LOGIN"เมีย? พี่อย่ามาชุบมือเปิบนะ เราแค่มีความสุขกันชั่วคราวเฉยๆ" คนหนึ่งก็ดื้อไม่ฟังใครอีกคนก็เจ้าเล่ห์เหลือเกินจุดจบความรักที่แสนอลเวงของทั้งสองจะเป็นยังไง
View Moreแนะนำตัวละคร
พระเอก ชื่อ เคน ฉายา เฮอร์ริเคน
ชื่อจริง อคิราห์ ศรัญธวัฒน์ อายุ 22ปี
เรียนวิศวะโยธา ปี 3
บุคลิก นิ่งๆ คลั่งรัก ไม่เจ้าชู้ ไม่เคยมีอะไรกับใคร รักเดียวใจเดียว ปากเสีย
นางเอก ชื่อ ค็อกเทล ฉายา มือตบปากแจ๋ว
ชื่อจริง จิณณพัต ปรียานันท์ อายุ 19 ปี
เรียนบริหาร ปี 1
บุคลิก น่ารัก ปากไว ยังซิง ซน ดื้อ
"เมีย? พี่อย่ามาชุบมือเปิบนะ เราแค่มีความสุขกันชั่วคราวเฉยๆ"
คนหนึ่งก็ดื้อไม่ฟังใครอีกคนก็เจ้าเล่ห์เหลือเกินจุดจบความรักที่แสนอลเวงของทั้งสองจะเป็นยังไง
###########################
แนะนำเรื่อง
จุ๊บ!
"เฮ้ย!"
"แฮร่ๆ ขอโทษค่ะแต่กลิ่นหอมดีจัง~"
หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกขาดสติจนเผลอดึงผู้ชายคนนั้นลงมานอนด้วยเพื่อที่จะได้นัวเนียกัน
---------------------------------
"เฮ้ย! เธอปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
"อ๊าา~ มันต้องแบบนี้ใช่ไหม? โดนเปิดซิงมันต้องทำแบบนี้ใช่ไหม~"
------------------------------------
“เป็นไงบ้าง”
“คุณออกไปได้แล้วฉันจะอาบน้ำ" “คุณอะไร?” “ก็คุณนั่นไงออกไปได้แล้วฉันจะอาบน้ำใหม่ตัวมีแต่เหงื่อมีแต่เลือดเต็มไปหมดเลย” “ไม่รู้ว่าเลือดเราหรือเลือดของพี่เลย” “หืม? เมื่อกี้คุณเรียกตัวเองว่าอะไรนะคะ” “ก็เราเป็นเมียพี่แล้วนี่” “อย่ามาชุบมือเปิบนะเราแค่มีความสุขชั่วคราวกันเฉยๆ” “ความสุขชั่วคราว? จะคิดยังไงก็แล้วแต่แต่ตอนนี้เป็นเมียพี่แล้วเวลาพี่พูดอะไรก็หัดฟังบ้างรีบอาบน้ำแต่งตัวพี่จะพาออกไปกินข้าว” “ฉันนั่งอ้าปากค้างมองคุณเคนเดินออกไปจากห้อง"“อะไรจิ้มฉันทีเดียวเปลี่ยนสถานะจากสาวใช้เป็นเมียเลยเหรอ”
บทที่ 5ลองชุดว่ายน้ำหลังจากที่ฉันถูกมัดมือชกให้แกล้งเป็นแฟนของคุณเคนชั่วคราว มันก็ทำให้ฉันต้องร่วมหัวจมท้ายไปกับเขาเพื่อความอยู่รอดของฉันและเพื่ออะไรก็ไม่รู้ วันนี้ฉันเดินทางมามหาวิทยาลัยเพื่อมารายงานตัวและคนที่พาฉันมาก็คือคุณเคนนอกจากรายงานตัวแล้วเขายังต้องพาฉันไปซื้อชุดนักศึกษาอุปกรณ์การเรียนต่างๆ เพียงแค่ฉันก้าวเดินลงมาจากรถของคุณเคน สาวๆ ทั้งมหาวิทยาลัยก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว เรื่องที่ฉันสวยฉันรู้อยู่แล้วไม่ต้องชมแต่คงไม่มีใครคิดว่าเด็กกะโปโลอย่างฉันจะเดินเคียงคู่มากับเขา"คิดยังไงถึงเรียนบริหาร?""ก็ฉันไม่รู้ว่าจะเรียนอะไร อีกอย่างฉันอยากมีธุรกิจของตัวเองด้วย"คุณเคนเดินมาเคาะประตูที่ฝ่ายลงทะเบียนก่อนจะพาฉันเดินเข้ามา ดูเหมือนอาจารย์ทุกคนที่นั่งอยู่จะสนิทกับคุณเคนมาก เขาฝากให้อาจารย์ทุกคนช่วยดูแลฉันเป็นพิเศษทำอย่างกับว่าฉันเป็นเด็กเส้นอย่างนั้นออกมาด้านนอกยังไม่ทันจะก้าวเดินไปไหนจู่ๆ ก็มีมือพิฆาตเดินมากระชากแขนฉันจนเซถลาล้มไปกับพื้นทุกคนต่างหันมามองแล้วพากันมายืนมุงดูไม่แคร์สายตาของอาจารย์ที่นั่งอยู่ด้านในเลย"โอ๊ยยยย!""แกกล้าดียังไงถึงมายุ่งกับแฟนฉัน!""น้ำตาลหยุดเดี๋ยวน
บทที่ 4แค่ชั่วคราวเมื่อฉันเดินกลับเข้ามาในบ้านฉันก็เจอสายตาของคุณเคนเขามองฉันราวกับจ้องจับผิด ที่นี่ยังไม่มีใครรู้ว่าอยู่ในโลกภายนอกฉันเป็นยังไงและคุณเคนก็คงไม่มีหลักฐานอะไรที่จะมาเปิดโปงว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่เรียบร้อยฉันกับเขาประกาศศึกกันทางสายตาราวกับมีสายฟ้าฟาดลงมา มาเลยฉันไม่กลัวหรอกไอ้ที่บอกว่าทั้งหล่อทั้งแสนดีดูเป็นสุภาพบุรุษจึงขอคืนนะหลังจากนั้นฉันกับคุณเคนก็แทบไม่พูดคุยกัน เขามันเป็นผู้ชายประเภทไหนต่อหน้าคุณท่านจะทำเป็นพูดจาดีมีการถามไถ่ฉันถึงเรื่องเรียนแต่พอคุณท่านเดินออกไปสายตาของเขาก็เปลี่ยนไปในทันทีความสงบสุขของฉันในคฤหาสน์บ้านทรายทองแห่งนี้คงจบสิ้นเพราะว่าฉันกับลูกชายเพียงคนเดียวของเจ้าของบ้านไม่ถูกกันวันต่อมาฉันเดินออกมาจากห้องพักเพื่อมาช่วยงานในครัวแต่ก็เจอคุณเคนกำลังยืนดูแปลงผักที่คุณท่านกับป้าของฉันช่วยกันปลูกและดูแลมานานคุณเคนมองมาที่ฉันส่วนฉันก็ทำเป็นไม่สนใจรีบเดินเข้าไปในครัวป้าของฉันกำลังจะทำกับข้าว วันนี้คงมีต้มพะโล้เมื่อคืนเห็นป้าคุยกับแม่บ้านคนอื่นๆ ว่าคุณเคนชอบทานต้มพะโล้ใส่หมูสามชั้นที่สุด คุณเคนไม่ชอบทานเผ็ดทานได้นิดหน่อยแต่ถ้าเผ็ดมากไปจะมีอาการตัวแดง"
บทที่ 3ลูกชายของคุณท่าน"ในรูปยังหล่อขนาดนี้ตัวจริงจะหล่อขนาดไหนนะ""อยากรู้ว่าหล่อขนาดไหนเธอก็ลองหันมาดูสิ""โอ๊ะ O.O!" เสียงทุ้มกังวานดังมาจากด้านหลังฉันรีบหันไปมองด้วยความตกใจ เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปงามกำลังยืนอยู่ในมือถือกุญแจรถ ฉันหันมามองรูปอีกทีชัดเจนใช่เลย"อ๊ะ!" "กรี๊ดดด!" "เฮ้ย! ระวัง!" ฉันเผลอก้าวถอยหลังทำให้ขาขวาก้าวพลาดลงมาจากโต๊ะ โชคดีที่คุณเคนเข้ามารับฉันไว้ทัน เสียงแม่บ้านโหวกเหวกโวยวายโดยเฉพาะป้าของฉัน คงจะตกใจกลัวว่าฉันจะล้มลงมาหัวฟาดพื้นฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นฉันแค่ตกใจและตกตะลึงในความหล่อของคุณเคนเฉยๆเหมือนโลกใบนี้มันหยุดหมุนทั้งกลิ่นน้ำหอมทั้งใบหน้ามันทำให้ฉันหัวใจหยุดเต้นกะทันหันสติสตางค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หล่อจนเป็นลมมันเป็นแบบนี้นี่เองพรึบ! ไม่รู้ว่าฉันเป็นลมไปนานแค่ไหนตื่นขึ้นมาตัวเองก็นอนอยู่บนโซฟาทั้งป้าและคุณท่านช่วยกันพัดช่วยกันนวดจนฉันเริ่มมีสติกลับมาอีกครั้ง หันไปมองโซฟาฝั่งตรงข้ามก็เห็นคุณเคนนั่งมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ“ยัยเทลเป็นยังไงบ้างลูก ป้าหัวใจจะวายแกนะแก"“ถ้าไม่ดีขึ้นไปโรงพยาบาลเลยลูก เดี๋ยวให้ตาเคนพาไป"“ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน เมื่อกี้หนูแค่
บทที่ 2ค็อกเทลโตเป็นสาวแล้วฉันยืนเหวออยู่หน้าบ้านจนป้าฉันเดินเข้ามาหา ฉันถึงได้ตั้งสติแล้วยกมือไหว้สวัสดีป้าทุมคุณป้าผู้ที่มีพระคุณกับฉันมาก"สวัสดีค่ะป้า""ทำไมไม่โทรมาบอกว่าจะกลับบ้าน ป้าก็เป็นห่วงแทบแย่กลัวว่าจะเรียนไม่จบ ไหนมาดูซินอนดึกใช่ไหมเนี่ยขอบตาดำเชียว""หนูอ่านหนังสือทุกวันค่ะ นี่ก็เพิ่งจะสอบเสร็จด้วยวันๆ ไม่ได้ออกไปไหนเลยนอนอยู่ที่ห้องอ่านหนังสือจนจะเป็นหนอนหนังสืออยู่แล้วเนี่ย""ป้าค่อยหมดห่วงหน่อย กลัวว่าเอ็งจะใจแตกเที่ยวผับเที่ยวบาร์ แบบนั้นป้าน่ะรับไม่ได้นะ""หนูไม่เที่ยวสถานที่แบบนั้นหรอกป้า ไม่เคยคิดจะเข้าไปด้วย เมื่อเช้าหนูก็เพิ่งแวะไปใส่บาตรอุทิศบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแล้วก็รีบมาหาป้านี่แหละค่ะ""ดีแล้วลูก เข้าบ้านเถอะไปหาคุณท่านกัน" "ค่ะ"ป้าพาฉันเข้ามาในบ้านคฤหาสน์หลังใหญ่ ตอนนี้คุณหญิงท่านกำลังนั่งจิบน้ำชาคุยกับเหล่าบรรดาแม่บ้าน ฉันรีบเข้าไปนั่งคุกเข่าขยับเข้าไปหายกมือกราบที่ตักของคุณท่าน ยังไงคุณท่านก็เป็นผู้มีพระคุณของฉันส่งเสียฉันเรียนให้ทุนการศึกษาต่างๆ"คุณท่านสบายดีไหมคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย""ฉันสบายดี แล้วหนูเทลล่ะ เป็นยังไงบ้างเ