั่นแหละ! แล้วพ่อให้เขามาเช่าทำไม ไปติดต่อกับเขาตอนไหน?พ่อ: ก็วันงานแต่งพี่ฟ้า พ่อได้คุยกับเขาแล้วรู้สึกถูกชะตา ก็เลยแลกไลน์แลกเบอร์กันไว้ ติดต่อกันมาตลอด พ่อกับเขามีความชอบอะไรหลายอย่างเหมือนกัน คุยแล้วสนุกพ่อเงียบไปนิดหนึ่งแล้วถามต่อ พ่อ: ทำไมล่ะลูก หนูก็รู้จักเขาไม่ใช่เหรอ?ฝนไม่ตอบคำถามของพ่อ แต่พูดแทรกขึ้นมาทันทีฝน: หนูไม่ค่อยถูกชะตาเขาหรอก เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี พ่อไม่น่าให้เขามาอยู่บ้านตรงสวนขอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 3 ปลาช่อนตัวใหญ่
ในวันที่สดใสกับช่วงสายๆ ในวันนั้น เสียงฮัมเพลงแผ่วเบาที่ลอยมาตามลม ดึงให้เอกที่กำลังทำงานอย่างเคร่งเครียดต้องเงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ เขาเดินตามเสียงนั้นไปอย่างไม่รีบร้อนและหยุดอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่ ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้โลกของเขาหยุดหมุนไปชั่วขณะ ที่กระท่อมน้อยริมน้ำ ฝนกำลังนั่งอย่างสบายอารมณ์ เท้าหย่อนลงในบึงน้ำใส ปลายเท้าสร้างระลอกคลื่นเล็กๆ ที่แผ่ออกไป เธอจดจ่ออยู่กับสมุดภาพในมือ แสงแดดอ่อนๆ ส่องกระทบเส้นผม ทำให้เธอเหมือนนางฟ้าตัวเล็กที่กำลังร่ายมนตร์ให้ทุกสิ่งรอบกายมีชีวิตชีวา เอกยืนมองภาพนั้นอย่างไม่วางตา ราวกับต้องมนตร์สะกด เป็นภาพที่สวยงามและอบอุ่นใจที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา เขาไม่กล้าเข้าไปทัก กลัวว่าภาพความสุขตรงหน้าจะเลือนหายไป เพียงแค่ยืนยิ้มอยู่เงียบๆ ขณะที่เอกกำลังจะเดินกลับ เสียงกิ่งไม้ดัง 'แก๊ก!' ทำให้เขาสะดุ้ง แต่ฝนไม่ได้ยินเพราะใส่หูฟัง เอกถอนหายใจโล่งอก ขณะที่เอกหันหลังเตรียมเดินกลับบ้านพัก แต่ทันใดนั้น.. 'ต๊ามมมม' ฝนตกน้ำเพราะพยายามจะเอื้อมไปคว้ากระดาษที่ติดอยู่บนใบบัว จากแรงทำให้กระดาษเธอปลิวไป เอกที่อยู่ไม่ไกลในตอนนั้น รีบวิ่งเตรียมมาจะกระโดดลงไปช่วย แต่ภา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 4 งั้นช่วยพี่หน่อยได้มั้ย?
เช้าวันถัดมา ฝนที่มาไร่เป็นปกติ คราวนี้เธอไม่โวยวาย แต่เดินตรงเข้าไปในไร่มันของครอบครัวเธอที่อยู่ติดกับบ้านพักของเอก เธอกะจะไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่เงียบๆเอกที่กำลังนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เห็นฝนเดินถือถุงพลาสติกสีขาวเข้าไปในไร่ ก็เลิกคิ้วด้วยความสงสัย เขาเดินตามไปดู เห็นเธอกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ในร่องไร่มัน พอเขาเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็เห็นว่าเธอถือถุงปุ๋ยที่มีรูรั่วอยู่ ทำให้ปุ๋ยหกออกมาเป็นทาง"ให้พี่ช่วยไหม ตัวเล็ก?" เอกถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลฝนสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองอย่างไม่พอใจ "มาทำอะไรที่นี่! นี่มันพื้นที่ส่วนบุคคลนะ!""พี่เห็นเรากำลังลำบาก พี่ก็เลย..." เอกยังพูดไม่ทันจบ ฝนก็แทรกขึ้นมาทันที"ฝน...ชื่อฝน ไม่ได้ชื่อตัวเล็ก! หนูแค่เดินเล่นเท่านั้นแหละ! ถอยไปเลยนะ" เธอตะคอกใส่ด้วยความหงุดหงิดแต่เอกไม่สนใจ เขามองไปที่ถุงปุ๋ยที่มีรอยขาดและคราบดินที่ติดอยู่บนเสื้อยืดของฝน ก่อนจะยื่นมือมาช่วยถือถุงปุ๋ยที่เหลือให้ "ฝนคงห่วงคุณพ่อมากเลยสินะครับ ถึงต้องมาช่วยดูแลไร่ด้วยตัวเอง"คำพูดของเอกทำให้ฝนชะงัก เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับ แต่สายตาของเธอดูอ่อนลงเล็กน้อย"แต่ฝนก็ควรจะระวังตัวหน่อยนะคร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 5 ช่วยเหลือตัวเองแล้วกัน
ระหว่างที่เข็นรถเดินกลับ ทั้งคู่ก็คุยกัน เอก: "ทำไมเรียนจบแล้วไม่ไปทำงานเหรอ? ไม่เข้าไปอยู่ในเมืองเหรอ?" ฝน: "จะอยากรู้ไปทำไม? เรื่องของคนอื่น" "แล้วก็เรื่องของตัวเองอ่ะ! ทำไมถึงมาอยู่แบบนี้" เอก: "ก็พี่เบื่อความวุ่นวาย เบื่อรถติด เบื่อควันพิษ เบื่อความเร่งรีบ ก็เลยอยากมาอยู่แบบนี้... ฝน: "ฝนก็เหมือนกัน แต่ก่อนฝนก็ไม่ได้อยากไปเรียนต่อในเมืองด้วยซ้ำตั้งแต่ตอนนั้น...แต่ว่า..." ฝนหยุดพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วลง ถ้าฝนไปเรียนที่นั่น ฝนก็จะมีโอกาสได้อยู่กับแม่กับพี่ฟ้ามากขึ้น ฝนเลยอยากไปเรียน...แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันลงตัวแล้ว พี่ก็มีครอบครัว ฝนก็ไปๆ มาๆ หาแม่ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั่นตลอด ตัวฝนเองก็ไม่ได้ชอบชีวิตในเมืองเท่าไหร่..." ฝนหยุดพูดแล้วตัดบทขึ้นมาทันที: ฝน: "แล้วฝนจะเล่าให้คุณฟังทำไม! ไม่ใช่เรื่องเลย!" เอก: "พี่ขอโทษนะ...ขอโทษจริงๆ ...พี่รู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาตลอด อยากขอโทษมาตั้งนานแล้ว"เรื่องราวอยู่ใน เกียร์รักปีนเกลียว ตอนที่17 (เลิกกันซะ!) เป็นฉากตอนที่เอกต่อว่าฝนเรื่องแม่สอนแต่ไม่จำ ฝน: "ขอโทษเรื่องอะไร?"เอก: "ก็เรื่องที่พี่เคยพูดในตอนนั้นที่ทำให้ฝนเสียใจ พี่ไม่รู้จริงๆ ว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 จุดเริ่มต้นของความใกล้ชิด
โต๊ะอาหารเช้าในบ้านของนพพล นพพล: (กินข้าวไปพลาง พูดไปพลาง) "เมื่อคืนหนูถามใช่ไหมว่าพ่อคุยอะไรกับเอกเขา? พ่อจะให้หนูไปทำงานกับเขานะ เตรียมตัวไว้เลย" ฝน: (หน้าเหวอ) "อะไรกันคะพ่อ! หนูไม่อยากเป็นลูกจ้างใคร ไม่ได้อยากทำงานในบริษัทสักหน่อย! ทำไมต้องให้หนูไปทำด้วย!" นพพล: "ก็อยากให้หนูมีประสบการณ์ไงลูก ไม่ได้ให้เป็นลูกจ้างเขาไปตลอดสักหน่อย" แวว (แม่เลี้ยง) : (ยิ้มเสริม) "แม่ก็คิดเหมือนพ่อ ลองไปทำดูเถอะ เผื่อจะได้เจอคนใหม่ๆ" ฝน: "ไม่เอาค่ะ! หนูไม่ชอบทำงานในบริษัท ไม่ชอบสังคมแบบนั้น อยากอยู่บ้านเฉยๆ!" นพพล: "คนเรามันต้องรู้จักโลกภายนอกบ้างสิ อยู่แต่ในไร่เนี่ย รู้จักแต่คนงานกับคนในพื้นที่ อนาคตจะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ยังไงถ้าไม่มีประสบการณ์เลย เชื่อพ่อเถอะ ถ้าไม่อยากเข้าบริษัทก็ไปช่วยพี่เอกเขาไปก่อน" ฝน: (เริ่มสงสัย) "เดี๋ยวนะคะ! เมื่อกี้พ่อเรียกเขาว่า 'พี่เอก' เหรอ! สนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอ?" นพพล: "ก็ประมาณนึงแหละ! รู้จักกันตั้งนานแล้ว เมื่อคืนพ่อก็เลยตกลงให้เขาเรียกพ่อว่า 'อา' แล้วฟังดูดีกว่า" ฝน: "พ่อไปนับญาติกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ! ทำไมต้องไปนับญาติกับคนแบบนั้นด้วย!" นพพล: "ก็เขาเป็นค
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 7 กลางวันแสกๆ
มีคนกว้างขวางมาช่วยงานแบบนี้ก็ดีหน่อยจะได้เร็วขึ้นโอ๊ย! ฝนไม่ได้กว้างขวางขนาดนั้นหรอกคุณก็พูดไป" ฝนพูดพลางเขินกับคำชมของเอก "แต่พอจะรู้จักอยู่บ้างนะ จะให้ฝนพาไปเลยไหมล่ะ?""ก็ดีนะ ถ้าฝนสะดวก วันนี้เราก็ไปกันเลย""งั้นก็ได้" ฝนตอบตกลงง่าย ๆระหว่างทาง ฝนชวนคุย "ทำไมงานคุณไม่ต้องนั่งอยู่ที่บริษัทตลอดเลยอะ? ได้เงินเดือนเยอะไหม? ทำไมดูชิล ๆ ทำหน้าที่อะไร?""ตำแหน่ง Director of Special Projects (ผู้อำนวยการโครงการพิเศษ) " เอกตอบสั้น ๆ"แล้วทำไมคุณไม่ใช้ลูกน้องทำล่ะ ทำไมต้องลงพื้นที่เองให้ลำบาก แทนที่จะนั่งตากแอร์เย็น ๆ ในบริษัท?" ฝนถามอย่างสงสัยเอกยิ้มมุมปาก "นี่ไง...ลูกน้องอยู่ข้าง ๆ ผมนี่ไง" เขาตอบเขาตอบหน้าตาเฉยพร้อมกับพูดต่อว่า "ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัทตลอดนี่ ขอแค่ทำงานได้ มีแผนงานนำเสนอได้ บริหารจัดการได้ ก็โอเคแล้ว""แล้วส่วนใหญ่คุณก็ทำงานในที่แบบนี้ด้วยเหรอ?""ใช่สิ ฝนเองก็ไม่ชอบทำงานในบริษัท ในออฟฟิศใช่ไหมล่ะ ฝนก็หาเลือกงานที่เหมาะกับตัวเองได้เลย ไม่เห็นจะยากเลย"ฝนถอนหายใจ "แต่ฝนรู้แล้วว่าฝนจะทำอะไร ฝนจะทำไร่ทำสวนนี่แหละ ฝนไม่อยากไปที่ไกล ๆ จากบ้าน ขนาดฝนไปเรียนแค่ 4 ปีกลับมา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 8 อาการน่าเป็นห่วง
"เฮ้ย วันนี้มีตลาดคลองถม!" เสียงใสของฝนเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น ราวกับได้เจอขุมทรัพย์ล้ำค่าที่รอคอย "จอดเลยลุง ตรงนั้นแหละ!"เอกพยักหน้าเงียบ ๆ เลี้ยวรถเข้าจอดท่ามกลางผู้คนและร้านค้ามากมาย สายตาคมมองแผ่นหลังเล็ก ๆ ของหญิงสาวที่ดูสดใสมีชีวิตชีวา เขาอมยิ้มบาง ๆ อย่างเงียบงัน ไม่พูดอะไร แต่ใจกลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด"โห! วันนี้ตลาดใหญ่จังเลย ของกินเพียบ! อันนั้นก็น่ากิน อันนี้ก็น่ากิน" ฝนหันมาพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เธอหยุดยืนอยู่ที่ร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งที่เพิ่งปิ้งเสร็จใหม่ ๆ กลิ่นหอมฟุ้ง "ป้าคะ ฝนเอา 10 ไม้ค่ะ""เอาข้าวเหนียวด้วยไหมลูก?" ป้าแม่ค้าถาม"ไม่เอาค่ะ เอาแค่หมูปิ้งก่อน เดี๋ยวเดินหาอะไรกินต่อ เดี๋ยวกินข้าวแล้วมันจะอิ่ม" ฝนตอบพลางหัวเราะร่า เอกได้แต่ทำหน้างง แต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรระหว่างที่รอหมูปิ้ง ฝนหันมาคุยกับเอก "จะบอกให้นะลุง ร้านนี้อร่อยมาก! ฝนเคยกินมาตั้งนานแล้ว เวลามาแถวนี้จะซื้อป้าแกตลอดเลย คุณต้องลองนะเดี๋ยวจะติดใจ"เอกพยักหน้ายิ้ม ๆ เมื่อป้าใส่หมูปิ้งในถุงเรียบร้อย ฝนก็ยื่นถุงมาโชว์เอก "จ่ายตังค์สิ"เอกทำหน้าเหวอ หันไปถามแม่ค้า "ป้าครับ สแกนได้ไหมครับ?""ได้เลยจ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 9 "กลัวเข็มฉีดยา!"
ทันทีที่เอกขับรถไปจอดที่หน้าอาคารฉุกเฉิน เขาก็รีบบอกเจ้าหน้าที่ "น้องเขาโดนหมาจรจัดกัดมาครับ จะพามาฉีดวัคซีน"ฝนยืนนิ่ง หน้าซีด ตัวแข็ง ไม่ยอมเดินเข้าไป เอกจึงคว้าแขนเธอไว้ "เจ็บขาเหรอ? เดินไม่ไหวแล้ว? เอารถเข็นไหม?""ไม่ได้เจ็บ! ไม่ได้เป็นไร!" เธอดิ้นพยายามจะขัดขืนไม่ยอมเข้าไป เอกก็คว้าแขนเธอแล้วเดินตามพยาบาลเข้าไป แต่จังหวะเดียวกันนั้นเองก็มีเสียงสัญญาณฉุกเฉินดังขึ้น ตามมาด้วยรถเข็นผู้ป่วยที่ถูกพยาบาลและเจ้าหน้าที่เข็นอย่างรวดเร็วเพื่อเข้าห้องฉุกเฉิน ในรถเข็นมีคนไข้ผู้ชายคนหนึ่งเลือดอาบเต็มตัว เอกเห็นภาพก็ถึงกับผงะตกใจ แต่ฝนที่อยู่ใกล้ที่สุดกลับแข็งทื่อ ตัวสั่น และกำลังจะล้มลงทันใดนั้นเองก็มีเสียงหนึ่งเรียกชื่อฝน "อ้าวฝน! ใครเป็นอะไร? ทำไมไม่เห็นจะโทรบอกพี่?"ชายในชุดคุณหมอที่กำลังเดินมาพอดี เห็นท่าทางของฝนก็รีบเข้ามาประคองตัวเธออย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งดึงตัวฝนเข้ามากอดแนบอกอย่างแผ่วเบา ขณะที่อีกมือค่อย ๆ กดศีรษะของเธอไว้ไม่ให้เงยหน้าขึ้นไปมองภาพที่อยู่ตรงหน้า เขาแนบกระซิบที่ข้างหูของเธออย่างนุ่มนวล "ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว หลับตาไว้ หายใจเข้าลึก ๆ นะ"ฝนรู้สึกอบอุ่นและปลอดภ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-21
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status