ตอนที่ 2

          ถ้าหากมีผัวแล้วเธอยังต้องพึ่งพาลำนิ้วน้อยๆ ของตัวเองในทุกครั้งที่มีความต้องการ นีรชาก็ไม่รู้ว่าจะมีผัวไปทำไม?

          และทันทีที่ทั้งสองเข้ามาอยู่ภายในห้องนอนกว้าง นีรชาค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดนอนพลิ้วบางออกจากลาดไหล่สล้าง กระทั่งเรือนร่างเปลือยเปล่าขาวผ่องอยู่ภายใต้แสงไฟที่สาดสงมาจากเพดานห้อง

          เธอเดินตรงเข้าไปกอดร่างสูงโปร่งของสามี แสดงกิริยาท่าทางโหยหาสัมผัสของบุรุษเพศอย่างเปิดเผย

“เดี๋ยวสิจ๊ะ”

นาวินร้องห้าม เมื่อมือเรียวของนีรชาซุกซนด้วยการลูบล้วงแก่นกายของเขาซึ่งยังหลับใหลไม่พร้อมรบอยู่ในกางเกงขาก๊วย สภาพของมันอ่อนปวกเปียก นุ่มนิ่มเหมือนหนอนน้อยที่หลับอยู่ในพงหญ้าสีดำ

“ทำไมล่ะคะ”

ใบหน้างามแหงนขึ้นมองตาสามี

ตอนนั้นนาวินยังตั้งตัวไม่ทัน นีรชาดูร้อนรนผิดสังเกต สีหน้าและแววตาของเธอแสดงความต้องการออกมาอย่างเปิดเผยจนเขาไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่ภายนอกดูเงียบๆ ค่อนไปในทางเรียบร้อยด้วยซ้ำ บทจะเร่าร้อนก็แสดงออกเป็นไฟอย่างเปิดเผยจนน่าตกใจ   

“ใจเย็นๆ ก็ได้ ผมยังเครียดอยู่เลย”

คนเป็นสามีรีบบอกปัญหาของตัวเอง ด้วยอยู่กินกันมานานหลายปีจนนาวินรู้ว่านีรชามีความต้องการทางเพศค่อนข้างสูง แต่ที่เธอพยายามเก็บกดเอาไว้นั้นเป็นเพราะว่าเขาเองที่สนองให้ไม่ได้

พอคิดทบทวนถึงคืนวันที่ผ่านๆ มา นาวินจึงได้รู้ว่าเป็นเวลานานมากแล้วจริงๆ ที่เขาไม่ได้ร่วมรักกับนีรชาอย่างที่สามีภรรยาพึงจะกระทำต่อกัน  

นาวินยอมรับว่าตัวเองบกพร่อง ด้วยภายหลังจากป่วยเป็นโรคเบาหวาน ก็ส่งผลให้สมรรถภาพทางเพศของเขาหย่อนยาน ถดถอยลงไปอย่างที่เห็น

หลายๆ ครั้งที่เขาสังเกตเห็นว่านีรชาดูเคร่งเครียด บางวันเธอก็ไม่พูดไม่จา ถามคำตอบคำ นิ่งเงียบทำงานบ้านไปพลางๆ แต่ในบางครั้งเธอก็พาลอารมณ์เสียใส่เขากับลูกๆ ซึ่งนาวินพอจะรู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอันใด?

          “ก็เลิกเครียดสิคะพี่วิน เดี๋ยวนีจะทำให้พี่มีความสุข บอกตรงๆ ว่านีใจเย็นไม่ไหวแล้วนะคะ ลืมไปแล้วหรือว่าระยะหลังๆ มานี้… เราแทบไม่มีอะไรกันเลย”

นีรชาตัดพ้อเสียงเศร้าให้สามีได้ฉุกคิด

ซึ่งเธอพูดถูก นาวินจึงไม่เถียงสักคำ ยอมให้นีรชารั้งร่างสูงโปร่งลงนั่งบนเตียง

“อยู่เฉยๆ ค่ะ”

บอกแล้วมือซุกซนข้างหนึ่งของหญิงสาวก็เอื้อมออกไปกระตุกกางเกงขาก๊วยที่ขมวดปมเอาไว้หลวมๆ จนหลุดออกมากองที่ข้อเท้า ทำให้ร่างกายของเขาเปลือยเปล่าในทันที เพราะตอนนั้นนาวินนุ่งกางเกงขาก๊วยเพียงตัวเดียว เวลาอยู่กับบ้านเขามักจะถอดเสื้อเปลือยร่างกายท่อนบนด้วยความเคยชิน

 “เดี๋ยวนีจะทำให้พี่วินหายเครียด”

มือน้อยค่อยๆ ลูบต่ำลงมาถึงต้นขา ล้วงเข้าไปสัมผัสความเป็นชายของเขาซึ่งยังคงอยู่ในสภาพหลับใหลไม่พร้อมรบ

“มันยังไม่แข็ง”

เจ้าของร่างกายที่โดนมือของภรรยากำลังปลุกเร้ารีบบอกเบาๆ ซึ่งอันที่จริงเธอก็รู้ได้จากการสัมผัส น่าเศร้าที่อาวุธประจำกายของเขาตอบสนองเชื่องช้าไม่ทันใจเอาเสียเลย

“เดี๋ยวนีจัดการเองค่ะ”

เธอรู้วิธีทำให้ความเป็นชายของเขาตื่นตัว ด้วยการค่อยๆ รูดแก่นกายอ่อนยวบ สภาพของมันดูขาดความกระตือรือร้นพอๆ กับเจ้าของร่างกายที่ตกใจกับการกระทำของเธอ

หากแต่ในเวลานั้นนาวินก็ยินยอมให้นีรชาปลุกเร้าจนมันพองขยายขึ้นมาเล็กน้อย

หญิงสาวนึกในใจว่าลองได้เธอทั้งบีบและขยำ พยายามปลุกปล้ำเพื่อที่จะกระตุ้นอารมณ์ของเขาอย่างสุดความสามารถขนาดนั้น ถ้าไอ้จ้อนของสามียังไม่ยอมแข็งตัว เหมือนนกเขาที่ไม่ยอมขัน ก็ทำนายอนาคตได้เลยว่าความเป็นชายชาตรีชิ้นนี้ต่อไปคงมีหน้าที่เอาไว้ฉี่แค่เพียงอย่างเดียว อย่าหวังว่าจะได้เที่ยวเอาไปซุกซนกับจิ๊มิของผู้หญิงคนไหน    

“สู้ละ… ”

คนเป็นภรรยาพึมพำอย่างพึงพอใจ แม้ว่าแก่นกายของเขาจะแข็งแกร่งเต็มที่แล้วก็ตาม หากแต่ขนาดของนาวินก็แค่ได้มาตรฐานชายไทยเท่านั้น แต่จะว่าไปแล้วอันที่จริงผู้หญิงหลายคนต่างก็รู้ดีว่าสิ่งที่สำคัญกว่าขนาด ‘แข็งแกร่ง’ ก็คงเป็นเรื่องของความแข็งแกร่งและน้ำอดน้ำทนในการร่วมรักนั่นเอง

ด้วยประสบการณ์ของนีรชาที่เคยพบเห็นความเป็นชายชาตรีพวกนี้มามาก หลายหลากจากหนังโป๊ที่ชอบแอบเปิดดูทางเวป เธอจึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเท่าใดนักกับความเป็นชายชาตรีของสามีซึ่งมีสภาพเหมือนหนอนน้อย มันดูน่ารักเสียมากกว่าจะทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบในช่องท้องเหมือนตอนที่เห็นของพระเอกหนังเอ็กซ์หลากหลายเชื้อชาติที่สามารถค้นหาดูได้ง่ายดายทางเวปไซต์สำหรับผู้ใหญ่

“นีจะดูดให้นะคะ”

กลีบปากเอิบอิ่มครอบลงบนส่วนปลายปริ่มน้ำ ปลายลิ้นร้อนๆ วนรอบรอยคอดหยักจนเจ้าของความเป็นชายชาตรีเสียววาบ

“อูย… ”