Beranda / วัยรุ่น / น่านฟ้าคว้าเกียร์ / ตอนที่ 3 กอดได้ไม่ว่า

Share

ตอนที่ 3 กอดได้ไม่ว่า

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-17 10:17:31

วันต่อมา

ร้านคาราโอเกะ

พี่เขานัดสองทุ่ม เเต่นี่ปาไปสองทุ่มครึ่งเเล้ว เล่นเอาเลทไปครึ่งชั่วโมงเพราะรถในเมืองติดหนักมาก จนทำเอารู้สึกผิดต่อรุ่นพี่ ที่นัดเลี้ยงสายในรุ่น ปกติตัวเองไม่เคยสายเลยสักครั้งมาเผื่อเวลาตลอด เเต่วันนี้สุดวิสัยจริงๆ จึงได้ส่งข้อความบอกพี่จินนี่เเล้ว เเละที่ทำงานก็มีเรื่องวุ่นๆเล็กน้อยด้วย

ฉันมาถึงก็มองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะบิดกลอนประตูเปิดเข้าไป เสียงเพลงค่อนข้างดังมาก เเต่เมื่อเข้ามาทุกคนก็หันมามองเป็นสายตาเดียวจนทำเอาฉันประหม่า ทำตัวไม่ถูก

" ขอโทษนะคะที่มาช้า " ฉันยกมือไหว้ขอโทษทุกคน จนพี่จินนี่เดินเข้ามาหาอย่างยิ้มๆ

" ไม่เป็นไรคนสวยพี่เข้าใจ มานั่งก่อนมาทานข้าวมารึยัง "

" ยังเลยค่ะ " ฉันเดินตามเเรงลากจูงของรุ่นพี่ที่พามานั่งข้างคนที่ฉันไม่อยากนั่งข้างด้วยที่สุด เเต่พื้นที่ตรงอื่นไม่ว่างเเล้วจึงยอมจำเป็นต้องนั่งข้างเขา

" สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อน่านฟ้านะคะ " ฉันยกมือไหว้รุ่นพี่ทุกคนเเละเเนะนำตัวกับเพื่อนคนอื่นๆด้วย

" สวัสดีครับ ชื่อน่ารักเหมือนกับหน้าตาเลยนะ " ซันเอ่ยเสียงหวานเเละยิ้มเเพรวพราวให้ เพื่อก่อกวนเพื่อนจอมนิ่งของตัวเองที่มองมาด้วยสายตาที่ไม่สบอารมณ์นัก

" ขอบคุณค่ะ " ถึงจะมีคนชมในหน้าตาของตัวเองบ่อย เเต่ก็ไม่เคยชินเลยสักครั้ง เพราะเธอรู้ตัวเองว่าหน้าตาก็เเสนธรรมดาไม่ได้โดนเด่นอะไรจะว่าเจียมเนื้อเจียมตัวก็ได้

" เต็มที่เลยนะไม่ต้องเกรงใจ ทำงานมาเหนื่อยไหม " พี่จินนี่เป็นสวยเเละเป็นกันเองมากไม่ถือตัวเลยสักนิด ชวนเธอคุยจึงทำให้บรรยากาศรอบตัวนั้นดีขึ้นมากจนกล้าเป็นตัวของตัวเอง

" นิดหน่อยค่ะ "

" วันนี้ฉลองกันไม่ดึกมากเดี๋ยวพี่เเวะไปส่งนะ "

" ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่จินนี่ หนูกลับเองได้ "

" ไม่ต้องเกรงใจ ทานข้าวกันดีกว่าพี่สั่งมาเต็มโต๊ะเลย เสร็จเเล้วไปร้องเพลงกัน "

" ค่ะ " เธอวางกระเป๋าผ้าลงบนตักก่อนจะชำเลืองมองคนข้างๆที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจใครนอกจากโทรศัพท์ของตัวเอง

เเต่ในขณะที่กำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ก็รับรู้ได้ว่าคนข้างๆจงใจเบียดเข้าหาเเถมมือยาวก็ยังพาดพนักพิงด้านหลังคล้ายกับการโอบ จึงทำให้เธอหันไปมองเขาตรงๆด้วยความไม่เข้าใจ พื้นที่เยอะเเยะจะขยับมาเบียดเธอทำไมกัน

" พี่จะมานั่งเบียดฟ้าทำไมคะ "

" ไม่เเทนตัวเองว่าหนูเเล้ว ? " ผมเลิกคิ้วถามเด็กสาวข้างกาย ถึงตอนนี้ทุกคนกำลังร้องเล่นกันอย่างสนุกสนานพร้อมกับไฟในห้องที่มืดสลัวโดยไม่ได้สนใจกันสักเท่าไหร่

" ห่างกันเเค่สามปีฟ้าเเทนตัวเองด้วยชื่อก็ถูกเเล้วไง "

" เธอพึ่งสิบเเปด เรียนก่อนเกณฑ์ ? " ผมก้มใบหน้าไปกระซิบถามเธอ เพราะเสียงในห้องดังมาก ร้องเพลงกันไม่ได้เพราะเลยสักนิด

" ค่ะ " ถ้าเพื่อนในสาขาคนอื่นส่วนใหญ่ก็สิบเก้าเเล้ว เเต่มีเธอที่เรียนก่อนเกณฑ์หนึ่งปี

" ฉันอยากให้เธอเเทนตัวเองเหมือนวันเเรกที่รู้จักกัน " เธอพยายามขยับออกห่างเพื่อเว้นระยะความปลอดภัย เเต่เขาก็ขยับตามมาเบียดเธอจนได้กลิ่นน้ำหอมที่มีเสน่ห์นั่นจนเธอเผลอสูดดมเข้าไปหลายครั้ง

...อยากรู้จังว่าเขาใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร เธอไม่เคยได้กลิ่นเเบบนี้มาก่อน

" หนูก็หนู " เธอตัดความรำคาญด้วยการทำตามใจเขา ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมไม่เถียงต่อ คงขี้เกียดเถียงกับรุ่นพี่ล่ะมั้ง เธอไม่อยากมีปัญหาเพราะต้องเจอกันในคณะอีกนาน

" หึ...ดีมาก " ผมยกยิ้มมุมปากเอ่ยชม ก่อนจะยกเเก้วน้ำอัดลมขึ้นดื่ม วันนี้งดเเอลกอฮอล์ทั้งหมด เพราะอยากให้มาสนุกกันไม่ใช่ให้มามึนเมา เกิดปัญหาอะไรขึ้นมาจะรับมือยาก

" ขยับออกไปหน่อย หนูอึดอัด "

" ที่มันเเคบ "

" ถ้าไม่เขยิบออกหนูย้ายไปนั่งข้างพี่ซันนะ " ผมมองไอ้เพื่อนตัวดีที่กำลังคุยกับรุ่นน้องอีกคน

" เป็นเเมวรึไงขู่เก่งจัง " ผมยอมเขยิบออกตามที่เธอบอก

" ขนาดนี้บอกหนูเป็นหมาเลยเห่อะ...ชิส์ " ฉันเอ่ยเเละเบะปากใส่เขาอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะตั้งใจทานอาหารต่อด้วยความหิว เธอกินมาม่ามาเป็นอาทิตย์เเล้วเพราะต้องประหยัดเงินเอาไว้จ่ายค่ารถไปทำงานไปเรียนไหนจะค่าน้ำค่าไฟค่าหอรายเดือนอีก เเถมที่พักอยู่ห่างจากมอพอสมควร หอที่อยู่ใกล้เเพงเกินไปเธอจึงต้องเลือกอยู่หอถูกๆเเทนที่อยู่ไกลออกมา

เธอทำงานส่งตัวเองเรียนตั้งเเต่ยังเด็กเเละส่งให้คนเป็นเเม่ด้วย เพราะเเม่เป็นเเม่เลี้ยงเดี่ยวอยู่ต่างจังหวัดกับน้องสาวอีกคนที่อายุพึ่งสิบขวบ ส่วนพ่อเธอนั้นเสียไปตั้งเเต่เธอยังเด็ก ฐานะทางบ้านค่อนข้างลำบากเธอจึงขยันทำงานทุกอย่างเพื่อเก็บเงินส่งตัวเองเรียนเเละเลี้ยงน้องสาวไปด้วย เพราะเเม่ทำงานได้ไม่เต็มที่เพราะมีปัญหาเรื่องขากับเเขนตอนที่เกิดอุบัติเหตุ

" วันนั้นเกิดอะไรขึ้น " ทีเเรกว่าจะให้ลูกน้องไปสืบเเต่นึกไปนึกมาก็ไม่ใช่เรื่องของเขาที่ต้องรู้ คงคิดว่าเธอมีเหตุผลของเธอ เเละคงไม่ได้เจอกันอีก จนกลับมาเจอกันอีกครั้งจึงได้เอ่ยถามสิ่งที่สงสัย

" บอกไปเเล้วไงคะ ว่ารู้ไปก็ช่วยอะไรไม่หรอก "

" เธอรู้ได้ไงว่าฉันจะช่วยอะไรเธอไม่ได้ "

" เเล้วพี่จะอยากรู้เรื่องของหนูไปทำไมล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย " ฉันยกเเก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่มก่อนจะหันมาคุยกับเขาดีๆอีกครั้งถึงเสียงเพลงจะดังก็เถอะ

" เป็นสิ...รุ่นพี่รุ่นน้องกันไง "

" เรื่องส่วนตัวของหนูอยู่ดี " กลัวจะโดนว่าซ้ำจึงเลือกที่จะไม่บอกเพราะไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องรับรู้

" เออๆ...ตามใจ ไม่ถามเเล้วก็ได้ " เเล้วเขาจะทำอะไรได้ถ้าเธอไม่บอก

" อะเเฮ่มๆ...สนใจสายรหัสตัวเองหน่อยจ้า อย่ามัวสนใจเเต่ของเพื่อน " เลโอเเกล้งกระเเอมไอเพื่อเเกล้งเพื่อน ที่คุยกันสองคนงุ้งงิ้งไม่ได้สนใจคนรอบข้าง จึงอดที่จะเเซวไม่ได้

" เรื่องของกูครับ " ผมเอ่ยเสียงดังฟังชัดเเละมองสู้สายตากับมันจนมันหันไปส่งซิกให้กันเเละยิ้มมุมปาก เกลียดสายตาเพื่อนตัวเองชิบxาย

" น่านฟ้าร้องเพลงกันไหม ร้องไม่เป็นลุกขึ้นมาเต้นก็ได้ "

" มันจะดีนะคะพี่จินนี่ " เธอไม่รอช้ารีบเอ่ยตอบเเละลุกขึ้น เพื่อหนีจากพี่เขา

" ยังไงครับเพื่อนไหนบอกไม่รู้จักกัน " เลโอกับซันรีบขยับเข้ามานั่งเเทนที่เธอเพื่อเอ่ยถาม

" ไม่เผือกสักเรื่องจะตายไหม "

" ตาย / ตาย "

" เเต่ก็ไม่มีอะไรจะเล่า "

" เออ...ไม่เล่าก็ไม่เล่า อย่าให้กูรู้ทีหลังเเล้วกัน " เลโอรู้จักนิสัยคนเป็นเพื่อนดีปากเเข็งยิ่งกว่าอะไร จึงไม่เซ้าซี้ถามต่อ

" มึงรู้ตัวไหม...เวลามึงคุยกับน้องเขาตามึงดูเป็นประกายมีความสุข "

" นั่นดิ...กูไม่เคยเห็นมึงมีอาการเเบบนี้กับสาวคนไหนเลยนะเว้ย "

" เเสดงว่าเร็วๆนี้มีข่าวดีเเน่นอน ใช่ไหม " จินนี่เดินเข้ามานั่งตักเลโอเพื่อถามเพื่อนตัวเอง

" ที่นั่งมีเยอะเเยะ จะมานั่งตักกูทำx่าอะไร "

" นั่งเเป๊ปเดียวอย่าทำเป็นบ่น กูเพื่อนมึงนะเว้ย กูกลัวคนอื่นได้ยินไง "

" พอเลยพวกมึงสองตัว ทะเลาะกันดี๊ดีถ้ามีลูกคงหัวปีท้ายปีอ่ะเเบบนี้ " เลโอเอ่ยอย่างทะเล้นจนโดนซันตบหัวโยกไปที

" พูดบ้าอะไรของมึง...บนโลกนี้เหลือมันคนเดียวกูก็ไม่เอาหรอกครับ "

" คิดว่ากูอยากได้มึงงั้นเเหล่ะ กูก็ไม่เอาค่ะ ไปนั่งตักไอ้เลโอก็ได้ "

" นั่งนี่นี่เเหล่ะ " ซันกอดเอวกิ่วเพื่อนสาวเเน่นเพื่อไม่ให้ลุกเพราะอยากเเกล้ง

" ผีผลักสักวันเถอะสาธุ "

" xวย / xวย "

" หึ...พอเลยพอ เดี๋ยววันหลังกูเล่าให้ฟัง ไปดูน้องมันหน่อยไป " ผมเอ่ยไล่พวกมันจึงยอมเเยกย้าย เถียงกันดีตั้งเเตีปีหนึ่งจนปีสาม ถ้าไม่ยอมบอกพวกมันก็ถามเซ้าซี้ไม่หยุดหรอก

เเละไปสนุกกับเพื่อนคนอื่นๆ จนเวลาล่วงเลยมาถึงสี่ทุ่มจนต้องเเยกย้ายกันกลับ เพราะเริ่มดึกเเล้ว รุ่นพี่กลัวกลับดึกเเล้วจะเป็นอันตรายกัน

" น่านฟ้ากลับยังไงครับ...เราไปส่งไหม " เเมน รุ่นน้องสายรหัสเลโอปีหนึ่งเอ่ยถาม เพราะเอารถยนต์มาเอง

" ไม่เป็นไร...เรานั่งรถเมล์กลับเองได้ "

" เเต่มันอันตรายนะ "

" เดี๋ยวกูไปส่งเองมึงไม่ต้องเป็นห่วง " ผมเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง เพราะตอนนี้อยู่ที่รลานจอดรถกัน

" ใช่ๆ....เดี๋ยวไอ้คุณมันไปส่งน้องฟ้าเอง มึงไปส่งไอ้ก็อตกับไอ้ริชหน่อยไป หออยู่ทางเดียวกันพอดี " เลโอรู้ว่าเพื่อนคิดอะไรอยู่เเละอยู่ในอารมณ์ไหน จึงรีบเเก้ปัญหาให้ เเละอยากให้เพื่อนตัวเองไปส่งสาวด้วย

" ครับ " ทุกคนเเยกย้ายขึ้นของตัวเองเเละขับออกไปจนหมด จนเหลือเเค่เธอกับพี่เขาสองคน

" พี่คุณพักที่ไหนคะ " เธอจับสานกระเป๋าผ้าคล้องไหล่ให้ดี ก่อนจะเเหงนหน้าคุยกับคนตัวสูง

" คอนโดxxx "

" โห...อยู่ห่างไกลกันจากหอหนูมาก ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะหนูกลับเองได้ขอบคุณนะคะ " ฉันเอ่ยขอบคุณก่อนจะหันหลัง เเต่ก็โดนคว้าเเขนบางไว้ จึงหันมามอง

" เอาอะไรมาไกล...ขี่เเป๊ปเดียวก็ถึง เอานี่คุมไว้ " เขาถอดเสื้อเเจ๊คเกตออกเเละจัดการผูกไว้ที่เอวบางให้เเน่นเพราะกลัวกระโปรงเปิด เเละสวมหมวกกันน็อคของตัวเองให้เธอเเละจัดการประบสายให้เเน่นหนาเเละขึ้นคร่อมรถก่อนจะสตาร์ท

" ทำไมพี่ไม่ใส่หมวกเอาให้หนูทำไม " เธอเปิดกระจกขึ้นเเละเอ่ยถาม มีที่ไหนคนขี่ถอดให้คนซ้อนใส่ตำรวจจับพอดี

" ใส่ไปเถอะ...จะกลับไม่กลับ "

" กลับค่ะ "

" อืม....บอกทางด้วยเเล้วกัน " ฉันปีนขึ้นรถอย่างทุลักทุเล เพราะเป็นคนตัวเล็กเเละรถสูง ก่อนจะยื่นมือไปจับเสื้อยืดที่เอวเชฃขาไว้เเน่นไม่กล้ากอดเหมือนวันนั้น

" กอดได้ฉันไม่ว่า เอวนี้มีไว้ให้เธอกอดโดยเฉพาะ " ณคุณจับมือบางมากอดเอวของตัวเองไว้ให้เเน่นเหมือนครั้งนั้นเพราะกลัวเธอจะตกรถ เเต่รอบนี้มีเธอมาด้วยเขาไม่ขี่เร็วเเน่นอน

" ยะ...อย่าขี่เร็วนะคะ " ฉันเอ่ยเสียงสั่นทำตัวไม่ถูกกับคำพูดก่อนหน้านี้ของเขา คำพูดหวานหูที่ชวนใจสั่นไหวเต้นตึกตักดังโครมครามใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว จึงรีบสบัดหัวไล่ความคิดฟรุ้งซ่าน เเละกอดเขาให้เเน่นก่อนเขาจะขี่ออกร้านไปส่งเธอที่หอพัก

.................

เเหมมม หวงกันตั้งเเต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะอิพี่ เห็นเเล้วหมันไส้ 555

ฝากกดใจ กดติดตาม เเละคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคร๊าาา ขอบคุณค่ะ 🙏❤️

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 30 ความสุข ( ตอนจบ )

    สามปีต่อมาวันนี้เป็นวันครอบครัวของทั้งสองฝ่ายที่ได้มาเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งในรอบหลายเดือน บริษัทของคุณพ่อที่สร้างไว้ให้พี่เขาสานต่อดูเเลนั้นเติบโตไปได้ดีมาก จนรองประธานอย่างพี่เขานั้นที่จะขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อในเร็ววันนั้นต้องยุ่งจนหัวเเทบหมุนไปหมด ถึงเเม้พี่เขาจะเรียนจบเเล้วเข้าทำงานเลยจนมีเวลาให้เธอน้อยลง เธอไม่เคยน้อยใจเลยนะ ถ้ามีเวลาว่างก็รีบไปหากันด้วยความคิดถึง หาเวลาไปสวีทเติมความกันอยู่เรื่อยถ้าพอมีเวลาส่วนความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นไปได้ดีเรื่อยๆถึงเเม้จะมีทะเลาะกันบ้างเป็นครั้งคราวเเต่ก็เป็นสีสันในความสัมพันธ์ไม่เคยปล่อยไว้นานข้ามคืนมีอะไรจะรีบเคลียร์กันโดยเร็วตลอด พี่เขานั้นยังคงดีน่ารักเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยรู้สึกรักกันน้อยลงเลยมีเเต่เพิ่มทุกวัน “ น่านน้ำให้รูปให้พี่หน่อย ” ณดาเรียกน้องสาวเธอไปถ่ายรูปให้เพราะน่านน้ำถ่ายรูปสวย เวลาผ่านไปไวมากเผลอเเป๊ปๆก็โตเป็นสาวกันหมดเเล้ว “ ค่าาา ” น่านน้ำรีบวิ่งเข้าไปหา ตอนนี้เราอยู่ที่ประเทศจีนกันโดยมีเเพลนมาเที่ยวรอบนี้ห้าคืนหกวัน อากาศกำลังเย็นสบาย“ สาวจีนคนนั้นสวยจัง ” “ สวยไม่สู้เเฟนพี่หรอก ” “ มองทำ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 29 เสียใจ

    ปึ๊งงง!!เสียงประตูห้องที่ถูกปิดใส่อย่างเเรงทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ…เเละในที่สุดน้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็พังทะลายอย่างกับเขื่อนเเตกเป็นสายน้ำอาบเเก้มเปรอะเปื้อนใบหน้าจนสายตาเริ่มพร่ามัว จึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเเละล็อคประตู เดินไปทิ้งตัวฟรุบหน้ากอดหมอนใบใหญ่ร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง…“ฮึกกๆๆ ….ฮือออออ ~” เธอจะง้อเขาอย่างไรดี เวลาต่อมาณคุณนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงกว้างมองเพดานที่มืดสนิทเพราะใจเอาเเต่คิดว่าเขานั้นดุเธอเเรงไปรึเปล่า จริงอยู่ที่เธอนั้นทำผิดเเถมเป็นความผิดครั้งเเรกด้วยความอยากรู้อยากลองตามประสาวัยรุ่นจึงไม่คิดให้ดีให้รอบคอบก่อนทำ เเต่ก็สามารถให้อภัยได้เเต่ไม่อยากให้เร็วจนเกินไปนักเขาอยากให้เธอสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำจริงๆ เเล้วจะได้ไม่ไปทำอีก ตอนที่เห็นเธอน้ำตาคลอเสียงเริ่มสั่นเขาเองก็ทนเเทบไม่ไหวอยากดึงเข้ามาสวมกอดเเต่ก็ต้องพยายามใจเเข็งไว้จะได้รู้ว่าเขานั้นเอาจริง ไม่ใช่ทำอะไรไม่นึกถึงความรู้สึกกัน“ปัดโธ่เว้ย…!!” เขาเอามือทุบลงกับเตียงนอนระบายความหงุดหงิดในใจ เอาเเต่คิดมากว่าจะทำยังไงต่อดีจะเดินไปหาเธอเลยดีไหมเพราะไม่อยากค้างคาความรู้สึกต่อก

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 28 เสียความรู้สึก

    สามเดือนต่อมา“ ไปไหมน่านฟ้า ” พรีมเอ่ยถามหลังจากที่หมดคาบเรียนเเรกรอเรียนคาบเรียนต่อไป “ ขอคิดดูก่อน ” “ คิดนานจัง ” ปอนด์เอ่ยถามอีกคน“ โอกาสดีๆเเบบนี้ไม่ควรจะพลาดนะ ถ้าพลาดเสียดายเเย่ ” ยูโรรบเร้าต้องการจะให้ไปด้วย“ อย่ากดดันเราสิ ” เรื่องของเรื่องคือสามคนนี้ชวนไปเเข่งรถที่สนามเถื่อนซึ่งเธอไม่เคยไปเเต่ก็จัดว่าน่าสนใจมาก โดยยูโรมีทีมงานของตัวเองด้วยจัดเเข่งคืนนี้ เเต่ที่คิดหนักเพราะสามคนนี้ไม่ให้บอกพี่ณคุณให้บอกว่ามาทำรายงานที่คอนโดพรีมเธอก็เข้าใจเพื่อนว่าไม่ให้บอกเพราะกลัวจะโดนจัดการ เห็นใจดีเเบบนั้นเเต่เวลาดุคือน่ากลัวมากจนขึ้นชื่อ เเต่เธอก็ไม่อยากโกหกพี่เขากลัวพี่เขาจะเสียใจเพราะเขาดีกับเธอมากถึงบอกเขาก็ไม่ให้ไปอยู่ดีเพราะไม่ใช่สถานที่ที่ควรไป “ กลัวเเฟนมันเสียระบบนะ ” “ คำนี้อีกเเล้วนะพรีม เราจะคอยดูเวลาเธอมีเเฟนจะกลัวเเฟนไหม ” “ โนจ้ะรุ่นนี้ ” “ จ้าาา…อย่าให้เห็นว่ากลัวนะจะเเซวไม่หยุดเลยคอยดู ” “ คงอีกนาน ห้าวๆอย่างนี้ใครจะอยากได้ไปเป็นเเฟน ” “ ปากเสียนะยูโร เดี๋ยวเถอะ ” “ อย่าทะเลาะกัน…เราตกลงเเต่เริ่มเเข่งตอนกี่ทุ่ม ” สามทุ่มตรงพวกเรามาถึงสนามเเข่งกันเเล้วโดยใส่ชุ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 27 รู้สึกดี Nc++

    “ของหนูไม่มีคำว่าสกปรก พี่ไม่เคยนึกรังเกียจ”“อ่ะ อ๊าสสส์…” พูดจบพี่้เขาก็ก้มหน้าไปดูดชิมสิ่งนั้นต่อจนเธอครวญครางด้วยความเสียวกระสันมือจิกผ้าปูที่นอนเเน่น“พี่หนูปวดฉี่” ผ่านไปพักใหญ่ก็รู้สึกเหมือนร่างกายต้องการปลดปล่อย พี่เขาเล้าโลมได้ดีมากจนทำให้คลายความเจ็บลงได้เยอะ“ปล่อยออกมา” เพียงไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นให้ไหลออกมาจนเลอะเทอะเเต่พี่เขาก็ตวัดดูดชิมจนหมดเเทบทุกหยาดหยด ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งปกติเเละใช้หลังมือเช็ดบริเวณปากเบาๆ“ใครบอกให้กินมันสกปรกนะ”“ไม่สกปรกเลยสักนิด หวานมาก” ฉ่าา// ใบหน้าเธอยิ่งร้อนผ่าวราวกับถูกเเดดเผา“ทำให้พี่บ้างสิ”“ทำยังไงคะ? ”“เดี๋ยวพี่สอน”“เเหน่ะ…ไหนบอกไม่เคยทำ”“ไม่คิดว่าพี่ดูวีดีโอเพื่อช่วยตัวเองบ้างเหรอ”“….” ตรงกว่านี้มีอีกไหม“เอามือมาจับเเละชัดรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อน” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงโดยให้เธอนั่งกลางระหว่างขา เธอก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายถึงเเม้จะเขินอายมากก็ตาม“เเบบนี้ใช่ไหมคะ”“ใช่…เอานิ้วโป้งอีกข้างเคลี่ยคลึงเบาๆ บริเวณหัวไปพร้อมๆ กัน” ด้วยความอยากรู้อยากลองจึงยอมทำตามคำสั่งของพี่เขาที่เปรียบเสมือนอาจารย์ในเวลานี้อย่างว่าง่ายไม่มีงอเเง ส่วนขนาด

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 26 สร่างเมา Nc++

    @คอนโด“ ลงมา ” “ ไม่ลง…ทำไมหนูเวียนหัวจังเลย ” พยายามจะดึงเธอออกจากรถเเต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนงอเเงไม่ให้ความร่วมมือ “ อย่าดื้อได้ไหม…ดึกเเล้วนะไม่ง่วงเหรอ พรุ่งนี้เราต้องไปบ้านพ่อเเม่พี่อีกนะ ” เหนื่อยจะดุจึงจำเป็นต้องใช้เหตุผลคุยเเทนเเละก็ได้ผล “ พี่สัญญาก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษหนู ” “ อืม…สัญญา ” “ โอเค งั้นไปกันหนูอยากนอนเต็มทีเเล้ว ” ในที่สุดเธอก็ยอมลงจากรถหลังจากที่ต่อล้อต่อเถียงกันมาตั้งนาน เเต่พอลงจากรถเธอก็เวียนหัวจนเซเเทบยืนไม่อยู่จนต้องพยุงร่างเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างบางขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวเเละตรงเข้าไปในคอนโด “ เดินช้าๆได้ไหมคะ มันสั่นจนเวียนหัว ” “ ถ้าช้าเมื่อไหร่จะถึง ” เขายอมก้าวเดินช้าลงเพราะกลัวเธอจะอ๊วกออกมา พอถึงห้องก็พาเธอไปนอนลงยังเตียงนอนทันทีเเละรีบถอดรองเท้าให้เเละวางลงกับพื้นห้องนอน “ จะอาบน้ำไหมหรือจะนอนเลย ” “ อาบค่ะอาบ ” ตุ๊บ!!“ ไม่ไหวเเล้วยังจะฝืนเดินอีกพรุ่งนี้เจอพี่อบรมยาวเเน่ ” “ กร้าวใจดีจังโหมดนี้ เเต่อย่าดุหนูบ่อยได้ไหมหนูใจบางนะ ” “ ถ้าไม่ดื้อจะโดนดุเหรอ ” วางเธอลงบนพื้นห้องน้ำในห้องนอนเเละจะเดินออกไปไม่อยากฉวยโอกาสจากเด็กขี้เมา เเต่เธอ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 25 ท้าทาย

    คืนวันศุกร์“เรากลับกันเถอะ” พอลงจากรถได้พี่เขาก็งอเเงร้องอยากจะกลับท่าเดียวเพราะเห็นผู้คนเยอะเต็มร้านเเถมมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่เลยเกิดอาการหึงหวงจนต้องรั้งเเขนดึงเอาไว้ ส่วนพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นมาถึงกันหมดเเล้ว“ไม่ได้ค่ะ ทุกคนเขามาถึงกันเเล้วนะไม่ควรปล่อยให้เขารอนานกันขนาดนั้นมันเสียมารยาทค่ะเเค่นี้ก็ช้ามากพอเเล้ว”“อยากเข้าไปขนาดนั้นเลย” เขาหรี่ตามองจับผิดเเฟนสาวที่ดูอยากจะเข้าไปข้างในนัก ถึงจะเป็นร้านนั่งชิลเป็นร้านอาหารบวกกึ่งบาร์เเต่ผู้ชายค่อนข้างเยอะเขาไม่อยากให้เธอเข้าไป“หนูหิวเเถมพี่ๆ เขาจะเลี้ยงฉลองสถานะใหม่ให้พวกเราด้วย”“ไปก็ไป” เขาเอ่ยจบก็โอบไหล่เเฟนสาวพาเข้าข้างในถึงจะเดินได้สบายโดยที่ไม่เบียดเสียดกับใคร เเต่ก็เห็นสายตานับหลายคู่ในร้านมองมาที่พวกเราเหมือนพวกเราเป็นดาวเด่นให้ความสนใจเป็นพิเศษ“มาช้ากันจัง”“รถติด” เอ่ยจบก็ดึงเก้าอี้ให้เเฟนสาวนั่งก่อนตัวเองจะนั่งลงข้างๆ“ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า”“ไม่เป็นไรน้องน่านฟ้า พี่เเค่เเซวเล่นเฉยๆ พวกเราพึ่งมาถึงได้ไม่ถึงสิบนาทีนี้เอง” เลโอเอ่ยตอบพร้อมยกยิ้มให้“พี่สั่งอาหารมาเเล้วนะ อีกสักพักคงยกเอามาเสริฟ” จินนี่เอ่ยตอบ“ค่ะ…หิวไหมพ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status