ВойтиShare
ตอนที่ 7 คนที่เคยชอบ
Последнее обновление:
2025-04-09 15:20:54"วันนี้มีนอาจจะกลับช้านะครับต้องเคลียร์บัญชีด้วย เฮียนอนก่อนได้เลย"มีนพูดขณะที่กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ต
"วันนี้เฮียว่าจะเข้าไปที่ผับเหมือนกัน"
"ให้มีนไปรับไหมครับ"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเฮียขับรถไป พึ่งรับพนักงานเข้ามาจะไปดูสักหน่อยทำงานเรียบร้อยดีไหม" "แสดงว่าคืนนี้มีนต้องนอนคนเดียวเหรอครับ" มีนเข้าไปซุกตัวกอดโฮปเอาไว้
"ไม่ดึกมากครับ เฮียจะรีบกลับ"เขาลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
"ได้เลยครับ จะสายแล้วมีนไปร้านก่อนนะ"ถ้าลูกค้าเข้าเร็วกลัวลูกน้องจะดูแลไม่ทั่วถึง เขาก็ไม่วางใจต้องเข้าร้านไปดูเองเกือบทุกวัน
"ขับรถดีๆ ครับ"
"เฮียก็เหมือนกันนะครับ"
หลังจากที่มีนออกจากห้องไป โฮปก็ส่งข้อความหาหญิงสาวเพื่อตกลงรับนัดที่ผับคืนนี้
โฮป— (เจอกันที่ผับครับ)
พราว— (ค่ะ พราวอาจจะถึงช้าหน่อยนะคะ เพราะวันนี้บริษัทมีประชุม)
โฮป--- (พี่รอได้ทั้งคืนครับ)
.
.
"ทำไมวันนี้ร้านมึงคนเยอะจังวะ"ฟาร์หันซ้ายหันขวามองดูรอบๆ ร้าน
"บริษัทใกล้ๆ นี่เขามากินเลี้ยงกัน แล้วมึงมาอะไร"
"ตอนแรกกูนัดเฮียคิงมากินข้าวด้วยกันแต่อยู่ๆ ก็มาบอกว่าติดงานด่วนกูไม่รู้จะไปไหนก็เลยมาหามึง"ฟาร์เอ่ยขึ้น
"กดเมนูมาเลยอยากกินอะไร"
"จัดไปครับเพื่อน"มีเพื่อนเปิดร้านอาหารมันดีแบบนี้นี่เอง
“อะ!!เอาแค่นี่แหละสั่งเยอะกินไม่หมด”
“กูเอาเมนูไปให้พ่อครัวก่อนเดียวกลับมา” มีนเดินหายเข้าไปในครัวครู่หนึ่งแล้วเดินกับออกมานั่งที่โต๊ะกับเพื่อนและสังเกตเห็นสีหน้ากังวลของเพื่อน
"มึงเป็นอะไรหรือเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดี"
"ช่วงนี้เฮียคิงงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลาให้กูเหมือนเมื่อก่อน" ฟาร์ถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันแล้วแม้บางเรื่องที่มองว่าเล็กถ้าเกิดขึ้นบ่อยครั้งมากๆ อีกคนก็จะรู้สึกกังวลขึ้นมาว่าความรู้สึกคนรักจะแปรผัน
"เฮียคิงเป็นถึงผู้บริหารก็แบบนี้แหละ อีกอย่างเขาเป็นนักธุรกิจมีหลายชีวิตที่ต้องดูแล ถ้าจะยุ่งจนไม่มีเวลาก็ไม่เห็นแปลก"มีนเอ่ยปลอบ
"กูกลัวว่าจะไม่ใช่แบบนั้นอะดิ"
"ไม่ใช่แบบนั้นแล้วมันจะแบบไหน"อย่าบอกนะมันเริ่มระแวงผัว ก็เห็นเฮียคิงรักและดูแลมันดีจะตายมีอะไรที่ต้องกังวลอีก
"วันก่อนเฮียคิงกลับบ้านมาบอกว่าออกไปดื่มกับลูกค้าแต่กูเจอเบอร์ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ในกระเป๋าเสื้อสูท"พูดมาแล้วสะเทือนใจเขากลัวว่ามันจะเป็นอย่างที่คิด
"มึงได้ถามเฮียคิงหรือเปล่า"ไม่ใช่ว่าคิดไปเองหรอกนะ
"กูไม่กล้าถาม"คนมันจะโกหกคิดเหรอว่าถามแล้วจะได้ความจริง
"ถ้าสงสัยมึงก็แค่ถาม ไม่อย่างนั้นก็จะมานั่งเครียดแบบนี้ไง"
"ไอ้มีนถ้าเป็นมึงเจออะไรแบบนี้ มึงจะถามเฮียโฮปไหม"จ้องหน้าสบตาเพื่อนจริงจัง
"ถามสิกูก็อยากจะฟังความจริงจากปากเขา ดีกว่ามานั่งคิดไปเองแล้วปวดหัวอยู่แบบนี้"ต่อให้จะเป็นคำโกหกอย่างน้อยเขาก็รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายเป็นยังไงมีนไม่ใช่พวกไม่เช็กความสงสัยของตนเองและที่ผ่านมาโฮปไม่เคยทำให้เขาระแวงจึงไม่เคยจะต้องมานั่งจับผิดอะไร
"ถ้าเขาโกหกมึงล่ะ"
"ถ้าสุดท้ายเขาเลือกจะโกหก กูก็คงจะรู้ความจริงในสักวัน ถึงวันนั้นกูว่ามันก็ไม่ยากนะกับการที่ว่าเราควรจะตัดสินใจยังไงกับคนที่เขาหลอกลวงเรา"
"นี่กูมาคุยกับพระหรือไงวะ" ฟาร์ยกมือท่วมหัว
"กูว่ามึงไปถามเฮียคิงในให้รู้เรื่องดีกว่า" มีนแนะนำเพื่อนสนิท
"จะดีจริงๆ เหรอวะ"
"ก็ดีกว่ามึงมานั่งหน้าเป็นตูดแบบนี้"อย่างน้อยๆ ก็แต่งงานกันแล้ว เก็บเอาไว้ก็ไม่ช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
"ตาสวย.." เสียงเรียกคุ้นหูดังมาจากด้านหลังของเขา
"อ้าวเฮียคิง ไหนว่าติดงาน"ฟาร์หันหลังกลับไปมอง
"เฮียรีบเคลียร์งานมาหาฟาร์นี่ไง คิดแล้วว่าต้องมาร้านมีน ขอโทษนะที่งานยุ่งๆ เลยไม่ค่อยมีเวลาให้เลย"มือแกร่งยีผมคนนั่งอยู่เบาๆ
"ไม่เป็นไรครับ"
“ไงเราวันนี้ลูกค้าเยอะไหม” คิงหันไปทักทายมีนที่นั่งมองเขากับฟาร์พูดคุยกัน
"เรื่อยๆ ครับ"
"เฮียคิง"ฟาร์เรียก
"หืม ตาสวยมีอะไรเหรอ"สรรพนามที่คิงชอบเรียกฟาร์ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก เพราะดวงตาขอฟาร์สวยเป็นเอกลักษณ์เขาชอบ
"ฟาร์ไปเจอกระดาษในกระเป๋าเฮีย แพรคือใครเหรอ"เขาเอียงคอมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ กัน "อย่าบอกนะที่มาตึงๆ ใส่เฮียสองสามวันมานี่เพราะเรื่องนี้"ไอ้เราก็นึกว่าเป็นอะไร ทำไรขัดใจหรือเปล่าพึ่งปรึกษาพี่สาวก่อนออกจากบริษัทมานี่
“- “ฟาร์พยักหน้าช้าๆ ในขณะที่คนนอกอย่างมีนก็ทำได้เพียงนั่งดูทั้งสองคนคุยปรับความเข้าใจกันโดยที่ไม่ได้เสนอความเห็นอะไรออกไป
"แพรเป็นพนักงานฝ่ายบัญชีบริษัทเฮียไง อายุจะสี่สิบแล้ว"
"ใครจะไปรู้ล่ะ"
" พอดีวันนั้นแกเปลี่ยนมือถือใหม่ไม่รู้จะให้เบอร์ยังไงก็เลยจดมาให้"คิงพูดอย่างไม่ปิดบังเขาไม่เห็นว่าเรื่องนี้สมควรจะปิดบังอะไร เขาบริสุทธิ์ใจกับฟาร์ไม่เคยคิดเป็นอื่นเลย
“แน่ใจ”
"เฮียรักตาสวยจะตาย ไม่มีคนอื่นหรอกครับ” เขาพลาดแขนไปด้านหลังของฟาร์ ก่อนจะหันไปหาคนที่นั่งเงียบมาสักพัก
“มีนละเป็นยังไงบ้าง"
"อ้าว!!มาเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ คู่ของผมยังรักกันดีครับ ไม่ต้องมาวางเพลิงตอนนี้"
"เห็นวันนี้ไอ้โฮปมันชวนเข้าไปดื่มที่ผับ มีนไม่ได้ไปกับมันเหรอ"คิงว่า
"ตอนแรกก็ว่าจะไป แต่พอดีพนักงานที่ร้านลาไปสองคน น่าจะได้กลับค่ำ"
"ก็จริง"
"ทำไมล่ะเฮียคิงไปด้วยเหรอ"ฟาร์เอ่ยถาม
"ไปนะ มันชวนไปอยู่แต่คงไม่ดื่มเพราะพรุ่งนี้มีประชุม"
"อ้าวแล้วมึงไปกับเขาด้วยเหรอไอ้ฟาร์"
"ไม่ไป กูมีนัดสักให้ลูกค้ารอบค่ำ"
"ผมฝากขนมไปให้เฮียโฮปได้ไหมครับ กลัวจะทำงานแล้วลืมหาอะไรกินเหมือนทุกที"มีนทำท่านึกขึ้นได้ว่าโฮปเองก็เข้าผับน่าจะต้องหิวแน่ๆ
"ได้ครับ เดี๋ยวเฮียเอาไปให้มันเอง" มีนลุกหยิบขนมที่วางเอาไว้บนโต๊ะออกมาให้เฮียคิงก่อนที่ทั้งสองคนทานข้าวเสร็จแล้วขอตัวกลับ จะว่าไปก็อดขำกับความคิดมากของเพื่อนตัวเอง ทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนตรงไปตรงมาแต่พอเป็นเรื่องความรักก็กลายเป็นคนที่ขี้กลัวในคำตอบไปได้ ความรักมันสามารถเปลี่ยนแปลงคนเราได้จริงๆ
.
.
"ผู้หญิงในห้องใครวะไอ้โฮป"คิงที่เดินออกมาสูบบุหรี่แล้วไอ้เพื่อนตัวดีก็เดินตามออกมาสูบอยู่ข้างๆ กัน
"พราวไง"โฮปตอบด้วยท่าทีปกติ แต่ผิดแปลกจากคิงที่มีสีหน้าไม่เข้าใจ
"พราวไหน" คิงถามเสียงห้วนไม่เข้าใจว่าหมายถึงใคร เขาไม่เห็นจะจำได้
"มึงจำคนที่กูแอบชอบเมื่อหกปีก่อนได้ไหม"เขาทบทวนความจำของเพื่อน
"มึงหมายถึงคนนี้เหรอ"นานมากแล้วที่มันเคยมาเล่าให้ฟังว่าชอบผู้หญิงคนหนึ่งแต่เธอไปเรียนต่อเลยไม่ได้ติดต่อกัน นั้นยิ่งทำให้หัวคิ้วคิงกดลึกลงไปอีก
"กูบังเอิญไปเจอเธอเมื่อวันก่อน"
"ไอ้โฮปมึงมีแฟนแล้วนะ ทำอะไรคิดดูดีๆ"การกลับมาเจอกันครั้งนี้เขาหวังว่าจะไม่มีอะไรนะ เพราะไอ้โฮปก็มีมีนอยู่แล้ว
"มึงก็อย่าเพิ่งตื่นตูม พราวเขามาปรึกษาเรื่องทำธุรกิจก็แค่นั่นแหละ"โฮปหยักไหล่ไม่เห็นว่าจะเรื่องใหญ่อะไร เพราะเขาเองก็ยังไม่ได้ทำอะไร
"ขอให้มันจริง"คิงตวัดตามอง แบบนี้เขาเห็นมานักต่อนักแล้วไม่ใช่แอบแฟนมาคุยกันนะมึง ถ้าเป็นแบบนั้น (เขาสงสารมีนรอเลย)
"กูเคยโกหกมึงหรือไง" คิงได้แต่มองใบหน้าเพื่อนสนิทสลับกับมองประตูห้องVIP ที่มีหญิงสาวหน้าสวยตาคมหุ่นดีที่กำลังนั่งดื่มอยู่ด้านใน ถึงปากเพื่อนสนิทจะพูดออกมาแบบนั้นแต่ของแบบนี้มันก็ไม่ควรเอาน้ำมันมาวางใกล้ไฟ คิงได้แต่คิดว่าเพื่อนของเขาจะคุยกับพราวเพียงแค่เรื่องงานอย่างเดียวเท่านั้นจริงๆ
โฮปที่ยืนสูบบุหรี่อยู่โทรศัพท์สั่นเตือนไม่หยุดจนได้หยิบขึ้นมาดูเป็นมีนที่ส่งข้อความมา..
ไลน์!!
มีน--- (เฮียยังไม่กลับมาเหรอครับ)
โฮป--- (ใกล้แล้วพอดีคุยอยู่กับไอ้คิงเดี๋ยวดื่มสักพักเฮียก็กลับแล้ว)
มีน--- (งั้นมีนนอนก่อนนะครับ เหนื่อยมาก)
โฮป--- (ได้ครับ มีนนอนก่อนเลย)
Latest chapter
นึกว่าจะ(รัก) ตอนพิเศษ 11 ให้โอกาส
3 เดือนต่อมา"อรุณสวัสดิ์ครับมีน"โฮปที่มารออยู่หน้าร้านที่เดิมเหมือนเป็นที่ประจำไปแล้ว"มาแต่เช้าอีกแล้วนะครับ"มีนส่ายหน้าให้กับความตื๊อในครั้งนี้กับอีกฝ่าย"อยากมาเจอมีน ว่าแต่วันนี้ไม่ไล่เฮียเหรอ"ปกติเห็นเขาประโยคแรกที่มักจะได้ยินประจำคือมาทำอะไร กลับไปได้แล้ว อย่ามาก่อกวน (แต่วันนี้มาแปลก) หรืออาจจะขี้เกียจไล่เขาแล้ว"เหนื่อยจะไล่แล้วครับ ถึงผมไล่คุณก็ไม่ยอมไปอยู่ดี""มีน"โฮปเรียกอีกฝ่ายเสียงแผ่วเบา"ครับ""มีนรู้ใช่ไหมว่าทำไมเฮียถึงทำแบบนี้"หวังว่ามีนจะให้โอกาสยอมให้เขาเริ่มต้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง"ทำอะไรเหรอครับ แล้วผมจะไปรู้กับคุณได้ไง"มีนแสร้งไม่เข้าใจเขาอยากให้โฮปพูดออกมาตรงๆ ว่าต้องการอะไรกันแน่ตนจะได้ไม่เผลอคิดไปเองคนเดียว"ที่เฮียมาป้วนเปี้ยน แวะเวียนมาหามีนอยู่ทุกวันนี่ไง""คุณก็คงแค่ว่างไม่มีอะไรทำ ใช่ไหมครับ"มีนทำทีเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไรต่อ“คิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ"ไม่รู้อะไรเลยสินะ (ใจร้ายสุดๆ) ทั้งๆ ที่เขาคิดว่าชัดเจนมากแล้วแท้ๆ ไหนไอ้คิงบอกว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดไง"คุณมีอะไรอีกหรือเปล่าครับผมจะไปทำงานแล้ว"มีนเอ่ยอย่างเร่งเร้า"มีนให้โอกาสเฮียได้ไหม เรากลับมาคบกันได้ไหมมีน"
นึกว่าจะ(รัก) ตอนพิเศษ ื10 ตามง้อ
5 วันต่อมาหลังจบทริปโฮปก็ตั้งใจเอาไว้ว่าเขาจะลองเดินหน้าง้อขอคืนดีกับมีนดูอีกสักครั้ง เพราะตอนนี้เขาเองก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว อย่างน้อยมีนเองก็โสดและเขาก็ยังเชื่อว่าลึกๆ มีนก็คงมีความรู้สึกดีๆ หลงเหลือให้เขาอยู่บ้าง (หรือเขาคิดไปเอง) ขอเข้าข้างตัวเองไว้ก่อนแล้วกันเพื่อเรียกความมั่นใจ"ร้านนี้มีเมนูแนะนำไหมครับ"โฮปเอ่ยขึ้นมาลอยเมื่อเจ้าของร้านเดินก้มหน้าก้มตาดูออเดอร์ในมือและกำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไป"คุณ.."มีนเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อได้ยินเสียงลูกค้า แต่เจ้าของเสียงนั้นเป็นคนที่เขารู้จักดี"สั่งอาหารหน่อยครับ"โฮปพูดพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม"ได้ครับเดี๋ยวผมให้เด็กเอาเมนูมาให้""ขอบคุณครับ มีนนั่งกินด้วยกันไหม"เขาเอ่ยชวนถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลายุ่งๆ แบบนี้อีกฝ่ายมักจะไม่ได้ทานทั้งข้าว ถึงทานก็ไม่ค่อยได้กินเป็นเวลา"ไม่เป็นไรครับ ผมทำงานอยู่ เชิญตามสบายเลย"พูดเสร็จมีนก็เดินหนีเข้ามาหลังร้าน"ช่วงนี้คุณโฮปเขามาบ่อยนะครับ"พนักงานรับกระดาษเมนูอาหารของลูกค้าจากมีนมาถือไว้"ถ้าไม่ได้มาสร้างความวุ่นวายอะไรก็ปล่อยเขาไป เหมือนเป็นลูกค้า" มีนหันไปบอกพนักงาน"ครับ""ผมฝากด้วยแล้วกันนะ""ไม่มีปั
นึกว่าจะ(รัก) ตอนพิเศษ 9 แค่ได้ดูแลบ้างก็ดีใจแล้ว
"ไงมึง คืบหน้าบ้างไหม" ปราบกับคิง ถือเครื่องดื่มออกมาจากด้านในแล้วจัดวางจนเต็มโต๊ะ"นี่กะเมากันแต่หัววันเลยหรือไง ไหนมึงบอกกูทริปทำบุญ"โฮปไม่ได้สนใจประโยคคำถามจากพวกมัน แต่แซะเพื่อนทั้งสองกลับแทน บอกจะมาทำบุญเขาก็คิดว่าจะเพลาๆ เรื่องแบบนี้ที่ไหนได้มาทำบุญแต่ยังคงสันดานเดิม"ทำบุญก็ส่วนทำบุญ ทำจบแล้วก็เป็นเรื่องของการพักผ่อนแล้วไหมวะ"ปราบเหลือบตามองเพื่อนพร้อมหยักไหล่ให้ไปทีหนึ่ง"กูว่าจุดประสงค์หลักของมึงสองคนไม่ได้กะจะมาวัดแน่ๆ"โฮปเบ้ปากส่ายหน้า"ใครบอกมึงว่ากูสองคนอยากมาไหว้พระ""นั่นดิ นู้นเรื่องไหว้พระความคิดฟาร์มัน"คิงบุ้ยปากไปหาแฟนตัวเองที่นั่งอยู่กลับกลุ่มเพื่อน อยู่ๆ แฟนเขาก็ชวนมาทำบุญ"ใช่พวกกูก็แค่มาเป็นเพื่อน แล้วก็มาเปลี่ยนบรรยากาศหาที่กินเหล้าแค่นั้นเอง เบื่อจะไปผับมึงแล้ว เสียงดัง หูจะแตก""กูกะไว้แล้วแหละว่าหน้าอย่างพวกมึงเนี่ยนะจะคิดเข้าวัดทำบุญ โลกแตกพอดี""ว่าแต่พวกกู ที่มึงตกลงมาเที่ยวรอบนี้ก็ไม่ได้อยากจะไหว้พระเหมือนกันนั่นแหละ" ปราบบอกอย่างรู้ทัน แต่ก็เอาเถอะปล่อยให้มันจัดการชีวิตมันเองที่ผ่านเขาก็เห็นมันโทษตัวเองมาตลอดและไม่ยอมมีใครเลยตั้งแต่เลิกกับมีนไป (คงรู้สึ
นึกว่าจะ(รัก) ตอนพิเศษ 8 ทริปทำใจ (หรือทริปถ่านไฟเก่า)
3 วันต่อมาโฮปเข้ามาดูแลผับเหมือนปกติแต่ที่ไม่ปกติคิดจิตใจของเขานี่แหละที่พอได้ยินเรื่องราวของมีนกับผู้ชายคนนั้น อยากไปหาอยากไปดูว่าเป็นยังไงบ้างแต่ต้องข่มใจไว้เพราะไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของทั้งสอง ตอนนี้เขาก็กลายเป็นคนอื่นสำหรับมีนไปแล้ว แต่สำหรับเขามีนก็ยังเป็นคนที่เขารักเสมอมาครืน!!!“ไอ้โฮปมึงสะดวกคุยไหม” คิงเอ่ยถามน้ำเสียงเรียบนิ่ง“อืม ว่ามา”"ฟาร์กับโซนจะชวนไปทำบุญเสาร์ อาทิตย์นี้ค้างคืนหนึ่งเหมารถตู้ไป""พวกมึงไปกันเลย ช่วงนี้งานกูเยอะ ไหนจะผับ ไหนจะร้านชาบูอีก ไม่ว่างไปวะ""แต่มีนไปด้วยนะ" เมื่อได้ยินว่าใครคนนั้นไปด้วย โฮปถึงกับตาเบิกกว้างใจมันเต้นแรงจนเหมือนจะกระเด็นออกมา มีเหรอว่าเขาจะพลาดทริปนี้.."กูนึกขึ้นได้ว่าเคลียร์งานเสร็จแล้ว ไปวันไหน กี่โมง"โฮปตอบอย่างร้อนรน ไม่ว่างก็ต้องว่างแล้วแหละ เดี๋ยวกลับมาเคลียร์ทีหลัง"ว่างทันทีเลยนะ"เสียงหัวเราะเล็ดลอดเข้ามาในสาย"แค่คิดว่าไปทำบุญบ้างน่าจะดี"แก้ตัวน้ำขุ่นๆ นี่แหละกู ถึงจะพูดยังไงมันก็รู้ทันอยู่แล้ว"ไม่เนียนค้าบบเพื่อน""เออน่า เอาเป็นว่ากูไปด้วย วันเสาร์นี้ใช่ไหม""ใช่ แต่กูบอกมึงไว้ก่อนนะ ถึงมีนจะเลิกกับแฟนแล้ว แต่
นึกว่าจะ(รัก) ตอนพิเศษ 7 เราเลิกกันเถอะนะมีน(มีนxไทเลอร์)
"พี่ไทเลอร์ รอนานไหมครับ"มีนที่มาถึงร้านเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อน เขากังวลมาหลายวันเป็นห่วงความรู้สึกของอีกฝ่าย"ไม่นานครับ นั่งก่อนสิ เหงื่อเต็มเลย"ไทเลอร์มองหน้าคนอายุน้อยกว่าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อไหล่ซึมเต็มกรอบหน้า"มีนรีบมา กลัวพี่จะรอ"มีนเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้น มีนอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลยนะ แต่พี่สั่งให้ไปบางอย่างแล้ว อาหารที่มีนชอบ"ไทเลอร์มีท่าทีปกติสบายๆ แตกต่างจากอีกคนที่ดูร้อนรนและกังวลเอามากๆ"พี่ไทเลอร์ครับ..เรื่องรูป""เดี๋ยวค่อยคุยกัน กินข้าวก่อนครับ""ครับ"มีนจำใจต้องหยุดเรื่องนั้นไปก่อน เหมือนไทเลอร์ยังไม่ต้องการที่จะพูดถึงตอนนี้ทั้งสองคนนั่งรับประทานอาหารกันไปเงียบๆ โดยที่ไม่ได้มีการชวนพูดคุยเหมือนเมื่อก่อน จนกระทั่งพนักงานในร้านมาเก็บจานอาหารบนโต๊ะออกไปพร้อมกับนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ"พี่ไทเลอร์ครับ..เรื่องรูปถ่ายขอโทษจริงๆ นะครับ มีนไม่ได้ตั้งใจที่จะเก็บมันเอาไว้""แต่มีนก็ไม่ได้อยากทำลายมันใช่ไหมครับ"เขาถามกลับพร้อมมองตาคนตรงหน้า คิดแล้วก็แปลกพอเขาตัดสินใจที่จะยอมแพ้ ใจเขากับโล่งสบายๆ กว่าที่เขาคิด ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นพยายามยื้อความสั
นึกว่าจะ(รัก) ตอนพิเศษ 6 เขาไม่ได้รักกู(มีนxไทเลอร์)
"อารมณ์แบบนี้มึงยังชวนพวกกูมานั่งกินชาบูได้อีกเหรอวะไอ้มีน"ฟาร์ที่คีบหมูเข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ยทั้งเอ่ยถามเพื่อนไปด้วย"กูเครียดไม่รู้จะทำไง ชาบูมันเยียวยาได้นิหว่า""ข้ออ้างสุดๆ แล้วเป็นไงติดต่อพี่เขาได้หรือยัง" โซนเอ่ยถาม"ยังเลย ที่กูมานั่งเครียดไม่ใช่แค่เรื่องพี่ไทเลอร์อย่างเดียวหรอกนะ"มีนที่เริ่มเผยออกมาทีละนิด"มึงเครียดเรื่องอะไรอีก"แค่เรื่องเดียวยังเคลียร์ไม่ได้ มีเรื่องอื่นมาแทรกอีกเหรอวะ กูซักจะปวดหัวแทนมึงแล้วไอ้มีน"วันนี้กูไปเจอเฮียโฮปมา""ไอ้มีน!!ไอ้เวร!!มึงพึ่งทะเลาะกับพี่ไทเลอร์เรื่องรูปเฮียโฮปไป วันนี้มึงยังมีน่าไปนัดเจอเขาอีกเหรอ ไหนว่าไม่ได้ติดต่อกันแล้วไง" โซนโวยวายขึ้นมาทันที"มึงใจเย็นๆ ก่อนไอ้โซนกูไม่ได้ไปนัดเจอ เราแค่บังเอิญเจอกันเฉยๆ" คนหันมามองกันหมดแล้วเนี่ย (จะพูดเสียงดังเพื่อ)"บังเอิญ? กูจะเชื่อดีไหม""จริงๆ ไม่ได้โกหก กูไปหาพี่ไทเลอร์ปกตินั่นแหละไม่รู้จะไปตามหาเขาที่ไหนเลยแวะไปนั่งพักริมแม่น้ำใต้สะพานแล้วเขาก็อยู่ที่นั่นพอดี""ยังไงต่อ"ฟาร์กอดอกถาม"ก็ไม่ยังไง เราแค่คุยกันนิดหน่อย""ถ้าแค่คุยกันนิดหน่อยทำไมมึงถึงต้องเครียด"ฟาร์ถามต่อ ไม่กงไม่กินมันแล้วชาบู
