ตอนที่31 พบเจอกัน

เวลาผ่านไปนานแล้ว จากป่าทึบภายในหุบเขาจนกระทั่งออกมานอกหุบเขา บุคคลทั้งสี่คนยังคงตามหาตัวของหงเหม่ยหลงอยู่อย่างนั้น

จนกระทั่งรัติกาลมาเยือน

พวกเขาทั้งสี่จึงตัดสินใจเข้าพักที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

“ข้าเฟิงเหวิน” ชายหนุ่มที่มาด้วยกันกับสตรีเอ่ยขึ้นก่อน

“เรียกข้าว่าหลิวฉวนหยู่ร์” หญิงสาวกล่าวตาม

เฟิงเหวินและหลิวฉวนหยู่ร์นั้นเป็นสมุนคนสนิทของหงเหม่ยหลง ทั้งสองคอยติดตามหงเหม่ยหลงอยู่ห่างๆ คอยเป็นต้นทางให้หงเหม่ยหลงจากกลุ่มคนที่ตามล่าหงเหม่ยหลงอยู่

ขณะนี้ทั้งสองกำลังกล่าวแนะนำตัวแก่หลี่ซ่งหมิน

ซือเว่ยเอ่ยขึ้นก่อน “ข้าแน่ใจว่าแม่นางเหม่ยหลงเห็นพวกเราจากบนต้นไม้นั่น แต่..ทำไม”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้เขาพลางมองมาที่หลี่ซ่งหมินอย่างหวั่นๆ

เห็นหลี่ซ่งหมินเพียงนั่งนิ่งๆสีหน้าเย็นเยียบ

หลี่ซ่งหมินเองก็คิดเช่นนั้น...แต่มิได้กล่าวออกมา

ทำไมกัน... เขาเพียงถามตนเองอยู่ในใจ

“คาดว่านางคงไม่รู้ ว่าคนที่กำลังตามหาอยู่ คือท่าน” หลิวฉวนหยู่ร์เอ่ยขึ้น

เฟิงเหวินรีบเสริม “หรือกล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือ ไม่รู้ว่าท่าน คือท่าน”

ตรงนี้ซือเว่ยเริ่มมีสีหน้าฉงน ก่อนเอ่ย “พวกเจ้าพูดอะไรกัน”

“เฮ่อ...” เสียงถอนหายใจของเฟิง