เข้าสู่ระบบ“มาลิค ไปตามตัวอีนั้นมา แล้วพาไปเจอกูที่ห้องดูหนัง”
มาเฟียหนุ่มค้างอยู่ที่บ้านทั้งคืนเพราะหมดแรงไปช่วงใกล้ฟ้าสางทำเอาเขากลับออกไปจากบ้านไม่ไหว
เขาตื่นมาในช่วงสายๆของวันด้วยอาการเมาค้างและยังคงมีอารมณ์คั่งค้างอยู่มากเลยเรียกหาลูกน้องตั้งแต่ตื่นนอนให้ไปตามนางบำเรอมาให้กับเขา
ก่อนที่ร่างหนาที่ใส่เพียงกางเกงบ๊อกเซอร์จนแทบจะไม่ปกปิดอะไรนั้นก็เดินโทงเทงไปยังห้องดูหนังที่เขาแทบไม่เคยใช้ประโยชน์มันเลยเพราะไม่ใช่พวกชอบดูหนัง แต่วันนี้เขาจะใช้มันกับนางบำเรอซะหน่อย
“ครับนาย”
มาลิคทำหน้าที่เดินไปตามนางบำเรอให้กับเจ้านาย แล้วพาไปยังห้องดูหนังของบ้านหลังนี้ที่ใหญ่ไม่แพ้ห้องอื่นๆภายในบ้านเลย ด้วยเจ้านายของเขาตอนสร้างบ้านหลังนี้ให้ความสำคัญกับทุกห้องและมองถึงอนาคตที่อาจมีครอบครัวที่ใหญ่ขึ้น
“ชักช้าจริงว่ะ คลานมาหรือไง”
เสียงหนาคำรามดังกับเสือโคร่งตัวใหญ่ใส่หน้าหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามาหาเข้าด้วยใบหน้าซีดเซียวนั้น หลังจากที่เขาต้องรอนานจนลำยาวมันตั้งลำแข็งแล้วแข็งอีกจนปวดหนึบไปหมดแล้ว
“ขอโทษค่ะ”
เพียงพอใจไม่รีรอที่จะเอ่ยคำขอโทษออกไปแม้ความผิดทั้งหมดมันไม่ได้เกิดมาจากเธอก็ตาม ถ้าเขาบอกเธอก่อนหน้านี้ว่าจะเรียกหาเธอ เธอก็คงเตรียมตัวรอนานแล้วไม่มาชักช้าเพิ่งตื่นนอนแบบนี้หรอก
“นั่งลงซิ ยืนค้ำหัวทำซากอะไรล่ะ”
เห็นเธอยังคงยืนอยู่ก็โวยวายออกไป เมื่อเขาต้องการปากของเธอจวนจะขาดใจตายอยู่แล้ว
หญิงสาวหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเขาอย่างไม่รู้อะไรเลย เธอรู้เพียงแค่ว่ารีบทำตามคำสั่งของเขาให้มันจบๆไป เขาจะได้อาละวาดใส่เธอ
“ลงไปนั่งข้างล่างซิวะ”
มือหนาผลักร่างเล็กๆนั้นให้ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นตรงหน้าเขาแทน ปลายเท้าขยับเขี่ยให้เธอนั้นนั่งให้ตรงจุดตามที่เขาต้องการ
ไม่ได้ทะนุถนอมเธอเลยสักนิด ทำกับเธอราวกับเป็นสิ่งของไร้ค่า เพราะนั้นมันก็สมควรที่สุดแล้วสำหรับเธอ ดีแค่ไหนแล้วที่ยังไม่ฆ่าเธอให้ตายคามือเขา
“มึงไปเอากับแกล้มกับเหล้ามา กูจะถอนซะหน่อย”
พร้อมกันนั้นก็เอ่ยสั่งลูกน้องไปด้วย เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
“ครับนาย”
มาลิคเดินออกจากห้องไปสั่งการลูกน้องต่ออีกทอดหนึ่งในทันทีไม่รอช้า ไม่ให้เจ้านายต้องรอนานประเดี๋ยวจะพานอารมณ์ไม่ดีทั้งวัน
“ใช้ปาก”
เซนต์หันไปสนทนากับหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาต่อ เมื่อเขาต้องการให้เธอใช้ปากบำเรอความใคร่ให้กับเขาเต็มแก่แล้ว
“คะ?”
เพียงพอใจเอ่ยถามกลับอย่างไม่เข้าใจในคำสั่ง เมื่อเธอสูญเสียความทรงจำจนไม่อาจจำได้ว่าตัวเธอเองนั้นเคยทำอะไรมาบ้าง หรือว่าไม่เคยทำอะไรมา
“ใช้ปากกับมันจนกว่าฉันจะพอใจ”
งัดเอาความใหญ่โตที่มันไม่เคยสงบลงเลยตั้งแต่เขาตื่นนอนจนถึงตอนนี้ออกมาชี้หน้าเธออย่างไม่มีอาย
“ฉันทำไม่เป็น”
หญิงสาวรีบเบี่ยงหน้าไปทางอื่นด้วยไม่กล้ามองสิ่งใหญ่โตนั้นให้เต็มตาเพราะมีความเขินอายอยู่มากเกิดไป พร้อมกับปฏิเสธเขาเสียงแข็งออกไปเมื่อเธอนั้นทำไม่เป็นเธอจนปัญญาแล้วจริงๆ ยอมแล้วที่จะถูกเขาลงโทษให้ต้องเจ็บตัว
“เรื่องมากฉิบหาย แหกตาดูซะแล้วก็ทำตามอีนั้นมัน อย่าให้ฟันโดนของกูล่ะ”
มือหนาหยิบรีโมททีวีขึ้นมากดเปิดหนังผู้ใหญ่ให้เธอดูเพื่อไม่ให้เขาตัวเขาต้องรออีกต่อไปแล้ว เพราะอีกนิดเดียวเขาอาจลงแดงตายเพราะความไม่ประสาของเธอก็เป็นได้
“ค่ะ”
เธอหันไปมองหน้าทีวีอย่างกล้าๆกลัวๆเมื่อในจอทีวีนั้นมีผู้หญิงกับผู้ชายกำลังถอดเสื้อผ้ากันอยู่ก่อนที่ผู้หญิงนั้นทีวีนั้นจะใช้ปากกับผู้ชายคนนั้น
“อืม”
แล้วเธอก็หันหน้ากลับมาทำตามคำสั่ง อ้าริมฝีปากออกอย่างช้าๆเข้าครอบครองความใหญ่โตนั้นในส่วนปลายยอดก่อน พร้อมกันนั้นปลายลิ้นก็เข้าสัมผัสปลายยอดที่คล้ายๆเห็ดนั้นไปด้วยเพราะจัดระเบียบภายในโพรงปากไม่เป็น เว้นเสียแต่เก็บฟันให้ดีไม่ให้โดนตามที่เขาสั่ง
“อืม”
มาเฟียหนุ่มถึงกับครางกระหึ่มในลำคอด้วยความถูกอกถูกใจ ริมฝีปากของเธอมันช่างพอดิบพอดีกับลำยาวของเขาเสียจริงๆ
“อ้าส์”
มือหนาถึงกับกดลงบนศีรษะเล็กนั้นอย่างตั้งใจเพื่อเสียบแทงแกนกายใหญ่โตของเขาเข้าไปในโพรงปากของเธอให้ลึกที่สุดเหมือนกับที่เขาเคยเสียบแทงเธอผ่านช่องทางคับแคบนั้น
ความชื้นแฉะของริมฝีปากเธอที่ตอบรับเขา ความคับแคบของริมฝีปากสาวที่ไม่ประสานั้น ทำเอาเขาถึงกับครางดังลั่นห้องดูหนังแข่งกับไอ้สองคนนั้นในจอทีวีเลยล่ะ
ริมฝีปากของศัตรูมันช่างหอมหวานซะจริง ทำเอาเขาลืมทุกริมฝีปากของบรรดาหญิงสาวที่เคยเรียกใช้บริการ
“อืมๆ”
หญิงสาวที่มีหน้าที่แค่ตั้งรับเขาด้วยริมฝีปากถึงกับสำลักหน้าดำหน้าแดงจนแทบขาดใจ เมื่อเขาทำรุนแรงกับเธอไม่ต่างจากด้านล่างที่เคยทำด้วยกันนั้นเลย
แต่ถึงกระนั้นเธอก็พยายามอดทนเอาไว้ เมื่อคิดว่ามันคือหน้าที่ของนางบำเรออย่างเธอ
“อ้าส์”
มาเฟียหนุ่มขยับริมฝีปากของเธอเข้าหาลำยาวของเขาจนถึงขีดสุดก่อนจะดึงออกมาจากริมฝีปากนั้นแล้วมาเสร็จใส่หน้าเธอ
ปาดป่ายไปทั่วใบหน้าหวานหลังจากเสร็จกิจเพื่อทำความสะอาดลำยาวของตัวเองที่ค่อยๆอ่อนตัวเล็กน้อยนั้น
“ฉันขอไปเข้าห้องน้ำได้ไหมคะ”
ใบหน้าของเพียงพอใจเลอะเทอะไปด้วยน้ำของเขาจนเธอนั้นไม่อาจทนนั่งต่ออยู่ได้ เลยพยายามใช้ความกล้าของตัวเองที่แทบไม่มีเลยนั้นขออนุญาตเขา
“รีบไปแล้วก็กลับมาทำหน้าที่ของเธอต่อ”
เขาปล่อยให้เธอไปอย่างง่ายดาย ด้วยในห้องดูหนังนั้นมีห้องน้ำอยู่ด้วย ก่อนจะเรียกลูกน้องที่ถือเหล้าและกับแกล้มรออยู่หน้าห้องให้เข้ามาในช่วงพักเบรกของเขาช่วงนี้
ระหว่างรอเธอเข้าห้องน้ำ เขาก็กระดกเหล้าเพียวๆเข้าปากไปพลางเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
“นั่งลง”
ร่างเล็กเดินออกมาจากในห้องน้ำสภาพอ่อนแรงเขาเลยนึกใจดีเรียกมาให้นั่งพร้อมกับตบมือลงบนตักของเขา ไม่ได้ปล่อยให้เธอกลับไปนั่งที่พื้นเหมือนก่อนหน้านี้
“เธอคงหิวมากซินะ”
“อืม”
พอเขาถามขึ้นมาแบบนั้นเพียงพอใจก็รีบพยักหน้ารับในทันที เมื่อเธอนั้นหิวข้าวมากจริงๆด้วยตั้งแต่ตื่นนอนมายังไม่ได้กินอะไรเลยก็ถูกตามตัวมาหาเขาแล้ว
“อ้าปากซิ”
มือหนากวาดเอาสารพัดถั่วในจานกับแกล้มตรงหน้ามาเต็มกำมือแล้วยัดใส่ปากของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก
“หิวไม่ใช่หรือไง รีบๆกินเข้าไปซิวะ”
ปิดปากเธอด้วยมือหนานั้นเพื่อบังคับให้เธอกินในสิ่งที่เขาป้อนไปนั้นให้หมด ให้สมกับที่เธอกำลังหิว
“อื้อๆ”
หญิงสาวดิ้นด้วยความทรมานอยู่บนตักแกร่งของเขา ไร้ซึ่งหนทางที่จะเอาตัวให้รอดไปให้ได้
เธอปริ่มจะขาดอากาศหายใจตาย จะคายก็ไม่ได้จะเคี้ยวก็ไม่ได้เพราะมันเต็มปาก
“เคี้ยวซิวะ”
“แคร่กๆ”
แล้วเธอก็ต้องพยายามที่จะเคี้ยวเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ทว่ากลับสำลักอย่างรุนแรงเมื่อมีมือหนาคอยประกบริมฝีปากของเธอไม่ห่าง
“หึๆ สมน้ำหน้า”
เห็นสภาพเธอน่าเวทนาเขาถึงยอมปล่อยมือออก ก่อนจะเค้นเสียงหัวเราะออกมาอย่างนึกชอบอกชอบใจ
“แคร่กๆ”
เพียงพอใจยังคงสำลักอยู่เมื่อมีเศษถั่วชิ้นเล็กๆไหลลงคอไป เธอถึงกับลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นต่อ
“มารยาฉิบหาย”
มาเฟียหนุ่มจำต้องยื่นมือเขาไปช่วยเธอเอาไว้ เมื่อเขายังไม่อยากให้เธอต้องมาตายง่ายทั้งที่เขานั้นทรมานเธอไปได้นิดเดียวเอง
“กลับไปห้องของเธอได้แล้ว ยังไม่ถึงเวลาที่เธอจะต้องมาตาย”
แล้วเขาก็ปล่อยเธอในสภาพที่ยังพะงาบ ๆเอาอากาศหายใจเข้าปอดอยู่กลับห้องไปซะ เพราะเขาสนุกมากพอแล้วสำหรับวันนี้
เธอมันหมดประโยชน์แล้วสำหรับเขาในช่วงเวลาที่เขารู้สึกสบายตัวขึ้นแล้ว ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องเห็นหน้าเธออีก
“ไอ้ลูคัส ตามไปดูอย่าให้คลาดสายตา”
“ครับนาย”
“ฮ่าๆ สะใจจริงว่ะ ชักอยากจะให้ไอ้อัลวินมันมาเห็นด้วยตาของมันซะแล้วซิ”
มาเฟียหนุ่มหัวเราะเยาะเย้ยตามหลังหญิงสาวที่เดินกลับออกไปนั้นด้วยความสะใจที่ได้ทำให้เธอที่เป็นหนึ่งในสมาชิกของครอบครัวที่ชอบยกหางตัวเองว่ามาจากตระกูลที่ยิ่งใหญ่
ยิ่งใหญ่แล้วยังไง เขาก็จับตัวลูกของมันมาเป็นอีตัวของเล่นของเขาได้ก็แล้วกัน แถมเอามันส์อีกตั้งหาก จนเขาแทบจะอดใจไม่ไหวอยากจะให้พ่อของเธอนั้นได้รู้ใจจะขาดแล้ว
พระเอกกลับมานอนที่บ้านเพราะเมื่อคืนเมาเลยแวะมาระบายอารมณ์กับนางเอกด้วย เขาตื่นขึ้นตอนสายๆแล้วนอนต่อไม่หลับ เลยให้ลูกน้องไปเรียกนางเอกไปบำเรอ
“หายหัวไปไหนวะ”เซนต์ตื่นขึ้นในช่วงเย็นของวัน นับเป็นเวลาปกติของเขาที่จะนอนในตอนเช้าและตื่นขึ้นในตอนเย็นเพื่อจะออกไปทำงานแต่ทว่าวันนี้กลับต่างออกไปเมื่อเขาไม่ได้จะรีบตื่นขึ้นไปทำงาน แต่กลับตื่นขึ้นเพราะรู้สึกว่าคนที่นอนกอดมาหลายชั่วโมงนั้นหายไป“คิดหนีเหรอวะ”คนตัวโตรีบหยิบฉวยเอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่ใกล้มือมากที่สุดมาห่อคลุมร่างกายท่อนล่างเอาไว้ แล้วรีบเดินออกจากห้องไปในทันทีที่พอจะรวบรวมสติในตอนที่เพิ่งจะตื่นนอนได้ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายดังออกไป เมื่อคิดว่านางบำเรอชั้นดีจะหนีไปจากสังเวียนบนเตียงนอนนั้น“นายครับๆ ตื่นหรือยังครับ”โจและลูกน้องอีกสองสามคนย่องเบาขึ้นมายังชั้นบนของบ้านเพื่อจะปลุกเจ้านายเมื่อเห็นว่าเมื่อเช้าเจ้านายเมาหนักแล้วก็หายตัวขึ้นมานอนข้างบนเลย และไม่ลงไปยังข้างล่างอีกเลย ดูผิดปกติเกินไปจนลูกน้องอย่างพวกเขานึกเป็นห่วง“ไอ้เหี้ย!!!”เซนต์ได้ยินเสียงเหมือนลูกน้องเรียกก็เลยหันหน้าไปตามเสียงเรียกนั้น ก็เห็นได้ชัดเจนเลยว่าลูกน้องนั้นพากันไปยืนอยู่หน้าห้องนอนของตัวเองแล้วเป็นตัวเขาที่มานอนค้างห้องของนางบำเรอทั้งที่เขาไม่เคยคิดจะนอนค้างกับผู้หญิงหน้าไหนมาก่อน ด้วยเข
“เธออยู่ไหน”เซนต์กลับถึงบ้านหลังใหญ่ของเขาในเวลาหกโมงเช้าพอดิบพอดี เขานั้นเดินลงจากรถเข้าไปในบ้านเองได้ด้วยอาการเซไปข้างหน้าสามก้าวถอยหลังมาข้างหลังสองก้าว สลับกันไปมาจนกระทั่งก้าวเข้าไปภายในบ้านได้สำเร็จ“ในห้องครับ”ลูคัสผู้รับหน้าที่เฝ้าบ้านในค่ำคืนที่ผ่านมาและยังไม่ได้สับเปลี่ยนเวรกลับใครเป็นคนรายงานเรื่องที่อยู่ของเธอให้กับเจ้านาย ด้วยในเช้าวันนี้หญิงสาวผู้นั้นยังไม่ตื่นนอน“กูไม่เรียกไม่ต้องให้ใครขึ้นมา”เขาสั่งลูกน้องให้ออกห่างจากบริเวณชั้นสองของบ้านทั้งหมดเมื่อเขานั้นต้องการสนุกกับนางบำเรอของเขาให้เต็มที่แล้วร่างหนาแสนกำยำนั้นก็เดินขึ้นชั้นสองของบ้านด้วยอาการเมาแทบยืนไม่อยู่ เกาะราวบันไดขึ้นไปอย่างทุลักทุเลพอสมควร แต่ทว่าก็ไม่ได้ให้ลูกน้องเข้าช่วยเหลือเพราะเขาก็เมาแบบนี้บ่อยๆและก็ดูแลตัวเองได้ดีไม่เคยล้มลงไปให้ต้องเสียชื่อเสียงแม้แต่นิดเดียว“ครับนาย”“ตื่นหรือยัง”กว่าเขาจะเดินมาถึงยังห้องของนางบำเรอก็ใช้เวลาอยู่สักพักใหญ่นานกว่าปกติค่อนไปทางมากเลยล่ะพอมาถึงเขาก็เปิดประตูห้องเข้าไปภายในห้องที่ไม่ได้ถูกสั่งให้ล็อกเอาไว้เนื่องจากคนภายในห้องไม่ได้คิดหนีเลยไม่มีความจำเป็น
“กลัวเด็กมันแจ้งความจับเอาอีกหรือไงวะ”เสียงแซวดังมาจากปากของบอนเนอร์ที่ในตอนนั้นเขาเป็นตัวตั้งตัวตีช่วยเพื่อนจากการนอนคุกมาได้“ไม่ได้กลัวโว้ย แค่กูอยากจะกินเหล้าให้สบายใจก็แค่นั้นเอง”ออสตินปฏิเสธการกลัวเมียเสียงแข็ง แต่เขาก็แค่เกรงใจไม่อยากทำอะไรที่มันจะทำให้เด็กมันไม่สบายใจก็แค่นั้นเอง“อืม”“นายขา เหล้าค่ะ”ส่วนเซนต์เขาก็ให้สาวๆหุ่นอวบๆบริการเขาได้อย่างเต็มที่ เพราะก็มีแต่สาวๆหน้าเดิมๆที่เคยถูกใจเขาเข้ามาบริการทั้งนั้นเลย“อืม”“ให้หนูนวดให้นะคะ นายจะได้สบายตัว”“อืม”“ใส่น้ำหอมอะไรมาวะ เหม็นฉิบหาย”แต่พอสาวๆพวกนั้นมานัวเนียกับเขาเข้าจริงๆเขากลับแทบอ้วกพุ่งออกมา เมื่อเหม็นน้ำหอมที่พวกเธอประโคมใส่บนตัวนั้น“ก็กลิ่นเดิมไงคะ ที่นายเคยชอบ”“กูเคยบอกหรือไง”“เปลี่ยนคนเข้ามาใหม่”เห็นเพื่อนเหมือนจะไม่ถูกใจสาวๆในชุดแรก บอนเนอร์ก็เรียกหาสาวๆชุดใหม่ให้เข้ามาแล้วเอาคนเก่าออกไประดับเจ้าของผับดังใจกลางเมืองอย่างเขาแล้วจะไม่มีวันเสียชื่อด้านบริการแม้แต่นิดเดียว“ครับนาย”“หนูรินเหล้าให้นะคะ”สาวๆชุดใหม่เข้ามาก็รีบเข้ามาบริการมาเฟียใหญ่อย่างเซนต์ในทันทีเพราะคาดหวังว่าคืนนี้จะได้ไปสาน
“ใครเป็นสายให้ไอ้เวรอัลวิน จับพวกมันตัดลิ้นให้หมดแล้วส่งคืนไอ้อัลวินมันไป เพื่อว่ามันจะอยากใช้ประโยชน์จากไอ้พวกเหี้ยนี่อีก”เขาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านนานนับเดือนจนแผลหายสนิทถึงได้ออกจากบ้าน และกลับไปทำงานในทันทีงานแรกที่เขากลับมาเริ่มทำคือลากตัวไอ้พวกที่กล้าเป็นหนอนบ่อนไส้ที่เขาจับขังเอาไว้อย่างทรมานตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่เขาพักรักษาตัวออกมาลงโทษทีละคนอย่างสาสม ก่อนจะปล่อยพวกมันให้ไปหาเจ้านายของมันและไม่ต้องเดาว่าจุดจบของไอ้พวกสารเลวพวกนั้นจะเป็นยังไง พวกมันได้รับความทรมานจนร้องขอความตายจากเขาไปแล้ว ก็คงได้ไปตายต่อหน้าไอ้อัลวินที่มันฆ่าได้ทุกคนที่หมดประโยชน์กับมัน“ครับนาย”“แล้วมึงก็อย่าลืม เอาลิ้นของพวกมันส่งไปด้วยเป็นของขวัญให้ไอ้อัลวินมันด้วย”“ครับนาย”“เตรียมคนให้พร้อมเอาไว้ด้วย อีกไม่นานกูจะไปเอาคืนมันแน่นอน คราวนี้ต้องถึงตาย”แล้วเขาก็ไม่พลาดที่จะเตรียมตัวสำหรับการล้างแค้นอย่างสาสมที่จะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเอาไว้ด้วยไอ้อัลวินมันทำเขาต้องนอนพักอยู่บ้านสนุกกับลูกสาวของมันอยู่เป็นเดือน มันจะต้องได้ชดใช้ทุกอย่างที่มันทำกับเขาเอาไว้และครั้งนี้จะเป็นการล้างแค้นครั้งสุดท
“ค่ะๆ”เพียงพอใจรีบหันหลังให้กับเขาแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกด้วยความเขินอาย ไม่เคยชินเลยสักครั้งที่ต้องมาเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาแม้ทุกครั้งที่เจอหน้าเขาก็มักจะถูกสั่งให้ถอดเสื้อผ้าออกตลอดก็ตามอาจจะพูดได้เต็มปากก็เป็นได้ว่าเธอนั้นไม่ได้ใจกล้าเท่ากับเขาที่จะแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นได้โดยไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วหญิงสาวก็ค่อยๆก้าวเท้าลงไปในอ่างอาบน้ำที่ไม่ได้มีน้ำอย่างช้าๆโดยการหันหลังลงไปเพื่อจะได้ไม่ต้องประจันหน้ากับเขาให้ต้องเกิดความอับอายไปมากกว่าที่กำลังเผชิญอยู่“มานี่ดิ”มือหนาคว้าเอาเอวบางๆของหญิงสาวด้วยความว่องไว ดึงให้เธอนั้นลงมานั่งบนต้นขาของเขาด้วยความใจร้อนรอไม่เป็น ทำเอาเธอนั้นนั่งลงไปเกือบจะโดนแผลของเขาเสียให้ได้ แต่ทว่าก็ยังไม่โดนเพราะเขานั้นเบี่ยงหลบได้ทัน“ว้าย อืม”คนตัวเล็กร้องเสียงหลงด้วยความตกใจแต่ทว่ายังไม่ทันร้องได้สุดเสียงก็ถูกริมฝีปากหนาประกบเข้าหาริมฝีปากบางเข้าให้เสียแล้วจูบนั้นเริ่มต้นด้วยความอ่อนนุ่มอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ดูดดื่มเสียจนร่างกายของเธอสั่นสะท้านรับบทจูบนั้นไปทั้งตัว“อืม”ริมฝีปากหนาลิ้มรสหวานของริมฝีปากบางจนมันบวมเจ่อก็ดูจะเป็นที่พออก
“พาเธอกลับไปขังไว้ที่ห้อง ถึงเวลาล้างแผลค่อยพาออกมา”มาลิคเป็นผู้ออกคำสั่งในฐานะที่เขาเป็นมือขวาของเจ้านาย เขาสั่งให้ลูคัสและโจพาตัวเธอที่เพิ่งจะรอดตายมาได้อีกครั้งกลับไปยังห้องนอนของเธอซะ ก่อนที่เธอจะต้องตายอีกรอบเมื่อเจ้านายของเขายังอยู่ในช่วงอารมณ์ไม่คงที่เพิ่งหนีจากดงของศัตรูมาได้ไม่กี่ชั่วโมงแถมเฉียดความเป็นความตายมาอีกตั้งหาก“อืม”ลูคัสเป็นฝ่ายเสียสละพาตัวหญิงสาวกลับไปขังที่ห้องนอนของเธอตามเดิม โดยที่เขาก็ตามไปเฝ้าเธอเอาไว้ด้วย เพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น เมื่อพ่อของเธอเพิ่งจะมาเอาคืนเจ้านายของพวกเขาไม่แน่พ่อของเธออาจรู้เรื่องของเธอแล้วและเตรียมจะมาบุกบ้านหลังนี้เพื่อชิงตัวเธอ พวกเขาต้องป้องกันเฝ้าเธอเอาไว้ก่อนต้องรอบคอบเอาไว้เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ชะล่าใจซ้ำรอยเดิม“กูอยากอาบน้ำ”เซนต์หลับยาวไปตลอดทั้งคืนจนกระทั่งตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ แผลที่ถูกผ่าตัดเอากระสุนออกค่อนข้างดีขึ้นเรื่อยๆเหลือเพียงความเจ็บเท่านั้นที่ยังคงอยู่ไม่ได้จางหายไปไหน ความเจ็บนั้นก็อยู่ในขั้นที่ว่าเขาพอจะทนได้ ไม่ต้องร้องขอหายาแก้ปวดมาช่วยให้วุ่นวายแต่ที่เขาร้องขอให้ลูกน้



![นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)



