Share

ตอนที่ 135

last update Last Updated: 2025-05-24 01:06:32

หลังจากที่กลุ่มการค้าหลัวถงเสร็จสิ้นการจ่ายเงินจนครบทุกครอบครัวแล้ว จางอี้เทาเห็นว่าชาวบ้านกลับกันไปหมด เขาจูงมือบุตรชายเข้าไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน หลังจากนั่งลงเรียบร้อย ซุนถงจึงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

“อาเทา ข้าขอขอบใจครอบครัวสกุลจางของเจ้าด้วย หากไม่ได้พวกเจ้ามอบสูตรหัวเชื้อน้ำตาลผักให้ บ้านข้าก็ไม่รู้จะมีโอกาสมีเงินมากมายถึงเพียงนี้หรือไม่”

“ท่านลุงถงอย่าได้กล่าวเช่นนี้เลยขอรับ ข้ากับหมิงเอ๋อร์ยังไม่กลับบ้านเพียงเพราะมีเรื่องที่ต้องการปรึกษาท่านลุงขอรับ” จางอี้เทาตอบ

ตั้งแต่ครอบครัวจางมอบสูตรหัวเชื้อน้ำตาลผักให้กับครอบครัวสกุลซุน ซุนถงก็ให้สกุลจางเรียกตนเองว่าท่านปู่ถงหรือท่านลุงถงแล้ว เพราะบ้านซุนนับบ้านจางเป็นเสมือนญาติที่สนิทกันไปแล้ว

“พวกเจ้ามีเรื่องอันใดเช่นนั้นหรือ” ซุนซูเย่ที่เข้ามาร่วมวงสนทนาเอ่ยถามขึ้น

“หมิงเอ๋อร์ฝันร้ายขอรับ ฝันว่ามีคนตายมากมายในฤดูหนาวที่จะมาถึงนี้ ท้องฟ้ามืดไปหมด มีแต่ศพ ไม่มีไฟ ไม่มีอาหาร หมิงเอ๋อร์กลัวมาก จึงอยากปรึกษาเรื่องนี้กับท่านลุงถงขอรับ” จางอี้เทาเป็นฝ่ายเล่าสาเหตุที่บ้านจางมาปรึกษาหัวหน้าหมู่บ้านในวันนี้

“ท่านปู่ถง ท่านลุงเย่ มันน่ากลัวมากเลยนะขอรับ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง   ตอนที่ 217

    วันนี้หน้าเหลาอาหารซิ่งฝูคึกคักกว่าครั้งไหนๆ เถ้าแก่หลินไห่ อู๋เจ๋อ อู๋หมิน ซีฮัน พ่อครัวรวมถึงคนงานทั้งหมดกำลังขะมักเขม้นและยืนส่งเสียงบอกให้คนงานที่กำลังขึ้นป้าย‘เหลาอาหารอันดับหนึ่งของเมืองไห่ถัง’ ที่ได้รับมาจากการแข่งขันการทำอาหารเมื่อวานนี้ด้วยความสนุกสนานและมีความสุข ในที่สุดแล้ว...ความฝันของพวกเขาก็เป็นจริงเสียทีหลังจากที่รอมาหลายขวบปี“เจ้าบื้ออาเหิง ขยับไปทางซ้ายหน่อย”“ไม่ ไม่ ข้าว่ามันต้องขยับขึ้นทางด้านขวานะ”“พวกเจ้าตาเสียหรือเช่นไร ป้ายมันเอียงไปทางขวาต่างหากเล่า”และอีกหลายคำบอก จนทำให้อาเหิงที่กำลังขึ้นป้ายอยู่นั้นเหงื่อตกกับคำของเหล่าเพื่อนร่วมงาน เขาไม่รู้จะทำตามผู้ใด เถ้าแก่หลินไห่เห็นว่าชักจะเลยเถิดไปแล้วจึงได้สั่งให้หยุดเล่นเสียที“พอ ๆ พวกเจ้าก็เป็นเช่นนี้ ไปแกล้งอาเหิงทำไม อาเหิง...เจ้าก็รู้ว่าพวกเขาแกล้งเจ้า แล้วก็ยังจะไปทำตามอีก พวกเจ้าหาใช่เด็กน้อยไม่” เถ้าแก่หลินเอ่ยเตือนเสียงเข้ม แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเถ้าแก่หลินแกล้งทำเสียงดุไปเช่นนั้นเอง เพราะใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยรอยยิ้ม“มิเป็นไรขอรับเถ้าแก่ หากพวกเขาแกล้งข้าแล้วมีความสุขก็ไม่เป็นไร ทำเช่นไรได้ พวกเรากำ

  • บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง   ตอนที่ 216

    ในเช้าวันถัดมา ณ เรือนหลักของเถ้าแก่หลินไห่ ทุกคนต่างนั่งกินอาหารมื้อเช้าร่วมกันอย่างพร้อมเพรียงบรรยากาศช่างชื่นมื่น มีแต่รอยยิ้มและความสดใส อากาศก็ช่างเป็นใจ บนท้องฟ้าไร้ซึ่งร่องรอยของเมฆฝนมีเพียงเมฆสีขาวลอยละล่องไปบนท้องฟ้า สายลมเอื่อย ๆ พัดผ่านทำให้อากาศไม่ร้อนไม่หนาวกำลังดี“หมิงหมิงน้อย หากกินข้าวเสร็จแล้วเจ้ามีเหตุอันใดให้ทำหรือไม่ในวันนี้” หลินไห่เอ่ยถามหลานชายตัวน้อยเมื่อเห็นว่าทุกคนกินข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วและกำลังดื่มชาล้างปากกันอยู่“ท่านปู่ ข้าว่าจะถามท่านปู่อยู่พอดีขอรับ ข้าว่าจะขอยืมตัวท่านลุงอู๋สักหนึ่งชั่วยามได้หรือไม่ขอรับ” จางอี้หมิงถามกลับไปแทนคำตอบ“หมิงเอ๋อร์ ลูกจะให้ท่านลุงอู๋ทำอันใดให้หรือ” จางอี้เทาเอ่ยถามบุตรชายด้วยความสงสัย“ท่านพ่อ ข้าจะให้ท่านลุงอู๋ไปสอนการทำอาหารจากน้ำมันลูกหนามให้ชาวบ้านดูขอรับ แต่เพียงแค่วันนี้เท่านั้น วันต่อไปก็ให้พี่ชายหมินไปทำแทนได้ขอรับ อีกอย่างข้าอยากขอใช้เหลาซิ่งฝูเป็นสถานที่สอนการทำอาหารด้วยขอรับ เหตุเพราะว่าที่เหลาซิ่งฝูมีอุปกรณ์การทำครัวครบครัน อยู่ใจกลางเมืองไห่ถังยิ่งในช่วงนี้มีชาวบ้าน คหบดี เศรษฐีจากทั้งในเมืองไห่ถังเองและเ

  • บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง   ตอนที่ 215

    เมื่อได้ยินเช่นนั้น เกาจ้านจึงคิดได้ว่าอย่างไรเสียตนเองคงไม่รอด เขาหันหลังและรีบวิ่งลงจากประรำพิธีทันที แต่ก็หาได้ไวกว่าทหารประจำเมืองที่ยืนอยู่เยื้องเบื้องหลังท่านเจ้าเมือง ไม่ถึงสิบลมหายใจ เกาจ้านก็ถูกทหารประจำเมืองจับตัวไว้ได้ทันท่วงที“ปะ ปล่อย ข้าบอกให้ปล่อยข้า พวกเจ้าลืมไปแล้วหรือข้าคือเกาจ้านเจ้าของเหลาอาหารอันดับหนึ่งของเมืองไห่ถัง พวกเจ้าต้องเชื่อข้า พวกเจ้าจะเชื่อขอทานไม่ได้” เกาจ้านโวยวายเสียงดังพยายามสลัดตัวให้หลุดพ้นจากการจับกุมของ แต่ก็ไม่สามารถหลุดไปไหนได้“เงียบ เจ้ามีความผิดจริงหรือไม่ ข้าจะพิจารณาความผิดเจ้าทีหลัง แต่ตอนนี้ทหารจงนำเกาจ้านไปขังคุกไว้ก่อน 15 วันให้หลังจึงพิจารณาตัดสินโทษ” เจ้าเมืองตวาดใส่เกาจ้านก่อนสั่งการให้ทหารจับกุมผู้ต้องหาไปขังคุกไว้และจะพิจารณาคดีในวันอื่นเหล่าหหารได้ยินคำสั่งเช่นนั้นจึงลากตัวเกาจ้านออกไปจากประรำพิธีเพื่อนำตัวไปขังคุกตามคำสั่ง ส่วนนักโทษชื่อดังนั่นก็โวยวายไปตลอดทาง ระหว่างทางที่ผ่านชาวบ้านต่างก็โยนและขว้างปาก้อนหินใส่เกาจ้านด้วยความโกรธแค้น แม้บรรดาทหารที่คุมตัวอยู่จะบอกว่าห้ามทำ แต่การปฏิบัติกับตรงกันข้าม พวกเขาไม่ได้พยายามห้าม

  • บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง   ตอนที่ 214

    “ข้าขอคัดค้านการตัดสินขอรับ”เสียงของผู้ที่มาใหม่ดังลั่นไปทั่วทั้งบริเวณ ผู้ช่วยเจ้าเมืองกำลังเดินนำทหารที่หามป้ายไม้ขนาดใหญ่ขึ้นมาบนแทนปะรำพิธีเพื่อทำการส่งมอบให้กับเหลาอาหารเฟิงฟู่ก็มีอันต้องหยุดชะงักลง รวมทั้งทุกผู้ในที่นั่นด้วยทุกสายตาต่างจ้องมองไปยังชายคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดขาดหวิ่นและเก่าโทรม ตามเนื้อตัวมีบาดแผลที่เห็นว่าเริ่มแห้งบ้างแล้ว เขาเดินขากระเผลกขึ้นไปยืนบนกลางประรำพิธีข้างท่านเจ้าเมืองพร้อมกับชี้หน้าไปยังเถ้าแก่เกาจ้านแล้วเอ่ยโทษชายชราด้วยน้ำเสียงโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด“ข้าขอคัดการการตัดสินเพราะชายคนนี้มิสมควรได้รับตำแหน่งนี้ขอรับ” ชายคนนั้นยังคงเอ่ยออกมาอีกครั้งอย่างไม่ยอมความ“เจ้าขอทาน ใครปล่อยให้คนบ้าเช่นเจ้าเข้ามาก่อกวนในงานแห่งนี้” เกาจ้านเอ่ยถามพร้อมตะคอกใส่“ความถูกต้องเช่นไรเล่า ที่ทำให้ข้ากล้ามายืนอยู่ที่ตรงนี้ เจ้าคงคิดว่าได้กำจัดข้าไปแล้วสินะ ถึงได้ยังกล้าทำเรื่องบาปหนาหยาบช้าอย่างต่อเนื่อง ท่านตายไปมิกลัวบาปกรรมเช่นนั้นหรือ”“เจ้าพูดเรื่องอันใด ความถูกต้องอันใด กำจัดอันใด บาปกรรมอันใด ข้าไปทำอันใดให้เจ้า เจ้าถึงได้มาใส่ร้ายข้าเช่นนี้”เกาจ้านเอ่ยถาม

  • บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง   ตอนที่ 213

    “ใช่แล้ว ข้าเล่อหยุนก็ไม่ขอยอมรับผลการตัดสินในครั้งนี้ ข้าในฐานะที่เคยเป็นถึงพ่อครัวหลวง ปรุงอาหารเลิศรสมากมายในพระราชวังมาแล้ว หากแต่เรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของข้าที่สะสมมาทั้งชีวิตมิด่างพร้อยหรอกหรือ ข้าไม่ยอมรับการตัดสินในครั้งนี้” เล่อหยุนเอ่ยความตั้งใจของตนเองออกมาบ้าง“เล่อหยุน เถ้าแก่เกาจ้าน เช่นนั้นพวกเจ้ากำลังกล่าวหาข้าว่ามียุติธรรมเช่นนั้นหรือ” ท่านเจ้าเมืองถึงกับหน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินคำคัดค้านของเหลาอาหารเฟิงฟู่ทั้งสองคน“ท่านเจ้าเมือง ข้ามิได้หมายความเช่นนั้นขอรับ” เกาจ้านรีบออกหน้าอธิบายด้วยความร้อนรน“มิใช่หมายความเช่นนั้น แล้วเจ้าหมายความเช่นใดเล่า”“ข้ามิเชื่อว่าคะแนนของเหลาอาหารซิ่งฝูจะได้เท่ากันกับเหลาอาหารของข้าขอรับ” เกาจ้านยังยืนยันคำกล่าวของตนเองอีกครั้ง“เหตุใดจะไม่น่าเชื่อเล่า ในตอนที่นับคะแนนพวกเจ้ามิเห็นหรือว่าชาวบ้านชาวเมือง ต่างลงคะแนนให้กับเหลาอาหารซิ่งฝูมากมายเพียงใด” ผู้ช่วยเจ้าเมืองเอ่ยออกมาบ้าง“แต่ท่านผู้ช่วย ถึงแม้จะมีจำนวนมากแต่ก็เป็นเพียงคะแนนละหนึ่งอีแปะเพียงเท่านั้นนะขอรับ” เล่อหยุนเอ่ยออกความเห็นบ้าง“แล้วเจ้ามิเคยเห็นหรือว่าเพียงหนึ่งอีแป

  • บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง   ตอนที่ 212

    “ท่านอ๋อง พระองค์ทรงหมายความว่าเช่นไรพ่ะย่ะค่ะ” เป็นเล่อหยุนที่เอ่ยถามด้วยความสงสัย พ่อครัวหลวงมีน้ำเสียงนอบน้อมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด“จางอี้หมิงที่พวกเจ้ากำลังดูถูกว่าเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดานั้น ไหนเลยจะคู่ควรกับอาหารของเหลาอันดับหนึ่ง หากให้เหลาซิ่งฝูชนะในวันนี้ เหล่าพ่อค้า คหบดี ข้าราชสำนักจะขายหน้า มิยินยอม เช่นนั้นมิใช่ว่าพวกเจ้าก็กำลังล่วงเกินหาว่าข้าเป็นเพียงชนชั้นล่างหาได้คู่ควรกับอาหารของพวกเจ้าเช่นนั้นหรอกหรือ ในเมื่อจางอี้หมิงคืออ๋องน้อย บุตรชายอีกคนของเรา เขาเป็นอ๋องน้อยแห่งแคว้นเหลียง เป็นเชื้อพระวงศ์ของแคว้นเหลียง” หนิงอ๋องตรัสพร้อมกวาดสายพระเนตรมองเหล่าผู้คัดค้าน“พวกเจ้าที่เป็นเพียงพ่อค้า คหบดี หรือเพียงเจ้าหน้าที่ตำแหน่งเล็ก ๆ ทั้งยังเป็นเมืองขึ้นของแคว้นจ้าว พวกเจ้ากล้าท้าทายอำนาจราชวงศ์แคว้น เหลียงเช่นนั้นหรือ”หลังจากหนิงอ๋องตรัสเสร็จแล้ว ยิ่งทำให้เสียงที่ดังเซ็งแซ่อยู่แล้วดังขึ้นไปอีก“เด็กน้อยคนนั้นเป็นถึงอ๋องน้อย”“...”“...”จางอี้หมิงมิได้ปฏิเสธหรือยอมรับในคำกล่าวของหนิงอ๋อง เนื่องจากว่าเป็นการดียิ่งหากตำแหน่งอ๋องน้อยของแคว้นเหลียงจะทำให้กิจการการค้าต่าง ๆ ที่เข

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status