Novels by DOODJAI

คอนโด"ไปอาบน้ำกันครับ""อือ อาสิงห์"เมื่อมาถึงคอนโดของขวัญก็ถูกอาสิงห์สวมกอดจากทางด้านหลัง พร้อมคลอเคลียเธอตรงซอกคอพรึบ"อ๊ะ"เธอถูกอาสิงห์คว้าตัวอุ้มในท่าเจ้าสาว พร้อมรีบเร่งพาเธอเข้าไปห้องอาบน้ำ"อือ ไหนบอกอาบน้ำไงคะ"ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอและอาสิงห์แนบชิดกันอยู่ในอ่างอาบน้ำ อาสิงห์บอกว่าอาบน้ำแต่กลับนวดเฟ้นสองก้อนนุ่มของเธอไม่หยุด"ก็อาบอยู่นี่ไงครับ กำลังถูตัวให้ขวัญอยู่ไง""ไม่เห็นจะถูตัวเลย บีบแต่หน้าอกหนู ทั้งบีบ ทั้งขย้ำ แบบนี้จะอาบน้ำเสร็จตอนไหนคะเนี่ยถูไม่ทั่วตัวสักที""งั้นอารีบอาบก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาบีบมาจับต่อ"สิงห์พูดอย่างมีเลศนัยจากนั้นทั้งสองก็รีบถูตัวอาบน้ำให้กัน แต่ระหว่างนั้นก็ยังมีบีบมีจับยังมีหยอกล้อกันอยู่ จนล้างฟองสบู่ออกจากตัวจนหมด และกำลังแช่น้ำอุ่นในอ่างด้วยกัน"อือ อาสิงห์ขา""ครับคนดี""หนูเสียว อือ"ของขวัญพูดออกมาอย่างไม่ปกปิด ในตอนนี้เธอหันหลังผิงตัวเองกับอกของอาสิงห์โดยร่างกายเธออยู่ระหว่างขาของอาสิงห์ ส่วนอาสิงห์นั่งพิงขอบอ่างอีกที ซึ่งระหว่างที่นั่งแช่กันอยู่อาสิงห์ก็ยังคลอเคลียเธอ จนเธอรู้สึกถึงของแข็งที่ทิ่มแทงข้างหลังเธอ"อาอยากเอาครั

หลายเดือนต่อมาของขวัญใช้ชีวิตอยู่กับอาสิงห์ในฐานะคู่หมั้นมาหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่ได้เปิดใจพูดคุยกับพ่อ หลังจากนั้นเธอก็ได้หมั้นกับอาสิงห์ แต่การหมั้นนั้นไม่ได้มีอะไรมากมาย ไม่ได้มีคนหรือประกาศให้ใครรู้ แต่ก็ไม่คิดที่จะปกปิดใคร เพราะของขวัญต้องการแค่เราสวมแหวนแทนใจด้วยกันบ่งบอกว่าเราสองคนมีคนของใจแล้ว และในครั้งที่สวมแหวนแทนใจให้กันก็มีพ่อเป็นพยาน และได้ตกลงพูดคุยกันไว้แล้วว่าหลังจากที่เธอเรียนจบเธอและอาสิงห์ก็จะแต่งงานกัน ซึ่งเหลือเวลาอีกแค่สองเดือนเท่านั้น ที่เธอจะได้เป็นภรรยาของอาสิงห์แล้ว"อาสิงห์ขา หนูเรียบร้อยแล้วค่ะ ไปกันเลยไหมคะ"แม้สถานะจะเปลี่ยนมาหลายเดือนแล้ว แต่เธอยังเรียกอาสิงห์ว่าอาอยู่เพราะเรียกแบบนี้จนติดปากแล้ว ส่วนอาสิงห์ก็แทนตัวเองว่าอาเหมือนกัน แต่บางครั้งก็แทนกันว่า คนดีขา คนดีครับ ถ้าหากเวลานั้นกำลังอ้อนกันอยู่"ครับ อาก็เรียบร้อยแล้ว""งั้นไปกันค่ะ เดี๋ยวต้องแวะรับข้าวหอมด้วย กลัวจะช้าไป""ครับ"และตอนนี้เธอกับอาสิงห์จะไปทานข้าวที่ร้านอาหารสาขาใหม่ของพ่อ ซึ่งยังไม่ได้เปิดอย่างเป็นทางการ เลยนัดรวมตัวทานข้าวกันภายในครอบครัว แต่ของขวัญเลือกที่จะพาข้าวหอมไปด้วย เพ

พรึบ!หมับ!"ไอ้สิงห์ แกกำลังพูดบ้าอะไร แกกล้าพูดต่อหน้าหลานเลยเหรอ หลานจะรู้สึกยังไงฮะ!"ขุนคว้าหมับที่คอเสื้อน้องชาย เขากลัวว่าคำพูดที่สิงห์พูดออกมาจะทำให้ขวัญตกใจ เพราะขวัญเห็นสิงห์เป็นอามาตั้งแต่เด็กและสิงห์คืออาของเธอมาตลอด"พ่อคะ อย่าทำอะไรอาสิงห์เลยนะคะ...หนูก็รักอาสิงห์"!!!"หนูรักอาสิงห์ รักแบบเดียวกับอาสิงห์ รู้สึกแบบเดียวกับอาสิงห์ หนูกับอาสิงห์ถึงได้เข้ามาคุยกับพ่อเรื่องนี้ไงคะ"คำพูดของเธอทำให้คนเป็นพ่อคลายมือออก พร้อมมองด้วยสีหน้าเหลือจะเชื่อ"ลูกว่ายังไงนะ รักแบบเดียวกัน?""ค่ะ หนูรักอาสิงห์ค่ะ รักมาตั้งนานแล้ว และคงไม่คิดจะเลิกรัก""นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ลูกเข้าใจความรู้สึกของตัวเองผิดหรือเปล่า หรือแกล่อลวงอะไรขวัญหรือเปล่า"ขุนถึงกับยกมือลูบหน้ากุมขมับ ยิ่งเห็นลูกสาวของตนกอดปกป้องน้องชาย ขุนยิ่งจะบ้าตาย"หนูไม่ได้เข้าใจผิดค่ะ หนูรู้สึกกับอาสิงห์เปลี่ยนไปตั้งนานแล้วค่ะและหนูเป็นฝ่ายสารภาพกับอาสิงห์ก่อนค่ะ เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะหนู หนูเป็นคนเริ่มเผยความรู้สึกออกมาค่ะ จะโทษก็โทษหนูค่ะ เพราะถ้าหนูไม่พูดออกมา อาสิงห์ก็คงไม่ผิดคำพูดที่ให้กับพ่อค่ะ หนูรู้เรื่องทุกอย่

บ้านวันเวลาล่วงเลยมาจวบจนถึงวันที่ของขวัญกลับมาที่บ้านพร้อมกับคนเป็นอาเพื่อจะมาบอกเรื่องทั้งหมดกับผู้เป็นพ่อ เพราะพ่อเธอกลับมาแล้วแต่การที่เธอกลับบ้านมาครั้งนี้กลับรู้สึกตื่นเต้นทำตัวไม่ถูก กลัวผลลัพธ์ และกลัวว่าจะไม่เป็นอย่างที่คิด แต่อาสิงห์ก็บอกกับเธอว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี และอาสิงห์จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้พ่อยอมรับ"พ่อขา คิดถึงจัง"เมื่อเห็นคนเป็นพ่อ ของขวัญก็รีบวิ่งเข้าไปกอดทันที"ไงทำไมครั้งนี้รีบเอาลูกสาวพี่มาคืนจัง"ขุนพูดขึ้นอย่างขบขันพร้อมสวมกอดลูกสาว พร้อมเอ่ยถามคนที่เดินตามหลังลูกสาวของเขามา ที่ถามออกไปแบบนั้นเพราะเขาเพิ่งมาถึงที่บ้านได้แค่แป๊บเดียวแต่น้องชายอย่างสิงห์กลับรีบพาลูกสาวมาที่บ้านทันที"ไม่ได้เอามาคืนครับ...แต่มาขอพี่ต่างหาก"สิงห์ตอบกลับพี่ชายด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทว่าในใจก็เริ่มจะตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็น ก็เพราะครั้งนี้เขาตั้งใจมาขอลูกสาวของพี่ขุนจริงๆ"หึ มาขออะไร ขวัญไปอ้อนอะไรให้แกต้องมาขอพี่กันล่ะ"ขุนเพียงหัวเราะขำๆ ไม่คิดว่าน้องชายจะตบมุข และคิดว่าลูกสาวของตนต้องขอให้คนเป็นอามาขออะไรจากเขาเป็นแน่"ป...เปล่าอ้อนนะคะ"เธอก็ไม่รู้จะบอกกับคนเป็นพ่อยังไง

กึกสิงห์ทิ้งขยะเสร็จหันกลับเพื่อจะเดินไปยืนรอคนตัวเล็ก แต่กลับชะงักเมื่อเห็นเพื่อนที่คุ้นเคยยืนกอดอกยกยิ้มร้ายให้เขา"ไอ้ปราณ"สิงห์อุทานออกมาเบาๆ"ไงมึง"ปราณกระตุกยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนที่ครั้งนี้ดูค่อนข้างตกใจ"มึงมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? กูไม่เห็นรถมึง"สิงห์ยังคงถามต่อเพราะตอนที่เขาเลี้ยวรถเข้ามาจากการดูด้วยสายตาก็ไม่เห็นรถที่คุ้นตาสักคัน เพราะรถเพื่อนเขาแต่ละคนก็มีไม่กี่คันในประเทศและป้ายทะเบียนก็ป้ายประมูลย่อมจำได้ง่าย"นั่นรถกู กูไม่ได้เอารถตัวเองมา แต่กูไม่คิดว่าพอออกมาจากห้างจะเจอรถมึงโยกอยู่"ปราณพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ดูก็รู้ว่าทำกิจกรรมเข้าจังหวะสิงห์พูดไม่ออก"มึงจะกลับแล้วเหรอ แม่งทำไมชอบบังเอิญเจอมึงด้วย"สิงห์สบถออกมาอย่างไม่จริงจัง เพราะเขามักเจอปราณด้วยความบังเอิญนอกเหนือจากที่นัดหมายกัน แต่ครั้งนี้ไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอในสถานการณ์แบบนี้"ดีแล้วที่บังเอิญเจอ ไม่งั้นกูคงไม่เห็นอะไรดี ๆ หรอก รถโยกเลยนะมึง เด็กที่ไหนทำให้มึงอดใจไม่ไหววะ"ปังก่อนที่สิงห์จะได้ตอบ เสียงปิดประตูรถเขาเรียกสายตาจากปราณให้หันมอง ทำให้เขาและปราณได้เห็นร่างเล็กของใครบางคนออกมาจากรถ

หมับ"อ...อาสิงห์ ทำอะไรคะ"ถามเสียงสั่นเมื่ออาสิงห์วางมือลงตรงขาเธอพร้อมลูบวนไปมาจนขนลุกไปหมด แม้จะถูกสัมผัสมาหลายต่อหลายครั้งแต่เธอก็ไม่เคยหายตื่นเต้นสักที"หิวขวัญ อยากกินขวัญจริงๆครับ""อาสิงห์หื่นมาก นี่ในรถนะคะยังจะหื่นอีก"เม้มปากพูดอย่างเขินอาย อาสิงห์หื่นได้ทุกที่จริงๆ"ปกติกินขวัญแต่ในห้อง อาอยากลองกินในรถดูบ้าง ตื่นเต้นออก ตรงที่จอดนี้เป็นที่จอดพิเศษมีความส่วนตัว แค่ไม่ขย่มแรงก็คงไม่มีใครมาสนใจ""พูดอะไรก็ไม่รู้"รวงแก้มสองข้างแดงระเรื่อขึ้นมา คำพูดของอาสิงห์เริ่มกระตุ้นเธอเข้าแล้ว"ถอดออกนะครับ ครั้งนี้อาจะนั่งเฉยๆให้ขวัญขย่ม""อ๊ะ อาสิงห์"เหมือนว่าเธอจะไม่รอด ซ้ำยังคล้อยตามเมื่อถูกมือใหญ่ของอาสิงห์ล้วงเข้าใต้กระโปรงพร้อมดึงสิ่งกีดขวางข้างในออกมาจนหลุดออกจากเรียวขา ทำให้ตอนนี้ภายใต้กระโปรงไม่มีสิ่งปกปิดอื่น"มาคร่อมอาหน่อยครับ"ปรับเบาะเสร็จก็ดึงคนตัวเล็กให้ขึ้นมาคร่อมบนตักพรึบ"อือ"กลั่นเสียงครางเมื่อขึ้นคร่อมอยู่บนตักคนตัวใหญ่ สองเต้าก็ถูกมือหนาบีบขยำทันที"อยากดูด"คนตัวใหญ่พูดพร้อมปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอพร้อมรั้งเกาะอกของเธอลง จนเห็นสองเต้าอวบแน่นเบียดกันอยู่ใน

มหาลัยวันนี้น้ำผึ้งมีเรียนตั้งแต่เช้าซึ่งเธอมาก่อนเวลาเข้าเรียนครึ่งชั่วโมงเธอตั้งใจจะไปนั่งรอที่คลาสเรียนเมื่อมาถึงหน้าลิฟต์น้ำผึ้งก็ยืนเช็กโทรศัพท์มือถือระหว่างที่รอลิฟต์ติ๊งเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก น้ำผึ้งก็รีบที่จะเดินเข้าลิฟต์ทันทีปึก!ตุบ!"อ๊ะ"ทว่าเธอกลับสะดุดขาตัวเองจนเกือบจะล้มทำให้ของที่ถืออยู่ในมือร่วงหล่นกระเด็นไปหาคนที่เดินออกมาจากลิฟต์พอดี ซึ่งน้ำผึ้งก็ไม่ได้สังเกตว่าคนที่เดินออกมาจากลิฟต์ช่วยเก็บของให้เธอเพราะเธอก็รีบก้มเก็บของอยู่เหมือนกันจนหนังสือถูกยื่นมาให้เธอทำให้น้ำผึ้งรีบเงยหน้าขึ้นเพื่อจะขอบคุณกึกหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนที่ยื่นหนังสือให้"ขะ ขอบคุณค่ะ"น้ำผึ้งรับของจากคนที่เธอไม่คุ้นหน้า ซึ่งเขาก็ทำเพียงพยักหน้านิ่ง ๆ แล้วรีบเดินออกไป ส่วนน้ำผึ้งก็ยังมองตามแผ่นหลังนั้นด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำอย่างไม่มีสาเหตุ จนต้องหายใจเข้าออกลึก ๆความรู้สึกอุ่นวาบก่อเกิดขึ้นมาในใจ"ใครกัน..."น้ำผึ้งยังคงพึมพำและตั้งคำถามตั้งแต่เรียนที่นี่มายังไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาบุคคลที่เธอเดินชนเมื่อครู่เลย การแต่งกายของเขาดูเนียบและดูภูมิฐาน ใบหน้าของเขาสามารถทำให

@Barโซนส่วนตัวมุมเปิดโล่งมีหนุ่มใหญ่สามคนนั่งอยู่ เรียกสายตาของสาวน้อยสาวใหญ่ได้เป็นอย่างดี แม้หนุ่มใหญ่ทั้งสามอายุอานามจะเลขสี่แล้วก็ตาม"ไม่คิดว่ามึงจะยอมไปเป็นอาจารย์ชั่วคราวให้มหาลัยกู""นั่นนะสิ เป็นนักธุรกิจอยู่ดี ๆ ผันตัวไปเป็นอาจารย์ซะงั้น""ก็แค่อาจารย์ชั่วคราว อยากลองในสิ่งที่คิดว่าทำได้แต่ไม่ได้ลองทำสักที ตอนนี้ไม่มีอะไรให้คิดมากมาย ลูกสาวก็แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ก็เลยอยากลองดู"ปฐพี ตอบเสียงเรียบพร้อมยกบุหรี่ในมือขึ้นมาสูบ เผยให้เห็นรอยสักตามแขน"ยังไงกูก็ขอบใจมึงนะไอ้ดิน""อืม"ปฐพีขานรับ ดิน คือชื่อเล่นของเขา ซึ่งแปลมาจากชื่อจริง ปฐพี ที่แปลว่า แผ่นดิน และน้อยคนนักที่จะรู้จักชื่อเล่นของเขา"ไอ้ดินกูเห็นสาวคนนั้นมองมึงมาสักพักแล้วว่ะ"ปฐพีหันมองตามที่สายตาของเพื่อนชี้นำ"เด็กไป"ปฐพีหันหน้ากลับพร้อมยกบุหรี่ขึ้นสูบต่ออย่างไม่ใส่ใจ"ยิ่งเด็กยิ่งเด็ดนะ จิ้มเอาสักคนดิ"ฤทธิ์ ยังชักจูงเพื่อนไม่หยุด"กูไม่เอาไปเรื่อย...""แต่เด็ก ๆ พวกนั้นน่ารักนะ""กูไม่ชอบเด็ก...อีกอย่างนั่นคงรุ่นลูกได้"เขาเป็นชายโสดที่อายุ 41 ปีแล้ว และมีลูกสาวหนึ่งคนอายุ 23 ปี เขาเลยไม่เคยคิดที่จะคว้าเด็กร

"ส่งรูปไปให้แด๊ดดูดีกว่า"เมื่ออยู่ในห้องตามลำพังน้ำผึ้งจะเปิดเผยตัวตนอีกด้านหนึ่งออกมาพรึ่บน้ำผึ้งเปลี่ยนกระโปรงนักศึกษาตัวใหม่ กลายเป็นกระโปรงทรงเอสั้นผ่าหน้าที่ต่างจากตัวเดิมมาก พร้อมปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกสองเม็ดแล้วถ่ายรูปตัวเองสะท้อนกระจก จากนั้นก็เช็กความเรียบร้อยเธอจะไม่ให้เห็นสัญลักษณ์หรือตรามหาลัยเพื่อความปลอดภัยของตัวเองและถึงแม้เธอจะส่งรูปนักศึกษาไปให้อีกฝ่ายแต่เขาก็ไม่เคยซักไซ้ว่าเรียนที่ไหนอายุเท่าไหร่ หรือเขาอาจจะคิดว่าเธอแค่แต่งตัวเพื่อส่งยั่วให้เขาแค่นั้น"ไม่รู้ว่าแด๊ดจะชอบหรือเปล่านะ"น้ำผึ้งดูรูปตัวเองพร้อมเข้าแชทในแอปไลฟ์เพื่อส่งข้อความหาใครบางคน ซึ่งตัวตนในโลกที่ไม่มีใครรู้จักนี้ทั้งคำพูดและตัวตนทุกอย่างของน้ำผึ้งจะเปลี่ยนไปกลายเป็นผู้หญิงดูกร้านโลกยั่วเพศถึงที่สุดHoney : ส่งรูปภาพHoney : ส่งรูปภาพHoney : การเงินมีปัญหาใส่ชุดนักศึกษาไปหาใครได้บ้างคะเมื่อกดส่งเสร็จน้ำผึ้งก็กัดปากตัวเอง รอดูว่าอีกฝ่ายจะอ่านตอนไหนและมีปฏิกิริยายังไง เพราะเขาค่อนข้างประหยัดคำพูดแต่เวลาตอบกลับมาแต่ละทีก็ทำให้เธอแทบจะตายได้เลยทีเดียวแม้ประโยคที่อีกฝ่ายตอบกลับมามักจะสั้น ๆ ก็ตา

คอนโดน้ำผึ้งใช้เวลาไม่นานก็มาถึงคอนโดที่เธอเช่าอยู่ น้ำผึ้งเริ่มเข้ามาอยู่คอนโดตอนเริ่มขึ้นปีสอง และเธอเป็นคนจ่ายค่าเช่าเองโดยไม่รบกวนที่บ้านเพราะเธอมีรายได้จากสิ่งที่ทำมาตั้งแต่ปีหนึ่งและนี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่เธอชอบอยู่ห้องฟุ่บเมื่อเข้ามาในห้องร่างบางล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที และนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย"เผลอแป๊บเดียวเราใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพมาจะสี่ปีแล้วเหรอเนี่ย"เพราะน้ำผึ้งเป็นคนเชียงใหม่ และจุดเริ่มต้นที่ทำให้น้ำผึ้งเข้ามาอยู่ในกรุงเทพเป็นเพราะเธอได้ทุนเรียนของมหาลัยเอกชนที่เธอกำลังศึกษาอยู่ตอนนี้และเรียนอยู่คณะบริหาร สาขาการบัญชี ทั้งที่อดีตน้ำผึ้งโง่วิชาเลขมาก แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปตั้งแต่ที่เธอเริ่มสนุกกับการได้คำนวณจนเธอสอบทุนได้พรึ่บน้ำผึ้งลุกขึ้นพร้อมเดินไปส่องกระจก"ตัวเราก็มาไกลเหมือนกันนะเนี่ย"เพราะเมื่อก่อนเธอเป็นแค่เด็กแว่นแสนเฉิ่มไม่ค่อยสนใจตัวเอง แต่พออายุย่าง 17 ปี ในตอนนั้นการเรียนของเธอเริ่มดีขึ้น ทำให้น้ำผึ้งเริ่มหันมาสนใจดูแลตัวเองมากขึ้น จนอายุ 18 ปี ทุกอย่างในชีวิตของน้ำผึ้งก็เริ่มแปรเปลี่ยนไปทั้งการเรียนและหน้าตาและจากเด็กขี้แยก็แปรเปลี่ยนเป็นร่าเริงสดใส

มหาลัย"งืออ เรียนเสร็จสักที อยากพักผ่อนจะแย่แล้ว"น้ำผึ้ง หญิงสาววัย 22 ปี หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักอ่อนหวานหันไปคุยกับเพื่อนหลังจากที่เดินออกมาจากคลาสเรียน"แหม่พูดแบบนี้แสดงว่าจะรีบกลับห้องเหมือนทุกครั้งใช่ไหม"ขนม พูดอย่างรู้ทันเพราะน้ำผึ้งติดห้องมาก"ก็เราชอบอยู่ที่ห้องนี่หน่า ขนมน่าจะชินกับเราได้แล้ว""จ้า ๆ เราชินกับเธอแล้วล่ะผึ้งน้อย"เพราะเพื่อนตัวน้อยอย่างน้ำผึ้งเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ปีหนึ่ง ทว่าขนมก็ไม่คิดเล็กคิดน้อย เพราะถ้ามีอะไรที่จำเป็นหรือมีเรื่องสำคัญที่ต้องออกน้ำผึ้งก็ให้ความสำคัญเสมอ แต่ถ้าไม่มีอะไรเป็นพิเศษน้ำผึ้งก็เลือกที่จะกลับ ส่วนขนมเธอก็ไปต่อกับแฟนหนุ่มอยู่ดี"ผู้ชายมองใหญ่แล้วน้ำผึ้ง"ขนมสะกิดน้ำผึ้งให้ดูผู้ชายที่มองมา ซึ่งสายตาพวกนั้นบ่งบอกได้ว่าอยากได้อยากรู้จักน้ำผึ้งมากแค่ไหน เพราะน้ำผึ้งนั้นทั้งน่ารักและดูนุ่มนิ่มไปหมด ใบหน้าที่จิ้มลิ้ม แก้มป่องอมชมพู ตัวขาวจั๊ว ดูอ่อนนุ่มอ่อนหวาน ดูใสซื่อบริสุทธิ์ ผู้ชายก็อยากได้อยากครอบครองเป็นธรรมดา"มองขนมหรือเปล่า ขนมสวยเซ็กซี่จะตาย"น้ำผึ้งพูดออกไปตามความจริง เพราะน้ำผึ้งกับขนมเป็นเพื่อนกันแต่ต่างกันสุดขั้ว บุคลิกและกา

สวนสาธารณะเวลานี้สำหรับคนอื่น ๆ ที่มาสวนสาธารณะคงมาพักกายพักใจและออกกำลังกาย แต่ทว่ากับเด็กสาววัย 16 ปีที่อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ใต้ต้นไม้ในสวนสาธารณะแห่งนี้กลับก้มหน้าเศร้าน้ำตาซึม"ทำไมเราบื้อจัง""โจทย์แค่นี้ทำไมเราถึงทำไม่ได้"ยิ่งเห็นการบ้านในมือน้ำตาที่ซึม ๆ อยู่ก็ไหลรินออกจากตาจนเด็กสาวใช้มือเล็ก ๆ ดันแว่นตาหนาเตอะออกเล็กน้อยเพื่อปาดเช็ดน้ำตา"แบบนี้ต้องโดนเพื่อนล้ออีกแน่"เพราะรูปลักษณ์ภายนอกของเด็กสาวเหมือนเป็นเด็กติ๋ม เพราะเธอมักใส่แว่นตาหนา ๆ ที่เหมือนเด็กรักเรียนหนอนหนังสือที่ไม่สนใจเรื่องอื่น แต่แท้จริงแล้วเด็กสาวสายตาสั้นตั้งแต่เด็กเลยใส่แว่น ไม่ได้สายตาสั้นเพราะอ่านหนังสือเยอะ ยิ่งกับวิชาที่เป็นตัวเลขเด็กสาวยิ่งดูโง่งม"ฮึก"ยิ่งคิดบ่อน้ำตาก็ยิ่งไหลกึก"รับไปสิ"แต่ในขณะที่เด็กสาวกำลังก้มหน้าก้มตาร้องไห้อยู่ กลับมีมือที่ถือผ้าเช็ดหน้ายื่นมาตรงหน้าเธอ ทำให้เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับคนตัวสูงที่อยู่ในชุดสูทที่ดูดีและเนียบมาก เหมือนนักธุรกิจที่ดูดีมีภูมิฐาน'หล่อจัง'แม้คนตัวสูงจะดูเป็นผู้ใหญ่แต่ในสายตาของเด็กสาวกลับยังมองว่าเขานั้นหล่อเหลาเหลือเก

"ทานข้าวกันเถอะค่ะ หนูหิวแล้ว"ของขวัญพูดขึ้นพร้อมลูบท้องอย่างไม่รู้สึกรู้สา เธอไม่รู้เลยว่าเพื่อนสาวของตนตอนนี้กำลังกระอักกระอ่วนใจแค่ไหน"งั้นนั่งโต๊ะกันเถอะ เมนูทุกอย่างเป็นเมนูที่ทางร้านจะขาย"และคนเป็นพ่ออย่างขุนเมื่อเห็นว่าลูกสาวบ่นหิวก็รีบยกยิ้มให้ลูกสาวอย่างอบอุ่น พร้อมแนะนำอาหารของทางร้านหลังจากนั้นบนโต๊ะอาหารก็มีเสียงพูดคุยกันอยู่ตลอด แต่ส่วนมากจะเป็นของขวัญมากกว่าที่พูดคุยกับสิงห์เติมความหวานให้กันไม่หยุด"ลูกลองชิมนี่ดูสิว่าอร่อยไหม""หืม อร่อยที่สุดเลยค่ะ""อร่อยก็กินเยอะ ๆ ครับ"ข้าวหอมเผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นความรักและความอบอุ่นที่พ่อเพื่อนมีต่อเพื่อนสนิท การกระทำของเขายังคงเป็นพ่อที่แสนดีและอบอุ่นอึก'นี่กำลังคิดบ้าอะไรอยู่'ข้าวหอมลอบกลืนน้ำลายเมื่อสมองเธอเผลอคิดเรื่องอื่นขึ้นมา เผลอนึกไปถึงเรื่องในคืนนั้น เธอไม่คิดว่าคุณพ่อที่ดูอ่อนโยนอบอุ่นแสนดีคนนี้ ในเวลานั้นเขาค่อนข้างดุและร้อนแรงทำให้เธอร้องครวญครางทั้งคืน"ข้าวหอม""...""ข้าวหอม""...""ข้าวหอม!""ฮะ ว่าไงนะ"เพราะสติเลื่อนลอยเผลอคิดเรื่องที่ไม่สมควรคิดเลยไม่รู้ว่าเพื่อนเรียก พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าพ่อเพื่อน

สามอาทิตย์ผ่านไปคอนโดข้าวหอมหยิบเดรสแขนตุ๊กตาสีขาวที่ดูน่ารักเรียบร้อยมาสวมใส่ จากนั้นก็รวบผมขึ้นพร้อมหยิบแว่นสายตามาสวมใส่"ใกล้ได้เวลานัดพอดี"เนื่องจากวันนี้เพื่อนสนิทอย่างของขวัญชวนเธอไปทานข้าวร่วมกับครอบครัวของเธอ เนื่องจากพ่อของเธอเปิดร้านอาหารแห่งใหม่ ทำให้ครั้งนี้เธอจะได้มีโอกาสได้เจอพ่อของเพื่อนในวันนี้ ซึ่งของขวัญจะเป็นฝ่ายมารับ เพราะเธอไม่ได้มีรถขับ ที่เธออยู่คอนโดนี้เป็นเพราะอยู่ติดมหาลัยทำให้สามารถเดินไปเรียนได้เพราะเธอไม่มีรถ ครอบครัวเธอฐานะปานกลางแต่ไม่ถึงกับสามารถซื้อทุกอย่างได้ตามอำเภอใจพรึ่บ"ตื่นเต้นอยู่เหมือนกันนะเนี่ย หวังว่าคุณพ่อจะชอบช่อดอกไม้นี้"ข้าวหอมหยิบช่อดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมาชื่นชมเธอตั้งใจจะมอบช่อดอกไม้นี้ให้พ่อของเพื่อนเพื่อแสดงความยินดีกับร้านใหม่ และครั้งนี้เป็นการเจอผู้ใหญ่ก็อยากมีอะไรติดไม้ติดมือไปด้วยเวลาต่อมา"สวัสดีค่ะอาสิงห์"ข้าวหอมยกมือไหว้คนรักของเพื่อนทันทีเมื่อเข้ามาในรถ"สวัสดีครับ"คนรักของเพื่อนทักทายกลับอย่างเป็นกันเอง"โห่ ช่อดอกไม้แกสวยมาก จนฉันอยากได้เองเลย"ของขวัญพูดอย่างตื่นตาเมื่อได้เห็นช่อดอกไม้ของเธอ แต่ไม่ใช่แค่เธอหรอ

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปมหาลัย"แกยังไม่กลับใช่ไหม"ข้าวหอมเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างของขวัญ"ใช่ วันนี้อาสิงห์ติดธุระเลยมารับช้านิดหน่อย""งั้นฉันนั่งรอเป็นเพื่อนแกก่อนละกัน"เพราะข้าวหอมก็ไม่ได้รีบไปไหนอยู่แล้ว อีกอย่างคอนโดก็อยู่ติดมหาลัยเลยจะนั่งเป็นเพื่อนของขวัญเสียก่อน ถ้าเธอกลับก่อนของขวัญคงต้องนั่งรอคนเดียว"งื้อ เพื่อนหอมน่ารักที่สุด""ตั้งแต่เปิดตัวคบกับอาสิงห์ แกดูมีความสุขตลอดเวลาเลยนะ""ก็คนมันมีความสุขจริง ๆ นี่หน่า มันโคตรดีต่อใจเลย"ของขวัญตอบไปด้วยยิ้มไปด้วย"ฉันดีใจนะที่ยังเห็นว่าแกมีความสุขและหลังเรียนจบจะมีข่าวดีเกิดขึ้น"เพราะของขวัญจะแต่งงานหลังเรียนจบเลย และตอนนี้เพื่อนกำลังอินเลิฟมากซึ่งผู้ชายที่เป็นเจ้าของหัวใจของเพื่อนคือคนที่เพื่อนนับถือเป็นอามาก่อน แต่ตอนนี้สถานะได้เปลี่ยนไปแล้ว จากสถานะอาหลานกลายเป็นคู่รักกันเรียบร้อยแล้ว"ฉันอยากให้แกมีแฟนบ้างจัง ถ้าแกได้คบใครสักคนหรือได้มีคนดูแล ไม่แน่หลังเรียนจบเราสองคนอาจจะมีข่าวดีพร้อมกันก็ได้""แหม่ตอนนี้ฉันยังหาใครไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันให้แกนำไปก่อนเลย"ข้าวหอมตอบกลับเพื่อนไปอย่างนั้น"แกน่ารักจะตาย ตัวก็ขาวจั๊วะ ยิ่งเวลาแกได้แต่

"ร...เราเริ่มกันเลยไหมคะ" ข้าวหอมตอบเสียงสั่น และคำตอบของเธอทำให้เขาหัวเราะในลำคอ จนเธอทำตัวไม่ถูกรู้สึกเก้อเขิน เธอก็ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์แบบนี้ต้องเริ่มจากตรงไหน เธอก็คิดว่าพอเธอตอบตกลง เขาจะต้องรีบพาเธอขึ้นเตียงแล้วเริ่มกิจกรรมทันที แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิด "หนูกลัวไหม?" ขุนเอ่ยถามเสียงนุ่มพร้อมลูบหัวของเธอเบา ๆ การที่เธอบอกว่าไม่เคยวันไนท์กับใครก็ใช่ว่าจะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาก่อน อย่างที่บอกว่าเธอคงไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์ แค่อาจจะไม่เคยมีสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับใครก็เท่านั้น เขาเลยค่อยเป็นค่อยไปไม่อยากใจร้อน อยากให้เธอปรับตัวเข้าหาคู่นอนเสียก่อน และเขาก็ไม่อยากให้เหยื่อตรงหน้าหลุดมือไป "ม...ไม่กลัวค่ะ" ข้าวหอมเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เธอไม่ได้กลัวแต่มันกลับเป็นความรู้สึกประหลาดมากกว่า ร่างกายเธอร้อนวูบวาบไปหมด การที่เขาเอาแต่จ้องหน้าเธอพร้อมลูบหัวเธอเบา ๆ ถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น มันยิ่งทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะและรู้สึกไหววูบไปหมด เธอไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนจำเป็นต้องทำให้คู่นอนหวั่นไหวและต้องใส่ใจความรู้สึกคู่นอนแบบนี้หรือเปล่า "เสื้อฉันเปียก หนูถอดให้ฉันหน่

"ดื่มน้ำก่อนสิ"เขาเปิดน้ำพร้อมเทใส่แก้วยื่นให้เธอ"ขอบคุณค่ะ"ข้าวหอมยิ้มรับเมื่อรู้สึกว่าได้รับการดูแลหมับพรึ่บซ่า!"ข...ขอโทษค่ะ หนูทำเสื้อคุณเปียก"ระหว่างที่เธอเอื้อมมือไปรับน้ำจากเขา ไม่รู้ทำไมมือไม้ถึงอ่อนเผลอผลักกับแก้วทำให้แก้วผลักใส่ตัวเขา จนน้ำกระเด็นรดเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาหมด"ไม่เป็นไร..."เขาตอบกลับอย่างไม่ถือสา"น...หนูเช็ดให้ค่ะ"ข้าวหอมรีบไปหยิบทิชชูและถือวิสาสะเช็ดเสื้อให้เขาอย่างลืมตัว เธอใช้ทิชชูซับเสื้อให้เขาอย่างร้อนรนเพราะเสื้อเปียกเป็นวงกว้างทำให้แนบไปกับผิวเนื้อจนเห็นเนื้อหน้าท้องของเขารู้ตัวอีกทีตอนนี้เธออยู่ใกล้เขามากจนได้กลิ่นหอมสะอาดจากตัวเขาผสมกับกลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ และยังได้กลิ่นจากเม็ดอมของเขาอีก จนเธอเริ่มรู้สึกมึนเคลิ้มอย่างบอกไม่ถูก มือที่เช็ดอยู่ก็เริ่มสั่น ๆ เพราะไม่เคยสัมผัสและอยู่ใกล้ผู้ชายขนาดนี้มาก่อนอึกจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมองกลับพบว่าคนตัวใหญ่ก็ก้มมองเธออยู่ก่อนแล้ว ข้าวหอมเม้มปากแน่นรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด"คืนนี้นอนที่นี่กับฉันไหม?"เสียงทุ้มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบเพราะเขาแค่ลองเชิง..."ว...ว่าไงนะคะ?"เธอไม่ค่อยแน่ใจความหมายสักเท่า

"ใช่ ฉันนั่งเฝ้าหนูเฉย ๆ สองชั่วโมง""เหรอคะ?""หนูยังไม่เชื่อกับสิ่งที่ฉันบอกเหรอ?"ขุนยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นใบหน้าสับสนของเด็กสาว ถ้าให้พูดตามตรงสำหรับเขาที่ผ่านมาถ้าต้องอยู่ในห้องกับผู้หญิงก็คงหนีไม่พ้นเรื่องอย่างว่าแต่สถานการณ์นี้มันต่างออกไป อย่างแรกคือเขาไม่คิดทำอะไรคนหลับหรอกเพราะถ้าอีกฝ่ายไม่ยินยอมก็ไม่ต่างกับขืนใจ อย่างที่สองคือเขาไม่รู้อายุของเธอและเธอดูเด็กมาก กลัวว่าจะเด็กกว่าลูกสาวของตน เขาเลยไม่คิดทำอะไร"ป...เปล่าค่ะ หนูขอบคุณอีกครั้งค่ะที่ช่วยหนูไว้"ตอบเสียงอ้อมแอ้ม แม้ในใจอยากถามออกไปว่าเธอไม่น่าพิศวาสเหรอเขาถึงมองเธอนอนเฉย ๆ เพราะผู้ชายที่เข้าหาเธอในสภาพที่เธอแต่งหน้าแต่งตัวทุกคนมักรุกเธอและแสดงสิ่งที่ต้องการออกมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเสมอ เลยทำให้เธออดคิดไม่ได้"ว่าแต่หนูอายุเท่าไหร่ แอบพ่อแม่มาเที่ยวหรือเปล่า"ขุนลอบถามอายุของเด็กสาว ยิ่งได้เห็นใบหน้าหวาน ก็ยิ่งทำให้เขาอยากรู้"หนูไม่ได้แอบเที่ยวค่ะ หนูอายุยี่สิบสองปีแล้วค่ะ มีบัตรประชาชนยืนยันได้ค่ะ หนูไม่ได้โกหกแน่นอน""อ่อ แล้วตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วใช่ไหม""ค่ะ ไม่ได้มึนอย่างก่อนหน้าแล้วค่ะ""งั้นหนูไปล้างหน้าล้า

แกร๊ก!กึก!ขณะที่เหมราชออกจากห้องของตัวเอง ก็เป็นจังหวะที่ประตูห้องข้าง ๆ ถูกเปิดออกมาเช่นกัน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือเจ้าของห้องนั้นออกมาพร้อมอุปกรณ์ทำความสะอาด"เอ่อ...พี่เหม"เธอไม่คิดว่าพอออกจากห้องมาจะเจอกับเขาพอดี ซึ่งก่อนที่เธอจะเข้ามาทำความสะอาดห้องของตัวเองเธอก็ยังเห็นว่าเขาหลับอยู่ และเธอก็คิดว่าเขาคงจะตื่นสายกว่านี้ แต่เขากลับออกมาจากห้องนอนส่วนตัวของเขาซะงั้น"ทำความสะอาด?"เหมราชถามอย่างไม่เชื่อสายตา และเผลอสำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เห็นเธออยู่ในชุดอยู่บ้าน เธอใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น และบนใบหน้าไม่ได้แต่งแต้มแต่เหมราชกลับรู้สึกว่าในครั้งนี้เขามองเธอนานกว่าที่ผ่านมา"ค่ะ รดาเพิ่งทำความสะอาดห้องเสร็จ"ร่างบางตอบกลับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงราบเรียบและใบหน้ายังคงเรียบนิ่ง"ไม่ได้ให้แม่บ้านมาทำ?"เพราะเขาเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด เขาถึงได้รู้ว่าทุกอาทิตย์จะต้องจ่ายค่าทำความสะอาด และจ่ายค่าอาหารของเธอทุกมื้อซึ่งการกระทำของเธอในครั้งนี้ทำให้เขาแปลกใจอยู่ไม่น้อย แต่พอมานึก ๆ ดูแล้ว สองอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เขายังไม่ได้จ่ายค

ห้องนอน"เสร็จสักที"ร่างบางชื่นชมผลงานของตัวเองหลังจากที่ทำความสะอาดห้องนอนเสร็จ ปกติแล้วบ้านหลังนี้จะจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดอาทิตย์ละหนึ่งถึงสองครั้งเพราะบ้านหลังนี้ไม่มีแม่บ้านประจำ สาเหตุมาจากรดาไม่ชอบความวุ่นวายเลยไม่มีคนอื่นอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ ส่วนอาหารการกินที่ผ่านมาก็มักจะสั่งมากินทว่าตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้ทุกอย่างในบ้านเธอทำเองหมด เพราะนิสัยเดิมของเธอก็มักทำนั่นทำนี่อยู่เสมอ และเธอไม่ชอบอยู่เฉย ๆ ยิ่งมาอยู่ในร่างนี้ก็ยิ่งต้องหาอะไรทำฆ่าเวลา เพราะเจ้าของร่างยังไม่ได้ทำงานเป็นหลักแหล่ง แต่สิ่งที่เจ้าของร่างมักทำเป็นประจำคือการเข้าไปวอแวเหมราชในที่ทำงานอาทิตย์ละครั้งแต่ก็เป็นสองอาทิตย์แล้วที่ตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้เธอก็ไม่เคยพาร่างนี้ไปหาเหมราชเลย"รักเขามากสินะ"เธอมองรูปแต่งงานที่อยู่ในกรอบรูปที่เพิ่งปัดฝุ่นทำความสะอาดไปเมื่อครู่ ในรูปนั้นเจ้าสาวแสดงออกชัดเจนว่ารักใคร่เจ้าบ่าวมากแค่ไหน แต่ใบหน้าของเจ้าบ่าวในรูปนั้นไร้ซึ่งอารมณ์เหมราชคือรักแรกของรดารดาถึงได้หลงใหลเหมราชขนาดนี้ในนิยายกล่าวเพียงว่ารดาเป็นนางร้ายที่ทำทุกอย่างจนได้แต่งงานกับพระเอก แต่แท้จริงแล้ว

ฟุ่บพรึ่บร่างสูงของเหมราชถูกผ้าห่มปกคลุมร่างกายไว้ พร้อมกับมีลมจากพัดลมที่ช่วยพัดปัดเป่าให้หลับสบายยิ่งขึ้น"เห้อ"ร่างบางยืนถอนหายใจเหม่อมองร่างกำยำของผู้ที่เป็นสามี สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้ในฐานะภรรยาก็คงนำผ้าห่มมาห่มให้เขาและเปิดพัดลมให้ลมพัดเพื่อไล่อากาศและเพื่อให้เขาหลับสบายได้เท่านั้น เพราะเธอไม่สามาถพาร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้องนอนได้"หลังจากนี้จะต้องเจอกับอะไรอีกนะ"ถ้าเป็นที่ผ่านมาเธอคงไม่ยืนมองผู้ที่เป็นสามีนอนอยู่เฉย ๆ แน่ เธอคงจะทำอะไรสักอย่างหรือปลุกปล้ำเขาไปแล้ว...แต่ตอนนี้กลับไม่ใช่"แค่เข้ามาอยู่ในร่างนี้ก็จะบ้าตายอยู่แล้ว"ใช่แล้วล่ะเธอไม่ใช่เจ้าของร่างนี้เธอมีชื่อว่า รินรดา ไม่รู้ว่าเป็นโชคชะตาหรือเพราะอะไรที่ทำให้เธอเข้ามาอยู่ในร่างของ รดา นางร้ายในนิยายความทรงจำสุดท้ายที่เธอจำได้คือเธอถูกรถชนพอลืมตาขึ้นมากลับเข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้ว พอเข้ามาอยู่ในร่างนี้ความทรงจำเรื่องราวต่าง ๆ ก็วิ่งเข้ามาในหัวจึงทำให้เธอได้รู้ว่าตัวเธอเข้ามาอยู่ในร่างของนางร้ายในนิยายที่เคยอ่านเหมราชคือพระเอกของเรื่องมินตราคือนางเอกของเรื่องรามคือพระรองของเรื่องรดาคือนางร้ายที่ได้แต่งงานกับพระเ

สองเดือนต่อมากลางดึกปัง!เคล้ง!!!!"เสียงอะไร?""เกิดอะไรขึ้น!"ร่างบางที่เพิ่งข่มตาหลับได้ไม่นานกลับต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงดังจากด้านนอก ในใจของหญิงสาวเริ่มหวาดผวาเพราะเธออยู่บ้านเพียงลำพังซึ่งการได้ยินเสียงจากที่อื่นบ่งบอกว่ามีบุคคลอื่นหรืออาจจะมีสัตว์เข้ามาในบ้านปัง!ปึง!"ฉันจะหย่ากับเธอ!""เป็นเพราะเธอคนเดียว!"เคร้ง!เสียงโวยวายที่บ่งบอกว่าเป็นเสียงคนดังเล็ดลอดเข้ามาในห้อง ทำให้ความทรงจำและความเคยชินบางอย่างวิ่งเข้ามาในหัว"เหมราช?"เมื่อนึกขึ้นได้เธอก็รู้สึกชาวาบไปทั้งตัว"คงเมามาสินะ..."ไม่งั้นคงไม่มาหา...เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาเหมราชไม่เคยอยู่ร่วมชายคากับเธอเลย แต่ปล่อยให้เธออยู่ในบ้านเพียงลำพัง แต่การที่เขามาหาแบบนี้คงเพราะดื่มมาและคงเป็นเพราะเรื่องทุกข์ใจบางอย่าง ถึงได้มาอาละวาดแบบนี้ปัง ๆ ๆ"เปิดประตู!""ออกมาหย่ากับฉันเดี๋ยวนี้!"เสียงทุบประตูพร้อมเสียงตะโกนทำให้เธอเกรงกลัวเล็กน้อยแต่ก็พยายามข่มใจเดินไปเปิดประตูห้องนอนแกร๊ก!อึกเมื่อเปิดประตูกลิ่นน้ำหอมและกลิ่นแอลกอฮอล์ก็ตีเข้าจมูกกึกเมื่อเงยหน้าขึ้นมองเธอถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเมื่อร่างสูงใหญ่ยืนขวางประ

รถหรูวิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านไม้หลังเก่าที่มีขนาดเล็ก ร่างสูงลงจากรถพร้อมเดินไปกดกริ่งตรงหน้าประตูรั้วกริ๊ง ๆเหมราชยืนรอใครบางคนอยู่ตรงหน้าประตูรั้วไม้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขาแทนที่เจ้าบ่าวอย่างเขาจะต้องอยู่กับเจ้าสาว ทว่าตัวเขากลับมาโผล่อยู่หน้าบ้านผู้หญิงคนอื่น"พี่เหม..."เสียงหวานเรียกคนตรงหน้าด้วยความตกใจ เวลานี้เขาควรจะอยู่กับเจ้าสาวแต่กลับโผล่มาหาเธอที่นี่"มินตรา""พี่เหมมาหามินมีอะไรหรือเปล่าคะ เวลานี้พี่เหมควรจะอยู่กับเจ้าสาวไม่ใช่เหรอคะ พี่เหมมาหามินแบบนี้จะดูไม่ดีนะคะ"มินตรา ถามคนตรงหน้าที่ตอนนี้ยังคงสวมใส่ชุดเจ้าบ่าวอยู่แม้สูทตัวนอกจะถูกถอดออกไปทว่ายังดูออกว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่หล่อเหลามากทีเดียว"พี่ไม่ได้อยากแต่งกับผู้หญิงคนนั้น อีกอย่างพี่ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ทุกอย่างเป็นแผนของผู้หญิงคนนั้น พี่อยากให้มินเข้าใจ"เหมราชไม่คิดจะเรียกรดาด้วยชื่อของเธอ เพราะเขาไม่คิดแม้แต่จะให้เกียรติเธอ"แต่ยังไงพี่ก็แต่งงานแล้ว พี่เหมควรจะอยู่กับภรรยานะคะ""พี่ไม่ได้อยากอยู่กับผู้หญิงคนนั้น พี่อยากคุยกับมินให้เข้าใจ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นพี่ไม่ได้เต็มใจ""พี่เหม...""เป็นเพราะพี่แต

เรือนหอหญิงสาวอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ใบหน้าถูกแต่งแต้มทำให้เจ้าตัวสวยไม่มีที่ติ ดวงตากลมโตมองไปยังเตียงกว้างที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดง ทำให้มุมปากสวยของหญิงสาวยกยิ้มอย่างพึงพอใจ"ในที่สุดรดาก็ได้แต่งงานกับพี่""และคืนนี้พี่เหมจะต้องเป็นของรดา"รดา พึมพำกับตัวเองอย่างพึงพอใจ ถ้าคืนนี้เธอได้หลับนอนกับเจ้าบ่าวของเธอทุกอย่างก็เป็นอันเสร็จสมบูรณ์ เธอก็จะได้เป็นภรรยาของเขาอย่างเต็มตัว ได้ทั้งถือครองทะเบียนสมรสและได้ครอบครองร่างกายของเขาครืดดเหมราช เลื่อนบานประตูตรงระเบียงให้เปิดออกเพื่อที่จะเข้าห้องนอนหรือห้องที่ใช้เป็นห้องหอในตอนนี้หึ!เหมราชแสยะยิ้มออกมาเมื่อสบตาเข้ากับผู้หญิงที่เพิ่งเป็นภรรยาหมาด ๆ ของเขา แต่เธอเป็นภรรยาที่เขาเกลียด เพราะทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอเขาถึงได้อยู่ในสภาพนี้หมับ"พี่เหมขาเราอาบน้ำกันเลยไหมคะ หรือว่าเราจะทำกิจกรรมอย่างอื่นกันก่อนดีคะ"รดารีบเดินไปกอดแขนสามีและพูดอย่างกระตือรือร้นและไม่รู้สึกกระดากอาย"ปล่อย"เหมราชพูดอย่างไม่สบอารมณ์และน้ำเสียงเยือกเย็น"ทำไมรดาต้องปล่อยด้วย เราเป็นผัวเมียกันนะคะ"รดายังพูดลอยหน้าลอยตาและไม่คิดจะปล่อยไปง่าย ๆ"ฉันบอกให้