LOGIN“แต่ไม่รู้ทำไมเห็นคุณเป็นแบบนี้แล้วฉันรู้สึกสนุกจัง”หญิงสาวกวนกลับด้วยความหมั่นไส้ ว่ากันตามจริงแล้วควรเป็นเธอด้วยซ้ำที่ต้องโกรธ เพราะเขาใจร้ายกับเธอมากกว่าที่เธอทำกับเขาเสียอีก“นี่คุณตั้งใจยั่วโมโห หรือคิดจะทำให้ผมตบะแตกกันแน่”“คิดว่าไงล่ะคะ”“จะอะไรก็ช่าง ไม่สำเร็จหรอก”หน้าคมเข้มเต็มไปด้วยความเย็นชา ตาคู่คมมีแววแข็งกระด้างไม่วอกแวก แต่เพราะมั่นใจว่าจะอย่างไรชายหนุ่มก็ไม่ทำร้ายเธอให้เจ็บตัวอย่างแน่นอน นาเดียจึงแกล้งอีกฝ่ายต่อช่วยไม่ได้ เมื่อวานเขาเล่นงานเธอจนสภาพปวกเปียกไม่เป็นท่า ยังไงก็ขอเอาคืนสักหน่อย ไม่งั้นไม่หายกัน“จริงอ่ะ”สาวร่างเล็กก้าวไปหาร่างสูงใหญ่ใกล้ขึ้นอีกนิด ตอนนี้แค่เธอหายใจแรงสักหน่อย หน้าอกหน้าใจก็คงเสียดสีแผงอกแกร่ง ทว่านาเดียพยายามระวังตัวอยู่เหมือนกัน และก็สังเกตเห็นว่าชายหนุ่มถึงกับกลั้นหายใจเลยทีเดียว“ถ้าคุณไม่หยุด ผมจะไม่ทำอะไรให้คุณกิน”นาเดียหลุดหัวเราะพรืดออกมา ก่อนจะปล่อยเสียงขำหนักยิ่งกว่าเดิม ไม่คิดว่าเขาจะใช้เรื่องนี้มาขู่เธอ มือบางอดที่จะตีอกหนาของอีกฝ่ายเบาๆ ไม่ได้“คิดได้ยังไงเนี่ยคุณ”หญิงสาวหัวเราะจนตัวงอ สีหน้าคลินตันเห็นชัดว่าหงุดหงิด สัน
เป็นหนึ่งวันที่คนสองคนอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน ทว่ากลับไม่เจอหน้ากัน นาเดียลงมากินข้าวในมื้อเช้าและกลางวันโดยมีเพียงแค่อาหารของเธอวางอยู่บนโต๊ะ สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้หญิงสาวหงุดหงิดไม่น้อย อยากรู้นักว่าคลินตันจะไม่พอใจเธอและหลบหน้าไปจนถึงเมื่อไร“เป็นผู้ชายแต่คิดเล็กคิดน้อยชะมัด”หญิงสาวบ่นอยู่คนเดียวขณะล้างจานของตนเองก่อนจะคิดบางอย่างขึ้นมาได้เขาไม่อยากเจอหน้าเธอแล้วไง ทำไมเธอต้องเกรงใจหรือหลบด้วยเมื่อคิดอย่างนั้นนาเดียก็นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกด้านล่างตลอดทั้งบ่ายสลับกับเปิดดูสิ่งต่างๆ ในโซเชียลรวมทั้งข่าวเกี่ยวกับวงของเธอและตัวเธอเอง แล้วก็ไล่อ่านแฮชแท็กจากแฟนคลับ และนั่นทำให้นาเดียยิ้มออกมาได้ กระทั่งเห็นข้อความของซูจินเด้งตอบกลับมา อีกฝ่ายน่าจะตื่นแล้ว‘ฉันว่าผู้ชายคนนั้นน่าจะช่วยเธอได้’‘ช่วยเหรอ?’นาเดียพิมพ์ตอบกลับไปทันที คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างสงสัย‘ใช่ เขาทำให้เธอรู้สึกดีนี่นา’‘ฉันเนี่ยนะรู้สึกดี’‘เธอบอกว่าเข้าใจความรู้สึกปรารถนาจากที่เขาทำนี่นา เธอไม่ได้โกรธเขาด้วยซ้ำ ใช่ไหมล่ะ’คนถูกถามเงียบไปไม่พิมพ์ตอบ เพราะกำลังคิดตามในสิ่งที่เพื่อนพูด‘ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบเขาเข้าให้
วันนี้นาเดียตื่นสาย เธอกลับไปฝันร้ายถึงเงาที่เคยตามครอบงำเมื่อก่อน ในวัยเด็กหลังจากถูกลวนลามจนเกือบจะล่วงละเมิดเธอก็แทบจะนอนหลับไม่สนิทอีกเลย คืนที่ผ่านมาเธอหลับไปเพียงนิดก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันเห็นเงาร่างสูงใหญ่กระโจนเข้าใส่ดวงหน้าใสแม้จะยังสวยใสเช่นเดิม ทว่าแววตาหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่อยากกลับไปตกอยู่ในห้วงแห่งเงาทะมึนนั้นเลย ไม่ต้องการให้มันตามมาหลอกหลอนเธอในทุกค่ำคืนได้อีกหลังจากอาบน้ำแต่งตัวแล้วหญิงสาวก็นั่งอ่านข้อความที่ส่งมาจากซูจิน เพราะเวลาที่เหลื่อมล้ำสองสาวจึงใช้วิธีส่งข้อความคุยกันแทน สิ่งที่ซูจินเขียนทำให้คิ้วบางขมวดเข้าหากัน‘มีรายการหนึ่งเสนอให้ฉันไปเป็นผู้ช่วยของครูสอนเต้นให้เด็กๆ ที่เข้าร่วมรายการ พวกเขาคงเห็นว่าวงเรากำลังมีกระแส ถึงจะเป็นเรื่องไม่ดีก็เถอะ แต่มันก็ทำให้คนที่ไม่ใช่แฟนคลับรู้จักและเห็นใจเราเหมือนกัน’ซูจินมีความสามารถโดนเด่นในด้านการเต้นและครีเอทท่าเต้นได้ ในเพลงของพวกเธอซูจินก็เป็นคนคุยกับครูสอนเต้นและมีส่วนในการช่วยออกแบบ ในเมื่อมีคนเสนองานเข้ามาในช่วงที่ไม่ได้ทำกิจกรรมวง นาเดียก็อดดีใจกับเพื่อนด้วยไม่ได้ แต่สิ่งที่อีกฝ่ายบอกต่อจากนั้นก็ทำให้ห
‘นาเดีย มานี่สิลูก มาหาพ่อ’หนูน้อยนาเดียในวัยสิบขวบถูกเรียกโดยผู้ชายร่างสูงใหญ่ให้เข้าไปหา เขาเป็นชาวอเมริกันท่าทางดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี ยืนอยู่เคียงข้างแม่ของเธอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอกัน ทว่าเธอก็ยังไม่ค่อยชินกับอีกฝ่ายนัก หากก็รู้ว่าเขาเป็นคนรักของแม่เพราะแม่พามาเจอกับเธอตั้งแต่เมื่อเดือนก่อน และตอนนี้พวกเขาก็แต่งงานกันแล้ว‘นาเดียจ๊ะ คุณพ่อเรียก มาสิลูก’แม่ของเธอเรียกซ้ำ นาเดียในชุดกระโปรงน่ารักสีขาวก้าวเข้าไปหาผู้ใหญ่ทั้งสองคนด้วยสีหน้าไร้เดียงสา เธอไม่ได้ยินดีกับการแต่งงานของแม่หรือการได้มีพ่อ แต่แม่บอกว่าเขาจะช่วยให้ชีวิตของเธอกับแม่ดีขึ้น นาเดียก็เข้าใจในสิ่งที่แม่ตัดสินใจ แล้วเธอกับแม่ก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเขา‘กินนี่สิลูกนาเดีย พ่อซื้อมาฝาก’ในทุกวันพ่อจะมีของอร่อยมาฝากหลังกลับจากทำงาน บางครั้งก็ใจดีไปรับเธอที่โรงเรียน แต่นาเดียก็ยังไม่ชินกับอีกฝ่าย เธอได้รับของขวัญและมีเค้กวันวันเกิดที่เธอไม่เคยได้ เริ่มมีอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยมีในตอนเด็ก จนหนึ่งปีผ่านไปเธอก็เริ่มสนิทสนมกับพ่อคนใหม่‘มานั่งนี่มา วันนี้พ่อมีของขวัญใหม่มาฝาก’เธอถูกเรียกไปนั่งใกล้ๆ ขณะนั่งทำการบ้านอยู่บนพื้นที
เสียงเล็กสั่นตะกุกตะกัก ตัวเธอเกร็งจนต้องหยุดหายใจไปด้วย สัมผัสจากปากกระด้างไม่เพียงนาบลงมา เข้ายังเม้มผิวเนื้ออ่อน ทั้งยังส่งลิ้นเย็นชื้นออกมาแตะสลับอีกด้วย รอยจูบปะพรมไปทั่วคอข้างหนึ่งของเธอ ทำเอานาเดียสะดุ้งน้อยๆ เป็นระยะ งอตัวหดคอหนีแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขายังสามารถเปลี่ยนมาซุกไซ้อีกด้านได้อีก นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวขนลุกไปทั้งท้ายทอย“หยะ...อย่า”เธอพยายามห้าม ทว่าก็ไม่เป็นผล แขนกำยำข้างหนึ่งโอบรอบเอวของเธอ ร่างหนาเบียดกดให้เธอชิดผนังยิ่งขึ้นจนแทบขยับไม่ได้ ริมฝีปากร้อนเล็มสลับไล้เลียแล้วไล่ระเรื่อยลงต่ำผ่านเสื้อยืด ฝังปากกับจมูกสูดดมซุกเบียดทรวงงาม มืออีกข้างวางเกาะหมับบนก้อนเนื้ออวบอิ่มเต็มกำมือ ก่อนจะเคล้นเบาๆ ทำเอาร่างเล็กถึงกับผวาขึ้น ทว่าก็ราวกับนำเสนอตัวเองให้ชายหนุ่มมากยิ่งขึ้นไปด้วยแม้มีเสื้อผ้าขวางกั้นแต่การแตะต้องของอีกฝ่ายก็ทำให้นาเดียร้อนไปทั้งตัว ขาอ่อนแรงอย่างไม่เคยเป็น ทว่าก่อนจะทรุดลงเข่าแข็งแกร่งก็แทรกเข้ามาระหว่างหน้าขาขวางไม่ให้ตัวเธอต่ำลง“อื้อ”หญิงสาวอดที่จะปล่อยเสียงสั่นแปลกๆ ออกมาได้ ความรู้สึกบางอย่างพลุ่งขึ้นจากสัมผัสแปลกใหม่กลางร่าง ทั้งยังรับรู้ได้ถึงมือ
คลินตันเงียบตั้งแต่มาขึ้นมอเตอร์ไซค์กระทั่งมาถึงเซฟเฮาส์ วันนี้ชายหนุ่มไม่ได้ให้คีย์การ์ดกับเธอ นาเดียจึงต้องยืนรออีกฝ่ายอยู่หน้าบ้าน เขากลับมาหลังจอดรถที่ส่วนจอดรถและเก็บหมวกเรียบร้อย บ้านหลังนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ทำให้เธอทึ่ง ที่จอดรถแยกเป็นสัดส่วน มีสระว่ายน้ำ ห้องออกกำลังกายมีเครื่องเล่นหลายชนิดติดกระจกอยู่ริมสระว่ายน้ำ ประตูก็สามารถใช้คีย์การ์ดหรือกดรหัสก็ได้ ทว่านาเดียไม่รู้รหัสจึงต้องรอชายหนุ่มเมื่อเปิดประตูบ้านแล้วนาเดียก็เข้ามาก่อน แม้ปกติคลินตันจะพูดน้อยอยู่แล้วทว่าตอนนี้เธอกลับรู้สึกถึงความอึมครึมกดดันแปลกๆ จึงคิดว่าเลี่ยงไปก่อนน่าจะดีกว่า ทว่าอยู่ๆ อีกฝ่ายก็พูดขึ้น“แปลกนะ ทั้งที่กลัวเวลาซ้อนมอเตอร์ไซค์ผม แต่คุณกลับอยากขึ้นรถแข่งซูเปอร์คาร์”หญิงสาวชะงักเท้า ก่อนจะหันกลับไปมองเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่ตามเธอเข้ามา ชายหนุ่มจ้องเธอด้วยแววตาเย็นชาทว่ากลับดูเชือดเฉือนผิดปกติ“ฉันก็แค่อยากลองดู”เธอไม่รู้จะพูดอะไร เพราะจะปฏิเสธว่าไม่อยากลองนั่งมันก็ขัดกับสิ่งที่ทำไปแล้ว“ทำไม เพราะซูเปอร์คาร์มันแพง แรงเร้าใจกว่าอย่างนั้นเหรอ”คิ้วเรียวสวยขมวดกับคำพูดกวนชวนหาเรื่องของชายหนุ่ม“ค







