ตอนที่ 25 คริสตี้ เลอนาร์ด & เอริค ซาวันเดอร์

“คริสตี้ อีกไม่นาน พ่อสัญญาว่าทุกอย่างจะจบแน่นอน พรุ่งนี้กลับไปทำงานที่นั้นนะ” คำสั่งแกมขอร้องของดีนทำให้คริสตี้ต้องกลับมาทำงานในตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดในอาคารซาวันเดอร์กรุ๊ป แต่ทุกอย่างก็ไม่เหมือนในทุกๆครั้งที่เธอทำมาตลอดในช่วงสัปดาห์แรกของการทำงานที่นั้น แต่ดูแล้วก็เหมือนจะเป็นปกติ เพราะทุกคนจะถูกสับเปลี่ยนสถานที่ในการทำความสะอาดเป็นปกติ รวมถึงเธอด้วย

            “คริสตี้ เธอเดินทางไปตามที่อยู่นี้” ผู้จัดการส่งที่อยู่ให้เธอเหมือนกับคนอื่นๆที่ต้องเดินทางไปทำความสะอาดสถานที่อื่นของเครือซาวันเดอร์ คริสตี้ลงจากรถรางเมื่อถึงจุดหมายที่สามารถเดินทางด้วยรถราง เธอต้องเดินต่อด้วยเท้าไม่ก็โดยรถแท็กซี่ แต่จากแผนที่ระยะทางห้าร้อยเมตร เธอเลือกที่จะเดิน เพราะเธอไม่แน่ใจเรื่องค่าใช้จ่ายในการเดินทางว่าเธอจะสามารถเบิกกับหน่วยงานได้เต็มจำนวนมั้ย

            คริสตี้สลับก้มมองบ้านเลขที่ในแผนที่กับที่หน้าประตูรั้วขนาดใหญ่ มันตรงกัน คริสตี้กดปุ่มที่แสดงให้คนภายในขอบรั้วนั้นรู้ว่ามีคนมาเยือนคฤหาสน์หลังนี้ เพราะเธอไม่อาจเห็นสิ่งปลูกสร้างด้านในได้ เพราะแค่รั้วและประตูก็น่าจะสูงถึงสองเมตรและวัสดุที่นำมาทำนั้นดูแข็งแรงมิดชิดมาก มากจนน่ากลัวว่าคนที่หลุดเข้าไปในนั้นแล้วจะออกมาได้มั้ย

            “มาพบใคร?” เสียงดังมาตามลำโพงเล็กๆ หน้าประตูตอบกลับมาเพียงเวลาอันสั้นของหญิงที่มีอายุแล้ว

            “สวัสดีค่ะ เอ่อ! ฉันถูกส่งมาจากซาวันเดอร์กรุ๊ป”

            “เข้ามาเลย” เสียงประตูบานเล็กเด้งเปิดเล็กน้อย เมื่อสิ้นเสียงอนุญาตนั้น คริสตี้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอยอมรับอย่างไม่ปิดบังเลยว่าเธอกลัว ที่นี่ดูลึกลับ มิดชิด มากเหลือเกิน คริสตี้ก้าวเข้ามาในเขตหลังประตูเล็กนั้น ประตูปิดลงอัตโนมัติทันทีเมื่อเธอพ้นระยะประตู ทางเดินกว้างที่ทอดยาวน่าจะสักเจ็ดสิบเมตรได้ ตรงหน้าเธอคือบ้านสองชั้นหลังใหญ่ตั้งตระหง่านเพียงหนึ่งหลัง รอบข้างนอกจากทางเดินที่เธอกำลังเดินนั้นก็เป็นสนามหญ้าต้นไม้และสวนที่ถูกจัดและดูแลอย่างดีเต็มพื้นที่ที่เธอมองเห็นและเดินผ่านไปเรื่อยๆ สวย

            คริสตี้เดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าบ้าน เธอเห็นหญิงมีอายุร่างท้วมยืนอยู่ น่าจะเป็นคนเดียวกันกับที่ซักถามเธอก่อนหน้านี้

            “มาใหม่เหรอ? ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน”

            “เอ่อ!ค่ะ” คริสตี้ตอบสั้นๆ เพราะเธอคงไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไร เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นคงเป็นประเพณีปฎิบัติกันอยู่แล้ว รูปการณ์ให้เธอเข้าใจแบบนั้น

            “คนใหม่...ไม่เป็นไร ทั้งๆที่ฉันเบื่อที่จะต้องบอกว่าอะไรอยู่ไหน”  เฮเลนที่ต้องเล่นไปตามบทที่เอริคขอร้องไว้ เฮเลนพยายามที่จะเก็บอาการที่เธอเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้าดูตื่นๆและกลัวๆอย่างเห็นได้ชัด ถ้าเธอคนนี้เป็นนางนกต่ออย่างที่เอริคว่าจริง เธอก็แสดงออกมาได้อย่างดีเยี่ยม

            คริสตี้เดินตามเฮเลนตามคำบอก ที่ให้เธอเดินเข้ามาในบ้านและเดินออกไปยังปีกขวาของบ้าน

            “เริ่มจากการทำความสะอาดบริเวณสระว่ายน้ำก่อนแล้วกัน เธอเริ่มงานได้ทันทีใช่มั้ย...ฉันหมายถึงว่าเธอพึ่งเดินทางมาถึงอยากพักสักหน่อยก่อนมั้ย” เฮเลนขยายต่อเมื่อคริสตี้แสดงสีหน้าไม่เข้าใจในตอนแรก

            “ไม่เป็นไรค่ะ หนู...เอ่อ...ดิฉันเริ่มงานได้ทันทีค่ะ” เฮเลนพยักหน้าชี้ไปที่เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น ปล่อยให้   คริสตี้อยู่ตามลำพัง โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเธอถูกจับตามองจากเอริคที่อยู่ในห้องออกกำลังกายมาโดยตลอด เพราะห้องนี้ผนังสองด้านทำด้วยกระจกที่มองเห็นเพียงด้านเดียวจากด้านใน

            “คุณเอริค ต้องการอะไรเพิ่มมั้ยคะ?” เสียงของเฮเลนดังมาจากข้างหลัง เมื่อเธอเดินกลับเข้ามาด้านใน

            “ไม่แล้วล่ะ...ขอบคุณเฮเลนมากนะครับ ที่เหลือผมจัดการต่อเองครับ” เอริคหัันกลับมาพูดกับเฮเลน แน่นอนเอริคเคารพเฮเลน แม่บ้านคนสำคัญของที่นี่ เฮเลนอายุมากแล้วแต่เธอยังแข็งแรง นอกจากงานเล็กๆน้อยๆเบาๆแล้ว เอริคก็ไม่ได้ให้เฮเลนทำอะไรมากนัก เขาจึงให้มีการส่งคนมาทำความสะอาดที่นี่เป็นประจำ แน่นอนว่าบ้านหลังนี้ไม่มีลูกจ้างเพิ่มมากกว่าที่มีอยู่เพียงสองสามคน ที่อยู่มานานแล้วและต่างก็มีอายุ เอริคจึงให้คนงานของซาวันเดอร์กรุ๊ปมาทำหน้าที่พวกนี้ในพื้นที่ส่วนใหญ่ของบ้าน แต่ห้องสำคัญของบ้านอย่างห้องนอน และห้องสมุดที่เป็นห้องทำงานด้วย ยังคงเป็นหน้าที่ของคนเก่าแก่เช่นเดิม

            เวลาผ่านไปสองชั่วโมง คริสตี้ก็ทำทุกอย่างในส่วนสระน้ำเรียบร้อย ที่นี่ไม่ได้สกปรกอะไรเลย แต่ด้วยพื้นที่ที่กว้างและเธอมาทำความสะอาดถึงแม้มันจะไม่สกปรกเธอก็ต้องปัดกวาดเช็ดถูให้มันสะอาดมากขึ้น คริสตี้เก็บอุปกรณ์เข้าที่เรียบร้อย และนี้ก็เลยเที่ยงมาเป็นชั่วโมง คริสตี้หยิบกล่องอาหารที่ได้รับมาจากฝ่ายงานที่เกี่ยวข้องก่อนออกเดินทาง เธอเปิดกล่องและจัดการมื้อเที่ยงของตัวเอง คริสตี้เดินเข้าห้องน้ำที่เธอเห็นว่าอยู่ไม่ไกลนักจากห้องเก็บอุปกรณ์ เธอหยิบถุงที่บรรจุแปรงสีฟันและยาสีฟันออกมา เธอใช้เวลาจัดการตัวเองไม่นาน เธอก็ออกมาพร้อมที่จะทำงานชิ้นต่อไป เธอยังต้องอยู่ที่นี่อีกเกือบสามชั่วโมง เพราะกว่าเธอจะได้เลิกงานก็สี่โมงเย็นตามเวลาท้องถิ่น แต่เธอรู้สึกสบายใจมากขึ้นเมื่อไม่มีอะไรที่เธอเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าเธอกลัวอะไร ตลอดเวลาที่เธอทำงานวุ่นวายอยู่ที่สระว่ายน้ำเธอปฎิเสธไม่ได้เลยว่ารู้สึกเหมือนถูกจับตามองตลอดเวลา