5...กลับมาเป็นเหมือนได้ไหม (2)

“เรา...กลับมา...เหมือนเดิม ได้ไหม”

ปากอิ่มเล็กสีสดกัดเบาๆ อย่างซ่านสยิวหลังจากเอ่ยบอกเสียงพร่าสะดุด ขณะร่างเล็กขาวเนียนขยับร้อนแรงเหนือร่างสูงใหญ่ด้วยกำลังไต่ขึ้นไปคว้าดาว กระทั่งสะพานเชื่อมไปจนถึงฟากฟ้า เสียงหวีดร้องก็หลุดลอยอย่างสุขสม หากแต่ชายหนุ่มยังคงอยู่กลางทาง ริกะจึงขยับตัวลงไปพาอีกฝ่ายส่งให้ถึงฝั่งเพื่อหยิบดาวด้วยกัน

เมื่อเสียงคำรามพึงพอใจเหลือเพียงเสียงหอบหนักหลังจากปลดปล่อยความหนักหน่วงในกาย ใบหน้าน่ารักก็เคลื่อนสูงขึ้น จูบประทับหน้าท้องแน่นตึงเห็นลอนกล้ามเป็นมัด ไล่มาบนอกแกร่ง ก่อนจะแนบประทับที่ลำคอหนาตั้งใจจะจูบเน้นคิสมาร์กแต่มือหนากลับรั้งให้เธอเงยขึ้นมาสบตา เพื่อพูดคุยถึงประโยคที่ได้ยินค้างอยู่เมื่อครู่

“ที่บอกเมื่อกี้ หมายความว่ายังไง”

“ก็...กลับมารักกัน ได้ไหม นะแทนนะ”

เสียงหวานพร่าออดอ้อน ใบหน้าน่ารักที่มีเหงื่อซึมเพราะผ่านศึกหนักจากเกมรักที่ติดๆ กันไม่หยุดพัก แก้มใสมีเฉดสีเข้ม น่าฝังปากกับจมูกลงไปจูบ ทว่าเวลานี้อารมณ์วาบหวิวเหมือนจะปลิวไปจากธิติ เพราะเขาสนใจคำพูดของหญิงสาวมากกว่า แผงอกกว้างขยับขึ้นลงตามแรงผ่อนหายใจ ใบหน้าขาวคมนิ่งไปเพียงอึดใจก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ริกะแน่ใจเหรอว่าอยากให้เป็นแบบนี้”

คนถามกลับเป็นฝ่ายต้องตอบ หญิงสาวเงียบไป ได้แต่มองผู้ชายที่เธอหลงจนหมดหัวใจด้วยแววตาละห้อยหา แต่เมื่อเค้นคำตอบออกมาไม่ได้ก็จำต้องหลุบตาลงหลบสายตาคมซึ่งกำลังรอคอย ทว่าเธอกลับรู้สึกเหมือนโดนเขาจับผิดหรือคาดคั้น

แน่นอนว่าทุกวันนี้ชีวิตของเธอสมบูรณ์แบบ มีความสุขกับงานที่รักและคนที่รักเธอ ริกะไม่ปฏิเสธว่าเธอเองก็มีคนอื่น ทว่ากลับไม่อาจลืมธิติได้เช่นกัน

ผู้ชายคนนี้เพียบพร้อมตั้งแต่หน้าที่การงาน รวมทั้งรูปร่างหน้าตาที่เพอร์เฟกต์ศีรษะจรดปลายเท้า สิ่งที่ประกอบเป็นเขาล้วนดึงดูดเธอให้ลุ่มหลง จิตใจโหยหานับแต่แรกเห็นใบหน้าหล่อคมเข้มที่ใสสะอ้านยิ่งกว่าผู้หญิงบางคน ตาคู่คมเรียวสวยดูโตเข้ม ไม่หยีเล็กเหมือนหนุ่มเอเชียที่เธอพบตอนมาเรียนช่วงแรกๆ ยิ่งได้จ้องมองยิ่งใจสั่น โครงร่างเพรียวสูงสง่า ยิ่งตอนนี้ยิ่งน่าหลงใหลด้วยมัดกล้ามที่แข็งแรงขึ้น ไม่หนาเทอะทะ แต่แน่นกำยำ เพียงแค่มองเขาเนื้อตัวเธอก็ระริกอยากสัมผัสแตะต้องจนต้องเข้าหาเขาก่อน นำเสนอตัวเองทุกอย่างเพื่อให้ชายหนุ่มหันมามอง และที่เธอประทับใจธิติมาจนถึงทุกวันนี้คือ เขาให้เกียรติเธอ เมื่อความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเลยเถิดเกินห้ามร่างกายและความต้องการ ชายหนุ่มก็ไม่เคยบอกปัดหรือแสดงท่าทางว่าเขาอยากไปจากเธอ

และที่ไม่เคยมีใครรู้คือ ริกะภาคภูมิที่สุดกับการได้ครอบครองผู้ชายที่สาวๆ ในมหาวิทยาลัยหลายคนมองจนเหลียวหลัง ทั้งยังฝันอยากขึ้นเตียงด้วยในสักค่ำคืนเป็นคนแรก แม้ไม่น่าเชื่อแต่ก็เป็นเรื่องจริง ระหว่างครั้งแรกของทั้งคู่เธอก็เป็นฝ่ายรุก ปลุกเร้า งัดทุกวิชาที่เคยเรียนรู้มาใช้จนเสือหลับตื่นในที่สุดเขาก็ให้ความร่วมมือ ซึ่งท่าทางเก้กังติดขัดนิดๆ หน่อยๆ ของธิติบอกได้ดีว่าเขาไม่ผ่านมือใคร หากชายหนุ่มกลับร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายมันก็กลายเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดสำหรับเธอ ต่อจากนั้นริกะก็ไม่เคยปล่อยเวลาส่วนตัวให้เสียเปล่า ด้วยรู้ว่ายิ่งมอบให้มากเท่าไรชายหนุ่มจะสนองกลับเป็นสองเท่า ความหวงแหนจึงค่อยๆ ท่วมท้นในใจ เพราะไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนไหนได้แตะต้องผู้ชายที่สะอาด แต่กลับสุดยอดในเรื่องเซ็กส์เช่นเขา

เธอยังคงละทิ้งความเป็นหนึ่งของตัวเองที่มีกับชายหนุ่มไม่ลง ยิ่งวันนี้ได้เห็นสิ่งผิดปกติในห้องน้ำของเขาอารมณ์เธอยิ่งไม่คงที่ ในเวลาที่ไม่อาจควบคุมสติได้จึงเผลอหลุดปากออกไป

“งานแฟชั่นจบแล้ว แต่คุณดูใจลอย มีปัญหาอะไรให้คิดหนักหรือเปล่า”

ชายหนุ่มเอ่ยปากถามด้วยท่าทางสบายขึ้น ไม่อยากให้หญิงสาวรู้สึกกดดัน ในขณะที่ร่างสูงกำยำขยับชันกายขึ้นนั่ง แต่ร่างเล็กอิ่มขาวโพลนกลับโถมตามมาซบไม่ยอมห่าง ใบหน้าเล็กน่ารักถูไถกับอกเขา ก่อนจะได้ยินน้ำเสียงที่ดูไม่ค่อยมั่นใจของเธอ

“นิดหน่อย”

ริกะเป็นหนึ่งในดีไซเนอร์รุ่นใหม่ของแบรนด์ชุดชั้นในชื่อดังที่มีเหล่านางแบบจากทั่วโลกอยากให้มันมาอยู่บนเรือนร่างของพวกเธอ ทั้งยังมีตำแหน่งพิเศษที่พวกเธอเหล่านั้นต่างก็ภาคภูมิใจกับคำเรียกขานว่า ‘นางฟ้า’ เป็นสิ่งการันตีถึงความเพอร์เฟกต์ในร่างกายของพวกเธอที่ได้รับเลือกอีกด้วย ใครที่ได้ชื่อว่าเป็นนางฟ้า ย่อมเป็นสาวหุ่นสวยงามเซ็กซี่ที่หนุ่มๆ ใฝ่ฝันถึง

งานเดินแบบประจำปีครั้งใหญ่ที่จัดในลอนดอนเพิ่งจบลง นางแบบหลายคนก็พักที่โรงแรมเดียวกันกับเขา แต่ชายหนุ่มไม่ได้ใส่ใจนัก กระทั่งตอนที่ริกะเข้ามาทักเมื่อวันก่อน ทุกอย่างสำหรับเขาเมื่อจบลงไปแล้วก็คือจบ ริกะเลือกที่จะไขว่คว้าความฝันของตัวเอง มุ่งมั่นเป็นหนึ่งในผู้ออกแบบระดับมืออาชีพ อยู่ในสังคมหรูหราที่มีผู้คนนับหน้าถือตาและต้องการตัว จนถอยออกไปจากชีวิตของเขาเอง เขาจึงไม่คิดยึดเธอไว้ รู้อยู่เต็มอกตลอดช่วงเวลาที่ตัดสินใจคบหากันฉันคู่รักว่าไม่มีทางเดินไปในเส้นทางเดียวกันได้ แต่ที่ยังยอมพบเจอกับหญิงสาวในเวลาที่เธอต้องการบ้าง ก็ด้วยคำสัญญาที่ว่า หากยังไม่มีใครที่คิดจริงจัง เขาก็จะเปิดโอกาสให้เสมอตามที่หญิงสาวได้ขอร้องเอาไว้ ริกะบอกว่าเธอรักและผูกพันกับเขามาก ซึ่งเขามั่นใจว่าเธอไม่โกหก อาชีพและสัญชาตญาณส่วนตัวทำให้เขาดูออกและจับโกหกคนค่อนข้างแม่นยำ ยิ่งผูกพันกันมากเป็นพิเศษอย่างนี้ยิ่งไม่มีทางมองผิด ทว่าเขายิ่งกว่ามั่นใจว่า ริกะไม่ได้รักเขามากกว่าตัวเองและความฝันของเธอ

หลังจากตกลงจบความเป็นคู่รักตลอดห้าปีหลังมานี้ ชายหนุ่มยังไม่มองใครเป็นพิเศษ ทำให้ริกะยังขอเวลาส่วนตัวกับเขาได้เสมอเมื่อเธอต้องการ และเขาเองก็ยอมรับว่า ริกะรู้ใจเขา ทำให้เขาพอใจมากกว่าสาวคนไหน เขาเป็นผู้ชาย ฉะนั้นแน่นอนว่าไม่จำศีลหลังเลิกราเป็นแน่ ทว่าไม่ว่าใครๆ ก็ไม่สามารถดึงดูดหัวใจกับความรู้สึกต้องการจากร่างกายส่วนลึกของเขาได้อย่างจริงจังสักคน เขารู้ว่าเธอเองก็มีคนที่ควงอยู่บ้าง ไม่ถึงกับเหงาหรือเหี่ยวเฉา เพราะคนรักเก่าของเขาเป็นสาวญี่ปุ่นที่ร้อนแรง ตัวเล็ก ผิวขาว อวบอิ่ม มีสัดส่วนล้นเกินตัว ในแบบที่เห็นได้ในหนังที่ขายดีจากบ้านเกิดของเธอ จึงไม่แปลกที่ผู้ชายทั่วทุกที่ที่เธอเดินผ่านจะหันมองตามด้วยแววตาปรารถนา ริกะรู้ว่าตนเองมีอะไรดีหากก็จะใช้มันเฉพาะกับคนที่เธอสนใจจริงๆ ทำให้ผู้ชายที่เธอคบหาไม่ได้มีมากนัก เวลาใดที่ต้องการเขา นั่นหมายความว่าเธอกำลังไม่สบายใจหรือเครียดมาก

“แทน...เริ่มคบใครจริงจังแล้วเหรอ”

ใบหน้าหล่อคมสะดุดกับคำถามทำให้คิ้วขมวดเข้าหากัน แต่ไม่ได้มีท่าทีตกใจหรือรีบปฏิเสธพัลวัน แค่แปลกใจที่อยู่ๆ ริกะก็ถามแบบนี้ขึ้นมา

“ทำไมเหรอ”

“ก็...ในห้องน้ำ มี...เส้นผมยาวของผู้หญิง”

แม้จะมีเพียงสองเส้น ไม่มากเป็นกระจุก แต่มันก็ชัดเจนสำหรับผู้หญิงด้วยกันจะสังเกตได้

ฝ่ายธิติยังนิ่งเงียบอยู่ เหมือนรอฟังว่าหญิงสาวจะพูดอะไรต่อหรือไม่ และก็ได้ยินเสียงหวานเล็กดังตามมา

“แล้วก็...มีต่างหูวางอยู่ตรงอ่างล้างหน้า”

“คุณคงไม่คิดว่าผมจะไม่มีใครเลย”

เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ราวไม่ใส่ใจ แม้จะนึกค่อนคนที่ลืมของไว้ในห้องเขา แต่ถือว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อีกอย่างเขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร ในเมื่อเขามีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนก็ได้

“ก็เปล่า แต่...”

ใบหน้าเล็กเงยขึ้นมามองสบตาเขา และธิติเห็นความวิตกในดวงตากลมโต ซึ่งทำให้เขาแปลกใจไม่น้อย

“ไม่รู้สิ ริกะก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ปกติไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ในห้องคุณ แถมเมื่อคืนแทนก็บอกว่ามีธุระด่วน ถ้าเพราะผู้หญิงคนนั้นทำให้แทนต้องเลื่อนนัดริกะ เธอก็คงสำคัญกับแทนมาก...”

น้ำเสียงหญิงสาวเริ่มสั่น นัยน์ตามีแววของความเศร้าฉายออกมา

“พอคิดแบบนี้ แล้วก็ได้เป็นของกันและกันแบบนี้ ริกะก็กลับมาหวงแทนอย่างบอกไม่ถูก ก็เลยเผลอพูดความรู้สึกในใจออกมา ริกะอยากให้คุณเป็นของริกะคนเดียว ไม่อยากให้ใครมานอนข้างคุณแทนที่ตัวเองเลย แต่ว่า...ริกะก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวนะ”

หญิงสาวบอกแล้วกอดเขาแน่นขึ้น ใบหน้าน่ารักแนบลงกับอกแกร่ง ในขณะที่ธิติไม่ได้พูดอะไรนอกจากลูบไหล่เล็กด้วยมือข้างหนึ่งเบาๆ เป็นการปลอบกลายๆ ไม่คิดแก้ต่างความเข้าใจผิดของเธอ ด้วยเขาเห็นว่าไม่จำเป็น บางทีการที่ริกะคิดว่าเขากำลังจะจริงจังกับใครสักคน อาจเป็นจุดที่ทำให้ทั้งคู่สามารถยุติความสัมพันธ์อีหลักอีเหลื่อที่เขาเองก็ไม่ต้องการนี้ได้

“ยังไงก็ตาม ริกะขอเวลาอีกสักพักนะ แทนอย่าเพิ่งปล่อยมือจากริกะไปเร็วๆ นี้ได้ไหม ให้เวลาริกะปรับตัวแล้วก็ทำใจก่อน เพราะสำหรับริกะแล้ว ไม่มีคืนไหนที่นอนหนาวแล้วไม่คิดถึงคุณ ไม่เคยมีใครมาแทนที่คุณได้จริงๆ เลยสักคน ริกะยังต้องการคุณเสมอ แต่ถ้าเป็นไปได้ริกะอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม”

เธอออดอ้อนด้วยเสียงน่าสงสาร ทั้งยังจูบย้ำกับอกกว้างหนาแน่น ก่อนจะค่อยๆ ขยับลามระเรื่อยลงต่ำปลุกเร้าร่างกายกำยำสมบูรณ์ให้ก้าวไปสู่บทบรรเลงอารมณ์บทใหม่ โดยไม่รอฟังคำตอบรับหรือปฏิเสธจากชายหนุ่ม เพราะเธอคิดว่าไม่จำเป็น ในเมื่อริกะตั้งใจเอาไว้แล้วว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็จะไม่ยอมให้ธิติหลุดไปอยู่ในกรงรักของใครคนอื่นเด็ดขาด เธอดึงเขาเอาไว้ได้มานานหลายปี แล้วมันก็ต้องเป็นอย่างนี้ต่อไป ภาพที่แวบเข้ามายิ่งกระตุ้นให้ความเห็นแก่ตัวของหญิงสาวเพิ่มมากขึ้น

เธอมั่นใจว่าเคยเห็นต่างหูคู่นั้นมาก่อน เครื่องประดับระดับลิมิเต็ดไม่ใช่ว่าใครจะได้เป็นเจ้าของง่ายๆ ซ้ำคนคนนั้นก็น่าจะเป็นคนที่เธอรู้จักดี ไม่อย่างนั้นคงจำไม่ได้ในทันทีที่มองผ่านเพียงแวบเดียว ริกะย้ำกับตัวเองก่อนกระแสพิศวาสจะครอบงำจิตใจกับร่างกายอีกครั้ง

=====