เมื่ออรรัมภาได้ห้องของตัวเองแล้วหญิงสาวเปิดประตูและลากกระเป๋าไปในห้องวิวทิวทัศน์ช่างสวยงาม
“ถ้าได้อยู่ที่นี่นานๆก็คงจะดี” ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มออกมา
“จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้อยู่ห่างไกลจากสังคมที่ปั้นหน้าพวกนั้น ได้มาเจอสังคมของคนที่ไม่ต้องเสแสร้งถึงจะรู้ว่าธีภพนั้นไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่นักแต่ก็ยังมีคุณลุงวิฑูรย์ คุณหนึ่ง คุณสามและผู้หญิงร่วมชะตากรรมที่ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งปั้นหน้าใส่กัน ถึงแม้ว่าทุกคนจะมองเธอเป็นคนร้ายกาจก็ตามเถอะ
“ก๊อก ๆ ๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งที่ประตูห้องเปิดไว้ อรรัมภาหันไปมองผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่หน้าประตู เอกภพส่งยิ้มให้เจ้าของห้อง
“ไม่ทราบว่าผมเข้าไปได้ไหม”
“เชิญค่ะ ฉันไม่ถือ” หญิงสาวพูดออกไปตรงๆชายหนุ่มที่ระบายยิ้มส่งให้เธอ
“ว่าแต่คุณเถอะค่ะ ทำไมถึงช่วยฉันให้ได้ห้องนี้”
“ก็คุณบอกว่าอยากได้”
“น้องอีกคนเขาก็อยากได้นะคะ” เธอพูดพลางมองหน้าชายหนุ่มเหมือนกับ
ตอนที่ 22แกล้งนางร้าย“อื้อ” เสียงร้องอยู่ในลำคอด้วยความตกใจที่มีมือปริศนาปิดปากแล้วกระชากตัวเปี๊ยกเข้าไปในป่าอ้อยเขากลัวจนลนลานไปหมด“ไอ้เปี๊ยก ไอ้เปี๊ยก เงียบๆก่อน” เปี๊ยกที่ตกใจจนฉี่จะราดก็ต้องสะดุดกับน้ำเสียงที่เขาคุ้นเคยแล้วหันไปหาต้นเสียง“น้าเล็ก มาได้ยังไง ข้าก็ตามเองมาสิวะ”“แล้วถ้าน้าตามฉันมาทำไมน้าไม่มาเอาเองซะให้สิ้นเรื่อง”“ก็ข้าอยากเล่นอะไรสนุกๆสิ”“เล่นอะไรล่ะน้า”“ข้าอยากจะแกล้งนางร้ายของเอ็งสักหน่อยนะ”“ว่าอะไรนะ แกล้งพี่อรเหรอ”“เออสิวะ”“แล้วน้าจะไปแกล้งคุณอรทำไม”“ก็ข้าอยากแกล้ง ทำไมล่ะข้าหมั่นไส้”“แล้วน้าหมั่นไส้คุณอรเรื่องอะไร”“แกเงียบๆปากไปเถอะน่า ให้ข้าแกล้งนิดเดียวไม่ตายหรอกน่า เอ็งนั่งรออยู่ตรงนี้นะ อย่าเพิ่งออกมานะถ้าข้าไม่ได้เรียก” เปี๊ยกส่ายหน้าไปมา“จะดีเหรอน้า นี่มันก็จะมืดแล้วนะ แล้วพี่อรก็ไม่ชินกับที่ทา
ตอนที่ 21 แผนร้ายเอื้อยยืนมองหน้าของเล็กด้วยท่าทางงงๆ“เอ็งจะงงอีกนานไหมนังเอื้อย”“ก็ป้ายังไม่ได้เล่าแผนให้ฉันฟัง ฉันก็งงสิ”“เอาหูมา” เอื้อยขยับยื่นหน้าเข้าหาเล็กทันที ท่าทางของผู้หญิงต่างวัยทั้งสองที่กระซิบกันด้วยการวางแผนร้าย“หลอกเหรอป้า” เอื้อยที่ฟังแผนการแล้วพูดออกมาเสียงดัง จนเล็กฟาดฝ่ามือเข้าที่ต้นแขนของเอื้อย“โอ๊ย1 เจ็บนะป้าเล็ก”“ก็ตีให้เจ็บสิวะ แกจะพูดให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ตัวเลยไหมล่ะซื่อบื้ออย่างแกสู้ยัยผู้หญิงคนนั้นไม่ได้หรอกนังเอื้อย”“ก็ฉันตกใจน่ะป้า”“แหม นังเอื้อยขวัญอรซะได้ ข้าต้องให้นังแจ๋วมาเรียกขวัญเอ็งเลยไหม”“เราจะทำจริงๆเหรอป้า”“เออ แค่หลอกให้ผู้หญิงคนนี้ไปที่ไร่อ้อยข้างหลังนู้นแล้วก็ทำเป็นผีหลอก”“หูย ทำไมป้าคิดเรื่องได้น่ากลัวแบบนี้”“ก็เออสิวะจะได้สนุกๆ เราก็แกล้งเป็นผีไปหลอกนางสิให้นางกลัวแล้ววิ่งกับกรุงเทพฯไปเลย”“เออ แบบนั้นก็ดี
ตอนที่ 20 งานเลี้ยงต้อนรับ“คุณไม่ต้องมาขู่ฉันหรอกค่ะคุณหนึ่ง ฉันไม่ใช่ตัวปัญหาสักหน่อยน้องชายคุณนั่นแหละตัวปัญหาอารมณ์ร้อนคอยคิดแต่จะว่าฉันเป็นคนร้ายแล้วพวกคุณหาเจอหรือยังล่ะคะ คนที่เป็นคนร้ายตัวจริง”“คุณหมายความว่ายังไง” เอกภพหันมามองหน้าอรรัมภาหญิงสาวยักไหล่แล้วลุกขึ้นกอดอกมองไปทางสิรินดา“คะ พี่อรมองดาทำไมคะ” สิรินดาที่ตกใจจู่ ๆ อรรัมภาก็ทำท่าทางเหมือนเธอเป็นคนร้ายซะงั้น“ไม่รู้สิ ฉันแค่อยากมองหน้าเธอเฉยๆ” อรรัมภาทิ้งระเบิดตูมใหญ่ไว้ให้สิรินดา สิรินดามองหน้าของทุกคนที่อยู่ในวงสนทนาแล้วก็ส่ายหน้าไปมาเชิงปฏิเสธ“เปล่านะคะ ทำไมคุณอรถึงมองดาแบบนั้น หมายความว่ายังไงคะ” เอกภพหันมองสิรินดาไม่วางตาแล้วคลี่ยิ้มออกมา“คุณหรือเปล่าที่แกล้งตัวเอง” คำพูดของเอกภพพูดออกมาเบาๆแต่กลับทำให้สิรินดาจุกขึ้นมาทันที“ดะ ดาเปล่านะ” หญิงสาวมองหน้าวริษาและไตรภพด้วยความงุนงง“ฉันจะแกล้งตัวเองไปทำไมคะแล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าจะไปหากบที่ไหน ฉันเปล่านะ
ตอนที่ 19 เลือกคู่หูในการทำงาน “เรามาคุยกันเรื่องที่จะอยู่ที่นี่ จากนี้อีก 1 ปี พวกคุณจะต้องทำงานตามที่คุณยายฝากมา ผมอยากจะรู้ว่าพวกคุณอยากจะทำงานกับใครบ้าง ไหนๆก็มา 3 คนก็แบ่งกันลงตัวพอดี” เอกภพเป็นหัวหน้าในการเรียกประชุมและให้สิทธิ์ในตัดสินใจ ที่จะเลือกการทำงานร่วมกันอีกหนึ่งปี พลางสายตาก็เหลือบไปมองสิรินดาที่นั่งก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาเขา“ว่ายังไงครับคุณอร คุณอยากจะทำงานกับใคร สายงานของคุณอรสามารถทำได้ทั้ง 3 คนเลยนะครับ” อรรัมภากอดอกแล้วหันมองหน้าพี่น้อง อย่างช้าๆ“ฉันให้น้องดาคนดีเลือกก่อนดีกว่าค่ะ” อรรัมภาทิ้งระเบิดลูกใหญ่ใส่สิรินดาที่นั่งก้มหน้างุดทำตัวน่าสงสาร พออรรัมภาเห็นแบบนั้นก้ยิ่งอยากจะแกล้งเธอสักหน่อย“ทำไมน้องดากลัวพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ” อรรัมภาที่หันไปกระแหนะกระแหน่สิรินดา“เปล่าหรอกค่ะ พี่อรเลือกก่อนเถอะค่ะ”“ไม่ล่ะ รอบนี้พี่เสียสละให้เธอเลือกก่อน เดี๋ยวคนอื่นจะคิดว่าพี่เป็นคนไม่ยุติธรรมอยากได้ทุกอ
ตอนที่ 18 ไขข้อข้องใจ อรรัมภาที่วิ่งไปตามถนนลูกรังสายเล็กๆที่ทอดยาวไปยังไร่อ้อยที่อยู่ไม่ไกลและหยุดยืนอยู่กลางถนน“เราวิ่งมาไกลแค่ไหนเนี่ย” แต่ความรู้สึกอึดอัดที่อยู่ภายในนั้นยังคงไม่จางไปแม้เพียงสักนิด หญิงสาวพ่นลมหายใจแล้วหันกลับไปมองที่เรือนรับแขกแล้ววิ่งกลับไปยังทางเมที่ตัวเองพึ่งจะวิ่งมาเมื่อสักครู่“ทุกคนคงคิดว่าเป็นฝีมือของเธอสินะ” ก็ช่างเถอะถึงเธอพูดความจริงไปก็ไม่มีใครเชื่ออยู่แล้วและเธอก็ยังจับผู้ร้ายตัวจริงไม่ได้ก็แค่สงสัยเอาเป็นว่าเธอจับผู้ร้ายตัวจริงได้ค่อยบอกคุณหนึ่งก็แล้วกันก็คงจะมีแค่เอกภพที่เชื่อเธอ“เข้มแข็งไว้อรรัมภาโลกนี้มันโหดร้ายกับเธออยู่แล้ว เธอจะต้องไปน้อยใจอะไรล่ะ” ถึงเธอจะพยายามปลอบใจตัวเองแต่น้ำตาเจ้ากรรมก็รินไหลออกมาทั้งที่เธอพยายามกลั้นน้ำตาแล้วแต่มันก็ไหลเอ่อออกมาจนได้อรรัมภานั้นเงยหน้าขึ้นมองแสงอาทิตย์ที่เริ่มสาดส่องไปทั่วทุ่งนา ลมพัดมาค่อนข้างแรงจนร่างบางก็สึกหนาวจน
ตอนที่ 46 เจ็บเท่าคุณอรหรือเปล่าเขาจะต้องกลับไปจัดการให้ทุกคนปิดปากเรื่องนี้ให้สนิท ไม่ให้เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกและคนที่เขาจะต้องไปจัดการก็คือมนต์จันทร์เมื่อธีภพเดินเข้ามาในออฟฟิศมนต์จันทร์ที่ทำหน้าใสซื่อเป็นคนดี ยกกาแฟเข้ามาเสิร์ฟธีภพเขาจึงลุกขึ้นเดินไปยืนตรงหน้าของมนต์จันทร์ เขาจับแขนทั้งสองข้างของมนต์จันทร์จน มนต์จันทร์รู้สึกดีใจที่กำจัดศัตรูได้ เธอส่งยิ้มให้ธีภพด้วยท่าทางเขินอายแต่แล้วธีภพก็บีบเข้าที่ต้นแขนทั้งสองข้างด้วยความโกรธ“เจ็บนะคะ มนต์เจ็บนะคะคุณสอง”“เจ็บเหรอเจ็บ เท่าคุณอรหรือเปล่า ผมรู้นะว่ามันเป็นแผนของคุณมนต์” เขาออกแรงบีบที่ต้นแขนของเธอหนักขึ้นกว่าเดิม“คุณให้เพื่อนผู้ชายสามคนนั้น มาทำเรื่องเลวๆกับคุณอร นี่คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า คุณรู้ไหมว่าไอ้แห้วมันสารภาพหมดแล้วนะหลังจากที่มันส่างเมา ว่าคุณเป็นคนบงการ” มนต์จันทร์ที่ตกใจสุดขีดเมื่อรู้ว่าธีภพจับได้ไม่นานรถตำรวจก็มาจอดอยู่ที่หน้าออฟฟิศและตำรวจก็พุ่งเข้ามาจับตัวเธอถึงในห้องของธีภพ“อะไรกันคะ