4...ระหว่างเรายังเหมือนเดิม (2)

ชายหนุ่มถอนหายใจหนักหน่วง ผละไปคว้ากางเกงจากตู้แล้วเดินเข้าไปใส่ให้ห้องน้ำ เพราะไม่อยากเห็นหน้าคนที่ทำให้ตนเองเจ็บใจ คิดแล้วก็อดหงุดหงิดไม่ได้ แถมคำพูดเก่าก่อนของเธอมันก็ค้ำคออยู่

‘พ่อนายเป็นลูกน้องพ่อฉัน นายก็ต้องเป็นลูกน้องฉันสิ นายต้องเชื่อฟังฉัน’

เสียงเย่อหยิ่งของเด็กสาววัยสิบสองที่กอดอกเชิดหน้ามองเขาอย่างถือดียังดังอยู่ในหัว นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอพูดในตอนเล่นด้วยกันแล้วเขาจะอยู่ทีมอื่น สุดท้ายเขาก็ต้องอยู่ฝ่ายเดียวกับเธอ แล้วมันก็จะเป็นเช่นนั้นเสมอมา จากเด็กสาวจนกลายเป็นสาวน้อยแสนสวยวัยสิบห้าที่หนุ่มๆ ต่างก็อยากทำความรู้จัก ทว่าเฌอเอมมักแสดงท่าทางกับคำพูดที่ข่มเขาต่อหน้าทุกคนเสมอไม่เคยเลือนหาย ทั้งยังดูจะเพิ่มมากขึ้นเมื่อธิติที่เพิ่งโตเข้าสู่วัยหนุ่มอยู่กับเพื่อนๆ ทำให้เพื่อนเขาต่างก็โห่ฮาสนุกสนานอยากเอาใจเธอด้วยกลายๆ ช่วงชีวิตวัยรุ่นธิติแทบไม่อยากยืนอยู่ในที่ที่มีเธอ เขามักต้องอับอายเพื่อนเพราะเธอ และที่เจ็บใจที่สุดคือชายหนุ่มได้รู้ว่าเพื่อนที่ตนเองคิดว่าสนิทที่สุดในขณะนั้นมาตีสนิทเขาเพื่อหวังจะได้เข้าหาเฌอเอมได้ง่ายขึ้น แต่เหมือนเขาจะไม่โชคร้ายมากนัก หลังจากมีเรื่องระหองระแหงใจกับเพื่อนเพราะปฏิเสธการช่วยเหลือให้ได้คบกับเฌอเอม เขาก็ต้องย้ายตามพ่อมาอังกฤษเนื่องจากท่านเลือกที่จะไปทำงานตามความต้องการของแม่เลี้ยงเขาที่ต้องการกลับมาอยู่บ้านเกิด ชีวิตชายหนุ่มจึงหลุดพ้นจากผู้หญิงที่พยายามกดเขาให้ต่ำอยู่เสมออย่างเฌอเอม

ครั้นเมื่อต้องมาเจอกันอีกครั้งตอนมาเรียนมหาวิทยาลัยในอังกฤษ เขาก็เลือกที่จะวางตัวเฉยชาไม่รู้จัก และรู้แล้วว่าตนเองควรจะเป็นเพียงคนอื่นเท่านั้น แต่ก็ได้รู้มาเช่นกันว่าเธอเองก็ยังไม่ชอบขี้หน้าเขาอยู่เหมือนเดิม เพราะคำพูดของเธอยังเป็นไปในแบบกดเขาให้ต่ำใต้ฝ่าเท้า ทั้งที่แทบจะไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่รู้จักกันด้วยซ้ำ

‘นายแทนน่ะเหรอ ไม่ต้องเทียบกับหนุ่มคนไหนหรอก เพราะยังไงก็ไม่ใช่สเปกของฉันไม่เคยอยู่ในสายตา’

ธิติรู้ดีว่าเขากับเธอคนละชั้นกันอย่างที่เธอคิดมาตั้งแต่สมัยเด็ก ท่านอภิชาติพ่อของเธอเป็นถึงเอกอัครราชทูตใหญ่ประจำที่กรีซ ยิ่งกว่านั้นคือเชื้อสายทางมารดาของเธอสืบมาจากกษัตริย์ในยุคโบราณ ส่วนวิธานพ่อของเขาทำงานในฐานะทนายคนสนิท เป็นมือขวาติดตามท่านอภิชาติไปทุกที่หลังหย่าขาดจากแม่เขา โดยแม่ของธิติยกเขาให้เป็นสิทธิ์ในการดูแลของพ่อหลังจากแต่งงานใหม่ เด็กหนุ่มต้องย้ายมาอยู่กับพ่อทั้งที่กลัวการมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ไม่เก่งภาษาทั้งสากลและกรีก เมื่อเฌอเอมเป็นเด็กคนเดียวที่พูดไทยกับเขาได้ เขาจึงตามติดเธอในช่วงแรกทั้งยังเชื่อฟังตามที่เธอบอก อีกอย่างคือชายหนุ่มคิดแบบเด็กๆ ว่าหากเขาแข็งข้อกับเธอ อาจจะทำให้งานของพ่อมีปัญหา แล้วพ่ออาจจะไม่รักเขา ธิติไม่เคยพบพ่อตั้งแต่จำความได้จึงกังวลไปสารพัด และพยายามไม่ทำตัวให้เป็นเด็กบ้านแตกที่มีปัญหา ทุกอย่างจึงจบลงที่การยอมเป็นลูกไล่ของเฌอเอม

“จะยังไงก็ตาม ห้ามให้ใครรู้...”

ใบหน้าสวยงามเชิดขึ้นหลังจากชายหนุ่มเดินหน้าเคร่งออกมาจากห้องน้ำ เมื่อคิดย้อนกลับไปในครั้งอดีตที่หลุดพ้นมาแล้ว ทว่าเธอยังพูดไม่จบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาจึงเดินมาหยิบขึ้นรับ

“ธิติพูดครับ”

น้ำเสียงเคร่งเครียดถามเป็นภาษาไทยทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น ก่อนเหลือบตามองไปยังร่างสวยบนเตียง เห็นเธอมองเขาด้วยท่าทางไม่ไว้ใจ กระทั่งประโยคจากปลายสายจบลงด้วยประโยคหนึ่งทำเอาเขาต้องอุทานออกมา

“อะไรนะครับพ่อ”

ได้ยินคำพูดของชายหนุ่มเฌอเอมก็รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เธอเพิ่งรับโทรศัพท์คนที่บอกว่าโทรมาหาลูกชาย

“มันไม่ใช่อย่างที่พ่อเข้าใจนะครับ”

คราวนี้เขาหันไปจ้องหญิงสาวที่กำลังทำหน้าสีหน้าครุ่นคิดอย่างเอาเรื่อง ขณะพ่อของเขายังพูดเหตุผลอีกร้อยแปดพันเก้า แล้วสรุปง่ายๆ ตามที่เข้าใจไปเอง

“พ่อไม่ได้คิดว่าลูกจะทำตัวเหลวไหลนะ แต่ก็ไม่อยากให้มีปัญหาเรื่องผู้หญิง เพราะแม่เขาไม่สบายใจเรื่องคลินคนเดียวก็เกินพอแล้ว ถึงพ่อจะไม่ค่อยชอบคำพูดของเธอ แต่ถ้าลูกคบใครอยู่ก็ควรจะพามาบ้านบ้าง พ่อแม่จะได้ช่วยๆ ดู ถ้าวันหยุดนี้ว่างก็พาเธอมาด้วยล่ะ”

ชายหนุ่มอ้าปากจะปฏิเสธ แต่ไม่ทันแล้วเพราะอีกฝ่ายวางสายไปทันที ธิติโกรธจนโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง ทำเอาเฌอเอมที่มองอยู่อย่างหวั่นใจสะดุ้งขึ้นมา

“คุณรับโทรศัพท์ผมเหรอเอม!”

“อะไรของนายเนี่ย อยู่ๆ ก็โวยวาย”

หญิงสาวสวนกลับอย่างไม่ยอมให้อีกฝ่ายมาขึ้นเสียงใส่

“คุณรับโทรศัพท์พ่อผม”

เฌอเอมนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะเชิดหน้าเบือนไปทางอื่นแล้วยอมรับ

“ใช่ ทำไม”

“ใครขอไม่ทราบ”

ชายหนุ่มกัดฟันถาม ดวงตาคู่คมวาววับขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาเปล่งประกายความดุดัน

“ก็มันสั่นน่ารำคาญ แล้วฉันก็กำลังสะลึมสะลือ จะไปทันคิดได้ไงว่านอนอยู่ห้องนาย”

ร่างสูงใหญ่ขยับเข้ามายืนค้ำเหนือคนที่นั่งเชิดอยู่บนเตียง มือหนารั้งใบหน้าสวยหวานหยดให้หันกลับมาอย่างรุนแรงพลางกระชับแน่น ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปจนตาคู่คมสบดวงตาคมกลมโตสีน้ำเงินล้ำลึกเกือบจะเป็นระยะประชิด

“รู้ไหม ผมเกลียดสีหน้าท่าทางหยิ่งๆ แบบนี้ของคุณที่สุดเลย”

มือบางยกขึ้นปัดมือหนาอย่างหงุดหงิด ไม่ชอบกิริยาคุกคามที่เขาทำกับเธอ

“มันจะอะไรนักหนา ก็แค่รับโทรศัพท์ มันทำให้โลกแตกรึไง”

“ไม่ถึงกับโลกแตก แต่ขอโทษน่ะเป็นไหม”

ใบหน้าคนทั้งสองต่างก็ไม่มีใครยอมผละหนี ทั้งยังสบตาราวกับจะฟาดฟันกันทางสายตา เพราะเฌอเอมเองก็รำคาญคนที่เอาแต่ว่าเธอ ในขณะที่ชายหนุ่มโกรธคนที่ก่อเรื่องแล้วยังทำท่าไม่แคร์สื่ออยู่ได้

ธิติไม่เคยเสียเรื่องผู้หญิงถึงเขาจะไม่ได้โสดสนิทบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่เขาไม่ชอบเวลาพ่อเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคลินตันลูกชายของแม่เลี้ยง หมอนั่นเจ้าชู้สะบัด คบสาวมั่วไปหมด ผิดกับเขาที่ค่อนข้างเลือกเยอะ แต่เมื่อกี้พ่อเขาตำหนิหญิงสาวเสียยาวเหยียด ถึงพ่อจะไม่รู้ว่าเป็นใครแต่เฌอเอมก็ต้องพูดไม่ดีเอามากๆ แน่

ระหว่างความเงียบงันนั้นเสียงออดหน้าห้องชายหนุ่มดังขึ้น ร่างสูงละสายตาปล่อยมือแล้วผละก้าวออกจากห้องนอนไป ในขณะที่หญิงสาวถอนหายใจยาว เกมต่อสายเมื่อครู่นี้ทำเอาเธอใจเต้นโครมครามเลยทีเดียว บังคับตัวเองแทบแย่ให้ตาแข็งเข้าไว้ไม่ให้แสดงท่าทางให้อีกฝ่ายดูออกว่าเธอกำลังหวาดหวั่นกับตาคมดำขลับคู่นั้นแค่ไหน

=====