25

เหม่ยฉีภาคภูมิในความถ่อมตนของเขา แม้นางจะอ่านมาจากนิยายเล่มหนึ่ง นางยังนึกอิจฉาแม่บ้านประจำจวนท่านแม่ทัพ คงมากล้นด้วยวาสนา ต้องทำบุญกุศลด้วยอะไร จึงมีโอกาสดูแลจวนแม่ทัพแห่งนี้

แล้วคนดูแลจวนนี้ได้รับค่าจ้างเท่าไร? จวนแห่งนี้กว้างขวางพอ ๆ กับเรือนหมอหลวง

เดี๋ยวนะ! ท่านแม่ทัพมีเงินตั้งมากโข แต่มาขอผ่อนจ่ายหนี้นาง?

‘อยากพบหน้าข้าล่ะสิ ใต้เท้า โธ่เอ๊ย! มาทำปากแข็งเย็นชาใส่ข้า ท่านน่ะ... แสนดีกับข้าถึงเพียงนี้ ทำไมข้าจะไม่รู้’ นางยิ้มอย่างลืมตัว โดยไม่ได้สนใบหน้าหล่อเหลาเกรี้ยวกราดเลิกคิ้วขึ้นมองนาง ไม่ต่างจากว่าเขากำลังขุ่นเคืองใจนาง

“เมื่อครู่นี้เจ้าบอกข้าว่ารู้ทุกสิ่ง... หมายถึงเรื่องอะไร?”

“อาหารน่ากินเจ้าค่ะ ข้าตั้งใจทำสุดฝีมือ” นางเบี่ยงประเด็นสนทนา ก้มมองอาหารที่ตั้งใจทำ นับได้หกจาน ทั้งต้มผัดแกงทอดกลิ่นหอมฉุย นางใช้วัตถุดิบราคาแพงและดีที่สุดในการทำอาหารเฉพาะตะกร้าของท่านแม่ทัพ

เจี้ยนหยู่ยิ่งสงสัยนาง เมื่อนางไม่ตอบคำถามเขาจึงสั่ง “เจ้ากินอีก ข้าสั่งเจ้าให้กินเยอะ ๆ เยว่ฉี”

หญิงสาวใช้ตะเกียบคีบหัวไชเท้าเข้าปาก คีบปลากินจนนางแทบจะกลายเป็นปีศาจเงือก นางได้รับสารอาหารครบถ้วนจนเกือบอาเจีย