Mag-log inShare
ภาคดำเนินเรื่อง 1 ยี่หวา
Huling Na-update:
2024-11-01 15:26:12ภาคดำเนินเรื่อง
1 ยี่หวา“เร่เข้ามา เร่เข้ามา ค่ำนี้แม่นางเพ่ยเพ่ยขึ้นเวที ร่ายรำ กระบี่ไร้ใจ”เสียงตะโกนเรียกลูกค้าของเด็กจากหอเยว่โหลว หอสูงราวห้าชั้นทำจากไม้เนื้อดี ตัวหอหันหน้าเข้าสู่คลองลำน้ำสายหลักใสสะอาด และเป็นทางสัญจรทางน้ำที่นิยมใช้กันในเมืองนี้ อีกด้านประตูหน้าติดถนนสายหลักสำคัญ ตลาดทางทิศใต้คึกคักยิ่งนัก
“หาวววววว....”
ยี่หวายกพัดแบบพับ พัดโบกใบหน้าที่แต่งแต้มสีขาวผ่องอมเหลือง ตรงกลางหน้าผากระบายฮวาเตี้ยนสีแดงลายดอกกุ้ยฮวา นั่งยกขาขึ้นพาดเก้าอี้มองลงยังเบื้องล่าง
“เจ้าไห่เทายังเรียกลูกค้าอยู่ได้ ดูสิไร้คนสนใจยังไม่ละความพยายาม”
“บ่นพึมพำอะไรผู้เดียวเจี่ยเจีย”
สาวร่างเล็กกว่ารูปร่างอรชรเอวคอดสวมชุดสีเขียวสด เสื้อคลุมเนื้อบางใสจนมองเห็นลาดไหล่ขาวราวหยกสีเดียวกับผ้าป่านปี้สีเขียวเข้ม ชะเง้อดวงหน้างดงามคิ้วโก่งดั่งปีกผีเสื้อ ริมฝีปากแดงชาด มองลอดขอบหน้าต่างไม้ฉลุลวดลายของระเบียงนั่งเล่นชั้นสาม อันเป็นห้องนอนของยี่หวา
“ฮึ จะอะไรเสียอีก นายแม่จางลี่ให้เจ้าไห่เทาออกไปเรียกแขกแต่หัววัน ตะวันยังไม่ทันเที่ยงตรง จะมีชายใดกันย่างเท้าเข้ามายังหอคณิกาแห่งนี้”
“นายแม่สั่งเช่นนี้ถูกต้องแล้วพี่ซูฮวา หอเรายามนี้ตกต่ำลงมาก ลูกค้าเหล่าท่านชายล้วนเปลี่ยนไป ชื่นชอบบุรุษเพศ ข้าได้ข่าวว่าที่ซีหยางโหลวล้วนคราคร่ำด้วยลูกค้าของเราทั้งสิ้น”
ป้าบ!! เสียงฟาดพัดลงฝ่ามือ
“นั่นปะไรที่ข้าจะสื่อเยี่ยนฟาง เจ้ามองดูไห่เทา ยืนร้องแหกปากส่งเสียงรบกวนผู้คนรวมถึงหูของข้า ทำสิ่งใดย่อมต้องสมเหตุสมผล แต่นี่...หอเราใกล้ล่มสะลายแล้ว ให้เจ้าไห่เทาไปหาหาบแร่ขายของยังจะมีประโยชน์เสียกว่า”
“เจี่ยเจีย!! ท่านพูดสิ่งใดระวังนายแม่จะได้ยิน”
“ได้ยินก็ช่างประไรเยี่ยนฟาง ข้าโดนทำโทษมามากต่อมากจนร่างกายข้ามันชินชาเสียแล้ว”
เยี่ยนฟางขยับร่างไปใกล้ก่อนกระซิบข้างหู
“ข้ามีความลับจะบอก”
“ความลับ…”
“อันที่จริง นายแม่ไม่ให้ข้าบอกพี่ซูฮวา กลัวว่าพี่จะทำเสียเรื่อง”
“ค่อยมีเรื่องให้ข้าตื่นเต้นหน่อย เรื่องอะไรเยี่ยนฟาง อ๋อ.. อีกอย่าง ข้าไม่ชอบชื่อซูฮวา บอกตั้งกี่ครั้งแล้วให้เรียกยี่หวา”
“ข้ารู้....แต่มันติดปาก”
“เอาล่ะ ๆ เรื่องชื่อช่างมัน เอาเรื่องความลับ ยังมีเรื่องอันใดในหอนี้ที่ข้าไม่รู้”
“ประมูลสาวงาม”
“ประมูลสาวงาม?”
“คิก คิก ข้าตื่นเต้นยิ่งนัก” ยกมือปิดปากเอียงหน้าแดงระเรื่อไปด้านซ้ายจนยี่หวาต้องก้มหน้าเอียงตามจดจ้องด้วยความอยากรู้
“เหตุใดต้องตื่นเต้นกัน ที่หอประมูลสาวงามอยู่เนือง ๆ มิใช่หรือ”
ยี่หวายืดกายเอนร่างพิงราวกันตกไม้ฉลุลายงดงาม เอี้ยวหน้ามองเยี่ยนฟาง เพื่อนเพียงคนเดียวในหอคณิกาแห่งนี้ นับจากวันที่ได้มาเกิดใหม่ ถ้านับว่าการตายอันน่าเอน็จอนาถจากอาชีพสแตนอินมาสู่ร่างของหญิงงามคณิกาในยุคถังเสวียนจงเรียกว่าการเกิดใหม่ บัดนี้ยี่หวาเริ่มเคยชินเสียแล้ว ร่างใหม่ของนางงดงามยิ่ง หลอกลวงบุรุษได้เงินเข้ากระเป๋าอักโขจนนางโดนทำโทษจากนายแม่บ่อยครั้ง
“การประมูลคราวนี้ มิใช่การประมูลปกติธรรมดาอาเจี่ย นายแม่บอกว่าหญิงสาวที่ถูกประมูลจะถูกคัดเลือกให้เป็นเครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพหลี่เหว่ย”
“เครื่องบรรณาการ? แล้วท่านแม่ทัพหลี่เหว่ยนี่คือใครกัน” ยี่หวาหยุดพัดใบหน้า ก้มหยิบบ๋วยเค็มจากจานบนพื้นขึ้นมาดูดก่อนจิบด้วยสุรารสเลิศ
“เจี่ยเจีย สมองท่านคงกลวงหรือหลงลืมไปหมดแล้วจริง ๆ แม่ทัพหลี่เหว่ยคือแม่ทัพผู้เกรียงไกรยิ่ง รบชนะทั้งสิบทิศ กองทัพเสือดำ”
ยี่หวาแหงนหน้าตั้งบ่าเมื่อจู่ ๆ เยี่ยนฟางกระโดดลุกยืนทำท่าทางน่าขันคล้ายเต้นรำคนเดียวจนนางต้องคลี่ยิ้ม
“แล้วเจ้าเคยเห็นหน้าแม่ทัพแล้วหรือเยี่ยนฟาง”
เยี่ยนฟางโน้มร่างอรชรลงคว้าขวดสุราเล็กแย่งมาจากมือพี่สาวร่วมหอ ยกขึ้นสูงเทกรอกลงคอด้วยท่วงท่างดงามสมเป็นหญิงคณิกาอันดับหนึ่ง
“อืม...ข้ามิเคยเห็น ที่เมืองนี้ไม่เคยมีใครเห็นหน้า”
“ฮ่า ฮ่า แล้วถ้าเกิดท่านแม่ทัพของเจ้า หน้าตาคล้ายยักษ์ มือใหญ่เท่าจาน หรือปากเหม็น เจ้าจะทำเช่นไร”
กึก...
เยี่ยนฟางชะงักทันที ก้มหน้าลงมองสีหน้าบึ้งตึง ส่งสายตาเขียวดุดันที่ยี่หวาบังอาจมาทำให้ภาพฝันของเธอต้องสลายลง
“พี่ยี่หวา! พี่ไม่ใช่คนอ่อนไหวต่อความรักบ้างเลย”
“ความรัก? คนอย่างเราจะมีความรักได้เยี่ยงไรเยี่ยนฟาง”
Pinakabagong kabanata
นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ 30 บทส่งท้าย จบบริบูรณ์
30 บทส่งท้ายใบกระจับล้อคลื่นในบัวลู่ลมเรือน้อยชมจงกลกลางนทีพบชายนางก้มยิ้มกลั้นวจีนารีทำปิ่นหยกตกลงน้ำ[1]หลี่เหว่ยยกมือป้องแดดยามบ่ายคล้อยกลางฤดูร้อนที่ยังแผดเผา อีกมือค้ำถ่อเรือลำน้อยลอยละล่องเหนือบึงบัวดอกหลากสี คลี่ยิ้มยามเห็นฮูหยิน ภรรยายอดดวงใจเอนกายพิงกาบเรือแกว่งมือกวักน้ำ บ้างแตะหยอกดอกบัวเอียงดวงหน้างดงามส่งรอยยิ้มอ่อนหวาน“เจ้าร้อนหรือไม่”ยี่หวาส่ายหน้าแทนคำตอบ แล้วค่อยคลานเข่าไปยังแม่ทัพใหญ่หยิบเซาปิ่งแบ่งชิ้นส่งเข้าปากหนาก่อนปัดเศษขนมปังข้างแก้มให้“ปีนี้ร้อนยิ่ง ทว่าข้ามาบึงบัวแห่งนี้คราไร กลับรู้สึกเย็น”ยี่หวาขยับร่างกลับไปที่เดิม ลูบปอยผมออกจากดวงหน้ายามลมโชยพัดจนปลิวไสว เท้าข้อศอกบนกาบเรือเกยคางบนหลังมือ“ข้ามีเรื่องยังไม่ได้บอกเจ้ายี่หวา”น้ำเสียงจริงจังทั้งหลบสายตาทำให้ยี่หวาคิ้วขมวดนิ่ง“อีกไม่กี่วันข้าอาจต้องไปลั่วหยาง”ร่างอ้อนแอ้นที่เอนกายอยู่พลันเหยียดตึงนั่ง
นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ 29 NC
29 NC “ทะ ท่าแม่ทัพ นั่น อะ อะไรน่ะ”ยี่หวากอบผ้าขึ้นปิดทรวงอกกระเถิบถอยหนีเมื่อเห็นท่านแม่ทัพใหญ่จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นจากเตียงขณะโรมรันกอดรัดฟัดเหวี่ยงกำลังได้ที่ใกล้สอดใส่ เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมผ้าสีแดงเส้นเล็กพันมือทั้งสองข้างแล้วกระตุกขึงจนตึงมือพรึบ ๆ ..“เชือกผ้าไหม”“ทะ ท่านเอาสิ่งนี้มาทำอะไร” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเหลือบมองเชือกแล้วตวัดสายตาขึ้นมองสีหน้าท่านแม่ทัพดูคล้ายพึงพอใจสุดขีดด้วยรอยยิ้มมารร้าย“ตำราปกขาวเขียนไว้ว่า หากต้องการมัดใจภรรยาให้อยู่หมัด ไม่ให้ปั่นใจหนีหายไปที่อื่น จงมัด...” พึมพำในลำคอไม่เต็มเสียง กลัวภรรยารักถอยหนี แต่ยี่หวายังได้ยินอยู่ดี“มัด!!!”ตึก ... คุกเข่าลงเตียง“ตามตำราบอกว่าสตรีทุกนางล้วนชื่นชอบยิ่งนัก ซ้ำร้องครางลั่นราวขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า”“...”ยี่หวาอ้าปากเหวอ ‘ตำรา’ นี่ท่านแม่ทัพของนางถึงขั้นอ่านตำรากามสูตรเพื่อมาทำสิ่งนี้กับนาง“ข้า ข้า ไร้ซึ่งคำพูด ท่านแม่ทัพ”“เจ้าไม่ต้อง
นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ 28 ดื่มเหล้ามงคล
28 ดื่มเหล้ามงคล“เจ้าคิดสิ่งใดยี่หวา ต้องไม่ใช่เรื่องดี” หลี่เหว่ยใช้นิ้วดีดเบากลางหน้าผากเอ่ยเสียงนุ่มอ่อนโยนก่อนนั่งลงบนเตียงด้านหลัง ชะโงกหน้าผ่านซอกไหล่ก้มมองบุตรชายนอนนิ่งไม่ส่งเสียงร้องดั่งเด็กทั่วไป“ท่านขยับออกห่างหน่อยไม่ได้หรือไร ข้าร้อน แล้วไยไม่ไปทำงาน”“ข้าลางานแล้ว”“ลางาน?”“ข้าต้องอยู่เดือน”“...”ยี่หวาคิ้วกระตุก อยู่เดือนมิใช่หน้าที่ของสามี แต่นี่มันคือข้ออ้างชัด ๆ“ท่านแม่ทัพเพียงต้องการเป่าประกาศว่าเป็นชายมีน้ำยาใช่หรือไม่” แค่นลมเมื่อพูดจบจนอกแกร่งด้านหลังกระเพื่อม“รู้ดีเยี่ยงนี้ต้องรีบยกน้ำชา”“ข้าไม่ได้รับปาก ท่านอย่าซี้ซั้วพูดเองฝ่ายเดียว ข้ายอมมาอยู่จวนท่านเพราะเห็นแต่เจ้าก้อนแป้งต่างหาก”หลี่เหว่ยไม่นำพาปล่อยให้ยี่หวาพูดไปเรื่อยส่วนมือเริ่มเลื้อยอ้อมมาด้านหน้ารัดเอวนางไว้ผ่าง...ไม่ทันได้ลวนลามมากไปกว่านั้นประตูเปิดกว้างออกอย่างแรงพร้อมใบหน้าของหญิงวัยกลางคนพรวดพราดเดินเข้ามา“หลานข้า หลี่จง” น้ำเสียงโหยหวนสักเล็กน้อย
นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ 28 คลอดแล้วจ้า
28 คลอดแล้วจ้า“อุแว้ แง ........ แง......”ยี่หวาทิ้งตัวอ่อนแรงทันใดยามลูกน้อยคลอดออกมาอย่างปลอดภัย มือห้อยลงขอบเตียงหอบหายใจ ได้ยินเสียงยินดี เสียงท่านหมอ เสียงหมอตำแยวุ่นวายผสมปนเปจนมั่วเละเทะ“ยินดีด้วย ยินดีด้วยท่านแม่ทัพ บุตรชายเจ้าค่ะ”แว่วเสียงหมอตำแยร้องบอกยินดี ยี่หวาหลับตาถอนหายใจ ในที่สุดบุรุษหน้าหนาก็มาเสียทีหลังจากที่ปล่อยให้ทหารมาเฝ้านางเสียหลายเดือนบัดนี้นางผู้คลอดลูกนอนหมดแรงไม่ทันได้เห็นหน้าบุตรชาย กลายเป็นชายหน้าด้านได้โอบอุ้มเห็นหน้าก่อนข้าเสียอีก - - ข้าต้องโกรธให้นานเสียหน่อยยี่หวาพลิกตัวตะแคงหันหนีทันที ไม่ต้องการเห็นหน้าคนหลอกลวง“ฮูหยินเจ้าคะ บุตรชายเจ้าค่ะ”ในที่สุดคงถึงคราวข้าได้ยลโฉมบุตรชายตนเองเสียที เอียงหน้ากลับไปพลันพบสบสายตาที่ยืนนิ่งข้างเตียง ในอ้อมแขนใหญ่โอบอุ้มบุตรชายตัวน้อยที่ยังร้องจ้า“หลี่จงต้องการดื่มนม”คิ้วเรียวสวยกระตุกยามได้ยินชื่อบุตรชาย ‘หลี่จง’ เจ้าหน้าตายบังอาจตั้งชื่อลูกข้า“เออ..เจ้าลุกไหวห
นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ 27 ตามหมอ หมอหลวงงงงงง
27 ตามหมอ หมอหลวงงงงงง“นางใกล้คลอดหรือยัง”มู่เฉินยืนนิ่งด้านข้างเก้าอี้ในห้องทำงาน เบื้องหน้าคือหมอหลวงที่ท่านแม่ทัพให้แฝงตัวเข้าไปดูแลครรภ์แม่นางยี่หวาในหอซีหยางโหลว ทั้งส่งคนเฝ้าห่าง ๆ ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา“ใกล้แล้วท่านแม่ทัพ คงอีกไม่กี่วัน”“ถึงวันให้ส่งคนมาแจ้ง ข้าจะไปดูด้วยตนเอง”กล่าวจบหลี่เหว่ยยกมือโบกไล่แล้วกลับไปอ่านเอกสารราชการตรงหน้าต่อ มือยังถือพู่กัน ดวงหน้านิ่งเฉย มู่เฉินรินน้ำชาเพิ่มช่วยลดความตึงเครียด“น้ำชาท่านแม่ทัพ”“กำชับคนให้ดูแลหอซีหยางโหลวอย่างดี อย่าแสดงตัวให้นางเห็น แล้วเมียเจ้า เยี่ยนฟางเป็นเยี่ยงไรบ้าง”“ใกล้คลอดเช่นกันท่านแม่ทัพ คงไล่เลี่ยห่างกันไม่กี่วัน”“ดี”มู่เฉินนิ่งเงียบเมื่อท่านแม่ทัพหมดคำถาม“อากาศเริ่มร้อนแล้ว เจ้าส่งน้ำแข็ง ไม่สิ ไม่ได้ ไม่ดีต่อสุขภาพ เจ้าให้คนนำพัดอันใหม่ไปให้นางหรือยัง”“ขอรับท่านแม่ทัพ ฝากฮุ่ยซิ่งไปเช่นเดิม แม่นางยี่หวาไม่มีทางรู้ว่าส่งมาจากท่านขอรับ”“อืม...กว่าจะเคี
นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ 26 ลำแสงแรกพระอาทิตย์
26 ลำแสงแรกพระอาทิตย์ตึก ตึก ตึกเสียงวิ่งบนพื้นหิมะทำให้ทั้งสองหันตัวกลับไปมองต้นเสียง เห็นจินเยว่วิ่งหน้าตั้งสีหน้าเบิกบานยิ้มกว้างจนถึงใบหู หน้าแดงฝ่าลมหนาวเหน็บแล้วหยุดหอบหายใจตรงบันไดขึ้นเรือนเล็ก“อันใดกันจินเยว่ วิ่งราวกับวิ่งหนีใครมา”“แฮก ๆ ข้า เดี๋ยวก่อน ขอพัก”จินเยว่ยังหอบหายใจมือกุมท้องขณะก้าวขึ้นเรือนแล้วนั่งลงข้างยี่หวา“สงสัยเรื่องดี ดูจินเยว่สิ ยิ้มกว้างขนาดนี้” ยี่หวาเอ่ยเย้าขณะส่งมือดึงแก้มแม่นางน้อย“อุ๊ย..เจ็บพี่ยี่หวา มีม้าเร็วมา แจ้งว่าท่านแม่ทัพกำลังเข้าเขตเมืองฉางอานแล้ว อีกไม่กี่วันจะถึงจวน”สิ้นเสียงจินเยว่ ดวงหน้าของยี่หวาพลันสดชื่นขึ้นทันตา นางเผยรอยยิ้มสดใสเป็นครั้งแรกไม่แสแสร้งในรอบหลายเดือน รวมไปถึงแววตาพราวเปล่งประกาย“เพิ่งพูดถึงก็มาเสียแล้วกองทัพเสือดำ” ฮุ่ยซิ่งพูดเย้ายี่หวาที่บัดนี้พวงแก้มแดงระเรื่อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่“เจ้าจะรอก่อนไหมฮุ่ยซิ่ง”“ไม่ ข้าตั้งใจแล้วไม่เคยเปลี่ยนใจ”“รออะไร พี่ฮุ่ยซิ่งจะไปไหน”“ข้าต้องจากจวนห
Maaari mong magustuhan
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา15.9K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY19.1K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C156.4K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.0K viewsทะเบียนร้ายเล่ห์รัก
กาอิน32 viewsก็คิดว่าจะรัก
อัญธิญาน์14 viewsBDSM ซื้อเพื่อนมาเป็นทาส PWP
Sadistic_X696 viewsซ่อนรักเมียเก็บ
ตงหยาง(ตะวันอ้อมข้าว)86 views
