LOGINShare
บทที่ 9
Latest chapter
บันทึกลับพี่เลี้ยงสาว บทที่ 9
ฉันกลั้นลมหายใจ เสียงฝีเท้าของตำรวจหลายนายกำลังขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ เสียงฝีเท้าที่เร่งร้อนดังก้องทั่วโถงทางเดิน ตำรวจส่งเสียงเร่งพรรคพวกของตน “มาที่นี่เร็ว! มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่!”ในที่สุดเสียงฝีเท้าของตำรวจก็หยุดลงที่ประตูหน้าห้องเด็กอ่อน ฉันสามารถได้ยินบทสนทนาของเขาได้อย่างชัดเจน “ห้องนี้ถูกล็อก มีคนอยู่ด้านใน” ฉันรีบลุกขึ้นยืน มือสั่นเทา เมื่อเปิดประตูออกไปก็เห็นตำรวจสองนายกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตู แสงจากไฟฉายในมือเขาก็สาดมาที่ใบหน้าของฉัน“คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?” ตำรวจคนหนึ่งถามฉันอย่างตื่นตระหนกฉันที่อุ้มเด็กอยู่ก็พยักหน้า ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ไม่เป็นไรค่ะ…ประตูนี้ล็อกจากด้านใน”ตำรวจถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็ถามต่อว่า “ที่นี่เกิดอะไรขึ้นครับ? เมื่อครู่นี้พวกเราได้รับการแจ้งจากเพื่อนบ้านของพวกคุณ พวกเขาบอกว่าได้ยินเสียงทะเลาะและเสียงกรีดร้องรุนแรง” ฉันยังไม่ทันได้ตอบอะไร แต่กลับมีเสียงร้องดังจากห้องรับแขก ตำรวจคนหนึ่งพบอะไรบางอย่างเข้าแล้ว เขารีบตะโกนขึ้นว่า “มานี่เร็ว ตรงนี้มีคนได้รับบาดเจ็บ!”ฉันรีบตามตำรวจไปที่ห้องนั่งเล่นทันที ตอนที่ฉันเห็นภา
บันทึกลับพี่เลี้ยงสาว บทที่ 8
เหมือนโลกหยุดหมุน หลังจากนั้นภายในห้องก็มีเสียงความเคลื่อนไหวดังขึ้นอีกครั้ง—ครั้งนี้เป็นเสียงของคุณผู้ชาย ฉันได้ยินว่าเขากำลังคุยโทรศัพท์ เสียงของเขาทุ้มต่ำเหมือนกำลังระงับอารมณ์ ฉันได้ยินว่าเขากำลังโทรเรียกรถพยาบาล “ภรรยาของฉันเป็นลม รีบส่งรถพยาบาลมาที่นี่ที”น้ำเสียงของเขาเย็นชาผิดปกติ มันเย็นยะเยือกจนน่ากลัว เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งคำรามอย่างสติหลุดอยู่เลย แต่ตอนนี้เขากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันกอดเด็กน้อยในอ้อมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม ความหวาดกลัวภายในใจทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นหลังจากผ่านไปหลายนาที ฉันก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจากด้านนอก เหมือนทุกอย่างกลับคืนสู่ความปกติ แต่ความกดดันยังคงกดทับอยู่ภายในใจของฉัน ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ซูเม่ย?” นั่นเป็นเสียงของคุณผู้ชาย น้ำเสียงของเขาสงบนิ่งจนน่าตกใจ เสียงของเขาอบอุ่นอ่อนโยน เหมือนว่าเหตุการณ์บ้าคลั่งก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ฉันยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู สายตาจ้องประตูตาเขม็ง ข้อนิ้วถูกกำแน่นจนซีดขาว เสียงจากด้านนอกประตูดังขึ้นอีกครั้ง “ซูเม่ย ไม่เป็นไรแล้ว เธอออกมาได้แล้ว” ฉันไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับประชับอ้อมแ
บันทึกลับพี่เลี้ยงสาว บทที่ 7
“แกพูดอะไรของแก?!” แม่สามีตวาดเสียงแหลม ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ “เด็กคนนั้น…ไม่ใช่หลานฉันเหรอ?”คุณผู้หญิงพูดอีกครั้งโดยไม่ปิดบัง “ใช่ เด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของเขา”ในตอนนั้นคุณผู้ชายก็กลับมาถึงบ้านพอดี ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดประโยคนั้นเขาก็หน้าซีดเผือดลง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแดงก่ำขึ้นเหมือนกำลังระเบิด เขาชี้ไปที่หน้าของคุณผู้หญิง น้ำเสียงสั่นสะท้าน “เธอ เธอพูดว่าอะไร?”“ฉันบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกคุณ” ใบหน้าเธอประดับด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย คุณผู้ชายมีใบหน้าบิดเบี้ยวทันที เหมือนเขากำลังโมโหอย่างสุดขีด เขาพุ่งตัวเข้าหาเธอแล้วตบหน้าอย่างแรง “นางแพศยา! คาดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าหักหลังฉัน!”คุณผู้หญิงกุมใบหน้าของตัวเอง เธอกรีดร้องเสียงดังแล้วพุ่งตัวเข้าใส่เขา เธอใช้กรงเล็บยาวข่วนใบหน้าเขา แม่สามีคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะบานปลายถึงขนาดนี้ เธอนิ่งค้างอยู่ที่เดิม ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ฉันขยับตัวชิดกำแพงมองดูคนทั้งสามที่มักจะทำตัวสูงส่ง แต่ตอนนี้พวกเขากำลังสู้กันโดยไม่สนใจภาพลักษณ์เลย ในตอนที่ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร เสียงเด็กร้องก็ดังขึ้นจากห้องด้านข้าง ทุกคนต่างหยุดชะงักแว่นกรอบทอง
บันทึกลับพี่เลี้ยงสาว บทที่ 6
ไฟล์เสียงและคลิปวิดีโอเหล่านั้นคือเครื่องต่อรองชิ้นสุดท้ายของฉันฉันมองเธอด้วยความหวัง ในใจคิดว่าในที่สุดทุกอย่างก็จบสิ้นลงแล้ว “เธอทำได้ดีมาก” เธอพูดขึ้นเสียงเบา สายตากวาดมองคลิปวิดีโอที่อยู่ในมือถือ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย “วางใจเถอะ รอฉันจัดการเรื่องทั้งหมดได้ เธอจะได้ออกจากที่นี่อย่างสบายใจ”ฉันกลับสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือก ทว่าเหตุการณ์ในวันต่อมากลับทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจยิ่งกว่าเดิม ตอนแรกฉันคิดว่าคุณผู้หญิงจะรีบติดต่อและยื่นหลักฐานให้ทนาย คุณผู้ชายควรได้รับบทลงโทษจากการกระทำของเขา แต่ความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย เธอไม่ได้รีบไปติดต่อทนาย แต่กลับทะเลาะกับคุณผู้ชายหนักขึ้นเรื่อย ๆ ฉันได้ยินเสียงตวาดของคุณผู้ชายดังลอดผ่านประตูมาหลายครั้งกลางดึกคืนหนึ่ง คุณผู้หญิงเข้ามาที่ห้องฉันอย่างกะทันหัน“ซูเม่ย เธอไม่ต้องกังวลไป อีกไม่นานเดี๋ยวเรื่องนี้ก็จบแล้ว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ฉันชะงักไปแล้วถามว่า “ทนายว่ายังไงบ้างคะ? จะยื่นหลักฐานได้เมื่อไร?”ทันใดนั้นเธอก็หัวเราะเยาะขึ้น “ทนาย? ไม่จำเป็นต้องใช้ทนายหรอก คลิปวิดีโอนี้จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามี เงินสักสล
บันทึกลับพี่เลี้ยงสาว บทที่ 5
“อะไรเหรอคะ?”“สามีของฉันเขาเป็นโรคไม่มีอสุจิ แต่ตัวเขาเองไม่รู้เรื่องนี้”ฉันชะงักไป “แล้วเด็กคนนี้…”คุณผู้หญิงหัวเราะเสียงเย็น “ฉันอยากมีลูกมาโดยตลอด เขาทำไม่ได้ แต่มีผู้ชายข้างนอกมากมายที่ทำได้”ฉันมึนงง ภายในสมองเต็มไปด้วยความสับสน ผู้หญิงตรงหน้าดูแล้วเป็นคนอ่อนโยน เอาใจใส่ แต่คาดไม่ถึงว่าเบื้องหลังของเธอนั้นจะมีความลับที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ สามีที่โง่เขลา ไม่รู้เลยว่าเขากำลังเลี้ยงลูกของคนอื่นอยู่ ผู้หญิงคนนั้นหยิบกล้องวงจรปิดขนาดเล็กขึ้นมา แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ฉันต้องการให้เธออัดคลิปตอนที่เขากำลังคุกคามเธอ หลังจากได้หลักฐานแล้ว ฉันจะหาทนายความให้เธอ และเรียกร้องขอค่าชดเชยให้”“หลักฐาน?” ฉันพูดซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “แต่ถ้าถูกจับได้ พวกเราจะทำยังไงดีคะ?” ฉันถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้วหากผู้ชายคนนั้นรู้เรื่องนี้ ผลที่ตามมาก็ยากจะจินตนาการได้ เธอหัวเราะเสียงเย็นยะเยือก “เขาไม่มีทางจับได้ ฉันจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เธอแค่ทำตามคำแนะนำของฉันก็พอ”หลายวันต่อมา เหมือนว่าช่วงนี้ผู้ชายคนนั้นจะงานยุ่งมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยได้กลับมาที่บ้าน เดิมทีฉันคิดว
บันทึกลับพี่เลี้ยงสาว บทที่ 4
ฉันอุทานอย่างตกใจ นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสามี แต่เมื่อโดนดูดอย่างกะทันหัน ขาของทั้งสองข้างก็อ่อนยวบ สุดท้ายก็ทำได้เพียงเกาะไหล่ของคุณผู้ชายไว้ เพื่อพยุงไม่ให้ตัวเองล้มลงไป ศีรษะของเขาแนบชิดกับหน้าอก ลิ้นของเขาสอดส่ายระหว่างหัวนมทั้งสองของฉันอย่างคล่องแคล่ว เสียงดูดเหมือนเด็กเล็กดังขึ้นมาเป็นระยะต่อให้ฉันจะไร้เดียงสา แต่ฉันก็เป็นคนที่ผ่านการคลอดลูกมาแล้ว เมื่อตระหนักได้ถึงความผิดปกติ ฉันก็รีบผลักศีรษะเขาออกทันที คุณผู้ชายเงยหน้าขึ้น มุมปากยังมีคราบน้ำนมติดอยู่ เขาใช้ลิ้นเลียคราบที่เหลือนั้น ใบหน้าเผยรอยยิ้มชั่วร้าย “คุณ เดิมทีคุณก็ไม่ได้คิดจะช่วยฉัน!” ฉันเมินเฉยร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของตัวเอง ก่อนตำหนิชายที่อยู่ตรงหน้า “อื้อ…” คุณผู้ชายตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก เหมือนกำลังดื่มด่ำกับรสชาติ เมื่อเผชิญหน้ากับคำตำหนิของฉัน เขาก็ยังไม่สะทกสะท้าน แต่กลับคว้าเอวของฉันแล้วกระซิบเสียงเบาว่า “เบาเสียงหน่อย ถ้าชิงชิงตื่นขึ้นมา เธอลองเดาดูสิว่าใครจะเป็นคนซวยที่สุด?”คำพูดของเขาทำให้ความคิดที่จะกรีดร้องหยุดลงทันทีในตอนนั้นมือใหญ่ของชายคนนั้นก็ลูบไล้ที่เอวฉัน ก่อนจะบี
