ตอนที่ 32 ไอเดน ซาวันเดอร์ & เชือกฟาง ธรรมบุตร

“อุ้ย!” คริสตี้ร้องออกมา เมื่อเธอพยายามจะปิดประตูแต่ฝ่ามือของเอริคก็ดันมันไว้อย่างรวดเร็ว และแน่นอนเธอต้านแรงของเขาไม่ได้ “คุณมาที่นี่ทำไม...” คริสตี้เอ่ยถามด้วยเสียงที่เธอคิดว่าดังมากแล้ว

“เป็นอะไรเหรอเปล่า?” เอริคกลับตอบคำถามของเธอด้วยการตั้งคำถามกลับ เพราะคริสตี้ดูซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด

            “ออกไปนะ!” คริสตี้ไม่สนใจฟังและไม่สนใจใบหน้าที่ดูเป็นกังวลอย่างชัดเจนถ้าเธอจะสังเกตุ และมองใบหน้าของคนตรงหน้าตรงๆ

            “กินอะไรเหรอยัง?” เอริคหลี่ตามองและตั้งคำถามอีกครั้ง ไม่สนใจคำไล่ของเธอ

            “ออกไปนะ!...” คริสตี้อ่อนแรง อ่อนเพลีย เธอเหมือนจะเป็นลม และเธอก็เจ็บปวดเมื่อยตามร่างกาย เธอคงกำลังจะไม่สบาย “อ๊ะ!” เอริคขยับรับร่างที่กำลังจะล้มหมดสติได้ทัน

            “ป่วยจริงๆด้วย...เธอนี่ใจเสาะชะมัด” เอริคพูดยิ้มๆและมองดวงตาของคริสตี้ที่ค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ

ไอเดน ซาวันเดอร์ & เชือกฟาง ธรรมบุตร

            กลับมาทางฝั่งประเทศไทย ณ สถาบันการศึกษานานาชาติ ประจำจังหวัดภูเก็ต ที่นักเรียนทุกคนอยู่ในห้องสอบกำลังเร่งมือและใช้กำลังสมองทั้งหมดที่มีในการทำข้อสอบ ไอเดน กับ เชือกฟาง ก็เช่นกัน เมื่ออาจารย์คุมสอบบอกเวลาที่เหลืออีกสิบห้านาทีสุดท้าย ไอเดนลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาทำเสร็จแล้วสำหรับข้อสอบวิชานี้ และเขาจะว่างตลอดช่วงบ่าย แต่ไอเดนยังไม่กลับบ้านเขาต้องรอเชือกฟางที่จะมีสอบอีกหนึ่งวิชาช่วงบ่าย แต่สิ่งหนึ่งที่เขาตั้งใจคือ เขาต้องรู้ให้ได้ว่าใครที่แกล้งเชือกฟาง และด้วยสาเหตุใด ทั้งๆที่เขาประกาศออกไปแล้ว

            “…ยายเด็กผู้หญิงคนนี้คือคนใช้ประจำตัวของฉัน...ใครหน้าไหน ทั้งหญิงและชายกล้ารังแกเธอ...ฉันไอเดน ซาวันเดอร์คนนี้...พร้อมมีเรื่องกับทุกคน...”

            ไอเดนเดินลงจากอาคารเรียนของตน จุดหมายปลายทางคืออาคารเรียนของเชือกฟาง เชือกฟางเป็นรุ่นน้องเขาหนึ่งปี ตอนนี้เขาอยู่เกรดสิบ(มัธยมศึกษาปีที่สี่) เชือกฟางอยู่เกรดเก้า(มัธยมศึกษาปี่ที่สาม) เนื่องจากเป็นช่วงเวลาสอบอยู่ จึงทำให้ตามเส้นทางไม่ค่อยมีนักเรียนมากนัก ไอเดนเดินขึ้นมาถึงชั้นห้องเรียนของเชือกฟาง เขาซ่อนตัวอยู่ห่างๆ รอเวลา เพราะอีกไม่กี่นาทีเด็กนักเรียนชั้นปีนี้ก็ต้องออกมาจากห้องสอบ เพื่อไปกินมื้อเที่ยง

            ควับ!!! ไอเดนหลบให้เสาขนาดใหญ่ปิดบังตัวเองไว้ เมื่อเริ่มมีนักเรียนทยอยเดินออกมาจากห้องเรียน

            ไอเดนเห็นเชือกฟางแล้ว เธอเดินตามหลังเหล่านักเรียนในห้องออกมา เชือกฟางเลี้ยวไปทางตรงข้ามที่ไอเดนซ่อนตัวอยู่ และเธอก็เลี้ยวขวาที่มีป้ายข้างบนแจ้งว่าห้องน้ำ ไอเดนยังยืนที่เดิมแต่เขาก้มมองนาฬิกา เพื่อจับเวลา

            “เชอร์รี่ เธอขอโทษเชือกฟางเหรอยัง? เรื่องเมื่อวานนี้” หญิงสาวหนึ่งในสี่คนที่เดินไปยังทิศทางเดียวกับที่ไอเดนซ่อนตัวอยู่ พวกเธอน่าจะกำลังจะไปโรงอาหาร

            “ไม่!…ก็ฉันบอกเธอแล้วไงว่า ไม่! ยายนั้นขัดขวางฉันกับไอเดน”

            “ขัดขวาง?...เชอร์รี่ เธอจะบ้าเหรอ เท่าที่ฉันฟังเชือกฟางเขาบอกให้เธอไปบอกไอเดนเองต่างหาก”

            “ยายส้ม ตกลงเธอจะเป็นเพื่อนฉันหรือเพื่อนยายนั้น”

            “เชอร์รี่แต่ถ้าเรื่องนี้เชือกฟางเขาฟ้องอาจารย์ พวกเราลำบากนะ”

            “ลำบาก!...แล้วตอนนี้เธอกับฉันดูลำบากมากเลยเหรอ”

            “เพราะอย่างนี้ไงเล่า!...ฉันถึงบอกให้เธอไปขอโทษเชือกฟางเสียดีกว่า...อ๊ะ!” ส้มกับเชอร์รี่ ผงะทันที เมื่อจู่ๆมีร่างของใครคนหนึ่งเดินนำหน้าพวกเธอมาและเข้ามาขวางข้างหน้า

            “พวกเธอนี้เองที่แกล้งและทำร้ายเชือกฟาง” ไอเดนกอดอกพูดออกมาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรให้กับผู้ต้องสงสัยทั้งสองคน

            “ปะ...เปล่านะ...ยายนั้นโกหกเธอ พวกฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”  เชอร์รี่ร้อนตัวรีบปฎิเสธออกไปทันที เธอตกใจไม่คิดว่าจะได้เจอไอเดนใกล้ๆ แบบนี้ ‘น่ารักที่สุด’ เชอร์รี่รู้สึกต่อสิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้ ไอเดนใกล้ๆ ดูดีมาก

            เขาสูงกว่าเธอมาก ผิวเขาขาวน้ำผึ้ง คิ้วหนาดกดำ ดวงตาสีเทาอ่อน จมูกโด่งเป็นสัน ปากได้รูปอิ่มแดงอย่างคนสุขภาพดี บ่งบอกถึงการเลี้ยงดูที่ดี นิ้วมือเรียว เล็บเป็นสีชมพู ไอเดนมีรูปร่างสมตามวัย และเขายังมีสมองเป็นเลิศ เพราะเขาเป็นอันดับหนึ่งของชั้นเรียนด้วย

            “ถ้างั้นพวกเธอเล่าความจริงให้ฉันฟังหน่อยสิ...” ไอเดนพูดออกมาอย่างสบายใจเป็นภาษาไทย เพราะเขาจะใช้ภาษาไทยกับเพื่อนสถาบันที่เป็นคนไทย ซึ่งสองคนนี้ก็ใช่ แต่ก็ยังไม่อนุญาตให้เชอร์รี่กับส้มเดินหนีไปจากตรงนั้น ในขณะที่เพื่อนอีกสองคนเดินแยกไปแล้ว

            “เอ่อ!…” สองคนอึดอัดมาทันที เพราะทั้งสองรู้กิตติศักดิ์ของไอเดนเป็นอย่างดี ส้มสะกิดให้เชอร์รี่เป็นคนพูดออกไป ในเมื่อเธอเป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด