ตอนที่ 34 มีนมีความสุขเฮียก็ดีใจ

“มีอะไรติดอีกไหมครับ” โฮปที่แวะเข้ามาดูผับในตอนบ่าย ตรวจความเรียบร้อยก่อนจะเปิดให้ลูกเข้ามาในไม่กี่ชั่วโมง ร้านเริ่มกลับมาเป็นรูปเป็นร่างเหมือนเดิมแล้วหลังจากที่เขาไม่ได้ใส่ใจมันหลายเดือน

“ไม่มีแล้วครับ” คณิตผู้จัดการร้านเอ่ยบอกกับเจ้าของ พออีกฝ่ายกลับมาคนเป็นลูกน้องอย่างเขาก็พลอยเบาใจ

"เดี๋ยวดึกๆ ผมกลับเข้ามาอีก ผมไปทำธุระก่อน"

"ครับคุณโฮป"

เมื่อโฮปพูดคุยเรื่องงานเสร็จก็ขับรถออกไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย เขาไม่อยากทำให้ใครต้องลำบากใจเลยเลือกที่จะไม่ถามเรื่องของมีนจากเพื่อนๆ อีก แต่มันก็ยังมีบ้างที่เขาแอบแวะมาหาและเฝ้ามองดูมีนอยู่ไกลๆ (มันอาจจะช่วยลดความคิดถึงลงบ้าง) อย่างน้อยได้เห็นหน้าสักนิดก็ยังดี

"พี่ไทเลอร์ครับ ลองชิมให้หน่อย มีนลองทำเมนูใหม่ของที่ร้าน อยากให้พี่ลองดูว่ามันพอจะทำขายได้หรือเปล่า" มีนใส่ผ้ากันเปื้อนยกอาหารมาวางตรงหน้าของอีกฝ่าย

“หน้าตาน่าทานมาก พี่ลองชิมหน่อยสิ” ไทเลอร์ใช้ช้อนตักสิ่งที่อยู่ในชามเข้าปาก "อื่อ ก็พอกินได้นะ"

"แค่พอกินได้เองเหรอครับ"มีนคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น นี่เขาฝีมือตกขนาดนี้เลยเหรอ หรือเพราะไม่ค่อยได้ทำ

"ก็..." ไทเลอร์อึกอัก เมื่อครู่เขาก็ปากไวเกิน ใช้ป