ตอนที่ 5 เดาทาง

ตอนที่ 5

เดาทาง

“มาถึงกันเหนื่อยๆเข้ามาในบ้านก่อนเถอะนะ” เมื่อผู้หญิงทั้งสามคนแนะนำตัวเสร็จ วิฑูรย์ก็ชวนให้พวกเธอเข้าบ้านไตรภพที่มองตามผู้หญิงทั้งสามแล้วยกนิ้วโป้งให้

“โอ้โฮ คุณยายเนี่ยสายตาเฉียบคมจริงๆนะเลือกมาแต่ละคนสวยๆทั้งนั้น” ไตรภพที่ยืมยิ้มกว้างมองตามสามสาวที่เดินเข้าไปในบ้าน แต่เขาก็ยังสงสัยไม่หายว่าผู้หญิงคนไหนกันแน่ที่เป็นคู่หมั้นที่คุณยายหามาให้

“คุณยายไม่เห็นบอกว่าจะส่งมาตั้งสามคนนี่หว่า คุณยายร้ายไม่เบานะ” ว่าแล้วไตรภพก็เดินตามสาวๆทั้งสามขึ้นไปด้วยท่าทางกระดี๊กระด๊า

“นั่งกันก่อนนะ เอ่อ พอดีว่าคุณยายได้ส่งใครมาเป็นพิเศษไหม” วิฑูรย์ถามขึ้นด้วยความสงสัย

“พิเศษเหรอคะ” วริษาทวนคำพูด

“พิเศษยังไงคะ” เธอถามขึ้นจนวิฑูรย์เงียบไปเพราะว่าเขาก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง

“ว่าแต่ใครเป็นหลานสาวของเพื่อนคุณหญิงอรอรงค์เหรอ” วริษาส่ายหน้าไปมาแล้วหันไปหน้าของอรรัมภา อรรัมภาส่ายหน้าแล้วหันกลับไปมองวริษา วริษาก็ส่ายหน้าเช่นกันทั้งสองสาวจึงหันไปมองหน้าของสิรินดา สิรินดาหันมองหน้าของทุกคนในบ้านด้วยความงุนงง

“อะไรเหรอคะ หนูเอ่อ หนูเป็นแค่เด็กฝึกงานค่ะ” เธอพูดด้วยท่าทางตกใจ เมื่อเห็นทุกสายตาจ้องมองมาที่เธอ เมื่อทั้งสามต่างปฏิเสธก็ทำให้วิฑูรย์เกาหัวแกรกๆ

“หมายความว่ายังไง” วริษาถามขึ้นอีกครั้ง

“ก็คุณแม่บอกว่าจะส่งหลานสาวของเพื่อนท่านมาแล้วนี่ไม่มีเหรอหรืออีกคนยังมาไม่ถึง” วริษาที่มองเห็นท่าทางงงงวยของวิฑูรย์ เธอจึงส่ายหน้าไปมาพร้อมส่งยิ้มขำๆ

“ไม่มีนะคะคุณลุง เพราะว่าตอนที่คุณหญิงมาส่งเราทั้งสามคนที่สนามบินพร้อมกันแต่ไม่มีคนที่สี่นะคะ” วริษาเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางที่หนักแน่น

“เอาล่ะ เดี๋ยวลุงถามคุณแม่เองไม่เป็นไร มากันเหนื่อยๆนั่งให้สบายใจกันก่อนนะ” วิฑูรย์ที่มีท่าทางอึกอักเพราะว่าเขานั้นเตรียมห้องด้านบนไว้แค่ห้องเดียวที่จะให้หลานสาวของเพื่อนคุณหญิงอรอนงค์ที่เดินทางมาอยู่ด้วย ไม่คิดว่าจะส่งผู้หญิงมาให้ถึงสามคน

“ลุงไม่รู้ว่าพวกหนูจะมากันตั้งสามคน ลุงเข้าใจว่าจะมีหลานสาวของเพื่อนคุณแม่มาแค่คนเดียว ลุงจัดห้องไว้ให้ข้างบนแค่ห้องเดียว” เขาชี้นิ้วขึ้นไปข้างบนแล้วเขาก็ลดนิ้วลงจนทั้งสามมองหน้ากันไปมาต่างรู้สึกอึดอัดไปกับท่าทางผู้เป็นเจ้าของบ้าน

“ผมว่าเราคงต้องเปลี่ยนแผนใหม่แล้วแหละครับคุณพ่อ” ธีภพเสนอขึ้น

“อย่างนี้ก็แล้วกันนะสาวๆ ไหนๆก็มาพร้อมกันสามคนลุงว่า” เมื่อธีพบเห็นท่าทางของผู้เป็นพ่อไปไม่เป็นเสียแล้วเขาจึงพูดขึ้น

“เอาอย่างนี้สิครับคุณพ่อ เรามีห้องรับแขกที่อยู่เรือนข้างหลังบ้าน ให้พวกเธอไปพักอยู่ที่นั่นก็ได้” เมื่อลูกชายคนที่สองเสนอขึ้น

“เอาอย่างนั้นก็ได้” ไหนๆเขาก็ถามไม่ได้ความว่าใครคือคู่หมั้นของลูกชายเขาแล้ว

“งั้นก็ให้สาวๆไปพักที่นั่นก่อน เดี๋ยวพ่อโทรถามคุณแม่พอได้ความว่ายังไง ค่อยให้เธอย้ายกลับมาอยู่ที่นี่” วิฑูรย์เริ่มมีใบหน้าที่เคร่งเครียดมากขึ้นเพราะการที่เขาจำเป็นที่จะต้องคุยกับแม่ยายก็หมายถึงเขาจะต้องฟังแม่ยายค่อนขอดเรื่องภรรยาที่ล่วงลับอีกเป็นแน่ วิฑูรย์ที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ได้ไหมสาวๆ” เขาหันไปคุยกับหญิงสาวทั้งสามคนที่นั่งอยู่ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดเช่นกัน เมื่อรู้ว่าการมาของพวกเธอนั้นจะสร้างความลำบากให้เจ้าบ้านขนาดนี้ ทั้งสามคนพยักหน้าส่งยิ้มให้กับวิฑูรย์

“ว่าแต่สาวๆชื่อเสียงเรียงนามอะไรกันบ้าง ลุงจะได้เรียกถูก พอมากันสามคนก็เยอะใช้ได้น่ะ ลุงก็ลืมซะแล้วสาวๆพึ่งบอกลุงเมื่อกี้เอง” วิฑูรย์ที่มีท่าทางเขินๆที่ตั้งรับไม่ทัน ทั้งยังวุ่นวายเรื่องที่หลับที่นอน

“เอาหนูก่อนก็ได้ที่จะมาฝึกงาน ว่ายังไงหนูชื่ออะไรนะ”

“หนูชื่อสิรินดาค่ะหรือเรียกสั้นๆว่าดาก็ได้นะคะ”

“ส่วนหนูชื่อวริษาหรือเรียกว่าวรินก็ได้นะคะ เป็นเด็กในอุปถัมภ์ของคุณหญิงอรอนงค์ค่ะ คุณหญิงให้มาช่วยงานในไร่จะทำอะไรก็ได้ค่ะ”

“แล้วหนูจบอะไรล่ะลูก”

“หนูเรียนเกี่ยวกับการตลาดมาค่ะ”

“อย่างนั้นก็ดีเลยอาจจะอยู่กับตาหนึ่ง ตาสองหรือตาสามก็ได้นะ แล้วหนูล่ะ” อรรัมภาที่นั่งนิ่งอยู่นานก็ส่งยิ้มให้กับวิฑูรย์ที่หันมาถามเธอ

“หนูชื่ออรรัมภาค่ะ พอดีว่าหนูตกงานน่ะค่ะก็เลยไปสมัครงานกับบริษัทของคุณหญิงอรอนงค์ คุณหญิงก็เลยส่งมาทำงานที่นี่ค่ะ”

“อ้าว! แล้วหนูเป็นดาราจะมาทำงานที่นี่เหรอลูก” ไตรภพรู้สึกขนลุกขนพองที่เห็นมาดนางร้ายของเธอ

“เรื่องนี้ผมรู้ครับคุณพ่อ เดี๋ยวผมค่อยเล่าให้คุณพ่อฟัง” อรรัมภาหันไปมองหน้าของไตรภพ

เมื่อเขาสบตาของอรรัมภาก็รู้สึกกลัวสายตาของเธอ ใบหน้าสวยที่เรียบเฉยมองเขานิ่ง ไตรภพส่งยิ้มแหยๆเพราะเขารู้ว่าทำไมด้วยเหตุผลอะไรที่ทำให้อรรัมภาต้องมาที่นี่

“พูดมากน่าเจ้าสาม” ผู้เป็นพ่อหันไปดุลูกชาย

“ว่าแต่พี่แกเถอะเมื่อไหร่จะมา” วิฑูรย์ที่นึกขึ้นได้ว่าเอกภพยังมาไม่ถึง

“หนูอรเคยทำงานแบบนี้หรือลูก”

“ก่อนเข้าวงการอรเคยทำบ้างค่ะ แต่ไม่ใช่เป็นงานที่ไร่หรืองานหนักนะคะ”

“แล้วหนูอรจะอยู่ได้เหรอ”

“หนูก็ต้องอยู่ให้ได้ค่ะเพราะคุณหญิงให้ค่าจ้างมาแล้วตั้งปีหนึ่งอรก็ต้องอยู่ให้ได้ค่ะ”

“แล้วหนูอรทำอะไรได้บ้าง” ยังไม่ทันที่อรรัมภาจะได้ตอบคำถามของวิฑูรย์ก็โดนไตรภพชิงตอบซะก่อน

“จะทำอะไรได้ล่ะครับพ่อ คุณอรก็เป็นดาราถ้าจะให้ดีก็ให้พคุณอรมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ของรีสอร์ตผมสิครับ” เจ้าของรีสอร์ตพูดขึ้น

“อย่าไปยุ่งวุ่นวายกับเจ้าสามมันมากนะ หนูอรตาสามเนี่ยมันเจ้าชู้” อรรัมภาหันไปยิ้มให้กับไตรภพที่ท่าทางออกจะกะล่อนเธอเจอมาเยอะแล้วทั้งเจ้าชู้ประตูดิน ทั้งกะล่อนหลอกลวงเก่ง แค่ไตรภพเด็กน้อยเริ่มหัดรักไม่คณามือเธอหรอก จนคนที่นั่งข้างๆไตรภพรู้สึกไม่ชอบใจที่อรรัมภาส่งยิ้มเล่นหูเล่นตากับน้องชายของเขา

อรรัมภาที่พลันสบสายตาคู่คมที่จ้องสบกับดวงตาสวยเฉี่ยวนั้นเธอรู้ว่าเขานั้นรู้สึกยังไงกับเธอ เพราะแต่ละคนไม่ว่ารู้สึกนึกคิดยังไงก็จะแสดงออกมาทางสายตาถึงแม้จะทำท่าทางนิ่งเฉยแต่สายตาก็ปกปิดไม่ได้ความคิดไม่ได้

เธอรู้ว่าธีภพคงจะไม่ชอบใจเธอนัก แล้วยังไงใครแคร์เธอก็แค่มาอยู่ที่นี่ตามสัญญาจ้างที่เธอได้เซ็นไว้กับคุณหญิงอรรัมภา เมื่อหมดสัญญาเธอก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตของเธอ ส่วนเรื่องที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเธอนั้น เขาก็ต้องทำใจแล้วล่ะเพราะคงจะต้องเจอหน้าเธออีกหนึ่งปีเต็มๆ อรรัมภาที่หุบยิ้มแล้วยักคิ้วใส่ธีภพที่ทำท่าทางว่าไม่ชอบเธออย่างชัดเจนจนชายหนุ่มกำมือแน่น