เข้าสู่ระบบ
เรือนหอ
หญิงสาวอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ใบหน้าถูกแต่งแต้มทำให้เจ้าตัวสวยไม่มีที่ติ ดวงตากลมโตมองไปยังเตียงกว้างที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดง ทำให้มุมปากสวยของหญิงสาวยกยิ้มอย่างพึงพอใจ "ในที่สุดรดาก็ได้แต่งงานกับพี่" "และคืนนี้พี่เหมจะต้องเป็นของรดา" รดา พึมพำกับตัวเองอย่างพึงพอใจ ถ้าคืนนี้เธอได้หลับนอนกับเจ้าบ่าวของเธอทุกอย่างก็เป็นอันเสร็จสมบูรณ์ เธอก็จะได้เป็นภรรยาของเขาอย่างเต็มตัว ได้ทั้งถือครองทะเบียนสมรสและได้ครอบครองร่างกายของเขา ครืดด เหมราช เลื่อนบานประตูตรงระเบียงให้เปิดออกเพื่อที่จะเข้าห้องนอนหรือห้องที่ใช้เป็นห้องหอในตอนนี้ หึ! เหมราชแสยะยิ้มออกมาเมื่อสบตาเข้ากับผู้หญิงที่เพิ่งเป็นภรรยาหมาด ๆ ของเขา แต่เธอเป็นภรรยาที่เขาเกลียด เพราะทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอเขาถึงได้อยู่ในสภาพนี้ หมับ "พี่เหมขาเราอาบน้ำกันเลยไหมคะ หรือว่าเราจะทำกิจกรรมอย่างอื่นกันก่อนดีคะ" รดารีบเดินไปกอดแขนสามีและพูดอย่างกระตือรือร้นและไม่รู้สึกกระดากอาย "ปล่อย" เหมราชพูดอย่างไม่สบอารมณ์และน้ำเสียงเยือกเย็น "ทำไมรดาต้องปล่อยด้วย เราเป็นผัวเมียกันนะคะ" รดายังพูดลอยหน้าลอยตาและไม่คิดจะปล่อยไปง่าย ๆ "ฉันบอกให้ปล่อย!" พลั่ก! เหมราชตะคอกใส่หญิงสาวด้วยอารมณ์โกรธพร้อมผลักผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาออกอย่างไม่แยแส ต่อให้เธอจะเรียกเขาว่าพี่หรือเธอจะแทนตัวเองเหมือนสนิทสนมแต่เขาก็ไม่คิดจะใส่ใจ เพราะในสายตาของเขาเธอก็แค่ผู้หญิงที่น่าไม่อายคนหนึ่ง "พี่เหมผลักรดาทำไมคะ รดาเป็นเมียพี่นะ ไม่ใจร้ายกับรดาไปหน่อยเหรอ" "ก็แค่เมียในนามไม่มีทางที่ฉันจะเอาเธอเป็นเมียจริง ๆ หรอก และฉันไม่ใช่คนดีเธอจะมาหวังอะไรกับฉัน" "เราแต่งงานกันแล้วนะคะ อย่างน้อยพี่ควรทำหน้าที่สามีและควรใจดีกับรดา" "ฉันควรใจดีกับผู้หญิงที่ยัดเยียดตัวเองให้ฉันเหรอ? ที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอก็นับว่าใจดีมากแล้ว อีกอย่างถ้าฉันไม่เห็นแก่หน้าพ่อของเธอและถ้าฉันไม่เห็นแก่หน้าคุณย่าของฉัน เธอจะไม่มีวันได้ยืนอยู่ตรงนี้แน่!" เหมราชพูดอย่างเหลืออดพร้อมปลดเสื้อตัวนอกของตัวเองออก พรึ่บ! จากนั้นก็โยนเสื้อทิ้งตรงกลางเตียงจนกลีบกุหลาบกระจัดกระจาย "พี่เหม! พี่ทำอะไร พี่จะไปไหน" รดาร้องเรียกคนตัวใหญ่เมื่อเขาโยนเสื้อทิ้งอย่างไม่แยแส และทำท่าจะเดินหนีเธอไป "เธอคิดเหรอว่าฉันจะร่วมเตียงกับเธอ ในเมื่อเธอได้แต่งงานกับฉันแล้วก็นอนกอดทะเบียนสมรสของเธอไป" หมับ "รดาไม่ให้พี่ไป พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ! คืนนี้พี่ต้องนอนกับรดา เราต้องเข้าหอกันสิ!" รดาเข้าไปกอดแขนเหมราชไว้อีกครั้งเพื่อรั้งให้เขาอยู่กับเธอ "อย่ามาเรียกร้องกับฉัน ถ้าทนไม่ได้ก็หย่าไปเลยสิ หย่าตอนนี้เลย" สำหรับเหมราชเขาไม่ได้อยากแต่งตั้งแต่ทีแรก และเขาก็อยากหย่ากับเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้แต่งงานด้วยซ้ำ แต่ที่เหมราชต้องแต่งงานก็เพราะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ไม่ได้ทำ รดาชื่นชอบเขาและอยากได้เขามาแต่ไหนแต่ไร เนื่องจาก ปฐพี ซึ่งเป็นพ่อของรดารู้จักกับคุณย่า เกสร ซึ่งเป็นคุณย่าของเขา รดาเลยใช้โอกาสนี้เข้าหาคุณย่าเพื่อตีสนิทและเพื่อให้ตัวเธอเข้าใกล้เขามากขึ้น เพราะรดารู้ว่าในชีวิตของเขาเหลือแค่คุณย่าเท่านั้นและเขาเคารพคุณย่ามาก รดาเลยใช้โอกาสนี้ตีสนิทคุณย่าจนคุณย่าค่อนข้างเอ็นดูเธอ จนเรื่องมันบานปลายเมื่อรดาบอกกับคุณย่าว่าเธอกับเขาได้เสียกันแล้ว ทำให้คุณย่าออกคำสั่งให้เขาแต่งงานและรับผิดชอบรดา ถ้าเป็นเรื่องอื่นเขาไม่เคยขัดแต่เรื่องแต่งงานเขารับไม่ได้ อีกอย่างเขาไม่เคยมีอะไรกับรดาและมันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ด้วยซ้ำ แต่คุณย่ากลับเชื่อคำพูดปากเปล่าของรดาและยังขอให้เขารับผิดชอบเธออีก ซึ่งตอนแรกเขาก็ขัดคำสั่งแต่การที่เขาทำแบบนั้นกลับทำให้คุณย่าผิดหวังและไม่ยอมพูดคุยกับเขา ซึ่งเขาก็ไม่ได้ต้องการให้คุณย่าเป็นแบบนั้น เลยทำให้เขาฝืนทนตกลงที่จะแต่งงานกับรดาโดยมีข้อแม้และเงื่อนไข "เราเพิ่งแต่งงานกันจะหย่ากันได้ยังไง รดาจะไม่หย่ากับพี่และมันจะไม่มีวันนั้น" "แต่ถ้าภายในหนึ่งปีนี้เธอไม่ท้อง ยังไงเธอกับฉันก็ต้องหย่ากันอย่างไม่มีข้อแม้" พรึ่บ! เหมราชสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม จากนั้นก็เดินออกจากห้องหอไปอย่างไม่ใยดี "พี่เหม!" รดาร้องเรียกสามีอีกครั้ง ปัง! ประตูห้องถูกปิดลง ภานในห้องเหลือไว้เพียงเจ้าสาวที่สามีไม้แม้แต่จะเหลียวแลและสนใจแกร๊ก!กึก!ขณะที่เหมราชออกจากห้องของตัวเอง ก็เป็นจังหวะที่ประตูห้องข้าง ๆ ถูกเปิดออกมาเช่นกัน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือเจ้าของห้องนั้นออกมาพร้อมอุปกรณ์ทำความสะอาด"เอ่อ...พี่เหม"เธอไม่คิดว่าพอออกจากห้องมาจะเจอกับเขาพอดี ซึ่งก่อนที่เธอจะเข้ามาทำความสะอาดห้องของตัวเองเธอก็ยังเห็นว่าเขาหลับอยู่ และเธอก็คิดว่าเขาคงจะตื่นสายกว่านี้ แต่เขากลับออกมาจากห้องนอนส่วนตัวของเขาซะงั้น"ทำความสะอาด?"เหมราชถามอย่างไม่เชื่อสายตา และเผลอสำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เห็นเธออยู่ในชุดอยู่บ้าน เธอใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น และบนใบหน้าไม่ได้แต่งแต้มแต่เหมราชกลับรู้สึกว่าในครั้งนี้เขามองเธอนานกว่าที่ผ่านมา"ค่ะ รดาเพิ่งทำความสะอาดห้องเสร็จ"ร่างบางตอบกลับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงราบเรียบและใบหน้ายังคงเรียบนิ่ง"ไม่ได้ให้แม่บ้านมาทำ?"เพราะเขาเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด เขาถึงได้รู้ว่าทุกอาทิตย์จะต้องจ่ายค่าทำความสะอาด และจ่ายค่าอาหารของเธอทุกมื้อซึ่งการกระทำของเธอในครั้งนี้ทำให้เขาแปลกใจอยู่ไม่น้อย แต่พอมานึก ๆ ดูแล้ว สองอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เขายังไม่ได้จ่ายค
ห้องนอน"เสร็จสักที"ร่างบางชื่นชมผลงานของตัวเองหลังจากที่ทำความสะอาดห้องนอนเสร็จ ปกติแล้วบ้านหลังนี้จะจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดอาทิตย์ละหนึ่งถึงสองครั้งเพราะบ้านหลังนี้ไม่มีแม่บ้านประจำ สาเหตุมาจากรดาไม่ชอบความวุ่นวายเลยไม่มีคนอื่นอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ ส่วนอาหารการกินที่ผ่านมาก็มักจะสั่งมากินทว่าตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้ทุกอย่างในบ้านเธอทำเองหมด เพราะนิสัยเดิมของเธอก็มักทำนั่นทำนี่อยู่เสมอ และเธอไม่ชอบอยู่เฉย ๆ ยิ่งมาอยู่ในร่างนี้ก็ยิ่งต้องหาอะไรทำฆ่าเวลา เพราะเจ้าของร่างยังไม่ได้ทำงานเป็นหลักแหล่ง แต่สิ่งที่เจ้าของร่างมักทำเป็นประจำคือการเข้าไปวอแวเหมราชในที่ทำงานอาทิตย์ละครั้งแต่ก็เป็นสองอาทิตย์แล้วที่ตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้เธอก็ไม่เคยพาร่างนี้ไปหาเหมราชเลย"รักเขามากสินะ"เธอมองรูปแต่งงานที่อยู่ในกรอบรูปที่เพิ่งปัดฝุ่นทำความสะอาดไปเมื่อครู่ ในรูปนั้นเจ้าสาวแสดงออกชัดเจนว่ารักใคร่เจ้าบ่าวมากแค่ไหน แต่ใบหน้าของเจ้าบ่าวในรูปนั้นไร้ซึ่งอารมณ์เหมราชคือรักแรกของรดารดาถึงได้หลงใหลเหมราชขนาดนี้ในนิยายกล่าวเพียงว่ารดาเป็นนางร้ายที่ทำทุกอย่างจนได้แต่งงานกับพระเอก แต่แท้จริงแล้ว
ฟุ่บพรึ่บร่างสูงของเหมราชถูกผ้าห่มปกคลุมร่างกายไว้ พร้อมกับมีลมจากพัดลมที่ช่วยพัดปัดเป่าให้หลับสบายยิ่งขึ้น"เห้อ"ร่างบางยืนถอนหายใจเหม่อมองร่างกำยำของผู้ที่เป็นสามี สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้ในฐานะภรรยาก็คงนำผ้าห่มมาห่มให้เขาและเปิดพัดลมให้ลมพัดเพื่อไล่อากาศและเพื่อให้เขาหลับสบายได้เท่านั้น เพราะเธอไม่สามาถพาร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้องนอนได้"หลังจากนี้จะต้องเจอกับอะไรอีกนะ"ถ้าเป็นที่ผ่านมาเธอคงไม่ยืนมองผู้ที่เป็นสามีนอนอยู่เฉย ๆ แน่ เธอคงจะทำอะไรสักอย่างหรือปลุกปล้ำเขาไปแล้ว...แต่ตอนนี้กลับไม่ใช่"แค่เข้ามาอยู่ในร่างนี้ก็จะบ้าตายอยู่แล้ว"ใช่แล้วล่ะเธอไม่ใช่เจ้าของร่างนี้เธอมีชื่อว่า รินรดา ไม่รู้ว่าเป็นโชคชะตาหรือเพราะอะไรที่ทำให้เธอเข้ามาอยู่ในร่างของ รดา นางร้ายในนิยายความทรงจำสุดท้ายที่เธอจำได้คือเธอถูกรถชนพอลืมตาขึ้นมากลับเข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้ว พอเข้ามาอยู่ในร่างนี้ความทรงจำเรื่องราวต่าง ๆ ก็วิ่งเข้ามาในหัวจึงทำให้เธอได้รู้ว่าตัวเธอเข้ามาอยู่ในร่างของนางร้ายในนิยายที่เคยอ่านเหมราชคือพระเอกของเรื่องมินตราคือนางเอกของเรื่องรามคือพระรองของเรื่องรดาคือนางร้ายที่ได้แต่งงานกับพระเ
สองเดือนต่อมากลางดึกปัง!เคล้ง!!!!"เสียงอะไร?""เกิดอะไรขึ้น!"ร่างบางที่เพิ่งข่มตาหลับได้ไม่นานกลับต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงดังจากด้านนอก ในใจของหญิงสาวเริ่มหวาดผวาเพราะเธออยู่บ้านเพียงลำพังซึ่งการได้ยินเสียงจากที่อื่นบ่งบอกว่ามีบุคคลอื่นหรืออาจจะมีสัตว์เข้ามาในบ้านปัง!ปึง!"ฉันจะหย่ากับเธอ!""เป็นเพราะเธอคนเดียว!"เคร้ง!เสียงโวยวายที่บ่งบอกว่าเป็นเสียงคนดังเล็ดลอดเข้ามาในห้อง ทำให้ความทรงจำและความเคยชินบางอย่างวิ่งเข้ามาในหัว"เหมราช?"เมื่อนึกขึ้นได้เธอก็รู้สึกชาวาบไปทั้งตัว"คงเมามาสินะ..."ไม่งั้นคงไม่มาหา...เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาเหมราชไม่เคยอยู่ร่วมชายคากับเธอเลย แต่ปล่อยให้เธออยู่ในบ้านเพียงลำพัง แต่การที่เขามาหาแบบนี้คงเพราะดื่มมาและคงเป็นเพราะเรื่องทุกข์ใจบางอย่าง ถึงได้มาอาละวาดแบบนี้ปัง ๆ ๆ"เปิดประตู!""ออกมาหย่ากับฉันเดี๋ยวนี้!"เสียงทุบประตูพร้อมเสียงตะโกนทำให้เธอเกรงกลัวเล็กน้อยแต่ก็พยายามข่มใจเดินไปเปิดประตูห้องนอนแกร๊ก!อึกเมื่อเปิดประตูกลิ่นน้ำหอมและกลิ่นแอลกอฮอล์ก็ตีเข้าจมูกกึกเมื่อเงยหน้าขึ้นมองเธอถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเมื่อร่างสูงใหญ่ยืนขวางประ
รถหรูวิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านไม้หลังเก่าที่มีขนาดเล็ก ร่างสูงลงจากรถพร้อมเดินไปกดกริ่งตรงหน้าประตูรั้วกริ๊ง ๆเหมราชยืนรอใครบางคนอยู่ตรงหน้าประตูรั้วไม้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขาแทนที่เจ้าบ่าวอย่างเขาจะต้องอยู่กับเจ้าสาว ทว่าตัวเขากลับมาโผล่อยู่หน้าบ้านผู้หญิงคนอื่น"พี่เหม..."เสียงหวานเรียกคนตรงหน้าด้วยความตกใจ เวลานี้เขาควรจะอยู่กับเจ้าสาวแต่กลับโผล่มาหาเธอที่นี่"มินตรา""พี่เหมมาหามินมีอะไรหรือเปล่าคะ เวลานี้พี่เหมควรจะอยู่กับเจ้าสาวไม่ใช่เหรอคะ พี่เหมมาหามินแบบนี้จะดูไม่ดีนะคะ"มินตรา ถามคนตรงหน้าที่ตอนนี้ยังคงสวมใส่ชุดเจ้าบ่าวอยู่แม้สูทตัวนอกจะถูกถอดออกไปทว่ายังดูออกว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่หล่อเหลามากทีเดียว"พี่ไม่ได้อยากแต่งกับผู้หญิงคนนั้น อีกอย่างพี่ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ทุกอย่างเป็นแผนของผู้หญิงคนนั้น พี่อยากให้มินเข้าใจ"เหมราชไม่คิดจะเรียกรดาด้วยชื่อของเธอ เพราะเขาไม่คิดแม้แต่จะให้เกียรติเธอ"แต่ยังไงพี่ก็แต่งงานแล้ว พี่เหมควรจะอยู่กับภรรยานะคะ""พี่ไม่ได้อยากอยู่กับผู้หญิงคนนั้น พี่อยากคุยกับมินให้เข้าใจ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นพี่ไม่ได้เต็มใจ""พี่เหม...""เป็นเพราะพี่แต
เรือนหอหญิงสาวอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ใบหน้าถูกแต่งแต้มทำให้เจ้าตัวสวยไม่มีที่ติ ดวงตากลมโตมองไปยังเตียงกว้างที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดง ทำให้มุมปากสวยของหญิงสาวยกยิ้มอย่างพึงพอใจ"ในที่สุดรดาก็ได้แต่งงานกับพี่""และคืนนี้พี่เหมจะต้องเป็นของรดา"รดา พึมพำกับตัวเองอย่างพึงพอใจ ถ้าคืนนี้เธอได้หลับนอนกับเจ้าบ่าวของเธอทุกอย่างก็เป็นอันเสร็จสมบูรณ์ เธอก็จะได้เป็นภรรยาของเขาอย่างเต็มตัว ได้ทั้งถือครองทะเบียนสมรสและได้ครอบครองร่างกายของเขาครืดดเหมราช เลื่อนบานประตูตรงระเบียงให้เปิดออกเพื่อที่จะเข้าห้องนอนหรือห้องที่ใช้เป็นห้องหอในตอนนี้หึ!เหมราชแสยะยิ้มออกมาเมื่อสบตาเข้ากับผู้หญิงที่เพิ่งเป็นภรรยาหมาด ๆ ของเขา แต่เธอเป็นภรรยาที่เขาเกลียด เพราะทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอเขาถึงได้อยู่ในสภาพนี้หมับ"พี่เหมขาเราอาบน้ำกันเลยไหมคะ หรือว่าเราจะทำกิจกรรมอย่างอื่นกันก่อนดีคะ"รดารีบเดินไปกอดแขนสามีและพูดอย่างกระตือรือร้นและไม่รู้สึกกระดากอาย"ปล่อย"เหมราชพูดอย่างไม่สบอารมณ์และน้ำเสียงเยือกเย็น"ทำไมรดาต้องปล่อยด้วย เราเป็นผัวเมียกันนะคะ"รดายังพูดลอยหน้าลอยตาและไม่คิดจะปล่อยไปง่าย ๆ"ฉันบอกให้







