LOGINShare
บทที่ 3
Last Updated:
2025-03-11 19:00:49“อูยยยย....อ่าส์....เสียวดีจริงแม่คุณเอ๊ย...ทำไมมันดูดดีอย่างนี้....โอววว....มะ...ไม่ไหวแล้ว....อ่าส์....ไม่ไหวแล้ว....อ่าส์”
เจตต์ครางอย่างซ่านเสียว เขาเกร็งตัวเมื่อจังหวะสุดท้ายของแรงกระแทกทำให้เขาเกร็งไปหมด นันทินีก็ร้องออกมาเหมือนถูกฟาดด้วยแส้ หน้าสวยบิดเบี้ยวดูไม่ได้เลยทีเดียว ก่อนที่หล่อนเองจะแตะถึงขอบสวรรค์พร้อม ๆ กับเจ้านายหนุ่ม รู้สึกถึงกระแสอุ่นเชี่ยวกรากไหลวนอยู่ใจกลางลำตัว เสียงทอดถอนใจของเจตต์ยาวและหนัก เขากอดหล่อนไม่ถึงหนึ่งนาทีก่อนผละห่าง นันทินีหน้าแดงซ่านเหมือนอย่างทุกครั้ง หล่อนขยับลงจากโต๊ะทำงานของเขาแล้วก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่วางเรี่ยรายบนพื้น เลขาสาวเข้าห้องน้ำส่วนตัวของท่านประธานเพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วกลับออกมาอีกครั้ง เห็นเจตต์นั่งที่โต๊ะทำงาน เขาสวมเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยเช่นกัน บรรยากาศภายในนั้นกลับคืนสู่สภาวะปกติเหมือนเช่นเก่า
“นี่ใกล้เวลาประชุมแล้วสินะ...ผมจะไปประชุมก่อน”
เจตต์กล่าวและจ้องหน้าเลขาของเขา เห็นได้ชัดว่าแก้มของหล่อนยังเป็นสีชมพูระเรื่อและเสียงหอบหายใจจากความเหนื่อยอ่อนทำให้เขาสั่นไหว นันทินีพยักหน้า หล่อนแทบไม่กล้าสบนัยน์หวานเข้มของเจ้านายหนุ่มที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ดึงดูดใจและหลอมละลายความรู้สึกของหล่อนทุกที
“ค่ะ...ท่านประธาน”
“เลิกประชุมแล้วผมจะรีบกลับมา”
เจตน์กล่าวก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง นันทินีมองตามด้วยดวงตาละห้อยหา หญิงสาวรู้สึกว่าเจตต์เป็นคนพิเศษสำหรับเธอเสมอ เสน่ห์ร้ายกาจของเขาทำให้ใจเธอเต้นแรงแม้จะเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันหลายหนแล้วก็ตาม
ขณะนั้นที่นันทินีกำลังก้มหน้าลงทำงานต่อประตูห้องก็เปิดออกและใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา หล่อนเงยหน้ามองเป็นหญิงสาวในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีน้ำตาลเรียบ ๆ หน้าตาสดใสน่ารักดูจากอายุแล้วน่าจะอ่อนกว่าเธอสัก 2 ปีเห็นจะได้ และมองจากภายนอกแล้วน่าจะเป็นสาวแรกรุ่น เจ้าหล่อนเดินเข้ามาและทักทายว่า
“สวัสดีค่ะ...ไม่ทราบว่าคุณเจตต์อยู่ไหมคะ?”
“ท่านประธานเหรอคะ ตอนนี้ท่านติดประชุมอยู่ค่ะไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับท่านประธานด่วนหรือเปล่าคะ?... หรือว่ามีนัดกับท่านประธานก่อนหน้านี้หรือเปล่าคะ”
“อ๋อ...ค่ะ...ดิฉันชื่ออิงอรค่ะ เรียกชื่อเล่นว่าอรก็ได้นะคะจะเข้ามาขอพบท่านประธาน อรเป็นนักศึกษาฝึกงานค่ะ ก่อนหน้านี้ยื่นหนังสือมาที่ฝ่ายบุคคลแล้วและฝ่ายบุคคลบอกว่าให้มาพบท่านประธานก่อนค่ะ”
เด็กสาวคนนั้นแนะนำตัว ฟังจากน้ำเสียงและท่าทีดูท่าทางของเธอจะมีความมั่นใจแม้ว่าใบหน้าจะเป็นเด็กสาวหน้าตาวัยใสแต่ท่าทางการพูดจาฉะฉานและทำให้นันทินีรู้สึกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้มีบางอย่างที่ไม่ธรรมดา เธอจึงตอบกลับไปว่า
“ถ้าอย่างนั้นนั่งรอก่อนนะคะ ดิฉันก็ไม่ทราบว่าท่านประธานจะเสร็จจากการประชุมตอนไหนเพราะท่านก็เพิ่งเข้าร่วมการประชุมเมื่อสักครู่นี้เองค่ะ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
เด็กสาวที่ชื่ออิงอรพยักหน้ารับและนั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับเลขาสาว หล่อนนั่งมองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนถามขึ้นว่า
“ไม่ทราบว่าคุณพี่เป็นเลขาของท่านประธานใช่ไหมคะ?”
นันทินีพยักหน้าและตอบด้วยเสียงรื่นหู
บทที่ 3
“ใช่ค่ะพี่เป็นเลขาของท่านประธาน พี่ชื่อนันทินีหรือน้องอรจะเรียกพี่เล่นๆ ว่าพี่นุ่นก็ได้นะคะ”
“ค่ะ...สวัสดีค่ะพี่นุ่น แล้วไม่ทราบว่าพี่นุ่นน่ะเป็นเลขาของท่านประธานนี่ ทำงานมานานเท่าไหร่แล้วคะ”
“พี่ทำงานกับท่านประธานได้ประมาณก็...เดือนหน้าจะครบ 6 เดือนแล้วล่ะค่ะ
“ก็ยังไม่นานเท่าไหร่เลยนะคะ แล้วไม่ทราบว่าพี่นุ่นนี่จบปริญญาตรีทางด้านเลขานุการมาอย่างนั้นเหรอคะ”
“พี่จบชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงค่ะ จริงๆแล้วพี่จบทางด้านบัญชีแต่ว่าเคยทำงานเป็นเลขาให้เจ้านายที่เป็นฝรั่ง เป็นชาวต่างประเทศนะค่ะ เคยทำงานให้กับเจ้านายที่มีเชื้อสายเป็นชาวฝรั่งเศส”
อิงอรมีสีหน้าประหลาดใจ “ถ้าอย่างนั้นพี่นุ่นพูดฝรั่งเศสได้หรือเปล่าล่ะคะ
“พี่พูดฝรั่งเศสไม่ได้หรอกค่ะเพราะว่าภาษาที่พี่สื่อสารกับเจ้านายส่วนใหญ่ก็จะเป็นภาษาอังกฤษ เจ้านายของพี่ที่พี่เคยทำงานด้วยเขาพูดได้หลายภาษาค่ะ”
“แต่พี่ก็เก่งมากเลยนะคะ อรขอนับถือเลยเพราะขนาดอรเรียนถึงระดับปริญญาตรีก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังมีประสบการณ์น้อยแล้วยิ่งต้องมาฝึกงานแบบนี้ก็คงต้องเรียนรู้ให้เยอะกว่าคนที่ทำงานในบริษัทมากสักหน่อย ถ้ายังไงอรก็ขอคำแนะนำจากพี่นุ่นให้ช่วยสั่งสอนด้วยนะคะ”
Latest chapter
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 42
“เกิดจากอะไรเหรอคะคุณเจตต์”“ผมเห็นคุณตอนที่คุยกับบุรินทร์ แค่เห็นคุณอยู่กับผู้ชายคนอื่นก็ทำให้หัวใจของผมอยู่ไม่เป็นสุข แต่ผมก็พยายามหลอกตัวเองว่าไม่ใช่หรอก มันไม่ใช่ความหึงหวงอะไรทั้งนั้น คำว่าหึงหวงมันใช้กับคนที่รักกันแต่พอเจอกับเรื่องที่อิงอรจัดฉากให้ผมต้องรับผิดชอบ ยอมรับเธอเป็นภรรยา ตอนนั้นเองที่ผมรู้ใจตัวเองว่าผมคงไม่สามารถรักผู้หญิงคนไหนได้นอกจากคุณ”“นุ่นไม่ได้มีความสำคัญกับคุณมากถึงขนาดนั้นหรอกนะคะคุณเจต...นุ่นก็เป็นค่าผู้หญิงคนหนึ่งที่ยอมรับในสถานะของตัวเองว่าเป็นแค่ผู้หญิงชั่วคราวของคุณเท่านั้น”“คุณเป็นมากกว่านั้นนะนุ่น...อาจจะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมมองข้าม ไม่ว่าจะเป็นนิสัยที่อ่อนหวานของคุณผมพึ่งมารู้ทีหลังก็ตอนที่คิดทบทวนเรื่องราวหลายๆ อย่างและผมก็ค่อยๆ มองเห็นมันทีละอย่าง ผมรู้ว่าคุณน่ะอ่อนหวานมากขนาดไหน ผมรู้ว่าคุณไม่เคยโกรธใครและคุณไม่เคยให้ร้ายใครเลยที่สำคัญคุณยอมผมทุกอย่าง”“ค่ะ...นุ่นยอมคุณทุกอย่างและพยายามคิดว่านุ่นจะต้องยอมรับสถานะผู้หญิงชั่วคราวของคุณให้ได้แต่นุ่นก็ผิดคำพูดของตั
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 41
“บุรินทร์ เป็นคนพาเด็กคนนั้นไปพบผมในวันนั้นที่เขาได้รู้ความจริง เขาให้เด็กคนนั้นรับสารภาพต่อหน้าว่าทำเรื่องอะไรไว้บ้างและเขาก็เป็นคนอัดคลิปวีดีโอทั้งหมด ตอนแรกผมก็โกรธมากเลยนะพอรู้ว่าอิงอรเป็นคนสร้างเรื่องขึ้นมา ตอนแรกเด็กคนนั้นพยายามที่จะขอโทษผม บอกว่าสำนึกผิดแล้วกับเรื่องทุกอย่างที่ทำไปแต่ถึงยังไงผมก็คิดว่าผมจะต้องให้บทเรียนอะไรสักอย่างหนึ่งให้อิงอรได้จดจำเอาไว้ว่าทีหลังอย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกอย่างเด็ดขาดเพราะถ้าหากผมแสดงความเห็นใจและปล่อยเธอไปโดยที่ไม่ทำอะไรเลยมันก็จะไม่เกิดบทเรียนกับเธออย่างเด็ดขาด”“แล้วคุณจะทำยังไงกับอิงอรเหรอคะ?”“ผมให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลรายงานความประพฤติที่ไม่เหมาะสมของอิงอรกลับไปยังมหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่อิงอรวางแผนจัดฉากให้ผมต้องเสียชื่อหรอกนะ”“แล้วมันจะมีผลอะไรกับอิงอรหรือเปล่าล่ะคะ”“มันก็มีผลมากพอสมควรนะ เพราะว่าผมให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลรายงานทางมหาวิทยาลัยแจ้งให้เด็กคนนี้ย้ายที่ฝึกงานและเรื่องนี้อาจารย์ที่รับผิดชอบวิชาฝึกงานก็รับทราบทั้งหมดแล้วและตอนนี้เด็กคนนั้
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 40
น้ำเสียงตอนท้ายของนันทินีเศร้าสร้อยลงจนทำให้เจ็บรู้สึกสะท้อนในหัวใจของเขา เจตต์ดึงมือของหล่อนมากุมไว้ เขาก้มลงจูบหลังมือนุ่มลื่นของหล่อนอีกครั้งและเงยหน้าขึ้น“ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกที่ผิดคำพูดของตัวเองผมก็เหมือนกัน จริงๆ แล้วผมผิดคำพูดของตัวเองมาตั้งนานแล้วเพียงแต่ผมอาจจะยังเป็นคนดื้อรั้นและทิฐิไม่เคยยอมรับตัวเองและการที่ผมเป็นคนแบบนี้ก็เกือบจะทำให้ผมต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไป”“คุณไม่เคยผิดคำพูดหรอกค่ะคุณเจตต์ คุณเป็นอย่างที่คุณเคยบอกฉันและฉันก็จะต้องยอมรับมัน เพียงแต่ฉันผิดเองที่ทำยังไงก็ทำใจยอมรับไม่ได้เลย คุณเจตน์คะเรื่องระหว่างคุณกับอิงอรฉันจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวเรื่องฉันตั้งใจและว่าการที่ฉันยอมลาออกมาจากบริษัทของคุณก็เพื่อเป็นการเปิดโอกาสให้คุณได้มีทางเลือกและตัดสินใจเพราะฉันรู้ดีว่าคุณไม่เคยรักฉันมาตั้งแต่แรก เราต่างคนต่างมีความรู้สึกที่ดีต่อกันให้มันจบลงเพียงเท่านี้แล้วฉันก็จะไม่เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น”“ถ้าอย่างนั้นคุณยอมรับกับผมมาก่อนได้ไหมว่าจริงๆ แล้วคุณไม่ได้มีผู้ชายคนใหม่ และเด็กในท้องก็เป็นลูกของผม”น
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 39
“นุ่นเต็มใจจะอยู่อย่างนั้น และมันก็เหมาะสมกับนุ่นแล้วค่ะ”“ผมอาจจะเคยรู้สึกอย่างนั้น แต่ตอนนี้ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมไม่ได้รู้สึกเหมือนเก่า ผมคิดว่าควรพาคุณมาในที่ที่คุณอยากมา มาอย่างคนรักที่อยู่กันอย่างครอบครัว”“เราไม่ใช่ครอบครัวหรอกค่ะ เราเป็นแค่คนเคยรู้จักกัน”“เมื่อก่อนผมว่าคุณเป็นคนว่าง่าย แต่บทจะใจแข็งคุณก็ไม่ยอมใครง่าย ๆ เหมือนกันนะ...โอเค...ผมยอมแล้วล่ะ ไม่ว่าคุณอยากจะประชด หรือด่าว่าผมตรง ๆ ผมก็จะไม่ตอบโต้หรือคัดค้าน”“แล้วจะบอกนุ่นได้หรือยังคะว่า นอกจากการที่คุณอยากพานุ่นมาที่นี่คุณมีอะไรที่อยากบอกนุ่นอีก”“เยอะแยะมากมาย มันเยอะมาก ๆ จริง ๆ จนผมคิดว่าถ้าคุณได้รับรู้สิ่งนี้เรื่องที่ค้างคาระหว่างเราจะได้คลี่คลายเสียที”เขาพูดสั้น ๆ แต่นันทินีกลับมองไปทางอื่น ทำราวกับว่าหล่อนไม่อยากสนใจและไม่อยากรับฟังที่เขาพูด“นุ่น...หันมามองผมหน่อยจะได้ไหม?”“มีอะไรก็ว่ามาสิคะ” หล่อนหันกลับมาจ้องหน้าเขาตรงๆ เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนแล้วใจแทบละลายแต่
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 38
นันทินีตื่นขึ้นและเตรียมตัวไปทำงานในตอนเช้า หล่อนทำอะไรได้อย่างเชื่องช้าลงมากขึ้นทุกขณะก็เพราะสรีระของหล่อนที่เปลี่ยนไป ท้องที่เริ่มยื่นออกมามากขึ้นทุกที หล่อนรู้สึกได้ถึงแรงดิ้นของทารกในครรภ์ซึ่งหลังจากการไปตรวจครั้งล่าสุดทำให้นันทินีรู้ว่ากำลังจะมีลูกผู้ชายและนันทินีนึกในใจแล้วว่าหล่อนจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรและนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้นันทินีมีความสุขมากที่สุดในเวลานี้นอกเหนือจากบางเวลาที่ยังนึกถึงผู้ให้กำเนิดเด็กในท้องของหล่อน นันทินีไม่ปฏิเสธว่าหลายครั้งก็ยังคิดถึงเจตต์ยังคิดถึงความสัมพันธ์ที่ผ่านมา นันทินีพยายามโกหกเขาไปว่าหลังได้งานใหม่ก็มีสามีใหม่ทั้งที่จริงแล้วหล่อนท้องก่อนที่จะลาออกจากบริษัทด้วยซ้ำและเด็กในท้องก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาหากแต่เมื่อเรื่องราวมันมาถึงตอนนี้แล้วจะให้หล่อนกลับไปอ้างสิทธิ์ว่าเด็กในท้องเป็นลูกของท่านประธานบริษัทใหญ่ได้ยังไง และยิ่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเรื่องของนักศึกษาฝึกงานสาวคนนั้นที่ไปมีความสัมพันธ์กับท่านประธานบริษัทมันก็ยิ่งทำให้หล่อนเจ็บปวดและแทบไม่อยากนึกถึงให้ร้าวรานหัวใจ นันทินีแต่งตัวเสร็จแล้วก็เปิดประตูรั้วบ้านออกไปหากแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 37
“เหนื่อยเหรอนุ่น?”เขาถามและแสดงสีหน้าเป็นห่วงใย“ไม่ได้เหนื่อยหรอกค่ะเพียงแต่ว่าพอเพิ่งกินอิ่มๆ นุ่นก็จะรู้สึกแน่นๆ ที่ช่วงบนของท้องนี่แหละค่ะ บอกแล้วไงคะว่านุ่นจะกินเยอะไม่ได้ถ้าจะกินก็ต้องแบ่งเป็นอาหารมื้อเล็กๆ แล้วค่อยๆกิน แล้วก็ต้องเคี้ยวให้ละเอียดด้วยไม่อย่างนั้นก็จะรู้สึกไม่สบายตัวไปทั้งวันเลย บางทีก็พาลจะหายใจไม่ออกด้วย”“แล้วนี่คุณอยู่คนเดียว ถ้าเกิดเป็นลมขึ้นมาแล้วจะทำยังไง”“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ นุ่นมีเบอร์โทรสายด่วนของโรงพยาบาล ก็ให้เขามารับที่บ้านก็ได้ นุ่นอยู่คนเดียวแบบนี้มาตั้งนานเท่าไหร่แล้ว ไม่มีใครก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ”“ที่พูดผมไม่ได้อยากให้คุณประชดประชันผมหรอกนะนุ่นแต่ผมเป็นห่วงคุณจริงๆ นะ”ทั้งคำพูดสีหน้าและแววตาของเจตต์ที่แสดงออกมาล้วนแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นกังวลและเป็นห่วงในสวัสดิภาพของหล่อนจริงๆ หากแต่นันทินีก็ยังรู้สึกว่าที่เขาทำไปทุกอย่างอาจจะเป็นเพราะเขาไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองผิดก็เท่านั้น สักครู่เจตต์ก็เอ่ยขึ้น“ที่คุณบอกผมว่าคุณอยู่คนเดียวม
You may also like
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย293.4K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ33.9K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.2K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา138.8K viewsทวงรักท่านประธานมาเฟีย LoveSick (NC25+)
Queenie P.1.4K viewsรักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด
ขนมปังรสหวาน71 viewsคลั่งรักชั่วข้ามคืน
อิแย้ม4.3K viewsตรงไหนของหัวใจเธอ
เค้กมัฟฟิ่นn198 views
