Share

05 ตีตราประทับ

Author: Jiraiyajung
last update Last Updated: 2025-07-09 13:22:49

นี่คือจุดจบของเธอเหรอ เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องราวต่าง ๆ ได้เลยเหรอ ทั้งที่เธอไม่ทำตัวเหมือนเดิมแล้ว แต่ทำไมฉากนี้ถึงยังเกิดขึ้น สุดท้ายเธอจะกลายเป็นแค่เครื่องมือระบายอารมณ์ของเขา

พีทจ้องมองใบหน้าแดงเป็นลูกพีชของเธอ ในตอนนี้เธอนิ่งไป ทำให้เขาเห็นในมุมที่ไม่เคยเห็น เขายอมรับว่าเธอสวย แต่เธอก็ร้ายด้วย

มินนี่รู้สึกอายจนต้องเอามือมาปิดสองเนื้อกลมโตเอาไว้ เธอหายใจหอบตามจังหวะ รู้สึกร้อนไปทั้งตัว

พีทจ้องมองต้นคอขาว มีกลิ่นหอมจาง ๆ จากตัวเธอจนต้องก้มลงไปกัดตีตราประทับเอาไว้หลายจุด

“อ๊ะ...ปล่อย...อย่าทำ...” สัมผัสที่ต้นคอทำให้เธอสั่นไหวไปมา ความรู้สึกวาบหวิวเกินจะห้ามใจไหว

“ชอบเหรอ...คงอยากโดนมากกว่านี้ใช่ไหม” พีทเงยหน้ามาสบตาเธอ พร้อมกับรอยยิ้มผู้ชนะ

เธอควบคุมอะไรไม่ได้แล้ว ทำขนาดนี้ไม่ให้ใจเกเรได้ไง เธอสูดกลิ่นหอมของเขายิ่งทำให้รู้สึกหวั่นไหวกว่าเดิม

เธอไม่เข้าใจเขา เกลียดขนาดนี้จะทำกับเธอได้ลงหรอ หรือเพราะเขามันเลว ใครก็ได้หมด

มินนี่ร่างกายเตลิดไปตามสัมผัสของเขา เธอร้อนรุ่มอยากระบายออกมา ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เธอครางเสียงสั่น กำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อถูกลิ้นร้อนตวัดกลีบกุหลาบ เขาช่ำชองเหลือเกินจนเธอต้องยอม

เมื่อเห็นว่ากลีบดอกไม้สีสวยมีน้ำไหลหยาดเยิ้ม เขาก็รู้สึกพอใจมาก ๆ ก่อนจะเอาแท้งร้อนถูไถบริเวณปากทางให้คุ้นชิน เสียงครางยิ่งแรงขึ้นเมื่อถูกกระตุ้น

“อ๊ะ...ไม่ไหว...อือ...เสียว”

“อ๊าสส...เจ็บ”

เขาไม่คิดว่ารุนแรงไปเหรอ ขยับเข้ารวดเดียวจนเธอเกร็งทื่อไปหมด ใครไม่เจ็บบ้าง นี้เป็นครั้งที่สองของเธอนะ

พีทเห็นท่าทางของเธอก็ขยับหน้าลงมาบดขยี้ริมฝีปากเย้ายวนให้หายแค้น ปากเล็กของเธอเหมือนกำลังท้าทายให้เขาเข้ามาสำรวจ รสหวานอ่อน ที่ทำให้เขาประหลาดใจทุกครั้ง เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเหรอ?

ลิ้นสองคนพัวพันกันเป็นเกลียว ไม่มีใครยอมใคร คนตัวเล็กอ่อนประสบการณ์แต่ก็ดื้อสุดขีด พีทหัวเราะในลำคอก่อนจะขยับตัวตนเข้าไปให้สุด พร้อมไล่ต้อนลิ้นเล็กให้จนมุม

“อ๊ะ...อือ...เบา ๆ”

“ร่องเธอแนนจนจะแตกแล้ว...อ๊าสส”

เธอตอดจนเขาจะแตกอยู่แล้ว ผู้หญิงอะไรตอดเก่งจริง ๆ มินนี่หน้าแดงก่ำ เข้าพูดไม่อายเลยสักนิด พอเธอพร้อมเท่านั้นแหละ เอวเทพก็เร่งสปีดจนสะโพกบางต้องแอ่นรับความเสียว เธอร้องสุดเสียงเมื่อเขาสัมผัสจุดเสียวราวกับรู้ทุกจุดของเธอ

“ชอบไหม...”

เธอเม้มริมฝีปากแน่น สีหน้าเหยเกเล็กน้อยเมื่อเขาเคลื่อนไหวเข้าไปในตัวเธออย่างไม่ทันตั้งตัว

มินนี่กำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น กัดริมฝีปากเพื่อระบายความเสียว ยิ่งทำให้พีทรู้สึกพอใจมาก ไม่เคยมีใครทำให้เขาพอใจแบบนี้

“อ๊ะ...ฮือ...มะ..ไม่ไหวแล้ว” มินนี่ครางเสียงสั่น กระตุกเกร็งตอดรัดแก่นกายของเขา

พีทรู้ทันทีว่าเธอกำลังจะเสร็จ เขาเน้นจุดเสียวให้เธออย่างรู้ใจ มินนี่ก็สุขสมในที่สุด

“อ่าส~...”

เธอรีบเอามือมาปิดหน้า ตอนนี้รู้สึกอายแทบบ้า ไม่รู้ว่าทำอะไรบงไป

พีทมองดูการกระทำของเธอก็ยิ้มออก ตกลงเธอเป็นคนแบบไหนกันแน่ เป็นนางร้าย หรือนางแมวยั่วสวาทกันแน่ ก่อนที่เขาจะกระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“ฉันช่วยเธอแล้ว ถึงคราวเธอช่วยฉันบ้าง”

“ชะ...ช่วยอะไร?”

ทันทีที่ถามมือสองข้างที่ปกปิดใบหน้าก็ถูกปัดออก ก่อนถูกริมฝีปากหนาบดขยี้อีกครั้ง พร้อมกับแก่นกายใหญ่โตเกินมาตรฐานที่ขยับเข้าออกสุดแรง มินนี่เสียวจนต้องกำผ้าปูที่นอนแน่น โดยเฉพาะตอนจูบ

พีทเองก็ไม่ต่าง ยิ่งบดขยี้ริมฝีปากของเธอราวกับถูกกระตุ้น ความเสียวซ่านเพิ่มทวีจนเขาต้องเร่งเอว พร้อมกับมือสองข้างลูบไล้นวดคลึงเต้าสวยทั้งสอง

“อ่าส~...เสียว...แม่ง...ตอดดีมาก” เสียงแหบแห้งของเขาทำให้เธอหน้าแดงก่ำ รับรู้ความอุ่นข้างใน

“พอแล้วใช่ไหม?” เขาปล่อยแล้วคงจะพอใช่ไหม ผู้ชายก็คงหมดอารมณ์หลังจากปลดปล่อย

“ใครบอกว่าพอ...ต่ออีกรอบสิ”

คืนนี้เขาไม่ปรานีเธอเลยช่างต่างจากคืนแรกราวกับฟ้ากับดิน เพราะตอนนั้นเขาคิดว่าคนที่อยู่ด้วยคือ พิมพ์ แต่วันนี้คนที่อยู่ด้วยคือคนที่เขาเกลียดที่สุด เขาจึงไมทะนุถนอมเธอเลย

มินนี่ยันกายอันบอบช้ำของตนลุกขึ้นจากเตียงหลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง เธอมองนาฬิกาบนหัวเตียงตอนนี้คือ 00:56 ร่างบางเดินออกไปจากห้องที่มืดสลัว เธอหยิบเสื้อเชิ้ตของเขามาใส่ ก่อนจะออกไปหากล่องยามาทำแผล เธอไม่อยากติดเชื้อจนมือเน่า

พอทำเสร็จเธอเพลียจนเผลอหลับตรงโซฟาห้องนั่งเล่น ร่างบางกอดหมอนเอาไว้แน่น เพราะมันเป็นความอบอุ่นเดียวของเธอในตอนนี้

เสียงนาฬิกาดิจิตอลบนหัวเตียงดังเบา ๆ แต่ไม่ได้ปลุกใครในห้องให้ตื่น ร่างสูงที่นอนหงายอยู่บนเตียงมองเพดานด้วยแววตาเลื่อนลอย กลิ่นยาฆ่าเชื้ออ่อน ๆ จากห้องนั่งเล่นลอยมาถึงปลายจมูก ยิ่งทำให้จิตใจของเขาหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ

ภาพเมื่อคืนยังตามหลอกหลอน… เสียงร้องเบา ๆ แฝงความเจ็บปวด น้ำตาของเธอที่เขาเห็นแต่กลับเลือกจะไม่ใส่ใจ

เขาไม่ใช่ปีศาจ

แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า สิ่งที่เขาทำเมื่อคืนมัน ‘ร้ายแรง’

พีทยันตัวลุกขึ้น ก่อนเดินออกไปจากห้องนอน ร่างของมินนี่นอนขดตัวอยู่บนโซฟา ห่มผ้าบาง ๆ ที่เธอคงหยิบเอามาคลุมตัวเองหลวม ๆ ใบหน้าซีดเผือดและรอยฟกช้ำตรงมุมปากทำให้เขารู้สึกเหมือนมีมีดทิ่มกลางอก

“…มินนี่” เขาเรียกเบา ๆ เหมือนกลัวปลุกเธอ ทั้งที่จริงแล้วในใจอยากให้เธอตื่นมาแล้วด่าทอเขาสักคำ ยังดีเสียกว่าความเงียบที่ทำให้เขารู้สึกต่ำช้าแบบนี้

แต่เธอไม่ตื่น ยังนอนนิ่งเหมือนไม่อยากลืมตาขึ้นมาเจอโลกใบเดิม

เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ หยิบกล่องยาที่วางไว้บนโต๊ะมากดดู

เธอทำแผลจริง ๆ ด้วยตัวเอง

มือเล็ก ๆ มีรอยถลอกพันผ้าไว้หลวม ๆ เขานึกไปถึงตอนที่เธอเดินไปหยิบมันคนเดียว ทั้งที่ยังเจ็บแทบลุกไม่ไหว

“แผลของเธอที่มือเขาไม่ได้ทำแน่ เมื่อคืนเขาแค่ทำรอยตรงเนินอกกับต้นคอ เพราะทนห้ามใจไม่ไหว แล้วเธอได้แผลมายังไง”

เขาได้แต่คิดประโยคนี้ซ้ำ ๆ แต่พูดออกมาไม่ได้

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นข้อความจากพิมพ์

“พีท ไม่สบายเปล่า? เมื่อวานดูเครียด ๆ อะ”

“เดี๋ยววันนี้มาเจอกันที่คาเฟ่นะ เหลือแค่จัดตารางส่งรายงาน”เขาเป็นคนช่วยเธอทำรายงานเองแหละ

เขากำลังจะพิมพ์ตอบกลับ แต่หยุดไว้กลางคัน

สายตาเขาหันไปมองร่างบางที่ยังหลับอยู่

เสียงฝีเท้าของพีทดังเข้ามาในห้วงฝัน เธอลืมตาช้า ๆ สมองยังเบลอแต่ความเจ็บแปลบที่สะโพกและท้องน้อยทำให้เธอรู้ทันทีว่าฝันเมื่อคืน...คือเรื่องจริง

เธอขยับตัวเล็กน้อยก็รู้สึกปวดร้าว

“อย่าร้องไห้” เธอบอกตัวเองในใจ

“มินนี่คนใหม่ ไม่อ่อนแอ ไม่งี่เง่า และไม่เสียใจเพราะใครอีก”

เธอจะไม่ร้องจะไม่โวยวายและจะไม่ให้เขาเห็นน้ำตาอีก

พอตอนเช้าเธอก็ทำกิจวัตรตามปกติไม่ได้สนใจเขา ไม่พูดด้วยเหมือนเดิม เขาเองก็ไม่ต่างกัน

มินนี่มาเข้าคลาสตามปกติ แม้ร่างกายจะอ่อนล้า แต่ใบหน้าเธอแต่งแต้มเครื่องสำอางบาง ๆ กลบความซีดและรอยช้ำอย่างแนบเนียน

อริช เพื่อนใหม่เพียงคนเดียว เดินมาหาอย่างกระตือรือร้น

“มินนี่! แกหายไปไหนมา เมื่อวานพอเกิดเรื่องกับพิมพ์ก็หายเลยอะ”

มินนี่ยิ้มจาง ๆ “แค่ปวดหัวนิดหน่อย กลับมาพัก”

“พวกผู้ชายก็แปลกนะ ด่าแกทั้งที่แกก็แค่จะช่วย...” อริชทำหน้าบึ้ง “ผู้หญิงเหมือนกันยังดูออกเลยว่าแกไม่ได้ตั้งใจ”

มินนี่ไม่ตอบ เธอเพียงยิ้มบาง ๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องเรียน

พีทยืนมองเธอจากหน้าห้อง

สีหน้าเธอเรียบนิ่ง ไม่สนใจแม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงนั้น

เขานึกจะพูดบางอย่าง...แต่เธอเดินผ่านไปโดยไม่แม้แต่จะมอง

พีทรู้สึกเหมือนเป็นอากาศธาตุ และนี่คือการลงโทษที่เขาสมควรได้รับ แล้วเขาจะสนใจความรู้สึกเธอทำไมล่ะ? เธอต้องเป็นคนที่รับผิดชอบสิ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • นางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท   33 แหวนอยู่ไหน

    มือหนาสวมกอดเอวบางของมินนี่เอาไว้ เจ้าของร่างเล็กขยับตัวไปมา รู้สึกถึงความแน่นหนที่เอว และ หน้าอกที่ถูกขย้ำด้วยมือของคนตัวโต “พอแล้ว...” น้ำเสียงงัวเงีย เพราะกำลังตื่นนอน เธอรู้สึกเหนื่อยจนปวดไปทั้งตัว “ขอ...ครั้งเดียวนะ” พูดพลางหอมแก้มแดงเบา ๆ “ไม่...ถ้ายังไม่หยุด จะโกรธจริง ๆ แล้วนะ” มินนี่หันมาตวาดเสียงเข้ม ดวงตากลมโตเขียวราวกับมรกตพีทยิ้มแห้ง....ก่อนจะถอยหนึ่งก้าว กอดตัวเล็กเอาไว้อย่างนี้อีกสักพัก “ถ้างั้น...ขอกอดอีกหน่อยนะ” “ได้...แต่ห้านาทีเดี๋ยวต้องไปข้างนอก หิวข้าวจะแย่” “เดี๋ยวพาไป...อยากกินอะไรเหรอ” มินนี่หันมาจ้องตาเขียวใส่ หลังจากคบกันจริงจังมาเป็นเดือนแล้ว แต่ละวันมีแต่ทำเรื่องอย่างว่า ไม่คิดจะขอแต่งงานเลยเหรอ ไกนบอกว่าอยากแต่งงานตอนแรก ทำไมเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ล่ะ “อะไรก็ได้” พีทคิดหนัก...อะไรก็ได้ที่ว่าคืออะไรกันแน่ เมนูนี้เขากลัวมาก ๆ เดี๋ยวทำให้เธอโกรธคงแย่หลังออกจากพันธนาการของพีทมาได้ เธอรีบเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจ รู้สึกสดชื่นจริง ๆ แต่รอยแดงที่เนินอกจะล้างออกยังไงเนี่ย “บอกว่าอย่าทำรอยเอาไว้ ไม่เคยฟังกันเลย” พึมพำกับตัวเองหลังจากอาบน้ำเสร็จก็มาแต่งตัว แ

  • นางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท   32 คนขี้แกล้ง

    ใบหน้าเล็กดวงตาเป็นประกาย สายตาจ้องมองวิดีโอสุดโรแมนติกฉากขอแต่งงานของพระนางในหนัง มินนี่ยิ้มกว้างเมื่อนึกถึงภาพตัว ถ้าถูกขอแต่งงานแบบยานั้นก็ดีสิ“ยิ้มอะไร...ดูไรอยู่” พีทนั่งลงข้าง ๆ มือหนาสอดเข้ามารัดเอวบางในชุดนักศึกษาที่ยังไม่ทันได้เปลี่ยน ใบหน้าคมโน้มไปสูดกลิ่นตรงซอกคอขาวมินนี่ทำหน้าเข้มจ้องมองอย่างไม่สบอารมณ์ ‘ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้วนะ เขาไม่คิดจะขอแต่งงานเลยเหรอ’ “ไม่ให้ดูหรอก...เอามือออกไปเลย” มือเล็กตีเขาเบา ๆ แต่เธอกลับต้องโมโหกว่าเดิม เพราะตัวเธอถูกยกขึ้นมานั่งตักเขาในท่าหันหน้าเข้าหากัน“ทำอะไรเนี่ย...” มินนี่หน้าแดง พูดด้วยความเขินอายแต่พีทกลับยิ้มร้าย ประคองเอวบางให้แนบชิด จนมินนี่ต้องเอามือผลักเขาเอาไว้ แต่ดันรู้สึกว่ามีอะไรดันต้นขา“ไม่เอา...วันนี้เหนื่อย” เธอบ่นพึมพำ สายตาต้มจ้องมองเขา“แต่ฉันไม่ไหวแล้ว...คงจะปล่อยไปไหนไม่ได้” มือปลาหมึกลูบไล้แผ่นหลังของเธอ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนมินนี่ไม่ทันรู้ตัว “ไม่เอา...เมื่อคืนยังไม่พออีกหรอ” มินนี่ทำหน้าดุ แต่ก็ไม่ขัดขืนจริงจังเท่าไหร่ “ก็น่ากิน...ใครจะอดไหว” พีทประคองท้ายทอยของเธอให้รับจูบสุดเร้าร้อน มือลูบไล้เนินสวยจนคนตัว

  • นางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท   31 แค่หายดีก็พอ

    หลังจากที่คุยกับแม่เขาก็ไปหามินนี่คิดว่าเธอน่าจะไปเรียน แต่เธอออกไปข้างนอก เพื่อนของเธอกว่าจะยอมบอกว่าเธอไปไหน เขาจึงรีบไปหามินนี่ ทว่าไปถึงก็ไม่เจอใคร แต่เจ้าของร้านบอกว่าเธอมาพบผู้หญิงคนหนึ่ง เขาจึงขอดูกล้องวงจรปิด จึงรู้ว่าเป็นคุณแม่ พีทรีบติดต่อหาแม่เพราะหลังจะเกิดเรื่องไม่ดีกับมินนี่ แต่แล้วก็ไม่สามารถติดต่อได้ “ทั้งสองคนออกไปนานหรือยังครับ” “ออกไปไม่ถึงสิบนาทีเลยค่ะ” พนักงานสาวตอบตามความเป็นจริง พีทรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับเรื่องนี้ แต่พอเดินออกมาข้างนอกเขาพบกับมือถือของมินนี่ เขารีบหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาตำรวจที่รู้จัก ก่อนจะตรวจกล้องบริเวณรอบ ๆ จึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “รีบไปเถอะ ฉันรอไม่ได้แล้ว” พีทพูดพลางเดินนำไป เจากลัวเธอกับแม่จะเป็นอันตรายถ้ายังช้า“ได้...แต่ต้องรอกำลังเสริมก่อน ใจเย็นนะครับ” “ไม่มีเวลาแล้ว” พีทมองหาตำรวจหนุ่มเพื่อนคนนฃสนิท เขาไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว“โอเคร...ลำบากกููอีกแล้ว” ตำรวจหนุ่มเรียกกองหนุนให้รีบตามมา ก่อนที่พวกเขาจะไปรอดูสถานการณ์เมื่อเห็นว่ามินนี่ไม่เป็นอะไรเขาก็โล่งใจ เขายอมแลกทุกอย่างเพื่อช่วยเธอได้ ตอนนั้นเองที่แพราวกันอาวุธใส่เธอ เขาไท่คิดด้วยซ้

  • นางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท   30 อย่าเป็นอะไรนะ

    มินนี่นั่งเงียบไม่กล้าขยับตัวแม้แต่นิดเดียว เธอไม่รู้ว่าพวกนี้คฝต้องการอะไรกันแน่ เป็นห่วงก็แต่คุณหญิงที่เจอเรื่องไม่ดีมาทั้งวัน ต้องมาเจออะไรแบบนี้ยอมรับตกใจมาก กลัวจนไม่กล้าขยับ แต่ความกล้าสุดท้ายทำให้เท้าของเธอขยับ แล้ววิ่งหนี สุดท้ายก็ไปไม่รอด ฟังจากพวกนั้นคุยกัน คงจะจับเธอมาเรียกค่าไถ่แน่ ๆ แต่ไม่ว่าอะไรสุดท้ายก็ไม่ปลอดภัย คนพวกนี้เมื่อหน้ามืดจะทำอะไรก็ได้ ‘ขอเถอะ...พระเอกในเรื่องนี้ หรือใครก็ได้มาช่วยหน่อยเถอะ ถึงฉันไม่ใช่นางเอกแต่แม่พระเอกอยู่ด้วยนะ’มินนี่ภาวนาในใจ ไม่อยากถูกย้ำยี ไม่อยากถูกทำไม่ดีไม่ร้ายด้วย “ถึงแล้ว พวกมึงเฝ้ามันไส้นะกูจะไปโทรคุยกับผู้ว่าจ้างก่อน อย่าให้หนีได้ละ” “ได้ครับ” พวกนั้นคุยกันจบรถก็จอดสนิท ก่อนที่พวกมันจะพาดทั้งสองคนลงไป แล้วเอาไปขังที่โกดังแห่งหนึ่ง ก่อนจะดึงผ้าคลุมหัวออก พร้อมกับผ้าปิดปาก ตอนนี้ค่อยหายใจโล่งหน่อย มินนี่มองรอบ ๆ ก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะนี้เป็นที่ยอดนิยมสำหรับคนร้าย แต่แล้วเธอก็ถอยมาหลบหลังคุณหญิง เมื่อมีมือของหนึ่งในพวกนั้นใกล้เข้ามา “จะทำอะไร...หยุดเลยนะ” คุณหญิงตวาดเสียงดัง พร้อมกับเสียงหายใจหอบ“สวยดีวะ...เสร็จงานเม

  • นางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท   29 เดี๋ยวหนูสอนเอง

    “แต่แม่ไม่ต้องการแบบนี้ แม่อยากได้หนูแพรมาเป็นลูกสะใภ้จริง...แต่ก็จะทำอะไรได้ ช่างเถอะ” “ถ้างั้นผมไปก่อนนะ” “แต่แม่ไม่เอามินนี่ ขอเตือนไว้ก่อน” เธอรู้ดีว่าลูกชายยังตัดใจไม่ได้ จึงห้ามไว้ก่อน หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม“แม่ก็อย่าอคติกับเธอนักสิครับ” พีทลุกขึ้นเดินออกไป ไม่สนคำค้านของแม่ ยังไม่เขาก็จะทำให้แม่ยอมรับเธอให้ได้ แต่ก่อนอื่นจะทำให้เธอใจอ่อนยังไงก่อนสีหน้าของเธอตอนนั้นยังชัดเจน เธอเย็นชาใส่เขา ไม่คิดจะให้โอกาสเลยสักนิด ดีไม่ดีคงเกลียดเขาไปแล้ว แต่จะยอมแพ้ได้ไง “ก็รักไปแล้ว”หลังจากลูกชายตัวดีออกไป คุณหญิงก็ไปหาแพรวาทันที เมื่อรู้ว่าจะมาเธอก็ร้องไห้รอ พอเห็นแพรวาร้องไห้สะอึกสะอื้น ก็รีบเข้าไปปลอบ“โถ ๆ ไม่เป็นไรนะลูก ยังไงแม่ก็รักหนูเหมือนเดิม” มือข้างหนึ่งลูบหลังให้“แม่ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้” แพรวายิ้มมุมปากก่อนจะเงยหน้ามอง แล้วสวมกอดร่างของแม่เอาไว้ “ไม่ใช่นะคะ”“หมายความว่าไง?” คุณหญิงเริ่มเอะใจกับเรื่องนี้ ก็คิดว่าทำไมเรื่องมันดูแปลก ๆ“หนูไม่กล้าพูด...” แพรวาก้มหน้ามองพื้น“พูดมาเถอะ เล่าให้แม่ฟังทุกอย่าง” แพรวาเล่าว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะมินนี่ที่อยากกลับมาคืน

  • นางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท   28 โอกาสสุดท้าย

    หลังจากไปส่งมินนี่เขาก็ตรงกลับ พอมาถึงก็เหมือนจะมีคนรออยู่ แพรวากับแม่ของเขาที่สีหน้าไม่พอใจ ลูกชายตัวดีใกล้จะหมั้นแล้วยังทำตัวแบบนี้พอแต่ลงมาจากรถเสียงของแม่ก็ดังจนแสบหู พีทไม่ได้โกรธอะไร เพราะรู้ว่าแม่ไม่รูเรื่อง คงถูกแพรวาเป่าหูแน่ ๆ“ตาพีท...ทำไมทิ้งน้องแล้วกลับก่อน แล้วนี้ไปไหนมา หรือว่ายังไม่เลิกยุ่งกับเด็กนั้นอีก” พีทไม่แสดงสีหน้าอะไร เขาไม่อยากให้แม่เสียใจ ถ้ารู้ว่าลูกสาวที่รับเลี้ยง รักเหมือนลูกทำตัวแบบไหน และด้วยนิสัยของพ่อกับปู่คงกลายเป็นเรื่องใหญ่ ใจหนึ่งก็สงสารเด็กไม่รักดีอย่างแพรวา “ผมเข้าใจแล้ว...” พีทกันมาหาแพรวาที่ยื่นก้มหน้าอยู่ เธอยังคงแสดงเพราะไม่รู้ว่าคนที่เธอร่วมมือด้วยเป็นยังไงตอนนี้ “ตามพี่มาที่ห้อง...มีเรื่องจะคุยด้วย”พูดจบก็เดินขึ้นไป ส่วนแพรวาก็แอบคิดว่าตัวเองอาจจะทำให้พีทหันมาสนใจ หรือไม่ก็เห็นมินนี่ถูกย้ำยีแล้วตัดใจได้ เธอยกยิ้มมุมปากมองดูคุณหญิงที่โกรธจนพูดอะไรไม่ออก“อย่าโกรธเลยนะคะ หนูไม่เป็นไร อีกอย่างพี่พีทคงจะมีเหตุผลสำคัญ” สีหน้าของเธอใสซื่อจนทำให้หลายคนตายใจ มือเล็กเข้ามาปลอบอย่างคนเข้าใจ และ ไม่ถือโทษอะไร ใครเห็นก็คิดว่าเป็นคนใจกว้างราวมหาสมุ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status