“น้องผัว”
(นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น)
ผู้เขียน : กาสะลอง
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
ทักทายคนอ่าน
“น้องผัว” เป็นนิยาย ‘ฮาร์ดอีโรติก’ เล่มล่าสุด สดๆ ร้อนๆ ของ ‘กาสะลอง’ ผู้เขียนต้องขออภัย ถ้าบางถ้อยคำที่เขียนอาจจะรุนแรงไปบ้าง แต่นั่นก็เกิดจากความตั้งใจ จงใจของนักเขียนอีกนั่นแหละ บางครั้งก็รู้สึกอึดอัดขัดใจที่จะปั้นแต่งถ้อยคำให้เลิศหรูงดงามจนดูดัดจริตเกินจริง นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับนักอ่านโลกสวย เพราะเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยเซ็กส์และตัณหาราคะในแบบที่อาจจะทำให้คุณอึ้ง.. ทึ่ง.. เสียว
เรื่องนี้เป็นนิยาย ‘สีดำสนิท’ ดำเหมือนน้ำคำในคูคลองที่ยุงชุกชุมนั่นแหละ ไม่ใช่นิยาย ‘สีขาว’ บางประโยคอาจจะมีการสื่อสารอย่างตรงไปตรงมา ‘ดิบ’ ๆ เถื่อนๆ ไปตามบริบทแวดล้อมที่ถูกกำหนดขึ้นด้วยอารมณ์ความรู้สึกในฉากเหตุการณ์นั้นๆ
กาสะลองขอกราบแทบเท้านักอ่านที่เปิดใจรับนิยายสีดำนะจ๊ะ ขอบคุณที่ยอมรับในความหลากหลาย ขอบคุณที่มองงานเขียนอีโรติกอย่างเปิดกว้างและให้โอกาส ขอบพระคุณนักอ่านที่อุดหนุนผลงานตลอดมา… ขอบคุณหมื่นๆ ครั้ง
กาสะลอง
“น้องผัว”
ผู้เขียน
กาสะลอง
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
‘นีรชา’ กับ ‘นาวิน’
“พี่วินยังไม่นอนอีกหรือคะ”
เมื่อเดินออกมาจากห้องนอนแล้วพบว่าไฟในห้องทำงานยังเปิดอยู่ ‘นีรชา’ ชะโงกหน้าเข้ามาถาม ‘นาวิน’ ผู้เป็นสามีของเธอที่ยังคงนั่งทำงาน ทั้งที่ตอนนั้นควรเป็นเวลาพักผ่อนหลับนอน
“อีกสักพัก… งานยังติดพันอยู่”
คนที่คร่ำเคร่งอยู่กับเอกสารตรงหน้าตอบโดยไม่ได้หันมามองหน้าภรรยา
“ดึกมากแล้วนะคะ”
นีราชก้าวเข้ามาในห้อง น้ำเสียงบอกความห่วงใย มือเรียวลูบไล้ไปตามหลังไหล่ของเขาเบาๆ เมื่อเห็นว่าสามีก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเอาเป็นเอาตาย จนลืมมองนาฬิกาว่าเวลาในตอนนั้นเลยเที่ยงคืนมาแล้ว เหมือนนาวินจะลืมไปว่าพรุ่งนี้ก็ยังจะต้องไปทำงานแต่เช้า
“เธอง่วงก็นอนไปก่อนเถอะ… พี่ขอทำงานอีกสักพัก”
ท่าทางของนาวินดูเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด พรุ่งนี้เขามีประชุมสำคัญ ทำให้ต้องเตรียมข้อมูลสำหรับแสดงวิสัยทัศน์แข่งกับคนอื่นๆ เพื่อให้ผู้บริหารกว่าสิบคนซึ่งเป็นคณะกรรมการคัดสรรได้มองเห็นว่า ‘เขาคือคนที่เหมาะสมที่สุด’ สมควรจะได้รับการโปรโมทเลื่อนขั้น ในฐานะพนักงานที่ทำยอดขายได้โดดเด่นทะลุเป้าจนเป็นที่จับตาติดต่อกันมาหลายปี
นาวินมองอย่างเข้าข้างตัวเองว่ามันเป็นเรื่องสมควรที่สุดถ้าพนักงานที่ทุ่มเทให้กับองค์กรอย่างเขาจะได้ไปรับตำแหน่ง ‘ผู้จัดการส่วนภูมิภาค’ ที่ประเทศเวียดนาม
แต่สาเหตุที่นาวินเกิดอาการเคร่งเครียด ไม่มั่นใจนัก ก็เพราะรู้ดีว่ายังมีคู่แข่งอีกหลายรายที่มีผลงานดีเด่นไม่แพ้ตน และบาง คนเสนอตัวเข้ามารับตำแหน่งนี้
“นอนเถอะนะคะ… นีจะบีบนวดให้”
น้ำเสียงประเหลาะประโลมอย่างมีจริต แท้จริงเป็นเพราะความต้องการทางเพศที่รบกวนอยู่ในอารมณ์ของนีรชา ถึงกับทำให้เธอนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายอยู่นานเป็นครู่จนต้องลุกขึ้นมาหาสามีซึ่งก็ทำงานเป็นบ้าเป็นหลังจนลืมทำการบ้าน ปล่อยให้ภรรยาซึ่งยังสาวยังสวยและเต็มไปด้วยความต้องการ นอนเหว่ว้าทรมานมานานหลายคืน
เมื่อเห็นว่านาวินยอมวางมือจากงาน นีรชาก็เป็นฝ่ายรั้งข้อมือของเขาขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะประคองกันหายลับเข้าไปในห้องนอนซึ่งอยู่ติดกับห้องทำงานของเขา
“นานแล้วนะคะพี่วิน”
เสียงของนีรชากระเส่าสั่นไปด้วยความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ในดวงตาเรียกร้องต้องการ
“นานอะไร?”
เขาถามกลับมาเหมือนไม่รู้ใจเธอ
“ก็นานมากแล้วที่เราไม่มีอะไรกันเลย”
นีรชาบอกตามตรงอย่างคนที่ซื่อสัตย์ต่อความต้องการของตัวเอง ด้วยเห็นว่ามันไม่ใช่สิ่งน่าละอายตรงไหน
“คุณอยากหรือ?”
นาวินขมวดคิ้ว ถามออกมาตรงๆ ทำราวกับว่านีรชามีความต้องการทางเทศที่ผิดปกติไปจากคนอื่นๆ ทั้งที่ความจริงเป็นเพราะตัวเขาเองละเลยที่จะเชยชมเธอ
นีรชาเผลอทำหน้าง้ำ นึกโกรธสามีอยู่ในใจว่าบ้าหรือเปล่า? ถามออกมาได้ว่า ‘เธออยากนักหรือ?’
ก็แน่ละสิ เธอยังสาว ยังสวย เต็มไปด้วยเลือดเนื้อและความต้องการ
อันที่จริงเธอไม่ได้ตั้งใจจะเรียกร้อง แต่มันเป็นสิทธิ์ซึ่งภรรยาสมควรจะได้รับจากสามีมิใช่หรือ?
นาวินต่างหากที่ปล่อยปละละเลย ไม่ยอมทำหน้าที่ของสามีให้สมบูรณ์
มาร์คเป็นน้องชายต่างบิดากับนาวิน เพิ่งเรียนจบมาจากวิทยาลัยพละศึกษา ตอนนี้อาศัยอยู่ที่ต่างจังหวัด กำลังจะเดินทางเข้ามาหางานทำในกรุงเทพฯ พอดี“ก็แล้วแต่พี่… ฉันยังไงก็ได้”นีรชาพยักหน้าปลงๆ เธอรู้ดีว่าสำหรับนาวิน ‘งาน’ มักจะมาก่อน ‘ครอบครัว’ เสมอเป็นปีมาแล้วกระมังที่เขาไม่เคยพาเธอกับลูกออกไปกินข้าวนอกบ้าน ชีวิตของนาวินมีแต่งาน บางครั้งวันหยุดเขาก็ยังเข้าไปทำงานวันๆ ผู้ชายคนนี้นึกถึงแต่ความสำเร็จจากหน้าที่การงานจนลืมไปว่าเขายังมีครอบครัวอยู่เบื้องหลัง มีลูกเมียที่ต้องการความเอาใจใส่ดูแล เหมือนลืมไปว่าเธอกับลูกต้องการมากกว่าเงินที่เขาหยิบยื่นให้ใช้ในแต่ละเดือนทุกวันนี้ฐานะครอบครัวของเธอก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่นาวินก็ยังโหยหาความสำเร็จด้วยการทำงานอย่างบ้าคลั่งหญิงสาวหารู้ไม่ว่าแท้ที่จริงแล้วสามีของเธอกำลังโหยหา การยอมรับเพื่อกลบเกลื่อนปมด้อยในเรื่อง ‘เซ็กส์’ ที่เขาล้มเหลวมาโดยตลอดความล้มเหลวในเรื่องสมรรถภาพทางเพศทำให้นาวินเก็บกดอยู่ลึกๆ ในใจ เขาพยายามเบนความสนใจของตัวเองไปสู่สิ่งอื่น ด้วยการไขว่คว้าความสำเร็จจากหน้าที่การงาน ทำให้ตัวเองโดดเด่นเหนือผู้ชายคนอื่น เพียงเพื่อต้องการ
นาวินพยายามใช้มือข้างหนึ่งปลุกปลอบความเป็นชายของตนที่สิ้นฤทธิ์ราบคาบ ไม่เคยสอดใส่ได้สำเร็จเลยสักครั้ง “ไม่เป็นไรหรอกค่ะวิน” มือเรียวลูบไล้ต้นแขนของสามี นีรชาเคยอ่านมาจากหนังสือจิตวิทยาการร่วมรัก ว่าภรรยาที่ดีไม่ควรซ้ำเติมในความล้มเหลวของสามี เพราะมันเป็นเรื่องซับซ้อนอ่อนไหวที่อาจทำให้เขาคิดมากจนขาดความเชื่อมั่น เธอจึงให้กำลังใจเขา ด้วยรู้ว่าปกตินาวินก็มีอาการหลั่งเร็วอยู่บ่อยๆ ยิ่งในตอนหลังก็ต้องมาป่วยด้วยโรคเบาหวาน สมรรถภาพทางเพศของเขาจึงดูถดถอย ทุลักทุเลอย่างที่เห็นครู่ต่อมาเธอก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆ คนข้างกายหลับลงง่ายดาย นาวินทิ้งให้เธอนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืด รวดร้าวกับอารมณ์ที่ค้างคาทรมาน ครู่ต่อมานีรชาก็หยัดร่างเปลือยเปล่าขึ้นจากที่นอน ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูแล้วล็อกลูกบิด ขังตัวเองเอาไว้ในโลกแคบๆ เปิดน้ำแล้วคว้าฝักบัวมากำแน่นเอาไว้ในมือ เหมือนรู้ว่าจะจัดการกับอารมณ์อันคั่งค้างนั้นได้อย่างไรอีกสัปดาห์ต่อมา ภายในห้องนอนกว้างของบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ย่านชานเมืองของกรุงเทพฯ มหานคร “คราวนี้จะไปกี่วันคะ”หลังจากจัดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่และต
นาวินสะดุ้งเฮือก ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นพรูออกมาทางจมูกและริมฝีปากด้วยความรู้สึกเสียวสยิวสุดจะบรรยาย“พี่เสียวเหลือเกิน”เขาผลักศีรษะเธอเบาๆ เป็นเชิงห้าม นีรชาชะลอการรุกเร้าลงชั่วครู่ เมื่อเห็นว่าเพียงแค่โดนริมฝีปากครอบลึกเข้าไปตามความแข็งแกร่ง สามีของเธอก็ถึงกับร้องคราง แค่เธอระรัวปลายลิ้นลงบนหัวลึงค์แดงก่ำเขาก็สะดุ้งโหยง เสียวซ่านจนเกือบจะทนไม่ไหว“ขอนีนั่งนะคะ… ”นาวินรู้ว่า ‘นั่ง’ นั้นหมายถึงอะไร เขาจึงคว้าหมอนมารองหลังตัวเอง เอนกายลงไปในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน จากนั้นนีรชาก็เป็นฝ่ายขึ้นไปคุกเข่าคร่อมร่างเปลือยเปล่าของเขาเอาไว้ กึ่งกลางกายของเธอกระถดไถเข้ากับแก่นกายของเขาเป็นจังหวะ พยายามเสียดสีความเป็นหญิงชายเข้าด้วยกัน ทว่าในขณะที่นีรชากำลังจะบดกลีบเนื้อสาวให้สนิทแน่นเข้ากับแก่นกายของเขาที่ถูไถกันมาครู่สั้นๆ“อ๊ะ… ”หญิงสาวถอนใจแรงอย่างนึกขัดใจเมื่อจู่ๆ ชิ้นเนื้อน้อยๆ ของสามีซึ่งควรจะดุนดันผ่านความชุ่มลื่นของกลีบเนื้อหนึบแน่นเข้าไปทำหน้าที่ของมันอย่างองอาจสมชายชาตรี ก็มีอันต้องงอพับหลับใหล อ่อนปวกเปียกเหมือนมะเขือเผา“ไม่เป็นไรค่ะ… ใจเย็นๆ นะคะ คุณทำได้ค่ะ”คนเป็นภรรยาให้กำลังใจ เธอพยา
ถ้าหากมีผัวแล้วเธอยังต้องพึ่งพาลำนิ้วน้อยๆ ของตัวเองในทุกครั้งที่มีความต้องการ นีรชาก็ไม่รู้ว่าจะมีผัวไปทำไม? และทันทีที่ทั้งสองเข้ามาอยู่ภายในห้องนอนกว้าง นีรชาค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดนอนพลิ้วบางออกจากลาดไหล่สล้าง กระทั่งเรือนร่างเปลือยเปล่าขาวผ่องอยู่ภายใต้แสงไฟที่สาดสงมาจากเพดานห้อง เธอเดินตรงเข้าไปกอดร่างสูงโปร่งของสามี แสดงกิริยาท่าทางโหยหาสัมผัสของบุรุษเพศอย่างเปิดเผย“เดี๋ยวสิจ๊ะ”นาวินร้องห้าม เมื่อมือเรียวของนีรชาซุกซนด้วยการลูบล้วงแก่นกายของเขาซึ่งยังหลับใหลไม่พร้อมรบอยู่ในกางเกงขาก๊วย สภาพของมันอ่อนปวกเปียก นุ่มนิ่มเหมือนหนอนน้อยที่หลับอยู่ในพงหญ้าสีดำ“ทำไมล่ะคะ”ใบหน้างามแหงนขึ้นมองตาสามีตอนนั้นนาวินยังตั้งตัวไม่ทัน นีรชาดูร้อนรนผิดสังเกต สีหน้าและแววตาของเธอแสดงความต้องการออกมาอย่างเปิดเผยจนเขาไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่ภายนอกดูเงียบๆ ค่อนไปในทางเรียบร้อยด้วยซ้ำ บทจะเร่าร้อนก็แสดงออกเป็นไฟอย่างเปิดเผยจนน่าตกใจ “ใจเย็นๆ ก็ได้ ผมยังเครียดอยู่เลย”คนเป็นสามีรีบบอกปัญหาของตัวเอง ด้วยอยู่กินกันมานานหลายปีจนนาวินรู้ว่านีรชามีความต้องการทางเพศค่อนข้าง
“น้องผัว”(นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น)ผู้เขียน : กาสะลองสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้นทักทายคนอ่าน “น้องผัว” เป็นนิยาย ‘ฮาร์ดอีโรติก’ เล่มล่าสุด สดๆ ร้อนๆ ของ ‘กาสะลอง’ ผู้เขียนต้องขออภัย ถ้าบางถ้อยคำที่เขียนอาจจะรุนแรงไปบ้าง แต่นั่นก็เกิดจากความตั้งใจ จงใจของนักเขียนอีกนั่นแหละ บางครั้งก็รู้สึกอึดอัดขัดใจที่จะปั้นแต่งถ้อยคำให้เลิศหรูงดงามจนดูดัดจริตเกินจริง นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับนักอ่านโลกสวย เพราะเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยเซ็กส์และตัณหาราคะในแบบที่อาจจะทำให้คุณอึ้ง.. ทึ่ง.. เสียว เรื่องนี้เป็นนิยาย ‘สีดำสนิท’ ดำเหมือนน้ำคำในคูคลองที่ยุงชุกชุมนั่นแหละ ไม่ใช่นิยาย ‘สีขาว’ บางประโยคอาจจะมีการสื่อสารอย่างตรงไปตรงมา ‘ดิบ’ ๆ เถื่อนๆ ไปตามบริบทแวดล้อมที่ถูกกำหนดขึ้นด้วยอารมณ์ความรู้สึกในฉากเหตุการณ์นั้นๆ กาสะลองขอกราบแทบเท้านักอ่านที่เปิดใจรับนิยายสีดำนะจ๊ะ ขอบคุณที่ยอมรับในความหลากหลาย ข