LOGINShare
ตอนที่ 170
Last Updated:
2025-06-08 14:27:31
Latest chapter
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 174
“อ้อ เป็นเช่นนั้นเอง แล้วเจ้าได้อ่านตำรานั้นบ้างหรือไม่อาเทา” ซุนซูเย่เอ่ยถามต่ออีกครั้ง“ข้าหาได้อ่านตำรานั้นไม่ท่านพี่ซุนเย่ เหตุเป็นเพราะข้าได้ตำรามาในขณะที่กำลังยุ่งเกี่ยวกับการจัดสอบในสถานศึกษา กะว่าเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วจะกลับไปอ่าน ไม่นึกว่าจะเกิดเรื่องกับบ้านข้าขึ้นเสียก่อน แต่หมิงเอ๋อร์ที่ยังไม่ได้ไปเรียนที่สำนักศึกษาแอบเอาไปอ่านเองถึงได้มีความรู้มากมายและแปลกประหลาดเช่นนั้น”จางอี้เทาตอบด้วยเสียงเรียบ ๆ อีกครั้งและเพื่อเป็นการป้องกันความสงสัยของชาวบ้านในอนาคตถึงเรื่องที่เหตุใดเด็กน้อยตัวเท่านี้ถึงได้มีความรู้มากมายนัก“เอาล่ะ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว อย่าได้ตำหนิลูกชายเจ้าเลย ถือว่าหมิงหมิงน้อยทำความดีความชอบต่างหากเล่า หากไม่ได้ความรู้จากตำราพวกนั้น พวกเราก็คงแย่แล้ว” ซุนซูเย่เอ่ยสรุปความ ส่งผลให้สองพ่อลูกบ้านจางหันมามองหน้ากันแล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก“หมิงหมิงน้อย พวกข้าต้องทำเช่นไรบ้าง” ชาวบ้านคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น“จากที่ข้ามองไปนี้พวกเรามีหัวดอกไม้เพียงพอให้ทั้งหมู่บ้านได้เก็บกินจนกว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากท่านเจ้าเมือง แต่ถ้าหากว่าเราไม่ได้รับความช่วยเหลือ ดังนั้นหากใช้
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 173
การที่ดอกไม้เหล่านี้ออกดอกปะปนไม่แยกพันธุ์และชนิด มองคล้ายดังประติมากรรมที่ธรรมชาติสรรสร้างขึ้นมา ดอกไม้งามที่แข็งแกร่งแม้แต่หิมะก็หาทำอันใดได้“หมิงเอ๋อร์ มันสวยมาก แต่เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อชื่นชมความงามของดอกไม้นะ” จางอี้หมิงเตือนบุตรชาย“หมิงหมิงน้อย เจ้าเห็นทุ่งดอกยู่จินเชียง (ดอกทิวลิป) กับไป๋เหอฮวา (ดอกลิลี่)แล้ว คิดเห็นเป็นเช่นไรบ้าง” ซุนซูเย่เอ่ยถามเด็กน้อยซึ่งเป็นความหวังเดียวของชาวบ้านในตอนนี้ ชายชาวบ้านทั้งห้าคนก็ตั้งใจฟังคำตอบของเด็กชายตัวน้อยคนเดียวของกลุ่มด้วยเช่นกัน พวกเขามองใบหน้าน่ารักสลับกับทุ่งดอกไม้อย่างมีความหวัง“ท่านพ่อ ท่านลุงเย่ ปกติแล้วพวกชาวบ้านทำเช่นไรกับดอกไม้พวกนี้ขอรับ”“ดอกไม้ก็คือดอกไม้ เหตุใดต้องถามว่าเอาไปทำอันใดเล่า หมิงหมิง น้อย” ซุนซูเย่ถามกลับอย่างสงสัย“ปลูกเป็นสวนดอกไม้ประดับ พ่อเคยเห็นในเมืองหลวง” จางอี้เทาเป็นคนตอบคำถามบุตรชาย“เฮ้อ! คงล้มเหลวอีกตามเคย พวกเราไม่น่าเสียเวลาเลย ทั้งที่รู้ว่าเป็นดอกไม้ เหตุใดข้าถึงได้ตามเจ้ามาดูกันนะ และยังแบกเสียมมาให้หนักอีกด้วย” ซุนซูเย่เปรยกับตนเองพลางเตรียมตัวหันหลังเดินทางกลับบ้าน ชายชาวบ้านห้าคนเห็นผู้น
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 172
เช้าวันนี้หิมะละลายไปมากแล้วแต่ก็ยังมีบางส่วนหลงเหลืออยู่ ชาวบ้านมารวมตัวกันที่ลานหมู่บ้านอีกครั้งเพื่อฟังผลการไปแจ้งแก่ท่านเจ้าเมืองของหัวหน้าหมู่บ้านและจางอี้เทา เหล่าฮูหยินแยกตัวไปเก็บหญ้าสายรุ้งมาทำซุปอีกเช่นเคย ถึงแม้ว่าจะไม่มีเครื่องเทศหรือเครื่องปรุงใส่แล้ว แต่นั่นยังดีกว่าดื่มน้ำเปล่าจางอี้เทาตื่นเช้ามาด้วยอาการเหมือนคนนอนไม่เต็มอิ่มใบหน้าของเขาซูบผอม ดวงตาเหนื่อยล้า จนจางอี้หมิงตกใจที่เห็นสภาพของบิดาในเช้านี้ เด็กน้อยอยากจะขอให้ท่านพ่อไปนอนพักอีกสักหน่อย แต่ก็จนใจเพราะต้องรีบไปร่วมประชุมที่ลานหมู่บ้าน หลี่อ้ายและนางหูเองก็อาการดีขึ้นมากแล้ว สะใภ้จางจึงให้นางหูรออยู่ที่บ้าน ตนเองจะไปรับอาหารมาส่งให้มารดาสามีเอง“ทุกคนคงได้กินซุปแล้ว หากยังหิวก็กินบ่อย ๆ เอาเถอะนะ” ซุนถงลุกขึ้นพูดแล้วเริ่มอธิบายต่อ“เมื่อวานนี้ข้ากับอาเทาได้เข้าไปแจ้งเรื่องโจรที่ปล้นหมู่บ้านของเราให้ท่านเจ้าเมืองรับทราบไว้แล้ว และยังขอความช่วยเหลือจากเจ้าเมืองเช่นกัน แต่น่าเสียดายที่ในเมืองไห่ถังก็เกิดเหตุการณ์โจรปล้นและอาหารขาดแคลนมิต่างอันใดกับหลาย ๆ หมู่บ้าน ดังนั้นในตอนนี้สิ่งที่พวกเราสมควรทำคือการช่วยเหล
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 171
จางอี้หมิงหันหน้าไปทางสตรีวัยกลางคนและที่ยังสาวด้านหน้า เขาเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ“ท่านป้าท่านน้าทั้งหลายจำได้หรือไม่ขอรับ”“ข้าจำได้”เมื่อได้คำตอบ เด็กน้อยจึงหันไปทางฝ่ายชายบ้าง“ในส่วนของหอยหิน เราจะทำ 2 รายการนะขอรับ หนึ่งคือนำไปต้มทำซุป สองคือการนำเอาไปย่างไฟ ในเมื่อตอนนี้เรื่องฟืนไม่มีปัญหาแล้วเราสามารถใช้ได้อย่างเต็มที่ หอยหินนำไปย่างบนไฟ เวลาที่จะกินให้เอาเกลือผักใส่ลงไป หรือว่าเกลือก็ได้แต่อย่าใส่มากมันจะเค็มวิธีที่สองการทำซุป เราต้องตั้งหม้อต้มน้ำเดือดแบ่งเป็นสองหม้อ หม้อแรกทำน้ำซุป หม้อที่สองสำหรับลวกหอยหิน ขอรบกวนพี่ชายหลายคนแกะหอยหินให้หน่อยขอรับ วิธีการทำคือนำหอยหินวางลงให้ด้านเรียบหงายหน้าขึ้น หาผ้าจับก็จะดีขอรับเพราะเปลือกหอยคม ใช้มีดปลายแหลมแซะเข้าไปตรงก้นหอย ตัดเส้นเอ็นที่ฝาหอยแล้วงัดเปิดขอรับ เพียงเท่านี้ก็จะได้หอยข้างในแกะเอาตัวหอยออกมาไปล้างน้ำให้สะอาด แล้วเอามาให้ฮูหยินทั้งหลายสำหรับต้มทำซุป บางส่วนให้ท่านลุงท่านน้านำไปย่างไฟขอรับ”“ได้ เช่นนั้นพวกเจ้าผู้ชายไปแกะหอย พวกข้าผู้หญิงจะไปทำซุป ส่วนพวกเราครึ่งหนึ่งไปทำซุปสายรุ้ง พวกที่เหลือทำซุปหอยหิน ส่วนพวกเ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 170
เอ๊ะ! ใช่แล้ว“ท่านลุงเย่ พวกเรารีบลงเขากันเถอะขอรับ สำหรับวันนี้ข้ารู้แล้วว่าพวกเราจะหาอาหารได้จากที่ไหน” จางอี้หมิงเอ่ยบอกทุกคนให้รีบลงเขาทันที“หมิงหมิงน้อย เจ้ารู้แล้วเช่นนั้นหรือว่าจะหาอาหารมาจากที่ไหน” ซุนซูเย่เอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น“ขอรับ มันอยู่ใกล้ทะเลที่เราต้องผ่านไปหาต้นลูกหนาม ข้า ท่านพี่หมิงเย่และท่านพี่ซูลี่เคยไปเก็บด้วยกันขอรับ อยู่ใกล้กับท่าเรือของชาวบ้าน มันเรียกว่าหอยหินขอรับ”“โธ่ หมิงหมิงน้อย ข้านึกว่าเจ้าจะมีอาหารอันใดเสียอีก” ชายชาวบ้านคนหนึ่งถอนหายใจออกมา“หมิงหมิงน้อย มันกินไม่ได้ เปลือกมันแข็ง หากใช้หินทุบต้องทุบแรงมาก ทุบแรงหอยก็เละ ชาวบ้านจึงไม่สนใจ มันมีมากมายเต็มชายหาดเหมือนหินทั่วไป” ชายชาวบ้านอีกคนออกความเห็น“จริงอย่างที่น้องชายทั้งสองคนว่า หมิงหมิงน้อยมันกินไม่ได้” ซุนซูเย่เอ่ยย้ำอีกครั้ง หรือเขาจะคิดผิดไป“เหตุใดจะกินไม่ได้เล่าท่านลุงเย่ ข้ากับท่านพ่อได้นำมาทำเป็นอาหารกินแล้วขอรับ การแกะก็ช่างง่ายดาย เพียงแต่พวกท่านไม่รู้วิธีเท่านั้น การทำอาหารยิ่งง่าย มันอร่อยมาก และมันยังเอาไปทำเครื่องปรุงได้อีกด้วย ข้าทำขึ้นมาก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึง ข้าตั้งใจทำเ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 169
จางอี้หมิง ซุนซูเย่และชาวบ้านชายอีกห้าคนเดินทางออกจากลานประชุมหมู่บ้านมุ่งตรงไปยังภูเขาโดยหวังว่าจะมีผักป่า อาหารหรือพวกหัวเผือกหัวมันให้เก็บกินเป็นอาหารพอให้ชาวบ้านได้ประทังชีวิตบ้าง แต่เดินมากว่าสองชั่วยามก็หาได้มีสิ่งใดที่พอจะเป็นอาหารไม่“ท่านลุงเย่ หิมะยังไม่ค่อยละลายเช่นนี้ เรามองหาต้นหัวเผือกหัวมันไม่เห็นเลยขอรับ เช่นนี้คงไม่รู้ว่าที่ตรงไหนมีเผือกมันให้เราได้ขุดแน่” จางอี้หมิงเอ่ยขึ้น เขาเห็นทุกคนดูเหน็ดเหนื่อยจากการเดินมาตลอดสองชั่วยาม เท้าน้อย ๆ ของเขายังเริ่มบวมและมีอาการเจ็บอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่าเขาจะมาถอดใจไม่ได้...“ลุงเห็นด้วยนะหมิงหมิงน้อย เช่นนี้ลำบากมาก” ซุนซูเย่ตอบ“เมื่อเช้าตอนที่แม่นางเจียวเม่ยเอาข้าวต้มมาแจก เห็นบ่น ๆ ว่าไม่มีข้าวเหลือแล้วนะท่านพี่เย่ แม้แต่ธัญพืชหยาบก็หามีไม่ พวกโจรมันช่างใจร้ายยิ่งนัก ไม่ฆ่าพวกเราก็เหมือนฆ่าเช่นกัน” ชาวบ้านชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างสิ้นหวัง“ครั้งนี้ท่านเทพจะประทานพรให้เราผ่านพ้นการขาดแคลนอาหารไปได้ดั่งเช่นภัยหนาวหรือไม่” ชายชาวบ้านอีกคนเปรยขึ้นมาบ้าง“พี่ชาย ท่านเทพต้องประทานพรให้เราเป็นแน่ เพียงแต่เราอย่าได้ถอดใจเท่านั้น” จางอี้
You may also like
ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ
อันเข่อซิง1.6K viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover2.3K viewsรัตติกาลแห่งตราบาป
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า242 viewsคุณหนูผู้นี้มีงานลับ
橙花4.5K viewsทะลุยุคพร้อมมิติห้างระดับโลก ภาค 1
อตวสัตถา813 viewsถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า196 views5/B โรงพยาบาลต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก70 viewsสมบัติแห่งขุนเขา
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ4.9K views
