วงล้อม

“ฝ่าวงล้อมออกไป”

อัลวินสั่งการลูกน้องทั้งมือขวาที่นั่งอยู่ด้านหน้ารถกับคนขับรถคู่ใจเสียงดังลั่นรถเมื่อในตอนนี้สถานการณ์ด้านนอกไม่สู้ดีนัก

เขากำลังถูกล้อมโดยศัตรูที่เป็นใครสักคนก็ยังไม่รู้แต่เท่าที่รู้ในตอนนี้ก็คืออีกฝ่ายวางแผนมาดีมากจนเขาแทบไม่มีทางหนีออกไปได้

แต่ทว่าเขากลับต้องทุ่มสุดกำลังเพื่อหาทางหนีไปให้ได้  แม้เป็นรถคันเดียวที่อยู่กลางวงล้อมด้วยรถของลูกน้องถูกกันออกไปด้านนอกหมดแล้วก่อนหน้านี้

เพราะเขานั้นมีลูกสาวต้องดูแล  ถ้าลำพังตัวเขาเพียงคนเดียวแล้วละก็คงตั้งหลักสู้ตายอยู่ตรงนี้  ไม่หนีให้เสียชื่อหรอก

“ครับนาย”

“ไม่ต้องกลัว  ก้มหัวเอาไว้”

มือหนาของคนเป็นพ่อวางลงบนศีรษะของลูกสาวอย่างเบามือที่สุดเพื่อมอบความปลอดภัยให้  แม้รู้ดีว่าสถานการณ์ด้านนอกเป็นรองจนแทบไม่มีทางรอดแล้วก็ตาม

“ค่ะ”

สายตาหวานหันมองผู้เป็นพ่อด้วยความหวาดกลัวจนตัวสั่น  แต่ทว่าก็ยังพยายามเข้มแข็งสุดกำลังเพื่อไม่ให้พ่อต้องกังวล

กัดปากตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ให้ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความกลัวออกมา  แอบปาดน้ำตาไปก็หลายรอบเพื่อไม่ให้พ่อต้องมาเห็นว่าเธอนั้นกลัวแค่ไหน

“มึงไปทางนั้น”

อัลวินมองหาทางออกจากวงล้อมของรถจำนวนมากเข้าจนได้  ออกคำสั่งให้ลูกน้องพุ่งรถออกไปในทันที

“ครับนาย”

คันเร่งของรถที่เหยียบอย่างแรงเต็มกำลัง  ตัวรถก็พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วแทบมองไม่เห็นฝุ่น

“โทรตามคนมาเพิ่ม  ตลบหลังมันให้ได้  ไอ้พวกระยำนี่มันต้องตายเท่านั้น”

หลังจากออกจากวงล้อมมาได้เพียงไม่กี่เมตร  อัลวินก็ถามหากำลังเสริมหวังตลบหลังอีกฝ่ายให้ต้องพ่ายแพ้กลับไปที่กล้ามาลองดีกับคนอย่างเขา

เพราะจากตรงนี้กับโกดังของเขาก็ไม่ได้ห่างกันมา  การจนขนลูกน้องมาก็ใช้เวลาไม่กี่นาที

“ครับนาย”

ลูกน้องมือขวาคนสนิทรีบติดต่อหากลุ่มลูกน้องที่ใกล้ที่สุดตามคำสั่งของเจ้านายในทันที

เรียกกำลังเสริมที่มากพอจะตลบหลังศัตรูที่ยังระบุไม่ได้ว่าเป็นใครให้มันต้องตายเพื่อชดใช้ตามที่เจ้านายของเขาต้องการ

“ปังๆ”

เสียงปืนดังขึ้นอีกระลอกไล่หลังรถคันหรูที่กันกระสุนเจาะทะลุไปถึงตัวคนได้  จากฝีมือการยิงของเซนต์ที่เขานั้นมีความสามารถในการยิงปืนเหนือใคร  เรียกได้ว่าแม่นยิ่งกว่าจับวางก็ว่าได้

และกระสุนทุกนัดที่เขานั้นยิงออกไปก็พุ่งเป้าหมายไปที่ล้อรถของอัลวินศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา

กระสุนทุกนัดไม่มีพลาดเป้าเจาะเข้าที่ล้อรถทุกนัดแม้รถของอัลวินจะขับหนีอย่างรวดเร็ว

“โครม”

รถหรูสีดำคันนั้นพลิกคว่ำหลายตลบในทันทีเมื่อต้องแล่นด้วยความเร็วแล้วหนีแต่ทว่ากลับถูกยิงจนยางแตกกระจายออกมา

รถนั้นพลิกคว่ำหลายตลบกลางอากาศจนทำให้ร่างของอัลวิลกระเด็นออกจากรถเป็นคนแรก  ก่อนจะร่วงตกลงไปในเหวลึก

“พ่อค่ะ”

เพียงพอใจกับลูกน้องอีกสองคนติดไปกับรถที่กำลังพลิกคว่ำลงไปเหวไปเช่นกัน  หญิงสาวเห็นร่างผู้เป็นพ่อลอยละลิ่วด้วยใจที่สลาย   ก่อนจะสิ้นสติเมื่อรถนั้นกระแทกสู่พื้นด้านล่างอย่างแรง

“จัดการให้เรียบร้อย”

เซนต์มองดูเหตุการณ์นั้นด้วยความสะใจก่อนจะกลับขึ้นรถของเขาที่จอดรออยู่ไกลๆ  พร้อมกันนั้นก็สั่งให้ลูกน้องเก็บกวาดทุกอย่างให้หมด  อย่าให้มีใครเหลือรอดไปป่าวประกาศเรื่องในวันนี้ได้

ให้เหลือเพียงชีวิตของไอ้อัลวินเอาไว้เพียงคนเดียวพอ  เพราะมันจะได้ทรมานแทบขาดใจอยากจะตายก็ไม่ได้ตายเหมือนกับที่มันทำกับพ่อของเขา

ส่วนลูกสาวของมันเขาจะจัดการต่อเอง  ทุกอย่างจะต้องเป็นไปอย่างสาสมกับความเจ็บแค้นที่เขาต้องเจอ

“เธอเสียเลือดมากครับ  เกรงว่าจะไม่รอด”

ลูคัสเดินเข้ามารายงานผู้เป็นเจ้านายเมื่อได้รับข่าวจากลูกน้องแถวหน้าที่กำลังทำตามแผนที่เจ้านายวางเอาไว้  ด้วยการช่วยลูกสาวของศัตรูให้รอดชีวิต

“ถ้าไม่รอดมึงก็ตายแทนซะซิไอ้เวร”

มาเฟียหนุ่มมีเพียงคำตอบสั่นๆที่ทำเอาคนฟังถึงกับขนหัวลุกซู่ออกมาแค่นั้นเอง

“ขอโทษครับนาย”

แล้วก็ทำเอาลูกน้องต้องวิ่งกันให้วุ่นเพื่อช่วยชีวิตหญิงสาวนั้นเพราะกลัวจะตายแทนก็แค่นั้นเอง

“ฟื้นเมื่อไหร่เอากลับไปขังไว้ที่บ้าน  เดี๋ยวกูจะตามไปสนุกด้วย  หึๆ”

สิ้นเสียงคำสั่งของพญาราชสีห์อย่างเซนต์ก็ถูกตามด้วยเสียงหัวเราะชอบอกชอบใจทันที  เมื่อเขาได้กลิ่นความหอมหวานของการแก้แค้นรอยมาแต่ไกล

ทันทีที่ลูกสาวของไอ้อัลวินคนของตระกูลแกรนด์เดย์มันลืมตาตื่นขึ้นมา  เขาจะทำทุกอย่างให้มันทุกข์ระทมจนร้องขอความตายเลยคอยดู

“น้องมายด์ล่ะ”

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นสามวัน  อัลวินถึงฟื้นคืนสติกลับมาหลังจากนอนสลบไสลไปเพราะแรกกระแทกจากการตกเหวลึกนั้น

ในทันทีที่เขาอ้าปากพูดกับลูกน้องได้  เขาก็ถามหาลูกสาวของเขาเป็นคนแรก  ด้วยเขายังมองไม่เห็นเธอเลยตั้งแต่ลืมตาขึ้นมา

เป็นคำถามที่เขาอยากได้ยินเพียงคำตอบเดียวว่าเธอยังอยู่กับเขา  ไม่ใช่เกิดเรื่องร้ายกับเธอ

“คุณหนูไม่อยู่แล้วครับ”

แล้วก็เหมือนฟ้าผ่าลงตรงกลางใจของผู้เป็นพ่อที่เฝ้าเลี้ยงดูลูกสาวเพียงลำพังมาตั้งแต่คนเป็นแม่เสียไปเมื่อสิบปีก่อน

ลูกสาวอันเป็นแก้วตาดวงใจเพียงหนึ่งเดียวของเขาได้จากเขาไปแล้วอย่างไม่มีวันได้หวนกลับมาอีกแล้ว

“พวกมึงหมายความว่ายังไง  ลูกสาวกูไปไหน”

อัลวินที่บาดเจ็บสาหัสทั้งแขนหักขาหักพยายามจะลุกขึ้นจากเตียงนอนให้ได้  ทุรนทุรายใจแทบขาดเมื่อไม่อยากยอมรับความจริงที่เอ่ยออกมาจากปากของลูกน้อง

เขาไม่เชื่อได้ไหมกับสิ่งที่ได้ยินมา  ลูกสาวของเขาคงเล่นซ่อนแอบอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ๆ  เขาถึงยังมองไม่เห็นเธอ

“รถคันนั้นตกเหวลึกกว่าที่นายตกลงไปครับแล้วรถก็ระเบิด  ไฟไหม้หมดทั้งคันไม่มีใครรอดชีวิตเลยสักคนเดียวครับ”

ลูกน้องที่ตามไปทีหลังเอ่ยพูดออกมาด้วยความยากลำบากเพราะเขาก็เสียเพื่อนสนิทไปในครั้งนี้ด้วยเหมือนกัน

เขากำลังเล่าทุกอย่างที่เขาเห็นออกไป  แต่ทว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้อะไรเลย  ด้วยลูกน้องที่ติดตามเจ้านายในคราวแรกนั้นถูกฆ่าตายทั้งหมด

“น้องมายด์  ฮืออๆ”

ผู้เป็นพ่อปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาด้วยความเสียใจเป็นที่สุด  น้ำตาของลูกผู้ชายไหลอาบแก้มอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้ไหลมาเป็นสิบปีแล้วนับจากวันที่เสียภรรยาอันเป็นที่รักไป

“กระดูกของคุณหนูยังคงรอให้นายท่านไปจัดการด้วยตัวเองนะครับ”

“ฮือออ  พวกมึงต้องชดใช้  ไอ้พวกสารเลว”

อัลวินเก็บความเสียใจกลับขึ้นมาเป็นความแค้นที่สุมอยู่ในอกทันที  เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครทำให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาต้องตายจากเขาไป  เขาจะไปฆ่าพวกมันด้วยมือของเขาเอง