2…สัญญาณอันตราย (1)

ธิติ วัชรวิญญู หรือ แทน เหลือบมองสาวสวยที่กำลังหอบหายใจหนักขณะความกังวลเริ่มมาเยือน เขานั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอริกะสาวที่นัดไว้อยู่ตรงโถงล็อบบี้และสังเกตเห็นเธอ ตอนแรกแค่คุ้นตาแต่พอจ้องตามจึงจำได้ คิดว่าทำเหมือนคนไม่รู้จัก ไม่ทักทายเหมือนทุกๆ ครั้งดีกว่า ริกะก็โทรเข้ามาขอให้รออีกสักพัก และเขาเห็นชายที่ก้าวตามเฌอเอมอย่างเร่งร้อนมีท่าทีคุกคามและดันเธอไปตรงมุมอับของต้นเสา ธิติจึงตัดสินใจบอกปัดริกะว่าเอาไว้นัดกันใหม่ จากนั้นจึงวางสายแล้วให้เจ้าหน้าที่เอารถเขามารอด้านหน้า ก่อนจะเดินตามไปในมุมนั้น

“เอมพักที่ไหน”

ชายหนุ่มหันมาใส่ใจคนข้างกาย เมื่อขับรถพ้นสถานที่จัดงานเลี้ยงหลังจบแฟชั่นมาพักหนึ่ง เชื่อว่าหากเธอยังจำเขาได้ หมายความว่ายังมีสติอยู่

“โรงแรม...”

น้ำเสียงหวานที่ตอบเขาดูพร่าจนน่าหวั่นใจ แต่ก็ยังดีที่เธอพักที่เดียวกับตน จะว่าไปบรรดานางแบบหลายคนก็พักที่นั่น รวมทั้งริกะด้วย

ชายหนุ่มไม่คิดหันไปสบตาคนข้างๆ เพราะแววตาของเฌอเอมที่มองสบขณะจับแก้มเขาก่อนจะขึ้นรถมานั้นดูราวเรียกร้องวิงวอนอย่างที่เขาไม่เคยเห็น ทำเอาลมหายใจสะดุดไปอึดใจทีเดียว ปฏิกิริยาราวโดนวางยาปลุกอารมณ์ของเธอ ทำให้ธิติคิดหาทางออกจนหัวหมุนทั้งที่ยังขับรถอยู่

“แทน...”

เรือนร่างสวยกอดตัวเองแน่นที่เบาะข้างๆ เปล่งเสียงหวานพร่าแผ่วดึงให้เขาต้องเหล่มอง

“ฮึ?” ชายหนุ่มขานรับสั้นๆ

“ทำ...ทำไงดี มัน...ร้อน ทะ...ทรมาน”

นั่นแหละที่เขากำลังคิดอยู่เหมือนกัน

“เอาเป็นว่าจะพยายามพาไปส่งให้ถึงห้อง ไม่ปล่อยให้วิ่งไปหาใครกลางทางก็แล้วกัน”

ชายหนุ่มบอกออกมาง่ายๆ เขากับเธอไม่จำเป็นต้องคุยกันด้วยคำพูดสวยหรูหรอก

เสียงสูดลมหายใจดังจากคนร่างสวย ขาขาวเรียวงามทั้งสองข้างยกขึ้นมาแนบอก แล้วคู้กายกอดตัวแน่น เหงื่อชุ่มโชกออกมาทั้งร่าง

ธิติเหลือบมองแล้วก็ต้องรีบเบือนกลับมาเพราะผิวขาวลออที่เผยจากกระโปรงสั้นนั้นแทบจะมองเห็นไปถึงกางเกงซับใน ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาด้วยความอึดอัด ในอกเริ่มแน่นหายใจลำบาก ถึงไม่คิดอะไร แต่การได้เห็นสิ่งสวยงามล่อตาแบบนี้มันก็ล่อใจเขาพิลึก เขาเป็นผู้ชายทั้งแท่งนี่นา

ความเงียบเข้าปกคลุมในรถครู่ใหญ่ มีเพียงเสียงหอบหายใจแรงของหญิงสาวให้ได้ยิน กระทั่งธิติพาทั้งคู่เลี้ยวเข้ามาในโรงแรม แล้ววนรถขึ้นไปด้านบนของลานจอดรถ

เขากำลังจะถามชั้นที่พักแต่หญิงสาวก็เอ่ยขึ้นเสียงพร่า

“จอดรถก่อนได้ไหม”

“หาที่จอดอยู่ แป๊บนึง...”

ชายหนุ่มกำลังมองหาจุดที่ใกล้ลิฟต์จึงไม่ได้สนใจอีกฝ่าย แล้วอยู่ๆ ก็ต้องสะดุ้งโหยง

“เฮ้ย!”

ธิติอุทานเพราะร่างสวยโถมมาคว้าพวงมาลัย ทำให้รถแฉลบเล็กน้อย

“ฉัน...ไม่...ไม่ไหว...ฉัน...”

เสียงหวานแผ่วทำเอาเขาขนแขนลุกเลยทีเดียว ธิติตั้งสติควบคุมรถเพื่อหาที่จอด ขณะที่คนข้างๆ เกาะเกี่ยวปะป่ายมือไปทั่วแขนกำยำกับแผงอกกว้าง ปลายนิ้วเรียวสวยคว้าพัวพันกับเนกไทพร้อมลูบไล้อกเขาไปมาจนชายหนุ่มใจหวิว ในที่สุดเขาก็สามารถหาจุดที่ต้องการได้

“ไม่ไหวอะไรเล่า แล้วจะให้ทำยังไง”

ชายหนุ่มยังไม่วายบ่น พยายามไม่สนใจมือที่ยุ่งกับตนเอง กระทั่งจอดรถเรียบร้อยเขาจึงปลดมือบางออกจากร่างกายของตน

ใบหน้างดงามมีสีหน้าสบสน หากแต่ดวงตาชวนเคลิ้มฝันมองเขาหวานฉ่ำ ธิติมั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่รู้ตัวอย่างแน่นอน

“เอม...นี่คุณยังมีสติอยู่หรือเปล่า”

เขาถามเช็กเพื่อความมั่นใจ อีกฝ่ายพยักหน้าให้ แต่คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมเหมือนจะหงุดหงิดลึกๆ ทว่าก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อ เธอก็พยายามดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเอง

“เฮ้ย...อะไรอีกละเนี่ย”

ตาคู่คมโตเท่าไข่ห่านเมื่อผ้าที่รัดรึงตรงโค้งสะโพกถูกหญิงสาวดึงสูงขึ้นจนเขาไม่ต้องจินตนาการต่ออีกแล้ว มือบางพยายามรั้งขึ้นไปอีกขณะร่างสวยระหงทว่าอวบอิ่มในส่วนที่ควรจะมีคุกเข่าบนที่นั่ง

“มันร้อน อึดอัด”

เสียงหวานพร่าบ่น แต่ธิติไม่ฟังแล้ว ชายหนุ่มดึงชุดกระโปรงรัดสัดส่วนนั่นลง ไม่ให้หญิงสาวทึ้งออกด้านบนศีรษะได้

“ถอดเสื้อผ้าทิ้งแล้วจะกลับห้องยังไง”

=====