ตอนที่ 4 ต้อนรับผู้มาเยือน

ตอนที่ 4

ต้อนรับผู้มาเยือน

วิฑูรย์ที่หันมามองผู้มาเยือนด้วยรอยยิ้ม

“ว่ายังไงเด็กๆเหนื่อยไหม” เขาเดินลงบันไดและเดินไปใกล้ๆผู้หญิงทั้งสามใบหน้าของทั้งสามนั้นนับได้ว่าสวยถึงขั้นสวยมากเลยทีเดียว

สาวชาวกรุงผิวพรรณผุดผ่องแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูแล้วเขาค่อนข้างคุ้นหน้า

“ว่าแต่มากันสามคนคุณหญิงอรอนงค์ส่งให้มาทั้งสามเลยเหรอ”วิฑูรย์ถามแล้วหันหน้าไปมองผู้เป็นลูกชายด้วยท่าทางที่อึดอัด

“นี่ค่ะจดหมาย” วริษาหรือวรินเป็นคนยื่นจดหมายให้วิฑูรย์หลังจากที่เธอเดินลงรถมาเป็นคนแรก

“นี่คือจดหมายของคุณหญิงอรอนงค์ที่ส่งมาให้ค่ะ สวัสดีค่ะคุณลุงวิฑูรย์หนูชื่อวริษาค่ะหรือเรียกว่าวรินก็ได้นะคะ หนูเป็นเด็กในอุปถัมภ์ของคุณยายค่ะ”

“เด็กในอุปถัมภ์” ไตรภพพูดขึ้น

“คุณยายมีเด็กในอุปถัมภ์ด้วยเหรอ” ไตรภพหันไปถามธีภพ

“แล้วพี่จะรู้ได้ยังไง” ธีภพพูดด้วยท่าทางหงุดหงิดพลางคิดในใจ

“นี่คุณยายคิดจะมัดมือชกพวกเขางั้นเหรอ เล่นส่งผู้หญิงมาสามคน”

วิฑูรย์ที่เห็นผู้หญิงคนที่สองเดินลงมาจากรถเหมือนเขาจะเคยเห็นเธอที่ไหนใบหน้าสวยเฉี่ยว ท่าทางมั่นใจ การแต่งตัวดี วิฑูรย์ที่ทำหน้าสงสัยหันไปมองอรรัมภา เธอส่งยิ้มให้น้อยๆแล้วยกมือขึ้นไหว้วิฑูรย์

“สวัสดีค่ะ คุณลุงหนูชื่ออรรัมภาหรือเรียกว่าอรก็ได้นะคะ”

“สวัสดีจ้ะหลาน ทำไมลุงรู้สึกว่าหนูอรหน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหน”

“คุณลุงอาจจะเจออรในทีวีค่ะ”

“เจอในทีวีเหรอ”

“ค่ะ อรเป็นนักแสดงค่ะ” อรรัมภาแนะนำตัวและส่งยิ้มน้อยๆให้ผู้เป็นประมุขของบ้าน

“เฮ้ย! พี่ผู้หญิงคนนี้เป็นนางร้ายในละครที่กำลังมีข่าวอยู่นี่เห็นว่าตบผู้จัดการนางเอกดังด้วยนะ” ไตรภพที่กระซิบธีภพจนอรรัมภาได้ยินเธอหันไปมองตามเสียงแล้วส่งยิ้มให้ไตรภพเล็กน้อย ทั้งที่อรรัมภาได้ยินเต็มสองหู แต่เธอก็ปั้นหน้ายิ้มทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเพราะที่เขาพูดมามันก็เป็นเรื่องจริงที่เธอตบผู้จัดการนางเอกดัง เรื่องนั้นเธอไม่ปฏิเสธ ถึงธีภพจะไม่ค่อยดูละครน้ำเน่าเท่าไหร่ แต่เขาสัมผัสได้ถึงรัศมีความร้ายกาจจากหญิงสาวคนนี้เหมือนกัน สายตา ท่าทางของเธอบอกยี่ห้อซะขนาดนั้น ว่าเธอเป็นนางร้ายแน่นอน อรรัมภารู้สึกว่าธีภพจะจ้องมองเธอไม่ละสายตาเธอหันกลับไปสบตาเขาด้วยแววตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ ทำไมเธอจะมองเขาแบบที่เขามองเธอไม่ได้ จนธีภพรู้สึกไม่ค่อยชอบใจในท่าทางของอรรัมภา

“อะไรพี่สอง ทำไมพี่สองจ้องคุณอรขนาดนั้น ชอบหรือพี่”

“ชอบกับผีอะไร” ถึงแม้ว่าสองพี่น้องจะกระซิบกันเบาๆแต่คำพูดทั้งหมดก็เข้าหูของอรรัมภาอยู่ดี แต่เธอก็ยังยืนนิ่งไม่สนใจอะไรเพราะเธอคงจะเป็นภาพจำของใครหลายๆคนอยู่แล้วว่าเธอคงจะร้ายเหมือนบทบาทที่เธอแสดงในละคร

ผู้หญิงคนสุดท้ายเดินลงมาจากรถตู้แล้วหันไปปิดประตู

“ไม่เป็นไรครับ ผมปิดเองครับ” ถวิลที่ยกกระเป๋าลงจากรถแล้วกำลังจะเดินมาปิดประตูรถแต่สิรินดาทำหน้าที่แทนเขาซะแล้ว

“ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง หนูช่วยค่ะ” สิรินดาหันหน้ามาส่งยิ้มให้ถวิลอีกครั้ง

“ว่าแต่หนูคือ” วิฑูรย์หันไปคุยกับสิรินดา

“หนูชื่อสิรินดาค่ะ เป็นเด็กฝึกงานที่คุณหญิงอรอนงค์ส่งให้มาฝึกงานที่นี่ค่ะ”

“แล้วคุณแม่ทำไมถึงส่งมาฝึกงานที่นี่” วิฑูรย์ถามด้วยท่าทางมึนงง

“คุณหญิงบอกว่าหนูเรียนจบบัญชีมาอยากให้มาช่วยคุณลุงทำบัญชีค่ะ” วิฑูรย์ยิ้มแห้งๆเพราะความเจ้าแผนการของผู้เป็นแม่ภรรยาที่เล่นส่งผู้หญิงสามคนมาพร้อมกันจนเขาไม่รู้จะตั้งรับยังไง

“อ๋อ! มาฝึกงานแล้วหนูเรียนจบหรือยัง”

“จบแล้วค่ะ แล้วก็ไปสมัครงานที่บริษัทของคุณหญิงอรอนงค์ค่ะ แต่คุณหญิงอรอนงค์บอกว่าที่บริษัทคนเยอะแล้วก็เลยอยากให้มาทำงานที่ขอนแก่นเป็นเวลาหนึ่งปีค่ะ ถ้าหนูผ่านโปรสามเดือนแล้วก็จะบรรจุให้แต่ว่าหลังจากบรรจุก็จะให้ทำงานที่นี่ให้ครบหนึ่งปีค่อยย้ายกลับไปทำที่กรุงเทพฯค่ะ” สิรินดาที่เห็นสีหน้าของวิฑูรย์ค่อนข้างดูอึดอัดหรือที่นี่จะไม่มีงานให้เธอทำ

“ไม่รู้ว่าหนูจะอยู่ที่นี่ไหวไหม” รู้สึกว่าสิรินดานั้นดูเหมือนจะเด็กที่สุดในบรรดาผู้หญิงสามคนที่คุณหญิงอรอนงค์ส่งมาและใบหน้าก็ดูจิ้มลิ้มพริ้มเพรา

“ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะว่ายังไงอีกหนึ่งปีดาก็จะได้ย้ายกลับไปแล้วค่ะ หรือว่าคนที่นี่เต็มเหรอคะ” สิรินดาถามด้วยใบหน้าที่ดูกังวล

“มีงานเยอะแยะ รอให้หนูดาทำไม่ต้องกังวลนะ”

“ขอบคุณค่ะ” สิรินดารับคำเบาๆแล้วหันไปส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างวิฑูรย์หน้าตาของทั้งสองหล่อเหลาเอาการไม่น้อย

“แล้วตกลงคนไหนล่ะที่คุณยายส่งมา” ธีภพปรายตามองน้องชายด้วยความรำคาญ

“นี่นายจบป.4 มาเหรอว่ะ ทำไมยังคิดไม่ได้แกไม่เห็นเหรอว่าคุณยายส่งมาทั้งสามไง” พูดเสร็จธีภพก็หมุนตัวเดินขึ้นบ้านด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์เพราะคุณยายจอมแผนการนั่นแหละที่ทำให้ธีภพไม่พอใจขึ้นมา ตอนแรกบอกว่าจะส่งมาแค่คนเดียวไหงส่งมาตั้งสามคนให้พวกเขาปวดหัวเล่น