LOGINShare
บทที่ 222
Latest chapter
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 226
เมื่อได้ยินว่าฟู่อี้ชวนไล่เย่ซินหย่าออกจากบ้าน ซูมั่วพลันรู้สึกประหลาดใจ หลีโย่วเองก็ตกตะลึง ทว่าหลังจากนั้นซูมั่วจึงพูดออกไปอย่างเย็นชา“ทางฉันหย่าขาดแล้วจริง เพียงแต่เขาไม่ยอมปล่อยอยู่ฝ่ายเดียว อาทิตย์หน้าก็จะฟ้องหย่าแล้ว”“พอฟ้องร้องเสร็จ ฉันกับฟู่อี้ชวนก็จะไม่เกี่ยวข้องกันอีก ถ้าไม่เชื่อก็ไปนั่งฟังการพิจารณาคดีด้วยตัวเองได้”เย่ซินหย่าได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้ว เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเพราะถ้าเกิดว่าศาลตัดสินว่าไม่ให้หย่าแล้วจะทำยังไง? ไม่ใช่ว่าเธอจะถูกปั่นหัวอีกรอบหรอกเหรอ?“มั่วมั่วพูดจริง เธอกับผู้ชายเฮงซวยอย่างฟู่อี้ชวนจะต้องหย่าขาดกันแน่นอน มีแต่เธอนี่แหละที่เห็นหมอนั่นเป็นสมบัติล้ำค่า ทำอย่างกับว่ามีใครอยากได้หมอนั่นมากอย่างนั้นแหละ” หลีโย่วเอ่ยปากเหน็บแนมออกมาในตอนนี้เอง“ทางที่ดีก็ขอให้เธอกับหมอนั่นอยู่ให้ตัวติดกันไปเลย ไว้ฉันจะสมทบเงินให้ตอนแต่งงานด้วย! รับรองว่าจะอวยพรให้พวกเธออยู่ด้วยกันไปจนหัวหงอก มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง!”เย่ซินหย่ามองไปทางหลีโย่ว คราวก่อนผู้หญิงคนนี้คุยโวออกมาเองไม่ใช่เหรอว่าฟู่อี้ชวนจะต้องแต่งงานกับเจ้าตัว? ทำไมตอนนี้ถึงได้พูดอวยพรขึ้นมาแล้ว?
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 225
เขาทำเกินไปจริง ๆ มีอะไรแตกต่างจากคนชั่วพวกนั้นที่บูลลี่ซูมั่ว?นึกถึงท่าทางที่กล้าโมโหแต่ไม่กล้าพูดของหญิงสาวเมื่อช่วงเช้า อดกลั้นให้เขาลวนลามทั้งยังต้องต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพอมองกลับมาที่เขาเอง กลับรู้สึกสนุกที่ได้แกล้ง...เขานี่มันเดรัจฉานจริง ๆซูมั่วนิสัยค่อนข้างสุภาพเรียบร้อย ต้องโกรธจนเกินลิมิตถึงจะบันดาลโทสะออกมาเด็กผู้หญิงที่ตั้งรูปโปรไฟล์เป็นรูปวิวเหมือนพวกคนแก่คนหนึ่ง อายุยังน้อยก็รู้ซึ้งถึงความไม่เท่าเทียมของโลกใบนี้ จนทำให้กลายเป็นผู้ใหญ่และเป็นคนใจเย็นเกินวัยการที่กลายเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเพราะบาดแผลในวัยเด็กกับการที่ถูกกดขี่ข่มเหงมาตลอดหรอกเหรอ?ตอนนี้ เขาเชื่อคำพูดของน้องสาวตัวดีเต็มร้อยจนไม่รู้สึกสงสัยอะไรอีกแล้ว......ณ ออฟฟิศเดี่ยวที่ชั้นล่างของตึกหลังจากหลีโย่วกลับมา เธอก็ไม่กล้าเล่าความคับข้องใจของตัวเองให้เพื่อนซี้ฟัง ได้แต่รับปากว่าจะยึดมั่นยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับเจ้าตัว จะไม่ยอมให้พี่ชายจองเธอไปรังแกซูมั่วอีกซูมั่วได้อ่านข้อความแล้วถึงกับรู้สึกอุ่นขึ้นมาในหัวใจ เธอนึกถึงใบหน้ากวนประสาทชวนให้คนซัดสักหมัดของหลีเชิน คิดว่าสองพี่น้องคู่นี้ต่างกันราวฟ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 224
“พี่เพลา ๆ หน่อยเถอะ อย่าไปรังแกเพื่อนฉันอีก ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยพี่ไว้แน่”หลีเชินไม่หวั่นเกรงคำขู่แบบนี้เลยสักนิดเดียว แถมยังทำตัวหยิ่งผยองไม่ยี่หระหลีโย่วยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นเขาทำแบบนั้น แต่ก็จนใจที่ทำอะไรพี่ชายตัวเองไม่ได้ทะเลาะ? เธอสู้เขาไม่ได้หรอกให้ลงไม้ลงมือ? พี่ชายเธอกดเธอลงกับพื้นจนเงยหน้าไม่ขึ้นได้ด้วยมือเดียวอีกต่างหากถ้าเป็นคนอื่นที่มารังแกมั่วมั่วละก็เธอต้องออกหมัดใส่แรง ๆ แน่ แต่เจ้าคนที่รังแกเพื่อนซี้เธอดันชื่อหลีเชิน คนที่กดขี่เธอมาตั้งแต่เด็กนี่สิจากความโกรธกลายเป็นหมดหนทาง จนถึงขั้นอับจนปัญญา สุดท้ายก็ถอนหายใจให้กับตัวเองที่ไร้ประโยชน์เธอปกป้องมั่วมั่วไม่ได้ ไม่ใช่เพื่อนที่ดี“แค่นี้เธอก็น่าสงสารมากพอแล้ว พี่จะใจดีสักหน่อยไม่ได้หรือไง? เลิกไปรังแกเด็กผู้หญิงอ่อนแอไม่มีทางสู้ได้แล้ว?” ไม้แข็งไม่ได้ผลก็ต้องใช้ไม้อ่อน หลีโย่วพูดขึ้นอีกว่า“พี่ไม่รู้หรอกว่ามั่วมั่วน่าสงสารแค่ไหน ถึงจะทำตัวเป็นผู้เป็นคนไม่ได้ แต่ก็มีจิตสำนึกของความเป็นคนสักหน่อยไม่ได้เลยเหรอ?”หลีโย่วเริ่มใช้กลยุทธ์น่าสงสาร เธอเล่าเรื่องชีวิตของซูมั่วรวมทั้งเรื่องราวต่าง ๆ นานาจากการท
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 223
แบบนี้น่ะไม่ใช่กระต่ายพองขนหรอก แต่เป็นกระต่ายก็อตซิลล่าขี้หงุดหงิดที่คลั่งเหวี่ยงหมัดกระต่ายอันไร้พิษสงออกมา น่าสนใจไม่เบาเขากดออกหลังจากอ่านภาพแคปหน้าจอภาพสุดท้ายจบ แล้วถึงได้เห็นข้อความที่เป็นตัวหนังสือจากน้องสาวของเขา[ตอนนี้พี่น่าจะต้องอธิบายกับฉันสักหน่อยไม่ใช่เหรอว่าทำไมถึงไปลวนลามเพื่อนฉัน?][ไหนยังจะคำพูดแทงใจดำที่พี่พูดใส่ฟู่อี้ชวนไปเมื่อวานนี้อีก ฉันว่าพี่พูดออกมาเพราะคิดงั้นจริง ๆ มากกว่านะ แล้วยังจะอ้างว่าเอาคำพูดนั้นมาจากฉันอีก][พี่จับเอวเพื่อนฉัน? ไหนจะจับมือเธออีก? รีบสารภาพบาปมาเดี๋ยวนี้เลย!]หลีเชินพิมพ์ข้อความตอบกลับไปเพียงแค่ข้อความสุดท้ายเท่านั้น[เธอไปถามเจ้าตัวเอาเองเถอะ ว่าฉันเคยโอบหรือเปล่า]หลีโย่วที่ได้รับข้อความ “...”บางทีเธอก็สงสัยจริง ๆ นะ ว่าพี่ชายเธอเป็นผู้ชายเงียบ ๆ แต่ร้ายลึกสุด ๆ คนหนึ่งเธอไม่ได้ตอบข้อความกลับไป เพราะตรงดิ่งมาถึงออฟฟิศของพี่ชายเลย เธอลากเก้าอี้มาตัวหนึ่งแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเขา พร้อมด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย“พี่กับมั่วมั่วเคยเจอกันมาก่อนแล้ว ทำไมเมื่อคืนถึงได้บอกว่าไม่รู้จักล่ะ?” หลีโย่วว่าพลางกอดหน้าอก“เดิมทีก็
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 222
ดังนั้นเธอเลยกดโทรผ่านไลน์ แล้วด่าว่าพี่ชายของเธอด้วยตัวเอง ด่าให้เจ็บแสบได้เท่าไรก็ด่าว่าเท่านั้น ทั้งยังหยิบยกเรื่องราวของตัวเองตอนเด็ก ๆ ขึ้นมาเล่าให้ฟังเป็นตัวอย่างไปพร้อมกันซูมั่วฟังหลีโย่วที่เล่าเรื่องสภาพน่าสงสารของตัวเองในตอนเด็ก ๆ เธอต้องตกอยู่ภายใต้เงาของพี่ชาย ถูก ‘ทารุณ’ สารพัดผ่านโทรศัพท์ ในสมองพลันปรากฏใบหน้าชั่วร้ายกวนประสาทขึ้นมาอัตโนมัติ ซูมั่วรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ทำเรื่องแบบนั้นได้จริง ๆกับน้องสาวแท้ ๆ ยังทำขนาดนี้ แล้วกับเธอล่ะ?คนเรานี่นิสัยเสียติดตัวมาตั้งแต่เด็กอย่างที่คิดจริง เธอแสดงออกว่าเห็นใจหลีโย่ว จากที่พูดแขวะอยู่คนเดียวก็กลายเป็นพวกเธอทั้งคู่ช่วยกันแขวะหลีเชิน กลายเป็นแนวร่วมความรู้สึกเดียวกัน“เฮ้อ พี่ชายฉันก็แบบนี้แหละ ตอนเด็ก ๆ เขาฉีกหูตุ๊กตากระต่ายของฉันขาด สุดท้ายดันบอกว่าถูกเต่าหมอนข้างของฉันกัด“ฉันชอบกินเค้ก แต่ดันฟันผุ เขาก็มากินต่อหน้าฉัน แถมยังเยาะเย้ยที่ฉันกินไม่ได้อีก“ของขวัญวันเกิดที่ให้ฉันก็ไม่เคยมีสักครั้งเลยที่เป็นของที่ฉันอยากได้ ช่วงที่เป็นนักเรียนอยู่นะฉันได้แต่กระดาษข้อสอบ“กว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ สุดท้ายเขากลับเขียน
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 221
ไม่ไกลจากโต๊ะทำงานจางลี่คอยฟังบทสนทนาของพวกเธออยู่ตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำเสียงโอ้อวดของซูมั่วที่พูดออกมาว่าสนิทกับประธานหลีเธอกำหมัดแน่น ในดวงตาที่กำลังหลุบลงนั้นทอประกายความเกลียดชังระคนริษยา ทั้งมีแววจนใจและไม่ยินยอมอยู่ในนั้นประธานโจวไม่ได้ไล่เธอออก และให้เธอกล่าวขอโทษในกลุ่มแชตใหญ่ของบริษัท วันนี้ก็มาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก...คุณหนูใหญ่ตระกูลหลีเป็นเพื่อนของเธอ ทั้งยังสนิทกับประธานหลี ยิ่งไปกว่านั้นคือประธานโจวชอบเธอ และสารภาพรักออกไปอย่างเปิดเผย...ถ้าความสัมพันธ์ของซูมั่วกับคนในแผนกดีขึ้นเรื่อย ๆ ต่อไปเรื่องที่เธอจะกลายเป็นหัวหน้าทีมก็เป็นเรื่องค่อนข้างแน่นอนแล้ว ทว่าตนเองดันล่วงเกินซูมั่วไปแล้ว ถึงตอนนั้นต้องถูกหาเรื่องแน่จางลี่กังวลกับหนทางในวันข้างหน้าเป็นที่เรียบร้อย นึกเสียใจเหลือเกินว่าเธอไม่น่าหาเรื่องซูมั่วตั้งแต่วันแรกที่เข้าทำงานเลย เมื่อคืนก็ยิ่งไม่ได้ทำตัวอวดดีแบบนั้น ที่คิดจะทำให้ซูมั่วตกอยู่ในที่นั่งลำบากที่โต๊ะทำงานยังเหลือเวลาอีกสิบนาทีถึงจะเลิกงาน ซูมั่วอู้งานด้วยการแขวะหลีเชินร่วมกับหลีโย่ว คีย์บอร์ดถูกเคาะจนเสียงดังปึกปัก จนแทบจะพ่นประกายไฟออกม
You may also like
คู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.2K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก339.3K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.6K viewsน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก23.0K views1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค1.6K viewsสะใภ้ในความลับ
กาสะลอง838 viewsStop baby หมอขาอย่าร้าย
นญาดา2.0K viewsแดนอารยะ
รวิวร, จุฑารัตน์274 views
