/ วัยรุ่น / น่านฟ้าคว้าเกียร์ / ตอนที่ 2 เจอกันอีกครั้ง

공유

ตอนที่ 2 เจอกันอีกครั้ง

last update 최신 업데이트: 2025-03-17 10:16:59

@มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง

“ เฮ้ย!!...พวกเเกรู้รึยัง ใครเป็นหลานรหัสในสาย ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนในกลุ่มขณะที่กำลังใกล้เลิกเรียนเเล้ว

“ อืม...รู้เเล้ว ”

“ กูก็รู้เเล้วเหมือนกัน ”

“ รู้เเล้วเหมือนกัน ” เพราะน้องๆตามหาพวกเราเจอเเล้วเเต่ก็ยังไม่เจอกันจริงๆจังๆเป็นการส่วนตัว

“ งั้นดีเลย...พวกเรารวมกันเลี้ยงน้องๆในสายของพวกเราหน่อยไหมก่อนจะไปออกค่าย กระชับมิตรภาพความสัมพันธ์กัน ”

“ ก็ดีนะ ”

“ เห็นด้วย ”

“ ที่ไหนดี...จะได้นัดถูก ว่าจะเอาเป็นพรุ่งนี้เพราะว่างพอดี ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนเพื่อถามความคิดเห็น เพราะนี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เเล้วสำหรับการรวมตัวประชุมเชียร์ ในช่วงเปิดเทอม อาทิตย์หน้าก็ต้องออกค่ายกันเเล้ว ปีนี้จัดทุกอย่างให้ง่ายเเละรวดเร็วที่สุดจะได้ไม่เสียเวลาของนักศึกษาเเต่ล่ะคน กิจกรรมก็ถูกจัดเปลี่ยนไปด้วยเเตกต่างจากทุกปี

ถึงเขาจะอยู่ปีสามเเต่ก็ไม่ได้มาเข้าร่วมด้วยบ่อยนักเพราะต้องช่วยงานคนเป็นอาด้วยที่เป็นเจ้าของมหาลัยนี้ เพราะเป็นงานด่วนอาจึงต้องการกำลังเสริม ซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของเขาเเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

“ ปิดห้องเลี้ยงคาราโอเกะไหม ”ซันเอ่ยเสนอความคิดเห็นไปด้วยจนทุกคนครุ่นคิดตาม

“ ก็ดีนะ...น่าสนุกดี ” เลโอเอ่ยต่อ

“ ก็ดี...ฉันจะร้องเพลงให้ลั่นห้องไปเลย ”

“ อย่าาา / อย่า / อย่าเถอะขอร้อง ” ทั้งสามหนุ่มเอ่ยห้ามออกมาพร้อมกันเพราะรู้ว่าเสียงเพื่อนนั้นเป็นยังไง

“ พวกมึงอ่ะ...กูงอน ”

“ กูไม่ได้ง้อครับ...ไม่ใช่ผัวของมึง ”

“ ชิส์....ไปลานเกียร์กัน น้องๆน่าจะมารวมตัวกันเเล้ว ”

“ ไปดิ ” ทั้งสี่คนรีบมุ่งหน้าไปที่ลานกิจกรรมเกียร์พร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ ส่วนปีสี่ไม่ค่อยว่างมาช่วยเท่าไหร่เพราะต้องทำโปรเจคจบเเละฝึกงานช่วงใกล้จบ

พอมาถึงก็เห็นน้องๆที่เรียนวิศวะทุกสาขามารวมตัวกันหมดเเล้วนับร้อยคนได้

“ ทุกคนเงียบครับ ” ทุกคนพร้อมใจกันปิดปากเงียบสนิท

“ ..... ”

“ น้องๆครับ...คือพี่อยากรู้ว่าเเต่ล่ะคนอยู่สาขาไหนกันบ้าง เดี๋ยวพี่จะเรียกทีล่ะสาขาเเล้วให้ลุกออกมาตามจุดที่พี่ๆบอกนะครับ วันนี้ถ้าคุยกันรู้เรื่องเร็ว ก็เเยกกันกลับบ้านเร็วครับ ไม่มีอะไรมากได้ยินกันไหมครับ ” ซันเอ่ยเสียงดังลั่น จนทุกคนรีบตอบรับรุ่นพี่

“ ได้ยินค่ะ / ได้ยินครับ ”

" พวกคุณรู้เรื่องเเละได้ยินกันจริงไหม ทำไมเสียงเบาจัง " ซันเเกล้งว๊ากจนทุกคนพร้อมใจตะโกนเสีียงดังอีกครั้งอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ ได้ยินครับบบบ / ได้ยินค่ะ ”

“ ดีมากครับ...งั้นเริ่มกันที่สาขาเเรกเลยครับ ”

“ คอมันจะพังไหมว่ะเเหกปากขนาดนั้น ” เลโอเอ่ยถาม

“ ถ้าพังก็เป็นหน้าที่ของหมอไป…ช่วยไม่ได้ ” เขาเอ่ยตอบเสียงเบาเเละมองบริเวณรอบๆจนสายตาไปสะดุดกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาคุ้นมาก ซึ่งอยู่ข้างหลังสุด

...จำได้เเล้วว่าคือใคร

...ยัยเด็กที่เจอที่คลับคืนก่อนนั่นเอง

...ไม่คิดว่าเธอจะเรียนที่นี่คณะนี้ด้วยบังเอิญจริงๆ

“ ไอ้ณคุณ มึงยิ้มอะไรคนเดียวว่ะ ”

“ กูยิ้มเหรอ...ก็ไม่หนิ ” เขาชี้นิ้วเข้าหาตัวเองด้วยความงุนงง

“ ยังจะเถียงก็กูเห็นอยู่ หรือมึงสนใจสาวคนไหนบอกกูหน่อยดิ ”

“ เรื่องของกู ”

“อย่าให้กูรู้นะมึง ล้อบ้านเเตกเเน่ ” เขายักไหล่ให้มันอย่างไม่ยี่ระ เรื่องอะไรต้องให้มันรู้ว่าผมมองอะไรอยู่

“ ไอ้เxี้ย...น้องคนนั้นเรียนสาขาเดียวกับพวกเราเว้ย โคตรน่ารักอย่างกับตุ๊กตาบาร์บี้ ” เลโอเอ่ยอย่างยิ้มๆเเละมองเเบบไม่ล่ะสายตา เพราะสาขายานยนต์ถูกเรียกออกมาเป็นสาขาที่สามจากสิบสองสาขา

“ คนนี้กูขอจองอย่าเเย่ง ” ซันเดินเข้ามาสมทบเเละให้คนอื่นจัดการหน้าที่ว๊ากต่อ

“ พวกมึงสองตัวปล่อยน้องไปมีอนาคตที่ดีเถอะ ถ้าอย่างไอ้คุณกูจะไม่ว่าไม่ห้ามเลย ” จินนี่กอดอกมองเพื่อนของตน

“ ไอ้x่านี่นิ่งๆอาจจะเป็นเสือร้ายเสือซ่อนเล็บก็ได้เว้ย ใครจะไปรู้ ”

“ วกมากัดกูจนได้นะพวกมึงเนี่ย ” บ่นพวกมันอย่างเอือมระอา นิสัยโคตรเเตกต่างกันเเต่ดันเป็นเพื่อนสนิทกันได้อย่างงงๆ

“ คนที่พวกมึงมองเป็นหลานรหัสกู กูไม่อนุญาตให้พวกมึงจีบ รีบไปกันได้เเล้ว ” จินนี่เอ่ยตอบจนทำให้เขามองหน้าเพื่อนสาวเพียงคนเดียวของกลุ่ม หลานรหัสงั้นเหรอ เเสดงว่าพรุ่งนี้เลี้ยงน้องก็ต้องเจอกันงั้นดิ

“ ขี้หวง / กูจีบน้องไม่ได้จีบมึงครับเพื่อน ”

" เอ๊ะ!!...ไอ้พวกนี้นี่พูดไม่รู้เรื่อง " ผมขี้เกียจอยู่ฟังพวกมันเถียงกันต่อ จึงตัดสินใจเดินหนีออกมาเเละไปยืนรวมกับกลุ่มเพื่อนสาขาเดียวกัน

ที่ต้องเเยกเเต่ล่ะสาขาออกมา เพราะรุ่นพี่อยากรู้จักเเละอยากจำหน้าน้องในสาขาได้เผื่อมีกิจกรรมร่วมกัน ในขณะที่เพื่อนคนอื่นกำลังพูดเขาจึงเเกล้งเดินสำรวจไปทางข้างหลังอย่างเงียบๆ

เธอจำเขาได้ตั้งเเต่เจอเมื่อกี้เเล้วเเต่เเกล้งก้มหน้าหลบสายตาคม เเต่ดูเหมือนจะหลบไม่พ้น โลกมันช่างกลมเสียซะเหลือเกิน ได้อยู่สาขาเดียวกันอีก เเถมเขาก็เดินมาเเอบอยู่ข้างๆอีก จึงเล่นมือตัวเองไปพลางๆไม่อยากเงยหน้ามอง

“ ทดสอบความจำกันหน่อยดีกว่า ว่าพวกพี่ชื่ออะไรเพราะเห็นกันมาเป็นอาทิตย์เเล้ว พี่จะสุ่มเรียกนะครับ ใครตอบไม่ได้ต้องถูกลงโทษ ”

“ น้องครับพี่ชื่ออะไร ” เธอเงยหน้าไปมองหน้าเขาทันทีก็เพราะเขาใช้เท้าเขี่ยขาฉันเบาๆ

...เห็นเธอเป็นอะไรถึงใช้เท้าเขี่ย

... จะทักทายดีๆไม่ได้รึยังไงผู้ชายคนนี้

“ พี่ชื่ออะไรครับน้องฟ้า ” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนเรียกสายตาจากทุกคนให้หันมามองอย่างง่ายดายได้เป็นอย่างดีจนเป็นจุดสนใจเเละได้ยินเสียงซุบซิบเบาๆจากเพื่อนตัวดี เเต่ผมไม่สนใจหรอก สนใจคนตรงหน้ามากกว่า ที่ตอนนี้เธอเงียบ

“ ชะ...ชื่อ ” เธอไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร เพราะไม่เคยเห็นเขามารวมที่ลานเกียร์เหมือนพี่คนอื่นๆ

...เอาไงดีน่านฟ้าเธอตายเเน่

“ ตอบครับ...อย่าเงียบ ” ผมเเกล้งเอ่ยเสียงเข้มขึ้นจนเธอสะดุ้งตกใจ เรียกรอยยิ้มมุมปากจากผมได้เป็นอย่างดี

“ หนูไม่รู้ค่ะ ไม่เคยเห็นหน้าพี่มาก่อน ” เธอตอบออกไปเสียงสั่นเพราะกลัวโดนสั่งลงโทษเเบบเเปลกๆ เพราะไม่สามารถคาดเดาจากคนตรงหน้าได้เลยว่ามีนิสัยยังไง

“ ไม่รู้ได้ยังครับเราอยู่สาขาเดียวกันนะ ขนาดพี่ยังรู้จักชื่อน้องเลย ” บีบมือกันเเน่นด้วยความประหม่าพร้อมกับหันมองคนรอบข้างเผื่อจะช่วยอะไรได้ เเต่ทุกคนก็นั่งเงียบจนไม่กล้าขยับตัว

“ หนูไม่รู้จริงๆค่ะ ” เธอเงยหน้าสบตาคม พยายามใช้สายตากลมโตของตัวเองออดอ้อนเพื่อหวังให้คนตรงหน้าเห็นใจ

...พยายามใจดีสู้เสือเอาไว้

“ งั้นลุกออกมาตรงนี้ครับ...พวกมึงถามน้องต่อได้ ” เขาชี้ให้เธอลุกเดินออกมาทางข้างหลังสุดจากกลุ่มเพื่อนเเละให้เพื่อนตัวเองถามคนอื่นต่อ เเต่สายตากรุ้มกริ่มจากเพื่อนสนิทตัวดีมองมาด้วยความล้อเลียน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกมันจ้องจะเเซวเขาอยู่

จึงมองบริเวณรอบๆทุกคนต่างไม่ได้สนใจกัน เพราะทำหน้าที่ของตัวเองกันอยู่ เเละเเต่ล่ะสาขาก็อยู่ห่างกันพอสมควร บริเวณที่ยืนอยู่ห่างจากทุกคนจึงเงียบเล็กน้อย

“ ปั่นจิ้งหรีดยี่สิบที เเล้วผมจะบอกว่าผมชื่ออะไร..เริ่มครับ ” เธอเผลอมองคนตรงหน้าด้วยสายตาไม่สบอารมณ์เเบบปิดไม่อยู่ ก่อนที่จะเริ่มทำโดยเอามือไขว้กันโดยที่อีกมือจับหูส่วนอีกมือวางตรงไปข้างหน้า

“ มองเเบบนี้อยากโดนเพิ่มโทษเหรอครับ ”

“ เป่าค่ะเปล่า ขอโทษค่ะ ” รีบขอโทษขอโพยก่อนจะก้มหน้าเเละเริ่มหมุนอย่างช้าๆ

“ ช้าเเบบนี้จากยี่สิบจะเป็นสี่สิบทีนะครับ ”

“ .... ” เธอได้พ่นลมหายใจออกมาหนักๆเเละเริ่มหมุนเร็วขึ้น

…ไอ้คนเผด็จการไอ้คนใจร้าย

“ ทำไมไม่นับครับ จะโกงผมเหรอ ”

“ หนึ่ง สอง สาม.... ”

“ เสียงดังอีกครับ ”

“ สี่ ห้าาา!! ” เเหกปากเสียงดังลั่นโดยที่ไม่ได้สนใจว่าใครจะได้ยินไหม

“ สิบเก้า…ยี่สิบ” พอหยุดหมุนเท่านั้นเเหล่ะ โลกหมุนรอบตัวเองทันที จนเผลอเซเอามือจับหัวไว้ด้วยความเวียนหัวจนเกือบล้ม

“ เเค่นี้ก็ไม่ไหวเเล้ว ” โคตรดูถูก

“ พี่ก็ลองทำบ้างเองบ้างสิคะ ”

“ นี่คุณกล้ายอกย้อนเถียงผมเหรอ ? ”

“ ไม่ได้เถียงค่ะ เเค่เเสดงความคิดเห็น ”

“ หึ...เเบบนั้นเเหล่ะครับที่เขาเรียกว่าเถียง ”

“ ขอโทษค่ะ ” ไม่อยากผิดก็ต้องยอมผิด เพราะไม่อยากมีเรื่องกับรุ่นพี่จอมเผด็จการบ้าอำนาจโซตัสอย่างเขา

“ คำขอโทษดูไม่จริงใจ ขอโทษใหม่ครับรุ่นน้อง ”

“ ขอโทษค่ะ ” ตะโกนเสียงดังใส่หน้าเเละรีบเดินหนีมานั่งที่เดิมของตัวเองทันที กลัวจะได้ตะบันหน้าหล่อๆนั่นเสียก่อน เเบบนี้คือเเกล้งกันชัดๆเธอไปทำอะไรให้เขานะ

“ เดินหนีออกมาเเล้วรู้ชื่อผมเเล้วรึไง ” เขาเดินมานั่งยองๆข้างเธอเเละมองใบหน้าหวาน ที่ตอนนี้เริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดผ่านท่าทางเเต่พยายามเก็บอาการไว้

“ ไม่ได้อยากรู้เเล้วค่ะ ”

“ เเต่คุณต้องรู้จำชื่อผมให้ขึ้นใจ ผมชื่อณคุณ หรือจะเรียกว่าคิงวิศวะสุดหล่อก็ได้ครับ เหมือนที่คนอื่นเรียกกัน นี่คือฉายาของผม ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” วันนั้นกับวันนี้ทำไมช่างเเตกต่างกันนักนะเธอไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรถูกใจสาวหลายๆคนที่หมายปองมองมา เเต่คำพูดนั้นก่อกวนขั้นสุดจนเธอเริ่มนึกโมโหในใจ วันนั้นอุตส่าห์ชื่นชมที่เคยช่วยกัน เเต่วันนี้ขอทิ้งคำนั้นเลยอย่างกับคนล่ะคน หลังจากจบกิจกรรมก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ

“ เธอรู้จักเขาเหรอน่านฟ้า ” พรีมเพื่อนสาวในสาขาเอ่ยถามเธอ เพราะเราเริ่มสนิทกันตั้งเเต่วันเเรกที่ได้เจอกันเเล้ว

“ ไม่นะ ” พยายามตอบให้น้ำเสียงนิ่งที่สุดไม่ให้เพื่อนสงสัย เพราะจะบอกรู้จักมันก็ไม่เชิงเพราะเจอกันด้วยเหตุบังเอิญมากกว่า

“ เราอิจฉาเธออ่ะ ที่คนหล่อๆเเบบนั้นมาอยู่ใกล้ๆ เป็นเรานี่หัวใจวายตายไปเเล้วนะเเถมตัวโคตรหอม พี่เขาเป็นตัวท็อปของคณะเเละมอเลยนะเพจมอเเอบถ่ายรูปพี่เขามาลงบ่อยๆเเต่ได้ข่าวพี่เขาเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยอะไรกับใคร ”

“ เห่อะ...นิ่งเหรอ ” อยากจะเถียงใจจะขาด เพราะท่าทางเมื่อกี้ไม่เหมือนคนนิ่งเหมือนที่หลายคนเคยรู้จัก น่าจะไม่รู้ตัวตนของเขามากกว่า

“ เมื่อกี้ว่าอะไรนะ ”

“ เปล่าๆ ”

“ น้องสองคนนั้นคุยอะไรกันครับ เงียบหน่อยรบกวนคนอื่น ” พี่ณคุณคนเดิมหาเรื่องฉันอีกเเล้ว คนอื่นคุยเสียงดังกว่าไม่เห็นจะว่า พอเป็นเธอกลับโดนว่าง่ายดายซะงั้น สองมาตรฐานชัดๆ

..................

อย่าเเกล้งน้องเยอะอีพี่ 🙄🙄 เดี๋ยวโดนเอาคืน

ฝากกดใจเเละคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์กันเยอะๆด้วยนะคะ 🫶🙏🥰

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 30 ความสุข ( ตอนจบ )

    สามปีต่อมาวันนี้เป็นวันครอบครัวของทั้งสองฝ่ายที่ได้มาเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งในรอบหลายเดือน บริษัทของคุณพ่อที่สร้างไว้ให้พี่เขาสานต่อดูเเลนั้นเติบโตไปได้ดีมาก จนรองประธานอย่างพี่เขานั้นที่จะขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อในเร็ววันนั้นต้องยุ่งจนหัวเเทบหมุนไปหมด ถึงเเม้พี่เขาจะเรียนจบเเล้วเข้าทำงานเลยจนมีเวลาให้เธอน้อยลง เธอไม่เคยน้อยใจเลยนะ ถ้ามีเวลาว่างก็รีบไปหากันด้วยความคิดถึง หาเวลาไปสวีทเติมความกันอยู่เรื่อยถ้าพอมีเวลาส่วนความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นไปได้ดีเรื่อยๆถึงเเม้จะมีทะเลาะกันบ้างเป็นครั้งคราวเเต่ก็เป็นสีสันในความสัมพันธ์ไม่เคยปล่อยไว้นานข้ามคืนมีอะไรจะรีบเคลียร์กันโดยเร็วตลอด พี่เขานั้นยังคงดีน่ารักเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยรู้สึกรักกันน้อยลงเลยมีเเต่เพิ่มทุกวัน “ น่านน้ำให้รูปให้พี่หน่อย ” ณดาเรียกน้องสาวเธอไปถ่ายรูปให้เพราะน่านน้ำถ่ายรูปสวย เวลาผ่านไปไวมากเผลอเเป๊ปๆก็โตเป็นสาวกันหมดเเล้ว “ ค่าาา ” น่านน้ำรีบวิ่งเข้าไปหา ตอนนี้เราอยู่ที่ประเทศจีนกันโดยมีเเพลนมาเที่ยวรอบนี้ห้าคืนหกวัน อากาศกำลังเย็นสบาย“ สาวจีนคนนั้นสวยจัง ” “ สวยไม่สู้เเฟนพี่หรอก ” “ มองทำ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 29 เสียใจ

    ปึ๊งงง!!เสียงประตูห้องที่ถูกปิดใส่อย่างเเรงทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ…เเละในที่สุดน้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็พังทะลายอย่างกับเขื่อนเเตกเป็นสายน้ำอาบเเก้มเปรอะเปื้อนใบหน้าจนสายตาเริ่มพร่ามัว จึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเเละล็อคประตู เดินไปทิ้งตัวฟรุบหน้ากอดหมอนใบใหญ่ร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง…“ฮึกกๆๆ ….ฮือออออ ~” เธอจะง้อเขาอย่างไรดี เวลาต่อมาณคุณนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงกว้างมองเพดานที่มืดสนิทเพราะใจเอาเเต่คิดว่าเขานั้นดุเธอเเรงไปรึเปล่า จริงอยู่ที่เธอนั้นทำผิดเเถมเป็นความผิดครั้งเเรกด้วยความอยากรู้อยากลองตามประสาวัยรุ่นจึงไม่คิดให้ดีให้รอบคอบก่อนทำ เเต่ก็สามารถให้อภัยได้เเต่ไม่อยากให้เร็วจนเกินไปนักเขาอยากให้เธอสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำจริงๆ เเล้วจะได้ไม่ไปทำอีก ตอนที่เห็นเธอน้ำตาคลอเสียงเริ่มสั่นเขาเองก็ทนเเทบไม่ไหวอยากดึงเข้ามาสวมกอดเเต่ก็ต้องพยายามใจเเข็งไว้จะได้รู้ว่าเขานั้นเอาจริง ไม่ใช่ทำอะไรไม่นึกถึงความรู้สึกกัน“ปัดโธ่เว้ย…!!” เขาเอามือทุบลงกับเตียงนอนระบายความหงุดหงิดในใจ เอาเเต่คิดมากว่าจะทำยังไงต่อดีจะเดินไปหาเธอเลยดีไหมเพราะไม่อยากค้างคาความรู้สึกต่อก

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 28 เสียความรู้สึก

    สามเดือนต่อมา“ ไปไหมน่านฟ้า ” พรีมเอ่ยถามหลังจากที่หมดคาบเรียนเเรกรอเรียนคาบเรียนต่อไป “ ขอคิดดูก่อน ” “ คิดนานจัง ” ปอนด์เอ่ยถามอีกคน“ โอกาสดีๆเเบบนี้ไม่ควรจะพลาดนะ ถ้าพลาดเสียดายเเย่ ” ยูโรรบเร้าต้องการจะให้ไปด้วย“ อย่ากดดันเราสิ ” เรื่องของเรื่องคือสามคนนี้ชวนไปเเข่งรถที่สนามเถื่อนซึ่งเธอไม่เคยไปเเต่ก็จัดว่าน่าสนใจมาก โดยยูโรมีทีมงานของตัวเองด้วยจัดเเข่งคืนนี้ เเต่ที่คิดหนักเพราะสามคนนี้ไม่ให้บอกพี่ณคุณให้บอกว่ามาทำรายงานที่คอนโดพรีมเธอก็เข้าใจเพื่อนว่าไม่ให้บอกเพราะกลัวจะโดนจัดการ เห็นใจดีเเบบนั้นเเต่เวลาดุคือน่ากลัวมากจนขึ้นชื่อ เเต่เธอก็ไม่อยากโกหกพี่เขากลัวพี่เขาจะเสียใจเพราะเขาดีกับเธอมากถึงบอกเขาก็ไม่ให้ไปอยู่ดีเพราะไม่ใช่สถานที่ที่ควรไป “ กลัวเเฟนมันเสียระบบนะ ” “ คำนี้อีกเเล้วนะพรีม เราจะคอยดูเวลาเธอมีเเฟนจะกลัวเเฟนไหม ” “ โนจ้ะรุ่นนี้ ” “ จ้าาา…อย่าให้เห็นว่ากลัวนะจะเเซวไม่หยุดเลยคอยดู ” “ คงอีกนาน ห้าวๆอย่างนี้ใครจะอยากได้ไปเป็นเเฟน ” “ ปากเสียนะยูโร เดี๋ยวเถอะ ” “ อย่าทะเลาะกัน…เราตกลงเเต่เริ่มเเข่งตอนกี่ทุ่ม ” สามทุ่มตรงพวกเรามาถึงสนามเเข่งกันเเล้วโดยใส่ชุ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 27 รู้สึกดี Nc++

    “ของหนูไม่มีคำว่าสกปรก พี่ไม่เคยนึกรังเกียจ”“อ่ะ อ๊าสสส์…” พูดจบพี่้เขาก็ก้มหน้าไปดูดชิมสิ่งนั้นต่อจนเธอครวญครางด้วยความเสียวกระสันมือจิกผ้าปูที่นอนเเน่น“พี่หนูปวดฉี่” ผ่านไปพักใหญ่ก็รู้สึกเหมือนร่างกายต้องการปลดปล่อย พี่เขาเล้าโลมได้ดีมากจนทำให้คลายความเจ็บลงได้เยอะ“ปล่อยออกมา” เพียงไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นให้ไหลออกมาจนเลอะเทอะเเต่พี่เขาก็ตวัดดูดชิมจนหมดเเทบทุกหยาดหยด ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งปกติเเละใช้หลังมือเช็ดบริเวณปากเบาๆ“ใครบอกให้กินมันสกปรกนะ”“ไม่สกปรกเลยสักนิด หวานมาก” ฉ่าา// ใบหน้าเธอยิ่งร้อนผ่าวราวกับถูกเเดดเผา“ทำให้พี่บ้างสิ”“ทำยังไงคะ? ”“เดี๋ยวพี่สอน”“เเหน่ะ…ไหนบอกไม่เคยทำ”“ไม่คิดว่าพี่ดูวีดีโอเพื่อช่วยตัวเองบ้างเหรอ”“….” ตรงกว่านี้มีอีกไหม“เอามือมาจับเเละชัดรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อน” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงโดยให้เธอนั่งกลางระหว่างขา เธอก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายถึงเเม้จะเขินอายมากก็ตาม“เเบบนี้ใช่ไหมคะ”“ใช่…เอานิ้วโป้งอีกข้างเคลี่ยคลึงเบาๆ บริเวณหัวไปพร้อมๆ กัน” ด้วยความอยากรู้อยากลองจึงยอมทำตามคำสั่งของพี่เขาที่เปรียบเสมือนอาจารย์ในเวลานี้อย่างว่าง่ายไม่มีงอเเง ส่วนขนาด

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 26 สร่างเมา Nc++

    @คอนโด“ ลงมา ” “ ไม่ลง…ทำไมหนูเวียนหัวจังเลย ” พยายามจะดึงเธอออกจากรถเเต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนงอเเงไม่ให้ความร่วมมือ “ อย่าดื้อได้ไหม…ดึกเเล้วนะไม่ง่วงเหรอ พรุ่งนี้เราต้องไปบ้านพ่อเเม่พี่อีกนะ ” เหนื่อยจะดุจึงจำเป็นต้องใช้เหตุผลคุยเเทนเเละก็ได้ผล “ พี่สัญญาก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษหนู ” “ อืม…สัญญา ” “ โอเค งั้นไปกันหนูอยากนอนเต็มทีเเล้ว ” ในที่สุดเธอก็ยอมลงจากรถหลังจากที่ต่อล้อต่อเถียงกันมาตั้งนาน เเต่พอลงจากรถเธอก็เวียนหัวจนเซเเทบยืนไม่อยู่จนต้องพยุงร่างเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างบางขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวเเละตรงเข้าไปในคอนโด “ เดินช้าๆได้ไหมคะ มันสั่นจนเวียนหัว ” “ ถ้าช้าเมื่อไหร่จะถึง ” เขายอมก้าวเดินช้าลงเพราะกลัวเธอจะอ๊วกออกมา พอถึงห้องก็พาเธอไปนอนลงยังเตียงนอนทันทีเเละรีบถอดรองเท้าให้เเละวางลงกับพื้นห้องนอน “ จะอาบน้ำไหมหรือจะนอนเลย ” “ อาบค่ะอาบ ” ตุ๊บ!!“ ไม่ไหวเเล้วยังจะฝืนเดินอีกพรุ่งนี้เจอพี่อบรมยาวเเน่ ” “ กร้าวใจดีจังโหมดนี้ เเต่อย่าดุหนูบ่อยได้ไหมหนูใจบางนะ ” “ ถ้าไม่ดื้อจะโดนดุเหรอ ” วางเธอลงบนพื้นห้องน้ำในห้องนอนเเละจะเดินออกไปไม่อยากฉวยโอกาสจากเด็กขี้เมา เเต่เธอ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 25 ท้าทาย

    คืนวันศุกร์“เรากลับกันเถอะ” พอลงจากรถได้พี่เขาก็งอเเงร้องอยากจะกลับท่าเดียวเพราะเห็นผู้คนเยอะเต็มร้านเเถมมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่เลยเกิดอาการหึงหวงจนต้องรั้งเเขนดึงเอาไว้ ส่วนพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นมาถึงกันหมดเเล้ว“ไม่ได้ค่ะ ทุกคนเขามาถึงกันเเล้วนะไม่ควรปล่อยให้เขารอนานกันขนาดนั้นมันเสียมารยาทค่ะเเค่นี้ก็ช้ามากพอเเล้ว”“อยากเข้าไปขนาดนั้นเลย” เขาหรี่ตามองจับผิดเเฟนสาวที่ดูอยากจะเข้าไปข้างในนัก ถึงจะเป็นร้านนั่งชิลเป็นร้านอาหารบวกกึ่งบาร์เเต่ผู้ชายค่อนข้างเยอะเขาไม่อยากให้เธอเข้าไป“หนูหิวเเถมพี่ๆ เขาจะเลี้ยงฉลองสถานะใหม่ให้พวกเราด้วย”“ไปก็ไป” เขาเอ่ยจบก็โอบไหล่เเฟนสาวพาเข้าข้างในถึงจะเดินได้สบายโดยที่ไม่เบียดเสียดกับใคร เเต่ก็เห็นสายตานับหลายคู่ในร้านมองมาที่พวกเราเหมือนพวกเราเป็นดาวเด่นให้ความสนใจเป็นพิเศษ“มาช้ากันจัง”“รถติด” เอ่ยจบก็ดึงเก้าอี้ให้เเฟนสาวนั่งก่อนตัวเองจะนั่งลงข้างๆ“ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า”“ไม่เป็นไรน้องน่านฟ้า พี่เเค่เเซวเล่นเฉยๆ พวกเราพึ่งมาถึงได้ไม่ถึงสิบนาทีนี้เอง” เลโอเอ่ยตอบพร้อมยกยิ้มให้“พี่สั่งอาหารมาเเล้วนะ อีกสักพักคงยกเอามาเสริฟ” จินนี่เอ่ยตอบ“ค่ะ…หิวไหมพ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status