Beranda / วัยรุ่น / น่านฟ้าคว้าเกียร์ / ตอนที่ 2 เจอกันอีกครั้ง

Share

ตอนที่ 2 เจอกันอีกครั้ง

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-17 10:16:59

@มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง

“ เฮ้ย!!...พวกเเกรู้รึยัง ใครเป็นหลานรหัสในสาย ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนในกลุ่มขณะที่กำลังใกล้เลิกเรียนเเล้ว

“ อืม...รู้เเล้ว ”

“ กูก็รู้เเล้วเหมือนกัน ”

“ รู้เเล้วเหมือนกัน ” เพราะน้องๆตามหาพวกเราเจอเเล้วเเต่ก็ยังไม่เจอกันจริงๆจังๆเป็นการส่วนตัว

“ งั้นดีเลย...พวกเรารวมกันเลี้ยงน้องๆในสายของพวกเราหน่อยไหมก่อนจะไปออกค่าย กระชับมิตรภาพความสัมพันธ์กัน ”

“ ก็ดีนะ ”

“ เห็นด้วย ”

“ ที่ไหนดี...จะได้นัดถูก ว่าจะเอาเป็นพรุ่งนี้เพราะว่างพอดี ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนเพื่อถามความคิดเห็น เพราะนี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เเล้วสำหรับการรวมตัวประชุมเชียร์ ในช่วงเปิดเทอม อาทิตย์หน้าก็ต้องออกค่ายกันเเล้ว ปีนี้จัดทุกอย่างให้ง่ายเเละรวดเร็วที่สุดจะได้ไม่เสียเวลาของนักศึกษาเเต่ล่ะคน กิจกรรมก็ถูกจัดเปลี่ยนไปด้วยเเตกต่างจากทุกปี

ถึงเขาจะอยู่ปีสามเเต่ก็ไม่ได้มาเข้าร่วมด้วยบ่อยนักเพราะต้องช่วยงานคนเป็นอาด้วยที่เป็นเจ้าของมหาลัยนี้ เพราะเป็นงานด่วนอาจึงต้องการกำลังเสริม ซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของเขาเเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

“ ปิดห้องเลี้ยงคาราโอเกะไหม ”ซันเอ่ยเสนอความคิดเห็นไปด้วยจนทุกคนครุ่นคิดตาม

“ ก็ดีนะ...น่าสนุกดี ” เลโอเอ่ยต่อ

“ ก็ดี...ฉันจะร้องเพลงให้ลั่นห้องไปเลย ”

“ อย่าาา / อย่า / อย่าเถอะขอร้อง ” ทั้งสามหนุ่มเอ่ยห้ามออกมาพร้อมกันเพราะรู้ว่าเสียงเพื่อนนั้นเป็นยังไง

“ พวกมึงอ่ะ...กูงอน ”

“ กูไม่ได้ง้อครับ...ไม่ใช่ผัวของมึง ”

“ ชิส์....ไปลานเกียร์กัน น้องๆน่าจะมารวมตัวกันเเล้ว ”

“ ไปดิ ” ทั้งสี่คนรีบมุ่งหน้าไปที่ลานกิจกรรมเกียร์พร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ ส่วนปีสี่ไม่ค่อยว่างมาช่วยเท่าไหร่เพราะต้องทำโปรเจคจบเเละฝึกงานช่วงใกล้จบ

พอมาถึงก็เห็นน้องๆที่เรียนวิศวะทุกสาขามารวมตัวกันหมดเเล้วนับร้อยคนได้

“ ทุกคนเงียบครับ ” ทุกคนพร้อมใจกันปิดปากเงียบสนิท

“ ..... ”

“ น้องๆครับ...คือพี่อยากรู้ว่าเเต่ล่ะคนอยู่สาขาไหนกันบ้าง เดี๋ยวพี่จะเรียกทีล่ะสาขาเเล้วให้ลุกออกมาตามจุดที่พี่ๆบอกนะครับ วันนี้ถ้าคุยกันรู้เรื่องเร็ว ก็เเยกกันกลับบ้านเร็วครับ ไม่มีอะไรมากได้ยินกันไหมครับ ” ซันเอ่ยเสียงดังลั่น จนทุกคนรีบตอบรับรุ่นพี่

“ ได้ยินค่ะ / ได้ยินครับ ”

" พวกคุณรู้เรื่องเเละได้ยินกันจริงไหม ทำไมเสียงเบาจัง " ซันเเกล้งว๊ากจนทุกคนพร้อมใจตะโกนเสีียงดังอีกครั้งอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ ได้ยินครับบบบ / ได้ยินค่ะ ”

“ ดีมากครับ...งั้นเริ่มกันที่สาขาเเรกเลยครับ ”

“ คอมันจะพังไหมว่ะเเหกปากขนาดนั้น ” เลโอเอ่ยถาม

“ ถ้าพังก็เป็นหน้าที่ของหมอไป…ช่วยไม่ได้ ” เขาเอ่ยตอบเสียงเบาเเละมองบริเวณรอบๆจนสายตาไปสะดุดกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาคุ้นมาก ซึ่งอยู่ข้างหลังสุด

...จำได้เเล้วว่าคือใคร

...ยัยเด็กที่เจอที่คลับคืนก่อนนั่นเอง

...ไม่คิดว่าเธอจะเรียนที่นี่คณะนี้ด้วยบังเอิญจริงๆ

“ ไอ้ณคุณ มึงยิ้มอะไรคนเดียวว่ะ ”

“ กูยิ้มเหรอ...ก็ไม่หนิ ” เขาชี้นิ้วเข้าหาตัวเองด้วยความงุนงง

“ ยังจะเถียงก็กูเห็นอยู่ หรือมึงสนใจสาวคนไหนบอกกูหน่อยดิ ”

“ เรื่องของกู ”

“อย่าให้กูรู้นะมึง ล้อบ้านเเตกเเน่ ” เขายักไหล่ให้มันอย่างไม่ยี่ระ เรื่องอะไรต้องให้มันรู้ว่าผมมองอะไรอยู่

“ ไอ้เxี้ย...น้องคนนั้นเรียนสาขาเดียวกับพวกเราเว้ย โคตรน่ารักอย่างกับตุ๊กตาบาร์บี้ ” เลโอเอ่ยอย่างยิ้มๆเเละมองเเบบไม่ล่ะสายตา เพราะสาขายานยนต์ถูกเรียกออกมาเป็นสาขาที่สามจากสิบสองสาขา

“ คนนี้กูขอจองอย่าเเย่ง ” ซันเดินเข้ามาสมทบเเละให้คนอื่นจัดการหน้าที่ว๊ากต่อ

“ พวกมึงสองตัวปล่อยน้องไปมีอนาคตที่ดีเถอะ ถ้าอย่างไอ้คุณกูจะไม่ว่าไม่ห้ามเลย ” จินนี่กอดอกมองเพื่อนของตน

“ ไอ้x่านี่นิ่งๆอาจจะเป็นเสือร้ายเสือซ่อนเล็บก็ได้เว้ย ใครจะไปรู้ ”

“ วกมากัดกูจนได้นะพวกมึงเนี่ย ” บ่นพวกมันอย่างเอือมระอา นิสัยโคตรเเตกต่างกันเเต่ดันเป็นเพื่อนสนิทกันได้อย่างงงๆ

“ คนที่พวกมึงมองเป็นหลานรหัสกู กูไม่อนุญาตให้พวกมึงจีบ รีบไปกันได้เเล้ว ” จินนี่เอ่ยตอบจนทำให้เขามองหน้าเพื่อนสาวเพียงคนเดียวของกลุ่ม หลานรหัสงั้นเหรอ เเสดงว่าพรุ่งนี้เลี้ยงน้องก็ต้องเจอกันงั้นดิ

“ ขี้หวง / กูจีบน้องไม่ได้จีบมึงครับเพื่อน ”

" เอ๊ะ!!...ไอ้พวกนี้นี่พูดไม่รู้เรื่อง " ผมขี้เกียจอยู่ฟังพวกมันเถียงกันต่อ จึงตัดสินใจเดินหนีออกมาเเละไปยืนรวมกับกลุ่มเพื่อนสาขาเดียวกัน

ที่ต้องเเยกเเต่ล่ะสาขาออกมา เพราะรุ่นพี่อยากรู้จักเเละอยากจำหน้าน้องในสาขาได้เผื่อมีกิจกรรมร่วมกัน ในขณะที่เพื่อนคนอื่นกำลังพูดเขาจึงเเกล้งเดินสำรวจไปทางข้างหลังอย่างเงียบๆ

เธอจำเขาได้ตั้งเเต่เจอเมื่อกี้เเล้วเเต่เเกล้งก้มหน้าหลบสายตาคม เเต่ดูเหมือนจะหลบไม่พ้น โลกมันช่างกลมเสียซะเหลือเกิน ได้อยู่สาขาเดียวกันอีก เเถมเขาก็เดินมาเเอบอยู่ข้างๆอีก จึงเล่นมือตัวเองไปพลางๆไม่อยากเงยหน้ามอง

“ ทดสอบความจำกันหน่อยดีกว่า ว่าพวกพี่ชื่ออะไรเพราะเห็นกันมาเป็นอาทิตย์เเล้ว พี่จะสุ่มเรียกนะครับ ใครตอบไม่ได้ต้องถูกลงโทษ ”

“ น้องครับพี่ชื่ออะไร ” เธอเงยหน้าไปมองหน้าเขาทันทีก็เพราะเขาใช้เท้าเขี่ยขาฉันเบาๆ

...เห็นเธอเป็นอะไรถึงใช้เท้าเขี่ย

... จะทักทายดีๆไม่ได้รึยังไงผู้ชายคนนี้

“ พี่ชื่ออะไรครับน้องฟ้า ” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนเรียกสายตาจากทุกคนให้หันมามองอย่างง่ายดายได้เป็นอย่างดีจนเป็นจุดสนใจเเละได้ยินเสียงซุบซิบเบาๆจากเพื่อนตัวดี เเต่ผมไม่สนใจหรอก สนใจคนตรงหน้ามากกว่า ที่ตอนนี้เธอเงียบ

“ ชะ...ชื่อ ” เธอไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร เพราะไม่เคยเห็นเขามารวมที่ลานเกียร์เหมือนพี่คนอื่นๆ

...เอาไงดีน่านฟ้าเธอตายเเน่

“ ตอบครับ...อย่าเงียบ ” ผมเเกล้งเอ่ยเสียงเข้มขึ้นจนเธอสะดุ้งตกใจ เรียกรอยยิ้มมุมปากจากผมได้เป็นอย่างดี

“ หนูไม่รู้ค่ะ ไม่เคยเห็นหน้าพี่มาก่อน ” เธอตอบออกไปเสียงสั่นเพราะกลัวโดนสั่งลงโทษเเบบเเปลกๆ เพราะไม่สามารถคาดเดาจากคนตรงหน้าได้เลยว่ามีนิสัยยังไง

“ ไม่รู้ได้ยังครับเราอยู่สาขาเดียวกันนะ ขนาดพี่ยังรู้จักชื่อน้องเลย ” บีบมือกันเเน่นด้วยความประหม่าพร้อมกับหันมองคนรอบข้างเผื่อจะช่วยอะไรได้ เเต่ทุกคนก็นั่งเงียบจนไม่กล้าขยับตัว

“ หนูไม่รู้จริงๆค่ะ ” เธอเงยหน้าสบตาคม พยายามใช้สายตากลมโตของตัวเองออดอ้อนเพื่อหวังให้คนตรงหน้าเห็นใจ

...พยายามใจดีสู้เสือเอาไว้

“ งั้นลุกออกมาตรงนี้ครับ...พวกมึงถามน้องต่อได้ ” เขาชี้ให้เธอลุกเดินออกมาทางข้างหลังสุดจากกลุ่มเพื่อนเเละให้เพื่อนตัวเองถามคนอื่นต่อ เเต่สายตากรุ้มกริ่มจากเพื่อนสนิทตัวดีมองมาด้วยความล้อเลียน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกมันจ้องจะเเซวเขาอยู่

จึงมองบริเวณรอบๆทุกคนต่างไม่ได้สนใจกัน เพราะทำหน้าที่ของตัวเองกันอยู่ เเละเเต่ล่ะสาขาก็อยู่ห่างกันพอสมควร บริเวณที่ยืนอยู่ห่างจากทุกคนจึงเงียบเล็กน้อย

“ ปั่นจิ้งหรีดยี่สิบที เเล้วผมจะบอกว่าผมชื่ออะไร..เริ่มครับ ” เธอเผลอมองคนตรงหน้าด้วยสายตาไม่สบอารมณ์เเบบปิดไม่อยู่ ก่อนที่จะเริ่มทำโดยเอามือไขว้กันโดยที่อีกมือจับหูส่วนอีกมือวางตรงไปข้างหน้า

“ มองเเบบนี้อยากโดนเพิ่มโทษเหรอครับ ”

“ เป่าค่ะเปล่า ขอโทษค่ะ ” รีบขอโทษขอโพยก่อนจะก้มหน้าเเละเริ่มหมุนอย่างช้าๆ

“ ช้าเเบบนี้จากยี่สิบจะเป็นสี่สิบทีนะครับ ”

“ .... ” เธอได้พ่นลมหายใจออกมาหนักๆเเละเริ่มหมุนเร็วขึ้น

…ไอ้คนเผด็จการไอ้คนใจร้าย

“ ทำไมไม่นับครับ จะโกงผมเหรอ ”

“ หนึ่ง สอง สาม.... ”

“ เสียงดังอีกครับ ”

“ สี่ ห้าาา!! ” เเหกปากเสียงดังลั่นโดยที่ไม่ได้สนใจว่าใครจะได้ยินไหม

“ สิบเก้า…ยี่สิบ” พอหยุดหมุนเท่านั้นเเหล่ะ โลกหมุนรอบตัวเองทันที จนเผลอเซเอามือจับหัวไว้ด้วยความเวียนหัวจนเกือบล้ม

“ เเค่นี้ก็ไม่ไหวเเล้ว ” โคตรดูถูก

“ พี่ก็ลองทำบ้างเองบ้างสิคะ ”

“ นี่คุณกล้ายอกย้อนเถียงผมเหรอ ? ”

“ ไม่ได้เถียงค่ะ เเค่เเสดงความคิดเห็น ”

“ หึ...เเบบนั้นเเหล่ะครับที่เขาเรียกว่าเถียง ”

“ ขอโทษค่ะ ” ไม่อยากผิดก็ต้องยอมผิด เพราะไม่อยากมีเรื่องกับรุ่นพี่จอมเผด็จการบ้าอำนาจโซตัสอย่างเขา

“ คำขอโทษดูไม่จริงใจ ขอโทษใหม่ครับรุ่นน้อง ”

“ ขอโทษค่ะ ” ตะโกนเสียงดังใส่หน้าเเละรีบเดินหนีมานั่งที่เดิมของตัวเองทันที กลัวจะได้ตะบันหน้าหล่อๆนั่นเสียก่อน เเบบนี้คือเเกล้งกันชัดๆเธอไปทำอะไรให้เขานะ

“ เดินหนีออกมาเเล้วรู้ชื่อผมเเล้วรึไง ” เขาเดินมานั่งยองๆข้างเธอเเละมองใบหน้าหวาน ที่ตอนนี้เริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดผ่านท่าทางเเต่พยายามเก็บอาการไว้

“ ไม่ได้อยากรู้เเล้วค่ะ ”

“ เเต่คุณต้องรู้จำชื่อผมให้ขึ้นใจ ผมชื่อณคุณ หรือจะเรียกว่าคิงวิศวะสุดหล่อก็ได้ครับ เหมือนที่คนอื่นเรียกกัน นี่คือฉายาของผม ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” วันนั้นกับวันนี้ทำไมช่างเเตกต่างกันนักนะเธอไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรถูกใจสาวหลายๆคนที่หมายปองมองมา เเต่คำพูดนั้นก่อกวนขั้นสุดจนเธอเริ่มนึกโมโหในใจ วันนั้นอุตส่าห์ชื่นชมที่เคยช่วยกัน เเต่วันนี้ขอทิ้งคำนั้นเลยอย่างกับคนล่ะคน หลังจากจบกิจกรรมก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ

“ เธอรู้จักเขาเหรอน่านฟ้า ” พรีมเพื่อนสาวในสาขาเอ่ยถามเธอ เพราะเราเริ่มสนิทกันตั้งเเต่วันเเรกที่ได้เจอกันเเล้ว

“ ไม่นะ ” พยายามตอบให้น้ำเสียงนิ่งที่สุดไม่ให้เพื่อนสงสัย เพราะจะบอกรู้จักมันก็ไม่เชิงเพราะเจอกันด้วยเหตุบังเอิญมากกว่า

“ เราอิจฉาเธออ่ะ ที่คนหล่อๆเเบบนั้นมาอยู่ใกล้ๆ เป็นเรานี่หัวใจวายตายไปเเล้วนะเเถมตัวโคตรหอม พี่เขาเป็นตัวท็อปของคณะเเละมอเลยนะเพจมอเเอบถ่ายรูปพี่เขามาลงบ่อยๆเเต่ได้ข่าวพี่เขาเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยอะไรกับใคร ”

“ เห่อะ...นิ่งเหรอ ” อยากจะเถียงใจจะขาด เพราะท่าทางเมื่อกี้ไม่เหมือนคนนิ่งเหมือนที่หลายคนเคยรู้จัก น่าจะไม่รู้ตัวตนของเขามากกว่า

“ เมื่อกี้ว่าอะไรนะ ”

“ เปล่าๆ ”

“ น้องสองคนนั้นคุยอะไรกันครับ เงียบหน่อยรบกวนคนอื่น ” พี่ณคุณคนเดิมหาเรื่องฉันอีกเเล้ว คนอื่นคุยเสียงดังกว่าไม่เห็นจะว่า พอเป็นเธอกลับโดนว่าง่ายดายซะงั้น สองมาตรฐานชัดๆ

..................

อย่าเเกล้งน้องเยอะอีพี่ 🙄🙄 เดี๋ยวโดนเอาคืน

ฝากกดใจเเละคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์กันเยอะๆด้วยนะคะ 🫶🙏🥰

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 30 ความสุข ( ตอนจบ )

    สามปีต่อมาวันนี้เป็นวันครอบครัวของทั้งสองฝ่ายที่ได้มาเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งในรอบหลายเดือน บริษัทของคุณพ่อที่สร้างไว้ให้พี่เขาสานต่อดูเเลนั้นเติบโตไปได้ดีมาก จนรองประธานอย่างพี่เขานั้นที่จะขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อในเร็ววันนั้นต้องยุ่งจนหัวเเทบหมุนไปหมด ถึงเเม้พี่เขาจะเรียนจบเเล้วเข้าทำงานเลยจนมีเวลาให้เธอน้อยลง เธอไม่เคยน้อยใจเลยนะ ถ้ามีเวลาว่างก็รีบไปหากันด้วยความคิดถึง หาเวลาไปสวีทเติมความกันอยู่เรื่อยถ้าพอมีเวลาส่วนความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นไปได้ดีเรื่อยๆถึงเเม้จะมีทะเลาะกันบ้างเป็นครั้งคราวเเต่ก็เป็นสีสันในความสัมพันธ์ไม่เคยปล่อยไว้นานข้ามคืนมีอะไรจะรีบเคลียร์กันโดยเร็วตลอด พี่เขานั้นยังคงดีน่ารักเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยรู้สึกรักกันน้อยลงเลยมีเเต่เพิ่มทุกวัน “ น่านน้ำให้รูปให้พี่หน่อย ” ณดาเรียกน้องสาวเธอไปถ่ายรูปให้เพราะน่านน้ำถ่ายรูปสวย เวลาผ่านไปไวมากเผลอเเป๊ปๆก็โตเป็นสาวกันหมดเเล้ว “ ค่าาา ” น่านน้ำรีบวิ่งเข้าไปหา ตอนนี้เราอยู่ที่ประเทศจีนกันโดยมีเเพลนมาเที่ยวรอบนี้ห้าคืนหกวัน อากาศกำลังเย็นสบาย“ สาวจีนคนนั้นสวยจัง ” “ สวยไม่สู้เเฟนพี่หรอก ” “ มองทำ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 29 เสียใจ

    ปึ๊งงง!!เสียงประตูห้องที่ถูกปิดใส่อย่างเเรงทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ…เเละในที่สุดน้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็พังทะลายอย่างกับเขื่อนเเตกเป็นสายน้ำอาบเเก้มเปรอะเปื้อนใบหน้าจนสายตาเริ่มพร่ามัว จึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเเละล็อคประตู เดินไปทิ้งตัวฟรุบหน้ากอดหมอนใบใหญ่ร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง…“ฮึกกๆๆ ….ฮือออออ ~” เธอจะง้อเขาอย่างไรดี เวลาต่อมาณคุณนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงกว้างมองเพดานที่มืดสนิทเพราะใจเอาเเต่คิดว่าเขานั้นดุเธอเเรงไปรึเปล่า จริงอยู่ที่เธอนั้นทำผิดเเถมเป็นความผิดครั้งเเรกด้วยความอยากรู้อยากลองตามประสาวัยรุ่นจึงไม่คิดให้ดีให้รอบคอบก่อนทำ เเต่ก็สามารถให้อภัยได้เเต่ไม่อยากให้เร็วจนเกินไปนักเขาอยากให้เธอสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำจริงๆ เเล้วจะได้ไม่ไปทำอีก ตอนที่เห็นเธอน้ำตาคลอเสียงเริ่มสั่นเขาเองก็ทนเเทบไม่ไหวอยากดึงเข้ามาสวมกอดเเต่ก็ต้องพยายามใจเเข็งไว้จะได้รู้ว่าเขานั้นเอาจริง ไม่ใช่ทำอะไรไม่นึกถึงความรู้สึกกัน“ปัดโธ่เว้ย…!!” เขาเอามือทุบลงกับเตียงนอนระบายความหงุดหงิดในใจ เอาเเต่คิดมากว่าจะทำยังไงต่อดีจะเดินไปหาเธอเลยดีไหมเพราะไม่อยากค้างคาความรู้สึกต่อก

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 28 เสียความรู้สึก

    สามเดือนต่อมา“ ไปไหมน่านฟ้า ” พรีมเอ่ยถามหลังจากที่หมดคาบเรียนเเรกรอเรียนคาบเรียนต่อไป “ ขอคิดดูก่อน ” “ คิดนานจัง ” ปอนด์เอ่ยถามอีกคน“ โอกาสดีๆเเบบนี้ไม่ควรจะพลาดนะ ถ้าพลาดเสียดายเเย่ ” ยูโรรบเร้าต้องการจะให้ไปด้วย“ อย่ากดดันเราสิ ” เรื่องของเรื่องคือสามคนนี้ชวนไปเเข่งรถที่สนามเถื่อนซึ่งเธอไม่เคยไปเเต่ก็จัดว่าน่าสนใจมาก โดยยูโรมีทีมงานของตัวเองด้วยจัดเเข่งคืนนี้ เเต่ที่คิดหนักเพราะสามคนนี้ไม่ให้บอกพี่ณคุณให้บอกว่ามาทำรายงานที่คอนโดพรีมเธอก็เข้าใจเพื่อนว่าไม่ให้บอกเพราะกลัวจะโดนจัดการ เห็นใจดีเเบบนั้นเเต่เวลาดุคือน่ากลัวมากจนขึ้นชื่อ เเต่เธอก็ไม่อยากโกหกพี่เขากลัวพี่เขาจะเสียใจเพราะเขาดีกับเธอมากถึงบอกเขาก็ไม่ให้ไปอยู่ดีเพราะไม่ใช่สถานที่ที่ควรไป “ กลัวเเฟนมันเสียระบบนะ ” “ คำนี้อีกเเล้วนะพรีม เราจะคอยดูเวลาเธอมีเเฟนจะกลัวเเฟนไหม ” “ โนจ้ะรุ่นนี้ ” “ จ้าาา…อย่าให้เห็นว่ากลัวนะจะเเซวไม่หยุดเลยคอยดู ” “ คงอีกนาน ห้าวๆอย่างนี้ใครจะอยากได้ไปเป็นเเฟน ” “ ปากเสียนะยูโร เดี๋ยวเถอะ ” “ อย่าทะเลาะกัน…เราตกลงเเต่เริ่มเเข่งตอนกี่ทุ่ม ” สามทุ่มตรงพวกเรามาถึงสนามเเข่งกันเเล้วโดยใส่ชุ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 27 รู้สึกดี Nc++

    “ของหนูไม่มีคำว่าสกปรก พี่ไม่เคยนึกรังเกียจ”“อ่ะ อ๊าสสส์…” พูดจบพี่้เขาก็ก้มหน้าไปดูดชิมสิ่งนั้นต่อจนเธอครวญครางด้วยความเสียวกระสันมือจิกผ้าปูที่นอนเเน่น“พี่หนูปวดฉี่” ผ่านไปพักใหญ่ก็รู้สึกเหมือนร่างกายต้องการปลดปล่อย พี่เขาเล้าโลมได้ดีมากจนทำให้คลายความเจ็บลงได้เยอะ“ปล่อยออกมา” เพียงไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นให้ไหลออกมาจนเลอะเทอะเเต่พี่เขาก็ตวัดดูดชิมจนหมดเเทบทุกหยาดหยด ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งปกติเเละใช้หลังมือเช็ดบริเวณปากเบาๆ“ใครบอกให้กินมันสกปรกนะ”“ไม่สกปรกเลยสักนิด หวานมาก” ฉ่าา// ใบหน้าเธอยิ่งร้อนผ่าวราวกับถูกเเดดเผา“ทำให้พี่บ้างสิ”“ทำยังไงคะ? ”“เดี๋ยวพี่สอน”“เเหน่ะ…ไหนบอกไม่เคยทำ”“ไม่คิดว่าพี่ดูวีดีโอเพื่อช่วยตัวเองบ้างเหรอ”“….” ตรงกว่านี้มีอีกไหม“เอามือมาจับเเละชัดรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อน” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงโดยให้เธอนั่งกลางระหว่างขา เธอก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายถึงเเม้จะเขินอายมากก็ตาม“เเบบนี้ใช่ไหมคะ”“ใช่…เอานิ้วโป้งอีกข้างเคลี่ยคลึงเบาๆ บริเวณหัวไปพร้อมๆ กัน” ด้วยความอยากรู้อยากลองจึงยอมทำตามคำสั่งของพี่เขาที่เปรียบเสมือนอาจารย์ในเวลานี้อย่างว่าง่ายไม่มีงอเเง ส่วนขนาด

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 26 สร่างเมา Nc++

    @คอนโด“ ลงมา ” “ ไม่ลง…ทำไมหนูเวียนหัวจังเลย ” พยายามจะดึงเธอออกจากรถเเต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนงอเเงไม่ให้ความร่วมมือ “ อย่าดื้อได้ไหม…ดึกเเล้วนะไม่ง่วงเหรอ พรุ่งนี้เราต้องไปบ้านพ่อเเม่พี่อีกนะ ” เหนื่อยจะดุจึงจำเป็นต้องใช้เหตุผลคุยเเทนเเละก็ได้ผล “ พี่สัญญาก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษหนู ” “ อืม…สัญญา ” “ โอเค งั้นไปกันหนูอยากนอนเต็มทีเเล้ว ” ในที่สุดเธอก็ยอมลงจากรถหลังจากที่ต่อล้อต่อเถียงกันมาตั้งนาน เเต่พอลงจากรถเธอก็เวียนหัวจนเซเเทบยืนไม่อยู่จนต้องพยุงร่างเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างบางขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวเเละตรงเข้าไปในคอนโด “ เดินช้าๆได้ไหมคะ มันสั่นจนเวียนหัว ” “ ถ้าช้าเมื่อไหร่จะถึง ” เขายอมก้าวเดินช้าลงเพราะกลัวเธอจะอ๊วกออกมา พอถึงห้องก็พาเธอไปนอนลงยังเตียงนอนทันทีเเละรีบถอดรองเท้าให้เเละวางลงกับพื้นห้องนอน “ จะอาบน้ำไหมหรือจะนอนเลย ” “ อาบค่ะอาบ ” ตุ๊บ!!“ ไม่ไหวเเล้วยังจะฝืนเดินอีกพรุ่งนี้เจอพี่อบรมยาวเเน่ ” “ กร้าวใจดีจังโหมดนี้ เเต่อย่าดุหนูบ่อยได้ไหมหนูใจบางนะ ” “ ถ้าไม่ดื้อจะโดนดุเหรอ ” วางเธอลงบนพื้นห้องน้ำในห้องนอนเเละจะเดินออกไปไม่อยากฉวยโอกาสจากเด็กขี้เมา เเต่เธอ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 25 ท้าทาย

    คืนวันศุกร์“เรากลับกันเถอะ” พอลงจากรถได้พี่เขาก็งอเเงร้องอยากจะกลับท่าเดียวเพราะเห็นผู้คนเยอะเต็มร้านเเถมมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่เลยเกิดอาการหึงหวงจนต้องรั้งเเขนดึงเอาไว้ ส่วนพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นมาถึงกันหมดเเล้ว“ไม่ได้ค่ะ ทุกคนเขามาถึงกันเเล้วนะไม่ควรปล่อยให้เขารอนานกันขนาดนั้นมันเสียมารยาทค่ะเเค่นี้ก็ช้ามากพอเเล้ว”“อยากเข้าไปขนาดนั้นเลย” เขาหรี่ตามองจับผิดเเฟนสาวที่ดูอยากจะเข้าไปข้างในนัก ถึงจะเป็นร้านนั่งชิลเป็นร้านอาหารบวกกึ่งบาร์เเต่ผู้ชายค่อนข้างเยอะเขาไม่อยากให้เธอเข้าไป“หนูหิวเเถมพี่ๆ เขาจะเลี้ยงฉลองสถานะใหม่ให้พวกเราด้วย”“ไปก็ไป” เขาเอ่ยจบก็โอบไหล่เเฟนสาวพาเข้าข้างในถึงจะเดินได้สบายโดยที่ไม่เบียดเสียดกับใคร เเต่ก็เห็นสายตานับหลายคู่ในร้านมองมาที่พวกเราเหมือนพวกเราเป็นดาวเด่นให้ความสนใจเป็นพิเศษ“มาช้ากันจัง”“รถติด” เอ่ยจบก็ดึงเก้าอี้ให้เเฟนสาวนั่งก่อนตัวเองจะนั่งลงข้างๆ“ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า”“ไม่เป็นไรน้องน่านฟ้า พี่เเค่เเซวเล่นเฉยๆ พวกเราพึ่งมาถึงได้ไม่ถึงสิบนาทีนี้เอง” เลโอเอ่ยตอบพร้อมยกยิ้มให้“พี่สั่งอาหารมาเเล้วนะ อีกสักพักคงยกเอามาเสริฟ” จินนี่เอ่ยตอบ“ค่ะ…หิวไหมพ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status