ตอนที่ 2 พี่ไม่หึงหรอก(เพื่อเงิน)

ตอนที่ 2 พี่ไม่หึงหรอก(เพื่อเงิน)

หลังจากที่กนกอรขับรถกลับบริษัท เธอก็รีบขึ้นไปที่ห้องทำงานทันที เพราะระหว่างที่ขับรถมามีสายเรียกเข้าจากลูกค้าคนสำคัญของเสี่ยที่ต้องการจะยื่นข้อเสนอสำหรับการขายที่ดินให้เสี่ยกำธร

“พี่ธรค่ะ ชาวบ้านยอมเซ็นต์ให้สัมปทานที่ดินทำโรงโม่หินแล้ว แต่มีนายก อบต คนหนึ่งไม่ยอมคะ”

“เขาชื่ออะไร อยู่ที่ไหน ไปติดต่อให้เรียบร้อย แค่คนคนเดียวเอง”

“เขาชื่อคุณติณภพค่ะ เป็นนายก อบต. อยู่ที่นั่น”

“เบนซ์ลองไปติดต่อ เขาดูนะ ถ้าเขาต้องการเงินยังไงก็บอกมาพี่ได้เลย”

“ค่ะ..ถ้าเขาต้องการเงินนะคะ แต่ดูเหมือนเขาจะยึดอุดมการณ์ เพราะที่บริเวณนั้นมันเป็นแหล่งหาของป่าและพื้นที่เลี้ยงสัตว์ของชาวบ้านในละแวกนั้น”

“ถ้าเบนซ์ทำสำเร็จ อยากได้อะไรก็บอกพี่มาเลย รับรองว่าพี่จัดให้เบนซ์ได้ทุกอย่าง”

“จะเป็นอะไรมั้ยคะ ถ้าเบนซ์จะลองจีบ ๆ เขาดู”

“ก็ดีเหมือนกัน ถ้าเบนซ์จะใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์” กำธรพูดขึ้นแล้วยิ้มที่มุมปาก เพราะรอบที่แล้วที่เขาก็สามารถสัมปทานโรงโม่หินได้สำเร็จ ก็เพราะได้ภรรยาคนสวยช่วยเจรจากับตัวแทนหมูบ้านได้สำเร็จ

“แล้วพี่ธรไม่หึงเหรอคะ”

“ก็หึงอยู่หรอก แต่คิดดูสิ ถ้าเราสัมปทานที่ตรงนั้นทำโรงโม่หินได้ เราก็รวยเละ จริงมั้ย”

“แต่เบนซ์มีเรื่องจะขอร้องพี่ธรอีกอย่างได้มั้ยคะ”

“ว่ามาเลย สำหรับเบนซ์แล้ว ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง พี่ทำให้ได้ทุกอย่างเลยรู้ไหม”

“ขอบคุณค่ะ”

“ว่าแต่เบนซ์มีเรื่องอะไรจะขอพี่เหรอ”

“เรื่องของน้องสาวค่ะ พอดียัยแบบมกำลังจะเข้ามหาลัยปีหนึ่งเทอมหน้าแล้ว ช่วงนี้อาจต้องใช้เงินเยอะสักหน่อย”

“ไม่เป็นไร ขาดเหลือเท่าไหร่ก็บอกพี่มาได้เลย”

“ว่าแต่ ปีนี้ยัยแบมอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ”

“แบมอายุ 18 ปีแล้วค่ะ กำลังจะจบ ม.6 เทอมนี้ แล้วก็กำลังจะเขามหาลัยปีนี้พอดีค่ะ” กนกอรเธอมีอายุมากกว่าน้องสาวถึงแปดปี

“ถ้าไปมหาลัยก็ต้องอยู่หอละสิ”

“ค่ะ”

“พี่มีคอนโดที่ซื้อไว้ ให้ยัยแบมไปอยู่ก็ได้นะ ดีกว่าปล่อยทิ้งเอาไว้เปล่า ๆ อีกอย่างจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าเช่าหอด้วย”

“อืม..ก็ดีเหมือนกันนะคะ”

“แล้วจะไปเรียนวันไหนล่ะ”

“ก็น่าจะเปิดเทอมหน้าค่ะ ถ้ายังไงช่วงระหว่างรอเข้าเรียนเบนซ์จะให้แบมมาช่วยงานที่บริษัทนะคะ เผื่อว่าเบนซ์อาจจะไม่อยู่ เพราะต้องคอยไปหาคุณติณภพ บ่อย ๆ ”

“อืมได้สิ.. เอามาช่วยแบมทำบัญชีก็ได้นี่นา”

“ขอบคุณค่ะพี่ธร ยังไม่รู้เลยว่าจะทำได้หรือเปล่านะคะ เดี๋ยวเบนซ์จะต้องสอนงานน้องซะก่อน ถ้าไหวก็ให้ทำ ถ้าไม่ไหวก็ให้ช่วยงานออฟฟิศอย่างอื่น”